Doom: The Dark Ages

Η επιστροφή του βασιλιά των FPS.

Η σειρά που άλλαξε για πάντα το πρόσωπο των FPS επιστρέφει, αυτή τη φορά με μια τολμηρή μεταφορά σε ένα μεσαιωνικό σκηνικό. Το νέο κεφάλαιο λειτουργεί ως prequel των δύο τελευταίων κυκλοφοριών, Doom (2016) και Doom Eternal, και φέρει την υπογραφή της id Software, η οποία αξιοποιεί ξανά την id Tech 8 για να προσφέρει έναν κόσμο βίαιο, εφιαλτικό και αισθητικά διαφορετικό. Αντί για τον τεχνολογικά προηγμένο κόσμο των προκατόχων του, ο νέος τίτλος μας μεταφέρει σε ένα σαφέστερα πιο σκοτεινό σύμπαν, όπου το ατσάλι, η στάχτη και τα ουρλιαχτά των δαιμόνων, σε συνδυασμό με την μουσική επένδηση, συνθέτουν ένα αξέχαστο πεδίο μάχης.

Η επίσημη ανακοίνωση πραγματοποιήθηκε στο Xbox Games Showcase 2024, με ένα trailer που προκάλεσε αίσθηση. Ήταν άμεσο, σκληρό και αισθητικά αιχμηρό, σηματοδοτώντας ότι η id Software δεν σκόπευε να επαναπαυθεί σε γνώριμες συνταγές. Αντίθετα, επέλεξε να ξανασκεφτεί τον ίδιο τον Slayer, εντάσσοντάς τον σε ένα περιβάλλον πιο αρχέγονο, όπου τα τεχνολογικά gadgets δίνουν τη θέση τους σε μηχανικούς δράκους, ιπποτικά όπλα, καθώς και ένα περιβάλλον με περισσότερη εξερεύνηση.

Η αρχική αποδοχή από το κοινό υπήρξε θερμή, με μεγάλο μέρος της κοινότητας να χαιρετίζει την αλλαγή ύφους και να εκφράζει ενθουσιασμό για την ανανέωση της θεματικής. Τα gameplay trailers που ακολούθησαν επιβεβαίωσαν τις προσδοκίες, παρουσιάζοντας ένα πιο βαρύ και στιβαρό ρυθμό μάχης, χωρίς να θυσιάζεται η ένταση.

Σε αυτό το review, θα αναλυθούν όλα τα βασικά συστατικά της εμπειρίας: η ιστορία και το σενάριο που πλαισιώνει το ταξίδι του Slayer, το gameplay και οι μηχανισμοί μάχης, η διάρκεια και η αντοχή του τίτλου, ο τεχνικός τομέας και φυσικά ο ήχος, που παραδοσιακά αποτελεί θεμέλιο λίθο της ταυτότητας του franchise. Ακολουθεί ένα review σφυρηλατημένο από το αίμα δαιμόνων.

Η απαρχή της αιώνιας σφαγής
Το Doom: The Dark Ages μάς ταξιδεύει πολύ πριν από τα γεγονότα του Doom (2016) και Doom Eternal, σε μια εποχή όπου οι Night Sentinels και οι σύμμαχοί τους, οι τεχνολογικά ανώτεροι Maykrs, βρίσκονται σε διαρκή πόλεμο με τις δαιμονικές δυνάμεις της Κόλασης. Στο επίκεντρο αυτής της τιτάνιας σύγκρουσης βρίσκεται ξανά ο Doom Slayer, πιο θανάσιμος από ποτέ, επιστρατευμένος ως απόλυτο όπλο απέναντι στο απόλυτο κακό.

Πιστός στη φιλοσοφία της βίας ως απάντηση στην καταστροφή, ο Slayer δεν αλλάζει, αφού παραμένει ακόμη ο σιωπηλός εκτελεστής με μοναδικό σκοπό την εξολόθρευση κάθε δαιμονικής παρουσίας. Ωστόσο, για πρώτη φορά, καλείται να κινηθεί μέσα σε ένα ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο, με δυνάμεις που προσπαθούν να τον ελέγξουν και να τον χρησιμοποιήσουν. Η αφήγηση, αν και δεν στηρίζεται σε εκτενείς διαλόγους, εμπλουτίζεται με νέα στοιχεία lore, προδοσίες, τελετουργίες και μυστικά του παρελθόντος, αναδεικνύοντας έναν κόσμο πιο σκοτεινό και μυθολογικά φορτισμένο. Το αποτέλεσμα είναι μια ιστορία που διατηρεί την απλότητα του κεντρικού της άξονα που είναι η εξόντωση των δαιμόνων, αλλά την πλαισιώνει με ένα σκηνικό επικής φαντασίας που ενισχύει το βάρος κάθε μάχης και κάθε απόφασης.

Ατσάλι, αίμα και δράκοι
Το Doom: The Dark Ages αποτελεί μια τολμηρή ανανέωση της ιστορικής σειράς της id Software, μεταφέροντας την καταιγιστική δράση σε έναν σκοτεινό, μεσαιωνικό κόσμο. Το gameplay διατηρεί στο ακέραιο την ωμή ενέργεια και τη βία που καθιέρωσαν τη σειρά, αλλά παράλληλα εισάγει νέους μηχανισμούς και μία πιο εστιασμένη, σχεδόν τακτική προσέγγιση στη μάχη. Η αλλαγή σκηνικού δεν είναι απλώς κοσμητική. Ο κόσμος του παιχνιδιού επιβάλλει διαφορετικούς ρυθμούς, νέους κινδύνους και διαφορετική προσέγγιση στην κινητικότητα και στην κατανομή των πόρων σας. Η οπτική ταυτότητα του τίτλου και η νοοτροπία των συγκρούσεων αντανακλούν πλήρως αυτή τη μετάβαση από την τεχνολογική φρίκη της Γης και του Άρη, σε έναν κόσμο φανταστικού τρόμου και αποσύνθεσης, όπου η ωμή δύναμη είναι και το κλειδί για την επιβίωση.

Ο οπλισμός του Doom: The Dark Ages αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της νέας του ταυτότητας, συνδυάζοντας τη βαναυσότητα της μεσαιωνικής αισθητικής με την τεχνολογία υψηλής ισχύος που χαρακτηρίζει τη σειρά. Το Shield Saw αποτελεί την πιο εμβληματική προσθήκη, λειτουργώντας ταυτόχρονα ως αμυντική ασπίδα και φονικό πριόνι. Στο πλευρό του, όπλα όπως το Impaler, ένα βαλλιστικό όπλο ακριβείας, και το Flail, που προκαλεί εκρήξεις και προσφέρει crowd control δυνατότητες, ενισχύουν τις τακτικές επιλογές. Παράλληλα, τα Cycler και Accelerator, ενεργειακά όπλα με διαφορετικές προσεγγίσεις στη ρίψη πλάσματος, καθώς και τα Pulverizer και Ravager, που χρησιμοποιούν οργανικά πυρομαχικά, προσθέτουν ακόμα μεγαλύτερη ποικιλία στο οπλοστάσιο του Slayer. Η ποικιλία και η στρατηγική χρήση κάθε όπλου ενισχύουν σημαντικά τη ροή των μαχών, επιτρέποντας στον παίκτη να προσαρμόζει διαρκώς την προσέγγισή του ανάλογα με τον τύπο της απειλής.

Η καρδιά της μάχης πάλλεται ωστόσο γύρω από τη νέα Shield Saw. Το όπλο αυτό προσφέρει στον παίκτη τη δυνατότητα να εκτελεί parries, να αποκρούει εισερχόμενες επιθέσεις με ακρίβεια και να αντεπιτίθεται με εξαιρετική βία. Το parry mechanic, συνοδευόμενο από οπτικά cues, σας προκαλεί να παρατηρείτε τις κινήσεις των εχθρών και να μαθαίνετε τα μοτίβα τους, αντί να στηρίζεστε σε τυφλή επίθεση. Η κάθε μάχη γίνεται έτσι ένα τεστ παρατηρητικότητας, συγχρονισμού και σθένους. Η συνολική προσέγγιση στο combat είναι πιο στιβαρή και πιο προσγειωμένη. Οι εναέριες κινήσεις και τα ακροβατικά μειώνονται, δίνοντας τη θέση τους σε πιο μεθοδικές προσεγγίσεις και έμφαση στην τοποθέτηση του παίκτη και τη σωστή χρήση του περιβάλλοντος.

Οι εχθροί, από δαιμονικές μηχανές μέχρι και τιτάνες, διαθέτουν διαφορετικά μοτίβα επίθεσης, αδυναμίες και συμπεριφορές, κάνοντάς σας να σκέφτεστε συνεχώς διαφορετικά για την κάθε αναμέτρηση. Τα encounters είναι σχεδιασμένα για να προσφέρουν αυξανόμενη πρόκληση, συνδυάζοντας μαζικές επιθέσεις με πιο προσωπικές, απειλητικές συγκρούσεις, και ζητώντας σας διαρκώς να κάνετε κρίσιμες επιλογές, όπως να χρησιμοποιήσω super shotgun για υγεία, melee για πυρομαχικά ή το Shield Saw για crowd control;

Σε μια προσπάθεια να εμπλουτιστεί η εμπειρία, το Doom: The Dark Ages εισάγει τμήματα gameplay όπου αναλαμβάνετε τον έλεγχο του Serrat, ενός ιπτάμενου δράκου, καθώς και του Atlan, ενός γιγαντιαίου μηχανικού τιτάνα. Αυτές οι στιγμές προσφέρουν αρχικά εντυπωσιακή ποικιλία, αλλά δεν κατορθώνουν να διατηρήσουν το ενδιαφέρον σε βάθος χρόνου. Η δράση στις συγκεκριμένες φάσεις είναι πιο αργή και λιγότερο απαιτητική σε σύγκριση με τις κλασικές μάχες του τίτλου, με αποτέλεσμα να χάνεται μέρος της έντασης και της στρατηγικής. Αν και λειτουργούν ως ανάσες μέσα στο φρενήρη ρυθμό του campaign, η υλοποίησή τους δείχνει να χρειάζεται περισσότερη επεξεργασία ώστε να προσφέρουν βάθος αντί απλής εντυπωσιακής παρένθεσης.

Η εξερεύνηση αποτελεί βασικό πυλώνα του Doom: The Dark Ages. Τα επίπεδα έχουν επεκταθεί τόσο σε μέγεθος όσο και σε πολυπλοκότητα, και ενθαρρύνουν την αναζήτηση μυστικών, collectibles και προκλήσεων που επιβραβεύουν την περιέργεια και τη μνήμη. Πολλά από αυτά τα μυστικά απαιτούν επίλυση περιβαλλοντικών γρίφων, χρήση mobility mechanics ή επιστροφή σε προηγούμενες περιοχές με νέες ικανότητες. Τα επίπεδα παρουσιάζουν προσεγμένο σχεδιασμό, με το περιβάλλον, τον φωτισμό και την τοποθέτηση των εχθρών να καθοδηγούν διακριτικά την πρόοδο σας. Η εξερεύνηση ανταμείβεται ουσιαστικά, ενισχύοντας την αίσθηση ότι κάθε διαδρομή και κάθε στενό έχουν σημασία.

Το campaign αποτελείται από 22 levels, το καθένα με το δικό του ύφος και ρυθμό. Η παρουσία των micro-objectives μέσα σε κάθε επίπεδο δίνει μια αίσθηση προσωπικού progression, ενισχύοντας το replayability. Παρότι δεν υπάρχει επίσημο New Game Plus, η δυνατότητα επανάληψης των επιπέδων για 100% completion, καθώς και τα υψηλότερα επίπεδα δυσκολίας, προσφέρουν σημαντικά κίνητρα για συνεχή επιστροφή στο παιχνίδι. Η προσωπική εμπειρία τερματισμού στο επίπεδο Ultra-Violence, με εύρεση όλων των collectibles, ολοκληρώθηκε σε 28,8 ώρες. Για έναν μέσο παίκτη που επικεντρώνεται αποκλειστικά στο βασικό σενάριο, η διάρκεια μπορεί να κυμανθεί γύρω στις 14 ώρες, ενώ για όσους αναζητούν μια πληρέστερη εμπειρία με ανακάλυψη μυστικών, επίλυση γρίφων και πλήρη εξερεύνηση, ο χρόνος μπορεί να φτάσει ή και να ξεπεράσει τις 22 ώρες.

Η αντοχή του Doom: The Dark Ages ενισχύεται ουσιαστικά από την ποικιλία περιεχομένου σε κάθε επίπεδο, με συνδυασμό έντονης δράσης, περιβαλλοντικών προκλήσεων και δυνατοτήτων αναβάθμισης. Η καμπάνια προσφέρει μια συνεκτική και πολυεπίπεδη εμπειρία, που ανταμείβει τη συνέπεια και τη διάθεση για ανακάλυψη με ένα από τα πιο καλοδουλεμένα single-player campaigns της χρονιάς.Το Doom: The Dark Ages καταφέρνει να προσφέρει όχι μόνο βία και ικανοποίηση, αλλά και διάρκεια, με την καμπάνια του να λειτουργεί ως ολοκληρωμένο ταξίδι και όχι απλά ως μια σειρά από αποσπασματικά levels. Όσοι το προσεγγίσουν με υπομονή και διάθεση για ανακάλυψη, θα ανταμειφθούν με μία από τις πιο εμπλουτισμένες και προσεγμένες εμπειρίες της χρονιάς.

Αλυσίδες, σάρκα και μέταλλο.

Η κόλαση όπως δεν την είδατε ποτέ
Το Doom: The Dark Ages συνεχίζει την παράδοση της id Software στον τομέα των visuals, παραδίδοντας μια αισθητικά πανίσχυρη εμπειρία που συνδυάζει τεχνολογική υπεροχή με καλλιτεχνική τόλμη. Χτισμένο στην id Tech 8 engine, το παιχνίδι εντυπωσιάζει με την καθαρότητα της εικόνας, τον ρυθμό καρέ και το βάθος στον σχεδιασμό κάθε επιφάνειας, από τις σκληρές πανοπλίες μέχρι τις αιματοβαμμένες πέτρινες αίθουσες. Η νέα καλλιτεχνική κατεύθυνση τολμά να απομακρυνθεί από τον sci-fi μινιμαλισμό των προκατόχων του και βουτά σε έναν κόσμο που μοιάζει βγαλμένος από μεσαιωνική και συνάμα lovecraftian νουβέλλα.

Η ποικιλία των επιπέδων ξεχωρίζει για τον τρόπο με τον οποίο η κάθε τοποθεσία διαθέτει δική της ατμόσφαιρα και ταυτότητα. Ο φωτισμός είναι δυναμικός, με πηγές φωτός όπως φλόγες, ηλεκτρικές εκκενώσεις ή ενεργειακά αντικείμενα να δημιουργούν εντυπωσιακά παιχνίδια σκιών. Ειδικά οι εσωτερικοί χώροι, όπως τεράστιες αίθουσες θυσίας ή δαιμονικά εργαστήρια, αποπνέουν μια ένταση που ενισχύει την ωμή βία του παιχνιδιού. Η χρήση έντονων χρωματικών contrast μεταξύ αίματος, μετάλλου και φωτιάς δίνει έμφαση στη βιαιότητα της κάθε σκηνής χωρίς να χάνει την καθαρότητα ή την αναγνωσιμότητα της δράσης.

Οι χαρακτήρες και τα τέρατα είναι άψογα μοντελοποιημένοι, με animations που τονίζουν το βάρος των κινήσεων, την αγριότητα των επιθέσεων και τον αντίκτυπο της καταστροφής που αφήνουν πίσω τους. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στα νέα, πιο γρήγορα kill animations, τα οποία έχουν αντικαταστήσει τα παραδοσιακά Glory Kills, προσφέροντας μια πιο άμεση και ρευστή εμπειρία μάχης.

Στο Doom: The Dark Ages, η τεχνική απόδοση παραμένει γενικά υψηλή στις κονσόλες, με ελαφρές διακυμάνσεις ανάλογα με την πλατφόρμα. Στο Xbox Series X, η εμπειρία κινείται σε δυναμική ανάλυση που φτάνει έως τα 1440p, διατηρώντας σταθερά 60 καρέ το δευτερόλεπτο, ακόμη και σε σκηνές με έντονη δράση. Η έκδοση του PS5 παρουσιάζει αντίστοιχη σταθερότητα, αν και με κάπως χαμηλότερες μέσες αναλύσεις, που κυμαίνονται μεταξύ 1200p και 1440p, ενώ σε ορισμένες απαιτητικές στιγμές καταγράφονται μικρές πτώσεις στο frame rate. Αντίστοιχα, στο PS5 Pro, οι βελτιώσεις είναι ελάχιστες σε σχέση με τη βασική κονσόλα, με τη συνολική εμπειρία να παραμένει παρόμοια. Στο Xbox Series S, ο τίτλος αποδίδει σταθερά στα 1440p και 60fps, χωρίς εμφανή τεχνικά προβλήματα. Παρά τις μικρές αυτές αποκλίσεις, η συνολική εικόνα δείχνει έναν τίτλο τεχνικά καλά βελτιστοποιημένο, που προσφέρει εντυπωσιακό οπτικό αποτέλεσμα και ομαλό gameplay σε όλες τις εκδόσεις.

Παρά την εντυπωσιακή παρουσίαση και την ομαλή απόδοση του Doom: The Dark Ages στις περισσότερες πλατφόρμες, η έκδοση για PC αντιμετωπίζει ορισμένα τεχνικά ζητήματα. Παίκτες έχουν αναφέρει περιστασιακά κρασαρίσματα, μαύρες οθόνες, προβλήματα με G-Sync, V-Sync και Frame Generation, καθώς και παγώματα κατά την εναλλαγή παραθύρων ή την εγγραφή μέσω OBS. Αν και τα περισσότερα από αυτά επιλύονται με προσαρμογές στις ρυθμίσεις, παραμένει ένα σημείο που απαιτεί περαιτέρω βελτιστοποίηση. Η id Software έχει ήδη κυκλοφορήσει διορθώσεις και συνεχίζει να παρακολουθεί την κατάσταση για επιπλέον ενημερώσεις.

Συνολικά, το Doom: The Dark Ages καταφέρνει να μετατρέψει τη βία και το χάος σε οπτική τέχνη. Κάθε σκηνή, κάθε επίπεδο και κάθε δευτερόλεπτο δράσης συνθέτουν έναν καμβά αιματηρής ποίησης που όχι μόνο σας βυθίζει σε έναν αποκαλυπτικό κόσμο, αλλά σας προκαλεί να τον κοιτάτε κατάματα.

To ροκ του διαόλου
Ο ηχητικός σχεδιασμός του Doom: The Dark Ages παραμένει πιστός στη βαρύτητα και την επιθετικότητα που χαρακτηρίζουν τη σειρά. Κάθε ήχος από όπλο, κάθε βρυχηθμός δαίμονα και κάθε σύνθλιψη κόκκαλου αποδίδονται με εξαιρετική ακρίβεια, ενισχύοντας την αίσθηση της φυσικής παρουσίας και του αντίκτυπου της μάχης. Η ένταση των ηχητικών εφέ όχι μόνο δεν κουράζει, αλλά ενσωματώνεται πλήρως στον ρυθμό της δράσης, κάνοντάς σας να νιώθετε ότι βρίσκεστε στην καρδιά του χάους.

Το soundtrack του τίτλου αποτελεί έναν από τους βασικούς άξονες που διαμορφώνουν την ταυτότητά του. Οι συνθέσεις που συνοδεύουν την εμπειρία, κυμαίνονται από ρυθμικά heavy riffs μέχρι επικά μεσαιωνικά θέματα, τα οποία ενισχύουν τη μοναδική αισθητική της σκοτεινής φαντασίας που επιχειρεί ο τίτλος. Σε έντονες στιγμές μάχης, η μουσική κορυφώνεται με εκρηκτική ενέργεια, ενώ στις μεταβατικές φάσεις συμβάλλει στη δημιουργία έντασης ή αγωνίας. Η εναλλαγή ρυθμών είναι καλοδουλεμένη και επιτυγχάνει να διατηρήσει τη συνοχή χωρίς να γίνεται μονότονη.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, παρόλο που ο Mick Gordon, ο συνθέτης που έδωσε το εμβληματικό ηχητικό στίγμα στα Doom (2016) και Doom Eternal, δεν συμμετείχε στο The Dark Ages, η απουσία του δεν έγινε ιδιαίτερα αισθητή. Η ομάδα που ανέλαβε το soundtrack κατάφερε να διατηρήσει την ταυτότητα της σειράς, εμπλουτίζοντάς την με μια νέα, πιο τελετουργική και ατμοσφαιρική κατεύθυνση. Το τελικό αποτέλεσμα είναι άκρως δυναμικό και συμβαδίζει απόλυτα με τον τόνο και το ρυθμό του τίτλου.

Όσον αφορά το voice acting, κινείται σε ικανοποιητικά επίπεδα. Αν και η αφήγηση δεν παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στον συγκεκριμένο τίτλο, οι ερμηνείες υπηρετούν επαρκώς τον σκοπό τους, αποδίδοντας με συνέπεια το ύφος των χαρακτήρων, είτε πρόκειται για τους ψυχρούς Maykrs, είτε για τους σκληροτράχυλους στρατηγούς των Sentinels. Δεν πρόκειται για ερμηνείες που θα μείνουν αξέχαστες, ωστόσο δεν αποσπούν ούτε ενοχλούν στο άκουσμα τους, κρατώντας έτσι τη δραματική αίσθηση μέσα στο χάος της μάχης.

Η κληρονομιά του Slayer ροκάρει ξανά
Το Doom: The Dark Ages δεν επιχειρεί να επανεφεύρει τον τροχό, αλλά να τον σφυρηλατήσει σε ένα μεσαιωνικό αμόνι γεμάτο αίμα, μέταλλο και φωτιά. Είναι μια επιστροφή στις ρίζες της ωμής δράσης, με μια σκοτεινή αισθητική κατεύθυνση που διαφοροποιεί τον τίτλο από τους άμεσους προκατόχους του. Οι μάχες παραμένουν σφιχτές και αιματηρές, η πρόκληση ικανοποιητική και ο σχεδιασμός των επιπέδων ενισχυμένος με μια πιο ανοιχτή και καλιτεχνικά ενδιαφέρουσα προσέγγιση.

Παρά τις αδυναμίες του όπως ένα σενάριο χωρίς ιδιαίτερο βάθος, απουσία αληθινών εκπλήξεων και ορισμένα τεχνικά ζητήματα σε PC, το παιχνίδι προσφέρει μια στέρεη εμπειρία που απευθύνεται στους λάτρεις της καθαρής δράσης. Το νέο οπλοστάσιο, οι τακτικές δυνατότητες, η ανανεωμένη ροή μάχης και το χορταστικό level design δείχνουν ότι η id Software γνωρίζει καλά πώς να εξελίσσει τη φόρμουλά της χωρίς να την προδίδει.
Για τους fans του είδους και του franchise, το Doom: The Dark Ages προσφέρει μια απολαυστική νέα εκδοχή του Slayer, τοποθετημένη σε έναν κόσμο γεμάτο συμβολισμούς και παλιά μίση. Και αν κάτι μένει όταν τελειώσουν οι εκρήξεις και σωπάσουν οι κιθάρες, είναι ότι ακόμη και στην πιο παγωμένη εποχή της ανθρωπότητας... η κόλαση βρίσκει πάντα τρόπο να καεί.

Θετικά:
- Ανανεωμένο σύστημα μάχης με έμφαση στο melee και το parry
- Πλούσια και ποικιλόμορφα επίπεδα
- Εντυπωσιακή οπτική παρουσίαση και σχεδιασμός περιβάλλοντος
- Μεγαλύτερη έμφαση στην εξερεύνηση

Αρνητικά:
- Απλοϊκή εμπειρία σε ορισμένα segments με mechs και δράκους
- Απουσία multiplayer λειτουργιών
- Προβλήματα απόδοσης σε PC

Βαθμολογία
Γραφικά: 9
Ήχος: 9
Gameplay: 8.5
Σενάριο: 6.5
Αντοχή: 7
Γενικά: 8.1

Αδυσώπητο, στιβαρό και φρέσκο, το Doom επιστρέφει πιο metal από ποτέ.

Δημήτρης Παλιάρος