Supreme Commander (PC)

Supreme Commander
Don’ t believe the hype!

Site: www.supremecommander.com

Συνέντευξη του Chris Taylor: Κλικ εδώ


Υπάρχουν περιπτώσεις όπου γίνεται μεγάλος ντόρος γύρω από ένα παιχνίδι, αρκετό καιρό προτού κυκλοφορήσει, αλλά όταν έρχεται αυτή η ρημάδα η στιγμή, το τελικό αποτέλεσμα καταλήγει –με βάση τα όσα είχαμε ακούσει- να μας απογοητεύει. Στα MMORPG ήταν το Dungeons & Dragons Online. Φέτος στα real-time strategy είναι η σειρά του Supreme Commander.

Πρόκειται για έναν πολυαναμενόμενο τίτλο τον οποίο παρακολουθούσαμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον εδώ κι ένα χρόνο. Τελικά συμπεράναμε για άλλη μια φορά πως “αν δεν πιάσεις κάτι στα χέρια σου δεν καταλαβαίνεις ποτέ τι πραγματικά είναι”. Και όσοι πιστέψατε πως οι απροσεξίες της Electronic Arts σε διάφορα games των τελευταίων ετών θα της κόστιζαν τον θρόνο της κορυφής γελιέστε, αφού ο άμεσος ανταγωνιστής του SC, το Command & Conquer, όχι μόνο είναι καλύτερος, αλλά δεν έχασε το παραμικρό έδαφος παρά το ότι κυκλοφόρησε ένα μήνα μετά.





Σενάριο
Βρισκόμαστε στο μέλλον και συγκεκριμένα στον πλανήτη γη. Τρεις φυλές μάχονται μεταξύ τους με σκοπό την κατάκτηση του πλανήτη. Οι UEF (United Earth Federation), που ουσιαστικά είναι γήινοι, οι Cybran, μία φυλή μεταλλαγμένων γήινων των οποίων το μυαλό έχει υποστεί επεξεργασία με υπολογιστή και οι Aeon Illuminate, παλιοί κάτοικοι της γης που την άφησαν για πολλά χρόνια και πλέον επιστρέφοντας σε αυτή θεωρούνται εξωγήινοι. O “Ατέλειωτος Πόλεμος”, μεταξύ των τριών φυλών, κράτησε για πάνω από 1.000 χρόνια και κόστισε αμέτρητες απώλειες και στις τρεις φυλές. Πλέον, μόνο μία φυλή θα επιζήσει και εσείς (μαντέψτε) είστε ένας νέος διοικητής ο οποίος ρίχνεται στη μάχη για το καλό του στρατού που εκπροσωπείτε. Κάθε στρατός, όπως θα δείτε και στην εξέλιξη του παιχνιδιού, έχει διαφορετικά σχέδια για κυριαρχία.

Γραφικά
Τα ποικιλόμορφα cinematics, αν και δεν περιλαμβάνουν πραγματικούς ηθοποιούς αλλά είναι pre-rentered, παρ’ όλα αυτά αναπτύσσουν με έξυπνο τρόπο το σενάριο του παιχνιδιού, ενώ συνοδεύονται και από πετυχημένα animations τα οποία συναντάτε λίγο πριν τη μάχη. Η Gas Powered Games δημιούργησε μία πολύ καλή μηχανή γραφικών και για το κυρίως μέρος του παιχνιδιού με αξιόλογα laser effects (καθ’ ότι βρισκόμαστε στο μέλλον το λέιζερ δίνει και παίρνει) και ρεαλιστική κίνηση μονάδων. Τα εφέ του παιχνιδιού κυμαίνονται σε άριστα επίπεδα αφού εκτός από τους εντυπωσιακούς πυροβολισμούς, οι προγραμματιστές έχουν φροντίσει και την παραμικρή λεπτομέρεια.





Παρά το ότι θα χρειαστείτε ένα PC υψηλών προδιαγραφών για να τρέξετε το παιχνίδι σε καλή ταχύτητα, ένας υπολογιστής περυσινής ή και προπέρσινης φουρνιάς μπορεί να απεικονίσει το πεδίο της μάχης ακόμα και σε High Detail. Όταν όμως θα έρθει η ώρα της μάχης και θα αρχίσουν να εμπλέκονται πολλές μονάδες μαζί, τότε το τελικό αποτέλεσμα θα είναι πονοκέφαλος, ακόμη και για ένα PC τελευταίας τεχνολογίας. Τα options όφειλαν να έχουν πολύ περισσότερες παραμέτρους για την ρύθμιση των γραφικών (κάτι το οποίο συναντάμε στο Command & Conquer: Tiberium Wars) όπως π.χ. διευκρίνιση για το επίπεδο φωτισμού, σκιών ή των textures γενικότερα. Πέρα από την ρύθμιση για το mouse sensitivity σε zoom in και zoom out, οι υπόλοιπες επιλογές είναι σχεδόν άχρηστες. Για παράδειγμα ποιος νοιάζεται να ρυθμίσει το αν θα κινείται ή όχι η οθόνη όταν πηγαίνει ο pointer στην άκρη της ή όταν θα χρησιμοποιούμε τα βελάκια του πληκτρολογίου.

Κάποιος να κλείσει τον volume!
Αν μπορεί κάποιος να αποκαλέσει “ήχο” αυτό που φτάνει στα αυτιά μας από το Supreme Commander, τότε το μόνο καλό θα ήταν η πολύ καλή ποιότητα και τίποτα παραπάνω. Γιατί τι να την κάνεις την ποιότητα όταν έχεις τους ίδιους ηθοποιούς για τις φωνές στα cinematics, τα ίδια ηχητικά εφέ για τις περισσότερες μονάδες του χάρτη και τα ανύπαρκτα vocals που όφειλαν να έχουν οι μονάδες σου. Το ποτήρι ξεχειλίζει με το διαρκώς επαναλαμβανόμενο soundtrack το οποίο, αν ολοκληρώσετε το παιχνίδι, σίγουρα θα το έχετε μάθει απ’ έξω τόσο ώστε να το παίξετε και στο αρμόνιο του σπιτιού σας. Απλά έλεος!

Gameplay
Πρόκειται για έναν τομέα που σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Η διαφορετική προσέγγιση του Chris Taylor στα real-time strategy του έχουν αποφέρει αρκετούς οπαδούς αλλά και άλλους τόσους που δεν αρέσκονται στη λογική του. Το gameplay του SC είναι στην λογική του Total Anihilation ή καλύτερα (για όσους δεν το πρόλαβαν) στο στυλ του Warhammer 40K: Dawn of War. Υπάρχουν δύο πηγές ενέργειας. Mass και Energy. Το mass συλλέγεται από τους mass extractors, τους οποίους μπορείτε να χτίσετε σε συγκεκριμένα σημεία του χάρτη. Η ενέργεια (energy) συλλέγεται μέσω των Power Generators. Όσο περισσότερους χτίζετε τόσο γρηγορότερα θα αναπληρώνετε ενέργεια, κάτι το οποίο ισχύει και για το mass. Κάθε κτίριο ή μονάδα θέλει συγκεκριμένο αριθμό από mass και energy, οπότε το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να τα κρατάτε σε υψηλά επίπεδα ώστε να γίνεται γρήγορη αναπλήρωσή τους. Το minimum που θα χρειαστείτε για αρχή είναι τρεις mass extractors και τρεις power generators.





Όπως αντιλαμβάνεστε, στo παιχνίδι υπάρχουν τρία campaigns. UEF, Cybran και Aeon, τα οποία συνοδεύονται κι από τρία επίπεδα δυσκολίας. Τα objectives είναι αρκετά συνηθισμένα του στυλ “εξοντώστε συγκεκριμένες μονάδες” ή “εξολοθρεύστε μία βάση” ενώ το επίπεδο δυσκολίας είναι κλιμακωτό ανάλογα και με την αποστολή στην οποία βρίσκεστε. Στις πρώτες αποστολές, ακόμα και στο Hard επίπεδο, δεν υπάρχει ιδιαίτερη πίεση από την πλευρά του εχθρού, αφού ως νέος χρήστης είναι λογικό να κάνετε τα πρώτα σας βήματα.

Τα toolbars ελέγχου των μονάδων σας, καλύπτουν το 1/3 της οθόνης κι αυτό είναι ένα άκρως σημαντικό στοιχείο που θα δυσαρεστήσει αρκετούς χρήστες. Το να μην έχετε καλή οπτική της μάχης είναι ότι χειρότερο αφού εκτός του ότι δεν μπορείτε να δείτε πολλές μονάδες στην οθόνη, αρκετές φορές θα χρειαστεί να “παίξετε” αρκετά με το zoom out (για να χωρέσουν περισσότερες μονάδες) και το strategy θα καταντήσει να θυμίζει Dune 2 (αρχές δεκαετίας του ’90 για τους παλιούς). Το κεντρικό ρομπότ της βάσης (από εκεί προκύπτει και ο τίτλος “Supreme Commander”) μπορεί να μεταφέρεται σε όποιο σημείο επιθυμείτε και να δημιουργεί εκεί το κτίριο της επιλογής σας. Οι μεγάλοι χάρτες του Supreme Commander αν και δίνουν μία απόλυτη ελευθερία κινήσεων, ιδιαίτερα στο multiplayer, παρ’ όλα αυτά καταντούν κουραστικοί και δεν θα είναι λίγες οι φορές που θα ψάχνετε στα άχυρα να βρείτε το ρομπότ κατασκευών για να χτίσετε κάτι, ξεχνώντας ότι πριν από 20 λεπτά το είχατε στείλει στην ακτή να φτιάξει ένα Naval Factory. Οπότε μέχρι το “αγγούρι” να επιστρέψει πίσω (και πηγαίνει πιο αργά από τις υπόλοιπες μονάδες) θέλει την ώρα του. Και αντί να χτίσει τα κτίρια που του είπατε με τη σειρά, το ένα μετά το άλλο, αντιθέτως κάθε φορά θα χτίζει επιτόπου το τελευταίο κτίριο που του είπατε, αγνοώντας τα υπόλοιπα. Ο τυπικός χάρτης είναι extra και όχι μόνιμη επιλογή, αφού μπορείτε να τον δείτε προσωρινά στην θέση της μπάρας δημιουργίας μονάδων. Κι αυτό γιατί τον πραγματικό χάρτη αντικαθιστά ένα πλήρες zoom out που φτάνει σε σημείο να δείχνει όλο το πεδίο της μάχης και τις μονάδες σας σαν κουκίδες. Στη συνέχεια μπορείτε να κάνετε zoom in σε όποιο σημείο του χάρτη επιθυμείτε εφόσον υπάρχει ο pointer του mouse στο σημείο αυτό.

Σενάριο, γραφικά, εφέ και προσεγμένα cinematics έσωσαν την παρτίδα. Διαφορετικά το παιχνίδι θα κατέληγε σε Supreme πατάτα.

Στον τομέα των στατιστικών, το Supreme Commander σας παρέχει κάθε είδους πληροφορία. Ενδείξεις για την οικονομία των κτιρίων, στοιχεία κατασκευής τους και όχι μόνο, αφού κάτω δεξιά στην οθόνη εμφανίζονται οι πόντοι σας, πόσα λεπτά έχετε αφιερώσει στην συγκεκριμένη αποστολή και πόσες μονάδες έχετε δημιουργήσει. Στις διάφορες ενδείξεις του παιχνιδιού, εκτός από τα μελλοντικά objectives και αυτά που έχετε δημιουργήσει, μπορείτε για κάθε αποστολή να δείτε κι ένα ιστορικό παρατηρήσεων από τον διοικητή σας

Τα κτίρια δημιουργούν οχήματα ξηράς, θάλασσας και αέρος. Υπάρχει δηλαδή Land Factory, Naval Factory και Air Factory. Κάθε εργοστάσιο μπορεί να δεχτεί μέχρι δύο τεχνολογικά upgrades και να φτάσει στο Level 3, όπου και θα ενεργοποιηθούν επιπλέον μονάδες (κάθε Level έχει και τις μονάδες του). Ιδιαίτερη προσοχή έχει δοθεί στις θαλάσσιες μονάδες αφού κάθε πλοίο έχει σχεδιαστεί με την παραμικρή λεπτομέρεια. Τα οχήματα ξηράς διατηρούνται κι αυτά σε υψηλά στάνταρ με το unit scale (διαφορά μεγέθους των μονάδων) να είναι εμφανέστατο. Τέλος, οι εναέριες μονάδες είναι ο αδύναμος κρίκος αφού παρά τον σχεδιασμό που τις κάνει να μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους, υπάρχει και πλήρης έλλειψη αεροδρομίων με τα αεροσκάφη να προσγειώνονται σε οποιοδήποτε σημείο. Αν τα έχετε στείλει για παρακολούθηση στην βάση του εχθρού τότε μπορεί και να προσγειωθούν “λουκουμάκι” για εξόντωση. Τέλος, το Air Transport του παιχνιδιού που υποτίθεται ότι θα μετέφερε μονάδες, κάθε άλλο παρά υπάκουο είναι στις εντολές σας αφού δεν καταλαβαίνει απολύτως τίποτα όταν του δώσετε εντολή να σηκώσει κάποιο όχημα. Αντίθετα κόβει βόλτες σαν κουνούπι που το έχουν μόλις ψεκάσει.





Το Supreme Commander φημίζεται –και όχι άδικα- για την πολύ μεγάλη ποικιλία σε μονάδες. Light, Medium και Heavy Tanks, artillery, mobile anti-air tanks και Titan Siege Assault tanks για την ξηρά (μέχρι και Shield Generators που προστατεύουν φιλικές μονάδες), Bombers, Transports, Gunships για τον αέρα και Frigates, Cruisers, Destroyers κι ότι τραβάει η όρεξή σας για την θάλασσα. Κάθε μονάδα έχει ειδική δύναμη πυρός που την κάνει να ξεχωρίζει κι αυτό μετατρέπει την μάχη σε πραγματική απόλαυση. Βέβαια, για να λέμε και τα αρνητικά (και το παρόν review έχει αρκετά) και στις τρεις φυλές, ο τρόπος ανάπτυξης της βάσης και οι μονάδες έχουν μεταξύ τους αρκετά όμοια χαρακτηριστικά. Εκτός αυτού το τεχνολογικό upgrade κάθε κτιρίου είναι αρκετά χρονοβόρο, κάτι που ρίχνει και τον ρυθμό του gameplay αφού δεν μπορείτε να δημιουργήσετε μονάδα και να κάνετε upgrade την ίδια χρονική στιγμή. Απ’ την άλλη τα κτίρια είναι λίγα και καλά οπότε δεν υπάρχουν πολλοί πονοκέφαλοι διαχείρισης όταν φουντώνει η μάχη.

Skirmish
To πιο δυνατό σημείο του παιχνιδιού, είτε παίζετε κόντρα στον υπολογιστή είτε (ακόμη καλύτερα) κόντρα σε άλλους χρήστες. Στο Skirmish του SC, μπορείτε να καθορίσετε τις ακριβείς παραμέτρους του παιχνιδιού αλλά και να ορίσετε χάρτη συγκεκριμένου μεγέθους, ανάλογα με το πόσοι παίκτες θα κοντραριστούν ταυτόχρονα. Οι παράμετροι ποικίλλουν κι έχουν να κάνουν με την ταχύτητα του παιχνιδιού (τρεις κλίμακες), με τον μέγιστο αριθμό ταυτόχρονων μονάδων στη μάχη (250, 500, 700 ή 1000), καθώς και με τις συνθήκες νίκης, το Fog of War, τα timeouts και το αν οι civilians θα είναι φιλικοί ή όχι προς εσάς.

Στο Single-Player Skirmish μπορείτε να καθορίσετε με ακρίβεια και το επίπεδο δυσκολίας του εχθρού. Εκτός από Normal A.I. (Easy), Challenge A.I. (Medium) και Suprepe A.I. (Hard) υπάρχουν και ξεχωριστοί παράμετροι τακτικής του αντιπάλου για το Hard επίπεδο. Συγκεκριμένα, μπορείτε να καθορίσετε αν ο εχθρός θα παίζει με full επίθεση, αν θα αξιοποιεί κάθε Tech Level για να εξαπολύσει επίθεση ή αν θα επιχειρήσει να παίξει “ταμπούρι” και να φτάσει στο ανώτερο Tech Level πριν ξεκινήσει να δημιουργεί στρατό.

Οι Online δυνατότητες του Supreme Commander είναι αυτές που πραγματικά μπορούν να σας κρατήσουν περισσότερο καιρό με το παιχνίδι. Μάλιστα το registration είναι πολύ πιο απλό και λιγότερο χρονοβόρο σε σχέση με το Tiberium Wars.



Επίλογος
Αν σας άρεσε το Total Anihilation και είστε fans του Chris Taylor και του συγκεκριμένου είδους real-time strategy, τότε το Supreme Commander μπορεί να αποτελέσει μία ευχάριστη ενασχόληση. Σε κάθε άλλη περίπτωση, οι ιδιοτροπίες στον χειρισμό και το gameplay θα σας απομακρύνουν από τις πρώτες ώρες γνωριμίας σας με το παιχνίδι.

Θετικά: Πολύ καλή ποιότητα γραφικών που συνδυάζεται με φιουτουριστικά εφέ, μεγάλη γκάμα από upgrades, έξυπνο σενάριο που συνοδεύεται με όμορφα cinematics, πολύ καλό skirmish & multiplayer

Αρνητικά: Περίπλοκες λειτουργίες στον χειρισμό, αδικαιολόγητα εμπόδια που δυσχεραίνουν την αντίληψη του χρήστη, επαναλαμβανόμενοι ήχοι και ανύπαρκτα vocals στις μονάδες, ανύπαρκτα cinematics

Βαθμολογία
Γραφικά: 9
Ήχος: 7
Gameplay: 7.5
Αντοχή: 8
Γενικά: 8.2

Απλώς μία καλή πρόταση στον χώρο των real-time strategy.

Μάνος Γρυπάρης