Χθες, έπαιξα το Old Man's Journey, ένα καινούριο puzzle adventure game που περίμενα πώς και πώς να ασχοληθώ μαζί του. Δεν απογοητεύτηκα καθόλου ευτυχώς. Αρχικά, μου ξίνισε κάπως η νοοτροπία του gameplay του (ουσιαστικά, προκειμένου να προχωρήσει παρακάτω ο παίκτης, απαιτείται να μετακινείς κατάλληλα διάφορα σημεία του περιβάλλοντος, πχ βουνά, ώστε να μπορεί να μεταβεί απ' το ένα σημείο στο άλλο) αλλά πολύ γρήγορα εναρμονίστηκα μ' αυτό και με αρκετή ευκολία πήγαινα παρακάτω. Ειδικά όταν μπαίνεις στο πετσί της ιστορίας που ξετυλίγεται με όμορφο τρόπο, μια τρυφερή ιστορία αγάπης και απώλειας, εύκολα καταλαβαίνεις τη σημασία της μεταφοράς που υπάρχει πίσω απ' την αναδιαμόρφωση αυτή του ανάγλυφου. Περιττό να πω ότι το artwork του είναι απ' τα πιο όμορφα κι εντυπωσιακά που έχω δει ποτέ σε game και η μουσική του αρκετά ενδιαφέρουσα. Πέρασα πολύ ευχάριστα 2 περίπου ώρες με το Old Man's Journey και το τέλος ήταν το κερασάκι στην τούρτα.
Τώρα, θα συνεχίσω με το αγαπητό Dragon's Dogma: Dark Arisen, που προσπαθώ να το παίζω όσο λιγότερο μπορώ, γιατί με τέτοια παιχνίδια είναι γνωστός ο εθισμός που υπάρχει και η αδυναμία να τα βάλεις στην άκρη.