Shadows of the Damned (PS3, Xbox 360)

Shadows of the Damned
"Φοβού τον Μεξικάνο"




Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι θα γινόταν αν βάζαμε σε ένα άδειο δισκάκι μια κουταλιά από Resident Evil, δύο σταγόνες από Silent Hill και μια τζούρα από No More Heroes; Θα φτιάχναμε το Shadows of the Damned. H Grasshopper Manufacture «δανείστηκε» ένα σωρό στοιχεία από διάφορα επιτυχημένα games και σε συνεργασία με το τρίπτυχο των προγραμματιστών Suda51 (No More Heroes), Shinji Mikami (Resident Evil 4) και Akira Yamaoka (Silent Hill), μας παρουσιάζουν για λογαριασμό της Electronic Arts το νέο τους survival horror δημιούργημα.

Σενάριο
Ο Garcia Hotspur είναι στην περίπτωσή μας ο άντρας ο πολλά βαρύς ή αλλιώς «ο μαμιάς της γειτονιάς». Πρόκειται για έναν Μεξικανό κυνηγό δαιμόνων γεμάτο τατουάζ και χαρακιές στο πρόσωπο, ο οποίος έχει ξεκληρίσει ουκ ολίγους δαίμονες καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής του. Με αφορμή την αρπαγή της αγαπητικιάς του Paula, από τον «τριώροφο» δαίμονα Fleming, κατεβαίνει στην κόλαση και ξεκινά την εξολόθρευση των εναπομεινάντων δαιμόνων ώσπου να βρει την αγαπημένη του και να επιστρέψουν μαζί στην επιφάνεια.



Μπορεί ο συγκεκριμένος Fleming να μην είναι αυτός που ανακάλυψε την πενικιλίνη, είναι όμως εξίσου σημαντικός στον κάτω κόσμο, καθώς έχει τους πάντες υπό την επίβλεψη του. Συν τοις άλλοις λατρεύει την μουσική και πιο συγκεκριμένα την όπερα. Σαν διοικητής της κολάσεως, ο Fleming έχει δώσει εντολή σε όλους τους δαίμονες να επιτεθούν στον Garcia όποτε τον συναντήσουν μπροστά τους, χωρίς κανένα απολύτως δισταγμό.

Μοναδικός σύντροφος του πρωταγωνιστή μας είναι ο πολυλογάς Johnson, ένας μετανιωμένος δαίμονας ο οποίος έχει αλλάξει λημέρια πολεμώντας με το μέρος του σκληροτράχηλου Garcia. Ο Johnson έχει την μορφή ενός φλεγόμενου κρανίου το οποίο περιφέρεται γύρω από τον ήρωα μας, αλλά αυτό είναι μόνο για αρχή. Ο φιλικός αυτός δαίμονας έχει την ιδιότητα να μεταμορφώνεται σε διάφορες μορφές που θα τις ζήλευε μέχρι και ο Optimus Prime, όπως πυρσούς, πιστόλια, καραμπίνες, μέχρι και μοτοσικλέτες.


Κάτι μου θυμίζει
Το Shadows of the Damned είναι ένα παιχνίδι τρίτου προσώπου και το gameplay του δεν διαφέρει και πολύ από αυτό του Resident Evil 4, με την κάμερα να βρίσκεται πάνω από τον δεξιό σας ώμο. Το σύστημα μάχης έχει ελαφρώς πιο γρήγορο ρυθμό μιας και ο κάγκουρας Garcia μπορεί και ελίσσεται ταχύτατα κάνοντας μέχρι και απότομη μεταβολή 180 μοιρών.

Από την αρχή του παιχνιδιού μέχρι και το τέλος του, κύριος στόχος σας είναι να βρείτε την Paula, εξολοθρεύοντας οποιονδήποτε μπει εμπόδιο στο πέρασμα σας. Σκοτώνοντας τους δαίμονες που συναντάτε, αποκτάτε μικρά άσπρα διαμάντια τα οποία σας χρησιμεύουν για να αγοράσετε ποτά από τους αυτόματους πωλητές που βρίσκονται στα δρομάκια του κάτω κόσμου. Τα ποτά αυτά έχουν πάρει την θέση των medikits, γιατί ως γνωστόν στην κόλαση, το αλκοόλ είναι αυτό που σας γεμίζει την υγεία και σας κάνει να νιώθετε καλύτερα. Άντε, στην υγειά σας!

Το παιχνίδι αποτελείται από πέντε ενότητες οι οποίες περιέχουν από τέσσερα έως έξι κεφάλαια η καθεμία. Όταν ολοκληρωθεί μια ενότητα, τότε συνεχίζετε στην επόμενη, σε διαφορετική περιοχή από αυτή που βρισκόσασταν. Ακολουθείτε δηλαδή μια σειρά από δρώμενα σε τοποθεσίες όπου υπάρχει κάποιος συνδετικός κρίκος μεταξύ τους, σαν να παρακολουθείτε μια ταινία road movie.


Οπλισμός
Ο ελβετικός σουγιάς-πολυεργαλείο που ακούει στο όνομα Johnson είναι το μοναδικό αντικείμενο που χρησιμοποιείτε ως όπλο. Μην ανησυχείτε, όταν λέμε πολυεργαλείο εννοούμε ένα υπερσύγχρονο οπλοστάσιο, το οποίο δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα υπόλοιπα games που ξέρετε. Καλά δεν είπαμε ότι θα βρείτε μέσα και το Portal gun, αλλά τα διαθέσιμα όπλα του Garcia κάνουν την δουλειά τους και με το παραπάνω.

Μπορεί να υπάρχουν μόνο τρία διαθέσιμα όπλα, όμως δέχονται εκπληκτικές αναβαθμίσεις. Στην αρχή κρατάτε το Boner (στα ελληνικά σημαίνει «στύση») το οποίο είναι το βασικό σας πιστόλι, στη συνέχεια προστίθεται στις δυνάμεις σας το Skullcushioner που αποδίδει εξαιρετικά σε κοντινές αποστάσεις όπως οι καραμπίνες και τελευταίο παίρνετε το Teether, το οποίο εκτοξεύει δόντια δαιμόνων σε γρήγορο τέμπο, όπως τα πολυβόλα.

Μαζεύοντας κόκκινα διαμάντια από διάφορα κρυμμένα σημεία της πίστας μπορείτε να αυξήσετε τις αποδόσεις των όπλων και να τους επισυνάψετε γρηγορότερο reload, μεγαλύτερη χωρητικότητα σε σφαίρες, περισσότερο damage σε κάθε βολή κ.ο.κ. Αν δεν σας φτάνουν αυτά, μπορείτε να εξελίξετε περαιτέρω τα όπλα σας με νέες δυνατότητες, χρησιμοποιώντας τα μπλε διαμάντια που βρίσκονται ύστερα από τις αναμετρήσεις με τα Bosses.



Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε…
Βασικό συστατικό του κάτω κόσμου είναι το σκοτάδι, μιας και οι δαίμονες σιχαίνονται το φως και οτιδήποτε άλλο τους χαλάει την ηρεμία. Εσείς οδηγείτε τον ήρωα σας μέσα από τους δρόμους της κολάσεως αποφεύγοντας πάντα τα σκοτεινά σοκάκια στα οποία παραμονεύουν αρκετοί δαίμονες. Υπάρχει όμως το ενδεχόμενο να πρέπει να μπείτε σε μια περιοχή όπου επικρατεί το βαθύ και πυκνό σκοτάδι. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι κινήσεις σας πρέπει να είναι γρήγορες, σχεδόν αστραπιαίες, γιατί χωρίς την παρουσία φωτός η ψυχή σας ξεκινά να εγκαταλείπει το σώμα σας και κάπου εκεί έρχεται το τέλος.

Σε αρκετές περιπτώσεις το σκοτάδι ξεκινά να ρέει από κάποια πηγή σκότους -όπως για παράδειγμα κάποιο σιντριβάνι- και συνεχίζει να εξαπλώνεται σε ολόκληρη την περιοχή. Τότε, το μοναδικό πράγμα που μπορεί να σας σώσει είναι οι χρυσές προτομές…κατσικών που βρίσκονται σε διάσπαρτα σημεία, τις οποίες σημαδεύετε και χτυπάτε με την ειδική βολή Light Shot. Σύμφωνα με τον Johnson, οι κατσίκες είναι όντα με ιδιαίτερη προσωπικότητα και ακτινοβολούν φως, γι’ αυτό και όταν τις πυροβολείτε φωτίζουν ολόκληρη την περιοχή και οι δαίμονες τρέπονται σε φυγή.

Εκτός από την χρήση τους στις κατσίκες, οι Light Shots έχουν ακόμα δυο λειτουργίες. Όταν οι δαίμονες έρθουν σε επαφή με το πυκνό σκοτάδι, τότε αποκτούν ένα μαύρο μανδύα και γίνονται άτρωτοι στα πυρομαχικά σας. Χτυπώντας τους μαύρους δαίμονες με Light Shot, τους επαναφέρετε στην κανονική τους μορφή και γίνονται ξανά ευάλωτοι στις σφαίρες σας. Εκτοξεύοντας βολές φωτός σε κανονικούς δαίμονες, τους ακινητοποιείτε για μερικά δευτερόλεπτα και τους σκοτώνετε με το πάσο σας.



Piece of κέικ
Αν και στο παιχνίδι υπάρχουν τρία επίπεδα δυσκολίας, το Lemon Hunter, το Demon Hunter και το Legion Hunter, κανένα από τα τρία δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο, ενώ το μοναδικό στοιχείο που διαφέρει είναι το μέγεθος της ζημιάς που κάνετε στους δαίμονες με τα όπλα σας, αλλά και η αντοχή σας στα χτυπήματά τους. Δεδομένου ότι οι στιγμές που ενδέχεται να μείνετε χωρίς πυρομαχικά είναι πραγματικά ελάχιστες, αφού σε κάθε γωνιά βρίσκονται κρυμμένες σφαίρες και σε συνδυασμό με τις αμέτρητες ποσότητες αλκοολούχων ποτών που βρίσκετε στο πέρασμα σας, το Shadows of the Damned ανήκει στην κατηγορία των αρκετά εύκολων παιχνιδιών.

Οι αντίπαλοι είναι χωρισμένοι σε δύο κατηγορίες, ανάλογα με το μέγεθος τους και το επίπεδο ευφυΐας τους. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν τα κοινά ζόμπι, τα οποία έρχονται κατά πάνω σας και σας επιτίθενται με τα χέρια. Η εξουδετέρωση τους είναι εύκολη υπόθεση, ειδικά αν έχετε σταθερό χέρι και καλό σημάδι. Ένα headshot είναι αρκετό για να τα αποκεφαλίσει, ενώ εσείς παρακολουθείτε σε αργή κίνηση την σφαίρα να ανοίγει το κρανίο τους στα δύο.

Το Shadows of the Damned θα σας κάνει να αλλάξετε την γνώμη που είχατε για τις… φράουλες!

Αρκετές φορές τα ζόμπι σκάνε κατά ομάδες από όλες τις κατευθύνσεις, με αποτέλεσμα να σας περικυκλώνουν. Αν κάποιος εχθρός έρθει πολύ κοντά σας μπορείτε να τον σπρώξετε μακριά, ενώ σε περίπτωση που κάποιο ζόμπι σας πλησιάσει από πίσω, τότε εμφανίζεται στην οθόνη το πλήκτρο αποφυγής με το οποίο σκύβετε και του ρίχνετε αγκωνιά.

Στην δεύτερη κατηγορία εχθρών ανήκουν τα bosses και τα mini-bosses, τα οποία σε αντίθεση με τα απλά ζόμπι, κρατούν στα χέρια τους διάφορα όπλα, όπως τσεκούρια και δρεπάνια, οπότε είστε αναγκασμένοι να τους αντιμετωπίσετε από απόσταση. Όπως καταλαβαίνετε, αυτή η κατηγορία εχθρών είναι και η δυσκολότερη, ενώ κατά τον Hotspur αυτοί είναι και οι “Very Important Pendejos”, δηλαδή οι «πολύ σημαντικοί μαλάκες» του κάτω κόσμου.



Οι μάχες με τα bosses κρατούν αρκετή ώρα και απαιτούν μεγάλη ευστοχία από μέρους σας. Πολλές φορές μάλιστα χρειάζεται να ακολουθείτε κάποια τακτική, καθώς πρέπει αρχικά να τους stunάρετε με το Light Shot ή να πυροβολήσετε κάποιο εκρηκτικό βαρέλι και στη συνέχεια τους χτυπάτε στα αδύναμα σημεία τους. Τα τρωτά τους μέρη είναι συνήθως μια μικρή κόκκινη επιφάνεια -αμπούλα με αίμα- πάνω στο σώμα τους, την οποία εσείς πρέπει να διαλύσετε.

Οι Γρίφοι
Η επίλυση των puzzles είναι αναγκαία από την πρώτη στιγμή του παιχνιδιού. Μην φανταστείτε πως είναι κάτι το ιδιαίτερα δύσκολο και απαιτητικό. Στο μεγαλύτερο μέρος τους οι γρίφοι αφορούν κλειστές πόρτες, οι οποίες αντί για κλειδαριά έχουν το κεφάλι ενός πεινασμένου μωρού, το οποίο για να σας αφήσει να περάσετε ζητάει φράουλες, μυαλά και μάτια.

Μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας έχουν οι γρίφοι που για την επίλυση τους είστε αναγκασμένοι να μπείτε σε περιοχές με βαθύ σκοτάδι ώστε να μπορέσετε να δείτε και να πυροβολήσετε κάποια κρυφά σημεία, που θα ανοίξουν κλειδωμένες πόρτες. Ο βαθμός δυσκολίας αφορά το ότι μπαίνετε σε σκοτεινές περιοχές όπου εγκυμονούν κίνδυνοι, ενώ αν μείνετε εκεί αρκετή ώρα τότε ξεψυχάτε.


Έλα πάρε πάρε!
Ο Christopher είναι ένας πλανόδιος πωλητής, ο οποίος λατρεύει τα άσπρα διαμάντια που έχετε μαζέψει και τα ανταλλάσει με διάφορα άλλα καλούδια, όπως σφαίρες, ποτά και κόκκινα διαμάντια. Μπορεί εξωτερικά να μοιάζει σαν ανάποδο γαμώτο, μιας και είναι μισός άνθρωπος και μισός δαίμονας, αλλά κατά βάθος είναι καλή ψυχή. Το μπακάλικο του Christopher το συναντάτε σε συγκεκριμένα σημεία του χάρτη καθ’ όλη την ολόκληρη διάρκεια του παιχνιδιού, ενώ εκείνος κάθε φορά σας υποδέχεται με ανυπομονησία.

Όποιος την νύχτα περπατεί…
Ο Willy είναι ένας μονόφθαλμος δαίμονας, ο οποίος είναι τόσο φοβητσιάρης που κάθε φορά που σας βλέπει τα κάνει… πάνω του στην κυριολεξία. Με αυτόν τον πρωτότυπο τρόπο γίνεται το save της προόδου σας. Έτσι, όταν βλέπετε τον Willy να αφήνει δίπλα σας το «δωράκι» του, ξέρετε πως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Τα save points βρίσκονται στην αρχή και στο τέλος κάθε μάχης, ώστε να μην αναγκάζεστε να κάνετε ολόκληρο ταξίδι σε περίπτωση που πεθάνετε. Επίσης, η συνολική του διάρκεια του παιχνιδιού δυστυχώς δεν ξεπερνάει τις οκτώ ώρες, οπότε κερδίζει την ψήφο της ενοικίασης και όχι της αγοράς.

Γραφικά
Παρόλο που το Shadows of the Damned απευθύνεται σε κονσόλες νέας γενιάς δεν διαθέτει και τα ανάλογα σύγχρονα γραφικά. Στο περιβάλλον αποτυπώνεται η gothic πλευρά του κάτω κόσμου, με σκοτεινά πλακόστρωτα δρομάκια, ερημωμένες εκκλησίες και πλημμυρισμένους υπόνομους, με πτώματα να επιπλέουν παντού. Αυτό το ατμοσφαιρικό σκηνικό χαλάει συχνά πυκνά, επειδή τα γραφικά από το περιβάλλον μερικές φορές αργούν να ανανεωθούν, με αποτέλεσμα στο βάθος να παραμένει μια θολούρα και σε συνάρτηση με το εκνευριστικό tearing, το αποτέλεσμα είναι αρκετά κουραστικό για τα μάτια.



Τα textures του παιχνιδιού θυμίζουν εποχές Playstation 2, ενώ ο δυναμικός φωτισμός τουλάχιστον λειτουργεί θετικά στην απόδοση μιας σωστής ατμόσφαιρας. Ο σχεδιασμός των χαρακτήρων είναι κάπως ιδιόμορφος, καθώς άλλοι θυμίζουν πλάσματα της μυθολογίας κι άλλοι διαθέτουν μεταλλικά μέρη, πράγμα που αποδεικνύει ότι οι προγραμματιστές είχανε…μεγάλη έμπνευση. Τα physics των χαρακτήρων είναι καλοσχεδιασμένα και το frame rate διατηρείται σε καλό επίπεδο. Βέβαια εδώ θα πληρώσετε κι ένα τίμημα, καθώς το loading διαρκεί αρκετό χρόνο.

Ήχος
Ο Akira Yamaoka έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στη μουσική επένδυση του τίτλου, με πολλά rock και metal στοιχεία, τα οποία δένουν αρμονικά με μακάβριες μελωδίες και latin ρυθμούς. Το soundtrack περιέχει τα καταλληλότερα κομμάτια που θα άρμοζαν σε ένα παιχνίδι τέτοιου είδους, ενώ πάντα η μουσική σας προετοιμάζει για το τι θα ακολουθήσει ώστε να είστε σε εγρήγορση.

Οι καυστικοί διάλογοι μεταξύ των δύο αχώριστων φίλων, του Garcia και του Johnson, είναι ίσως το πιο καλοφτιαγμένο στοιχείο του παιχνιδιού. Σχεδόν κάθε πρόταση του Johnson κρύβει σεξουαλικά υπονοούμενα και πρόστυχα λογοπαίγνια, ενώ ο Garcia, που δεν είναι και τόσο ομιλητικός, στις τρεις λέξεις που λέει, οι δυο είναι “F*ck”. Μάλιστα σε ολόκληρη την διάρκεια του gameplay αποκαλεί τον εαυτό του «Garcia F*cking Hotspur». Μοναδική προϋπόθεση για να απολαύσετε αυτούς τους χιουμοριστικούς διαλόγους είναι να κατανοείτε την Αγγλική γλώσσα.



Στο voice acting πήραν μέρος οι πιο κατάλληλοι ηθοποιοί που θα μπορούσαν να ερμηνεύσουν τους χαρακτήρες του παιχνιδιού. Ο Garcia έχει την νευρική μεξικάνικη προφορά, ενώ ο πολυλογάς Johnson μιλάει συνεχώς με κοφτές προτάσεις γεμάτες ειρωνεία. Λίγο πριν από κάθε boss fight, ο Johnson διαβάζει με το χιούμορ που τον διακατέχει ένα κείμενο το οποίο εξιστορεί το παρελθόν του εκάστοτε boss. Τα σχόλια του Garcia κατά την διάρκεια της αφήγησης είναι ικανά να σας κάνουν να γελάσετε και σε μερικές περιπτώσεις ίσως σας κάνουν να αναρωτηθείτε πόσο κακόγουστο ήταν το αστείο που μόλις ακούσατε.

Επίλογος
Το Shadows of the Damned δανείστηκε στοιχεία από διάφορα επιτυχημένα games, τα ανακάτεψε, τα έβαλε στο φούρνο και τελικά ήρθε για να το δοκιμάσουμε. Δυνατό του στοιχείο είναι η ατμοσφαιρική μουσική και το εξαιρετικό voice acting, ενώ από θέμα γραφικών απογοητεύει. Παρόλα αυτά καταφέρνει να ξεχωρίζει, σε μια εποχή που οι υπόλοιπες κυκλοφορίες αξιολογούνται κάτω του μετρίου.

Θετικά:
- Εξαιρετική μουσική επένδυση
- Ρεαλιστικό voice acting
- Καυστικές ατάκες

Αρνητικά:
- Μικρή διάρκεια
- Προβλήματα στα γραφικά
- Χαμηλό επίπεδο δυσκολίας
- Αργοί χρόνοι φόρτωσης

Βαθμολογία
Γραφικά: 7.5
Ήχος: 8
Gameplay: 7.5
Αντοχή: 6.5
Γενικά: 7.4

Ένα ευχάριστο διάλλειμα από τα «βαριά» horror games.

Γιάννης Μπόκας