Assassin's Creed

Όταν είσαι ο καλύτερος πόσο εύκολο είναι να ακολουθείς τους κανόνες;

Assassin’s Creed. Δύσκολα θα βρείτε έστω και έναν gamer που να μην είχε ακούσει τα χίλια μύρια γι’αυτό πριν κυκλοφορήσει και μάλλον είναι ακόμα πιο απίθανο να βρείτε κάποιον που να μη το έχει δοκιμάσει (αν βέβαια έχει το απαραίτητο σύστημα). Το παιχνίδι είχε δημιουργήσει έναν θρύλο γύρω του από αρκετά νωρίς και πραγματικά οι fan του είδους το περίμεναν με ανυπομονησία. Είναι τελικά τόσο καλό; Η νεκροψία θα δείξει.

Σενάριο
Το σωτήριο έτος 1191 μ.Χ. στην περιοχή της Μέσης Ανατολής υπάρχει μια φατρία από δολοφόνους. Αυτοί ελέγχουν ένα ολόκληρο χωριό το οποίο στην ουσία αποτελεί άβατο για τους κατακτητές των γύρω περιοχών. Ο στόχος της ηγεσίας είναι άγνωστος, ωστόσο ένα είναι σίγουρο: προσπαθούν μέσα από τις δολοφονίες να ελέγξουν τις γύρω περιοχές. Εσείς λοιπόν αναλαμβάνετε τον Altair, που είναι ο καλύτερος εκτελεστής, αλλά ταυτόχρονα και πολύ ανυπάκουος. Αυτό του στοιχίζει τη θέση του στην οργάνωση, οπότε θα πρέπει να ξαναδείξει τι αξίζει. Αναμενόμενα τα πράγματα ως εδώ θα πει κανείς μόνο που υπάρχει μια λεπτομέρεια. Στην πραγματικότητα ξαναζείτε τις περιπέτειές του μέσω ενός μακρινού απογόνου του. Και όλα αυτά για να ανακαλύψετε κάποιο σπουδαίο μυστικό. Ποιο είναι αυτό; Κανείς δεν ξέρει.

Γραφικά
Οι πρώτες αναφορές για τον συγκεκριμένο τίτλο έκαναν λόγο για γραφικά καλύτερα από ό,τι έχουμε δει έως τώρα. Η πραγματικότητα ωστόσο ξεπερνάει τα όσα είχαμε φανταστεί. Με το που ξεκινήσει το παιχνίδι αναλαμβάνετε τον έλεγχο του απογόνου οπότε σχεδόν σίγουρα δε θα εντυπωσιαστείτε. Αυτό βέβαια ισχύει μέχρι να αρχίσει το γλέντι. Το πρώτο που θα προσέξετε είναι ο Altair. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν τις λεπτομέρειες που θα δείτε πάνω στο βασικό χαρακτήρα. Περιστρέφοντας την κάμερα θα μπορέσετε να προσέξετε όχι μόνο την ενδυμασία του, που ακολουθεί φυσικότατα κάθε κίνησή του όπως θα γινόταν σε έναν φυσιολογικό άνθρωπο, αλλά πέρα από αυτό υπάρχουν τρομακτικές λεπτομέρειες ακόμη και στις λαβές των όπλων. Εκ των πραγμάτων έχουμε να κάνουμε με ένα εξαιρετικής σχεδίασης μοντέλο και βέβαια οι σκιάσεις δε θα μπορούσαν να πάνε πίσω. Αποτελούν πιστή αναπαράσταση της πραγματικής σκιάς, αλλά το ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι ότι η μεγάλη τους λεπτομέρεια δεν περιορίζεται στον Altair αλλά ισχύει για όλους τους ανθρώπους που θα συναντήσετε στο παιχνίδι.

Δυστυχώς (αν και αναμενόμενο) η ποικιλία σε διαφορετικούς ανθρώπους είναι σχετικά μικρή και θα δείτε πολλές φορές τους ίδιους χαρακτήρες σε διαφορετικούς τόπους και ρόλους, αλλά τουλάχιστον η σχεδίασή τους είναι προσεγμένη χωρίς να δίνει την αίσθηση ότι απλά τους τοποθέτησαν εκεί σαν φόντο χωρίς να έχουν μια πραγματική υπόσταση μέσα στις πόλεις. Άλλωστε αυτό το γεγονός κάνει τις πόλεις ζωντανές και ενισχύει την εικόνα που δημιουργείτε στον παίκτη, ότι δηλαδή στην ουσία βλέπει μια υψηλής ποιότητας ταινία. Σε αυτό συντελεί φυσικά και η μέριμνα που έχει υπάρξει για τις πόλεις του παιχνιδιού. Οι προγραμματιστές φρόντισαν να ψάξουν σε διάφορες ιστορικές πηγές ώστε να παρουσιάσουν την Ιερουσαλήμ, την Άκρα και τη Δαμασκό, όσο το δυνατόν πιο κοντά στην εικόνα που είχαν σε εκείνη την εποχή. Για να πεισθείτε για του λόγου το αληθές αρκεί να ανέβετε στο πρώτο ψηλό σημείο (λεπτομέρειες για αυτό αργότερα) και να δείτε το τοπίο από κάτω. Η οθόνη θα γεμίσει καθώς μπροστά σας θα ανοίξουν τεράστιες περιοχές, εκπληκτικής λεπτομέρειας που πραγματικά θα μπορούσαν να είναι φωτογραφίες.

Ωστόσο η οπτική τελειότητα του Assassin’s Creed σταματάει εδώ. Έχει γίνει εξαιρετική δουλειά σε πολύ σπουδαίους τομείς όπως για παράδειγμα η κίνηση των χαρακτήρων. Τόσο ο ήρωας, όσο και τα υπόλοιπα εμπλεκόμενα άτομα έχουν σχεδιαστεί ώστε να κινούνται στο χώρο ρεαλιστικότατα. Και δε μιλάμε μόνο για το περπάτημάτους αλλά και για τις αντιδράσεις τους όταν συμβαίνουν κάποια πράγματα. Αντίστοιχα καλά είναι και τα εφέ όπως για παράδειγμα η σκόνη που σηκώνει το άλογό σας καθώς καλπάζει ή το σανό όταν θα βρεθείτε μέσα του. Με το θέμα του αίματος μας τα χαλάει λίγο καθώς δεν είναι πάντα ρεαλιστικός ο τρόπος που αυτό πετάγεται όταν τα σπαθιά σας συναντούν τους άτυχους εχθρούς. Σίγουρα μικρό το κακό με δεδομένα όλα τα παραπάνω και επίσης αν λάβουμε υπ’όψην ότι έχει υπάρξει μέριμνα ώστε τα πτώματα να μένουν στον τόπο θανάτου τους για αρκετά μεγάλο διάστημα.

Απλά αγγίζει την τελειότητα…

Ήχος
Όταν τα γραφικά είναι τόσο καλοσχεδιασμένα δε θα ήταν αμαρτία να είχε αφεθεί ο ήχος στην τύχη; Επειδή ακριβώς θα ήταν, οι υπεύθυνοι του παιχνιδιού φρόντισαν να έχει το κατάλληλο ύφος. Για να μην παρεξηγηθούμε, δε θα πρέπει να περιμένετε σε κάθε βήμα σας να υπάρχει ένα μουσικό χαλί, ωστόσο όταν η δράση κορυφώνεται μπαίνει και ένα κατάλληλο κομμάτι για να αποδώσει την ένταση της στιγμής. Από’κει και πέρα στα μενού θα συναντήσουμε ένα πολύ χαλαρό αλλά ταυτόχρονα και μυστηριώδες μουσικό θέμα, πολύ ευχάριστο, που δε θα σας κουράσει καθόλου αν χρειαστεί να σταματήσετε να παίζετε για λίγο.

Πολύ υψηλής ποιότητας είναι και τα ηχητικά εφέ. Το τρέξιμο και γενικά όλοι οι ήχοι του περιβάλλοντος είναι αρκετά ρεαλιστικοί, όπως θα άρμοζε σε ένα τέτοιο παιχνίδι. Το σημαντικότερο είναι ότι δύσκολα θα εντοπίσετε σημεία όπου οι ήχοι δε συγχρονίζονται με την εικόνα, κάτι που σε πολλά σύγχρονα παιχνίδια μοιάζει με άλυτο πρόβλημα. Αντίστοιχα ποιοτικά είναι και τα voice over. Για τους βασικούς χαρακτήρες έχουν επιλεχθεί φωνές που ταιριάζουν απόλυτα με το ρόλο του καθενός κι έτσι η μεταφορά που επιχειρείται στην εποχή των σταυροφοριών είναι αρκετά πετυχημένη. Μοναδικό μελανό σημείο είναι τα κηρύγματα. Πιο συγκεκριμένα σε κάθε πόλη υπάρχουν άτομα που μιλάνε-φωνάζουν στον κόσμο, όσα οι εργοδότες τους επιθυμούν. Δυστυχώς αυτά είναι συνήθως συγκεκριμένα κείμενα που επαναλαμβάνονται συνεχώς, με αποτέλεσμα να κουράζουν αφάνταστα τον παίκτη. Το χειρότερο είναι ότι οι κήρυκες φωνάζουν αρκετά οπότε είναι σχεδόν αδύνατο να πάψετε να τους ακούτε, παρά μόνο αν βρεθείτε σε αρκετά μεγάλη απόσταση.

Gameplay
Όπως είπαμε στην αρχή το παιχνίδι είναι ουσιαστικά η προσπάθεια αναπαράστασης όσων έζησε ο πρόγονός σας. Αυτό γίνεται μέσα από ένα συγκεκριμένο μηχάνημα το Animus. Αυτό θεωρητικά ανακτά την DNA memory, τις αναμνήσεις δηλαδή που είναι κρυμμένες μέσα στο DNA του κάθε ανθρώπου. Κατά συνέπεια ο στόχος σας είναι να επαναφέρετε κάποιες συγκεκριμένες μνήμες του προγόνου σας, ή πιο απλά να συμπληρώσετε μερικά μόρια DNA. Για να το πετύχετε αυτό θα πρέπει να εκτελέσετε μια σειρά από σημαντικά πρόσωπα-στόχους, που σας καθορίζει κάθε φορά ο αρχηγός της οργάνωσης. Το παιχνίδι ουσιαστικά χωρίζεται σε διάφορα memory blocks που περιλαμβάνουν από μία έως τέσσερις δολοφονίες το καθένα, ενώ ανάμεσά τους υπάρχουν διαστήματα ξεκούρασης όπου επιστρέφετε στο παρόν και προσπαθείτε μέσα από συζητήσεις να καταλάβετε ποιοι σας έχουν απαγάγει και τι ακριβώς ψάχνουν.

Όπως είπαμε παραπάνω ο βασικός σας στόχος είναι να καλύψετε συγκεκριμένα memory blocks μέσα από τις δολοφονίες. Ωστόσο δεν είναι τόσο απλό ζήτημα. Πριν κινηθείτε εναντίον ενός στόχου θα πρέπει κατ’αρχάς να μπείτε στην πόλη που βρίσκεται, πράγμα διόλου εύκολο αφού οι φύλακες εκτός πόλης γνωρίζουν πολύ καλά το ποιόν σας και έχουν ως προφανή στόχο να σας εμποδίσουν. Οι επιλογές λοιπόν είναι λίγες. Είτε τους σκοτώνετε (πράγμα σχετικά δύσκολο δεδομένου του αριθμού τους) είτε ανακατεύεστε με ένα συγκεκριμένο γκρουπ που ονομάζεται scholars. Αυτοί είναι ντυμένοι περίπου όπως εσείς και έχουν πρόσβαση παντού, χωρίς κανείς να μπορεί να τους ελέγξει. Για να βρεθούν ωστόσο εκεί που τους θέλετε θα πρέπει να σώσετε κάποιο αθώο πολίτη από στρατιώτες του κατακτητή, οπότε με αυτό τον τρόπο σας ξεπληρώνουν τη χάρη. Κάτι αντίστοιχο υπάρχει βέβαια και μέσα στις πόλεις, με ανταμοιβή εκτός από τους scholars και ένα δεύτερο γκρουπ από ρωμαλέους άντρες που παίζουν ξύλο με τους εχθρούς όταν εσείς θέλετε να ξεφύγετε. Εκτός αυτού το σημαντικότερο είναι ότι για κάθε 15 αθώους που σώζετε αυξάνεται η μπάρα της ζωής σας, που ονομάζεται synchronization bar. Δεν πεθαίνετε δηλαδή, αλλά στην ουσία απλά κάνετε άλλα αντί άλλων σε σχέση με τον Altair.

Αρκετά όμως με αυτά, ας μπούμε στο ζουμί. Αφού λοιπόν μπείτε στην πόλη η πρώτης σας μέριμνα πρέπει να είναι να εντοπίσετε ένα ψηλό σημείο που θα σας επιτρέψει, πέρα απ’το να θαυμάσετε τα γραφικά, να αποκτήσετε μια εικόνα της περιοχής και τα σημεία που κρύβουν κάποιο ενδιαφέρον. Θα εμφανιστούν στο χάρτη υπό μορφή εικονιδίων και στην ουσία, πέρα από τους αθώους που κινδυνεύουν, είναι μικρές αποστολές που θα σας δώσουν πληροφορίες για το στόχο σας. Σωστά καταλάβατε δεν υπάρχει ολόκληρο δίκτυο από πίσω σας, ώστε να σας δίνει έτοιμο το πλάνο της επίθεσης, αλλά θα πρέπει να κάνετε την έρευνά σας, έστω και υποτυπώδη. Και λέμε υποτυπώδη γιατί πολύ απλά υπάρχει ένας ελάχιστος αριθμός πληροφοριών που πρέπει να αποσπάσετε για να προχωρήσετε στη δολοφονία, όμως πάντα υπάρχει η δυνατότητα για λεπτομερή έρευνα (ώστε να ολοκληρώσετε το 100% του παιχνιδιού). Οι μίνι αυτές αποστολές είναι τεσσάρων τύπων. Η απλούστερη είναι το eavesdropping όπου θα πρέπει να καθίσετε ήσυχα ήσυχα σε ένα παγκάκι και να υποκλέψετε μία συνομιλία. Η πιο δύσκολη εκδοχή αυτού είναι το pickpocket όπου στη συνέχεια θα πρέπει να ακολουθήσετε ένα συγκεκριμένο άτομο και να του κλέψετε τα έγγραφα που κουβαλάει. Η τρίτη περίπτωση είναι το interrogation. Εντοπίζετε τον κήρυκα που έχει τις πληροφορίες που σας ενδιαφέρουν, τον ακολουθείτε μέχρι να βρεθεί μακριά από τον πολύ κόσμο και στη συνέχεια τον σαπίζετε στο ξύλο μέχρι να μιλήσει. Τέλος υπάρχουν και οι informants. Αυτοί είναι μέλη της φατρίας σας που έχουν σταλεί για να σας βοηθήσουν, όμως για να σας πουν όσα ξέρουν ζητούν κάποιο αντάλλαγμα (αν και δε θα έπρεπε), από μία μικροδολοφονία ενός ιππότη που τους κυνηγάει, μέχρι το να επιτύχετε σε τεστ δεξιότητας.

Όταν ολοκληρώσετε την έρευνά σας θα πρέπει να πάτε στο γραφείο της φατρίας σε κάθε πόλη ώστε να πάρετε την έγκριση για να ξεκινήσετε την εκτέλεση. Είναι σημαντικό να πούμε ότι το να επιτεθείτε σαν τανκ στο στόχο σας δεν είναι η ενδεδειγμένη λύση. Συνήθως έχετε να κάνετε με πολύ σημαντικά πρόσωπα οπότε και η ασφάλεια γύρω τους είναι αρκετά σφικτή. Χρειάζεται λοιπόν καλός σχεδιασμός και συντονισμός των κινήσεών σας για να μη βρεθείτε ξαφνικά κυκλωμένοι από δεκάδες στρατιώτες. Άλλωστε όταν φέρετε εις πέρας την αποστολή θα πρέπει να ξεφύγετε από τους φρουρούς και να φτάσετε στο γραφείο, οπότε μία μάχη σίγουρα δε βοηθά. Τα εργαλεία του πολέμου είναι φυσικά τα όπλα σας. Ξεκινάτε με ένα απλό σπαθί και την κρυμμένη λεπίδα, αλλά στη συνέχεια θα σας δοθούν ένα κοντό σπαθί (ιδανικό για όσους είναι πολύ επιθετικοί), μαχαίρια κτλ. Δε θα λέγαμε ότι η ποικιλία των όπλων είναι μεγάλη, εντούτοις δεδομένης της εποχής είναι απόλυτα ρεαλιστική. Άλλωστε το πραγματικό σας όπλο είναι οι κινήσεις. Κατ’αρχάς ο Altair έχει τη δυνατότητα να κάνει αρκετά ακροβατικά που, πέραν του εντυπωσιασμού, βοηθούν ώστε να ξεφύγετε από τους διώκτες σας. Αν βέβαια χρειαστεί να εμπλακείτε σε μάχη, υπάρχει μια σειρά από πολεμικές τεχνικές που καλύπτουν κάθε πιθανή επιθυμία σας αλλά και επιθετική κίνηση του αντιπάλου, οπότε με λίγη εξάσκηση θα είστε έτοιμοι να αντιμετωπίσετε κάθε πιθανό εχθρό. Βέβαια όλα αυτά έχουν τις συνέπειές τους αφού αν αφήσετε κάποιο πτώμα (δηλαδή αν σκοτώσετε κάποιον, γιατί μετά δε μπορείτε να τον κρύψετε) ή αν αρχίσετε να σκαρφαλώνετε σε όποια ταράτσα βρείτε, οι φρουροί σας υποπτεύονται και δε θέλουν ιδιαίτερα πολύ χρόνο για να σας επιτεθούν. Επίσης εδώ αξίζει να πούμε (για να κλείσουμε με τα περιεχόμενα του παιχνιδιού) ότι για όσο διάστημα βρίσκεστε στην ύπαιθρο, μακριά από τις πόλεις ή το χωριό σας, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε άλογα, ώστε να μετακινείστε πολύ πιο γρήγορα απ’το ένα μέρος στο άλλο.

Ο χειρισμός πλησιάζει αρκετά στο μοντέλο του Prince of Persia. Ένας χρήστης που έχει παίξει τη συγκεκριμένη σειρά, δε θα αντιμετωπίσει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Για τους υπόλοιπους υπάρχει ένα λεπτομερέστατο tutorial στην αρχή, που θα σας μάθει όλα όσα θα θέλατε να ξέρετε, ενώ κάθε φορά που μαθαίνετε μια νέα κίνηση μάχης, θα συναντήσετε έναν στρατιώτη της φατρίας σας ο οποίος θα σας υποδείξει πώς να την εκτελέσετε, αλλά θα σας επιτρέψει να το δείτε αυτό και στην πράξη. Επίσης ιδιαίτερα βολικό είναι το πάνελ πάνω δεξιά στην οθόνη όπου μπορείτε να δείτε τη δεδομένη χρονική στιγμή, τι κίνηση αντιστοιχεί στο κάθε κουμπί του χειριστηρίου. Multiplayer φυσικά δεν υπάρχει όπως επίσης το σενάριο είναι αρκετά γραμμικό και δεν επιτρέπει παρεκλήσεις. Ωστόσο υπάρχουν κρυμμένα collectibles και πιο συγκεκριμένα σημαίες ούτως ώστε να υπάρχει ένα παραπάνω κίνητρο να ασχοληθείτε με το παιχνίδι ακόμη και μετά την τελευταία αποστολή.

Επίλογος
Αν η αρχή είναι το ήμιση του παντώς τότε η συνέχεια αυτής της σειράς παιχνιδιών αναμένεται άκρως εντυπωσιακή. Η άριστη γραφική σχεδίαση του παιχνιδιού πλαισιώνεται από ένα εξ’ίσου ποιοτικό ηχητικό πακέτο, ένα αντίστοιχα όμορφο και σωστά δουλεμένο σενάριο και φυσικά ένα δυνατό gameplay. Βεβαίως έχει και τις αδυναμίες του (με το φινάλε να είναι μία από αυτές, ελέω συνέχειας βέβαια), αλλά πραγματικά δύσκολα θα βρεθεί κάτι που να σας κάνει να το εγκαταλείψετε πριν το τέλος. Πραγματικό αριστούργημα και περιμένουμε τη συνέχεια.

Θετικά:
- Απίστευτα γραφικά
- Σχεδόν τέλειος ήχος
- Όμορφο σενάριο
- Εντυπωσιακά ακροβατικά

Αρνητικά:
- Κουραστικά κηρύγματα
- Μικρή αντοχή μετά το τέλος

Βαθμολογία
Γραφικά: 9.5
Ήχος: 9
Gameplay: 8
Αντοχή: 7
Γενικά: 8

Σε μία εποχή που κατακλυζόμαστε από προχειροδουλειές ο συγκεκριμένος τίτλος κάνει τη διαφορά και δείχνει το δρόμο. Κάτι παραπάνω από must.

Αντώνης Κατρής