Skul: The Hero Slayer

Η μάχη ενάντια στους ήρωες με πρωταγωνιστή έναν σκελετό.

Χρειάστηκε ένας μικρός σκελετός για να αποδείξει ότι το indie Roguelike δεν έχει χάσει ακόμη τη δύναμή του. Στην αγορά των ανεξάρτητων τίτλων, όπου τα side-scrolling Action Platforms εμφανίζονται σχεδόν κάθε μήνα, η πρόκληση είναι ξεκάθαρη: πώς ξεχωρίζεις μέσα σε ένα είδος που μοιάζει κορεσμένο; Η απάντηση της κορεατικής SouthPAW Games έρχεται μέσα από έναν πρωταγωνιστή που δεν εντυπωσιάζει με την εμφάνιση, αλλά με την πρωτοτυπία του gameplay.

Η SouthPAW Games, μία μικρή εταιρεία ανάπτυξης από την Κορέα, έκανε το πρώτο της μεγάλο βήμα με το συγκεκριμένο project, δείχνοντας από νωρίς ότι διαθέτει όραμα. Χωρίς «βαρύ» παρελθόν ή μεγάλες κυκλοφορίες, επένδυσε όλες της τις δυνάμεις σε έναν τίτλο που έμελλε να καθορίσει την παρουσία της στη βιομηχανία. Η κυκλοφορία ήρθε με τη στήριξη της NEOWIZ, μιας εταιρείας που έχει δείξει ιδιαίτερη έμφαση στο να αναδεικνύει indie προσπάθειες με διεθνείς φιλοδοξίες.

Το παιχνίδι ανακοινώθηκε αρχικά ως early access το 2020 και προκάλεσε ενδιαφέρον ακριβώς λόγω της «συλλογικής» φύσης του: οι developers ζήτησαν ενεργά το feedback του κοινού ώστε να βελτιώσουν την ισορροπία και το περιεχόμενο. Μετά από σχεδόν έναν χρόνο εξέλιξης, η πλήρης κυκλοφορία ήρθε τον Ιανουάριο του 2021 για PC, macOS και Linux, ενώ λίγους μήνες αργότερα βρέθηκε και στις κονσόλες Xbox One, PS4 και Nintendo Switch. Το 2024 έκανε και το άλμα στα κινητά, στοιχείο που δείχνει πως το στούντιο βλέπει το δημιούργημά του ως κάτι παραπάνω από μια μικρή indie εμπειρία. Οι κριτικές στάθηκαν θετικές, με τον τίτλο να αναγνωρίζεται ως μια τίμια και φρέσκια πρόταση στο χώρο των Roguelikes, αν και με κάποια ζητήματα ισορροπίας. Σε μια εποχή που το είδος είχε ήδη κορυφωθεί με το Hades, το στοίχημα ήταν μεγάλο: μπορούσε μία άγνωστη κορεάτικη εταιρεία ανάπτυξης να σταθεί δίπλα σε κολοσσούς;

Η σύγκρουση δαιμόνων και ηρώων
Η ιστορία ξεκινά σε ένα βασίλειο δαιμόνων που βρίσκεται για ακόμη μία φορά στο στόχαστρο των ανθρώπων. Η διαφορά αυτή τη φορά είναι ότι οι ήρωες του Caerleon ενώθηκαν με τον αυτοκρατορικό στρατό, εξαπολύοντας ολοκληρωτική επίθεση στο κάστρο του Demon King. Το αποτέλεσμα ήταν η ολοσχερής καταστροφή του οχυρού και η αιχμαλωσία όλων των δαιμόνων, με μόνη εξαίρεση έναν μικρό σκελετό που γλίτωσε από τη σφαγή. Εκείνος αναλαμβάνει να αντιστρέψει την κατάσταση, δίνοντας τον αγώνα του ενάντια στις ανθρώπινες δυνάμεις.

Παρά τη συμπαθητική βάση, δύσκολα θα πείσει κανείς ότι το σενάριο αποτελεί πραγματικό σημείο αναφοράς. Η εταιρεία ανάπτυξης φαίνεται να επικεντρώνεται σχεδόν αποκλειστικά στη δράση, αφήνοντας το κομμάτι της αφήγησης σε δεύτερο πλάνο. Η ατμόσφαιρα, με το στοιχειωμένο κάστρο και τη σύγκρουση ανθρώπων–δαιμόνων, χτίζει ένα μίνιμουμ υπόβαθρο, χωρίς ωστόσο να επενδύει σε χαρακτήρες ή πλοκή που να συγκινεί. Πρόκειται περισσότερο για έναν καμβά που δικαιολογεί τις μάχες και λιγότερο για ιστορία που θα μείνει αξέχαστη.

Κάθε skull και νέο playstyle
Η εμπειρία της SouthPAW είναι ένα roguelike action–platformer που βασίζεται σε runs με συνεχείς μάχες και ανατροπές. Από την πρώτη στιγμή γίνεται σαφές ότι η πρόοδος δεν είναι γραμμική, αλλά χτίζεται βήμα-βήμα μέσα από loot, skuls και skills που αλλάζουν την κάθε προσπάθεια. Αυτό το στοιχείο κρατάει τον παίκτη σε εγρήγορση, δίνοντας την αίσθηση ότι καμία διαδρομή δεν είναι πανομοιότυπη με την προηγούμενη.

Η ποικιλία είναι εντυπωσιακή για το μέγεθος της παραγωγής. Κάθε skull αντιστοιχεί σε διαφορετικό playstyle — από τα γρήγορα speed skuls έως τα πιο βαριά power skuls — και το πείραμα να αλλάζετε κεφάλια στη μέση της μάχης ανοίγει νέες στρατηγικές σε κάθε run. Στα ίδια τα επίπεδα υπάρχει αξιοσημείωτη διαφοροποίηση, με μικρο-αποστολές που μπορεί να σας στείλουν είτε σε loot rooms είτε σε παγίδες που τερματίζουν πρόωρα την πρόοδο. Τα minibosses διαφοροποιούνται επίσης, σπάζοντας τη μονοτονία, ενώ τα main bosses παραμένουν σταθερά και αποτελούν το κλασικό checkpoint–πρόκληση του roguelike design.

Ένα ακόμη στοιχείο που δίνει βάθος στις αποφάσεις του παίκτη είναι η επιλογή στο τέλος κάθε πίστας για το είδος του loot που θα εμφανιστεί στην επόμενη: είτε νέο skull, είτε gold, είτε item. Η απόφαση αυτή έχει στρατηγικό χαρακτήρα, καθώς τα skulls μπορούν να καταστραφούν για να δώσουν bones, τα οποία με τη σειρά τους χρησιμοποιούνται για αναβαθμίσεις στο βασικό skull του run. Έτσι, ο παίκτης καλείται να σκεφτεί προσεκτικά τι ταιριάζει καλύτερα στη στρατηγική του, προσαρμόζοντας το playstyle του στις συνθήκες κάθε προσπάθειας.

Η δυσκολία είναι γενικά ισορροπημένη, με την πρόκληση να αυξάνεται ομαλά και δίκαια. Ωστόσο, προς το τέλος παρατηρείται μια πτώση που ξενίζει: το τελικό boss είναι λιγότερο απαιτητικό από το προηγούμενο και η πορεία προς αυτό δεν ανταποκρίνεται στην κορύφωση που θα περίμενε κανείς. Αυτό μειώνει κάπως την ένταση, αν και δεν χαλάει συνολικά την εμπειρία. Από την άλλη, η αίσθηση προόδου μέσα από τα upgrades είναι απολαυστική, τουλάχιστον μέχρι να εξαντληθούν οι διαθέσιμες επιλογές, όπου μπορούσε να έχει λίγη παραπάνω ποικιλία.

Σε επίπεδο διάρκειας, για το main campaign χρειάζεται περίπου 22 ώρες για να φτάσει κανείς στα credits, ανάλογα με την εμπειρία στο είδος. Όσοι θελήσουν να εξερευνήσουν πλήρως όλα τα builds, να δοκιμάσουν κάθε skull και να δουν την πλήρη ποικιλία των runs, μπορούν εύκολα να επενδύσουν 40+ ώρες. Είναι από εκείνους τους τίτλους που κρατάνε κάποιον όχι επειδή υπόσχονται ατελείωτο περιεχόμενο, αλλά επειδή η ίδια η επανάληψη μένει φρέσκια.

Αλλάζει τα skulls σαν τα πουκάμισα.

Δεν σας βάζει τα γυαλιά
Οπτικά, το παιχνίδι δεν καταφέρνει να σταθεί στο ίδιο επίπεδο με το gameplay του. Η SouthPAW επέλεξε 2D pixel–art προσέγγιση που, αν και λειτουργική, δείχνει αρκετά περιορισμένη σε σχέση με την ενέργεια που αποπνέει η δράση. Τα animations είναι επαρκή ώστε να αποδώσουν τις κινήσεις των skuls και των εχθρών, χωρίς όμως να εντυπωσιάζουν ή να ξεχωρίζουν για τη λεπτομέρειά τους.

Τα περιβάλλοντα έχουν μια βασική ποικιλία που εξυπηρετεί το να αλλάζει το σκηνικό ανάμεσα στις πίστες, με μερικές ευχάριστες εξαιρέσεις όταν εμφανίζονται πιο ασυνήθιστες περιοχές ή αποστολές. Ωστόσο, η γενική αίσθηση που αφήνει το art style είναι μάλλον μέτρια και κάπως απαρχαιωμένη, ειδικά αν συγκριθεί με σύγχρονους τίτλους της indie σκηνής που έχουν ανεβάσει τον πήχη σε ό,τι αφορά το pixel art.

Λίγο ambient ρε παιδιά
Στον τομέα του ήχου η εμπειρία κυμαίνεται σε ικανοποιητικά επίπεδα. Το soundtrack ακολουθεί τη δράση με σωστή κλιμάκωση, ειδικά σε αναμετρήσεις με bosses και minibosses, όπου οι συνθέσεις αποκτούν ένταση και δίνουν στον παίκτη την αίσθηση ότι βρίσκονται σε boss fight. Αντίθετα, στις πιο ήρεμες στιγμές ακούγονται συνθέσεις που περνούν μάλλον αδιάφορες, χωρίς να ενισχύουν ιδιαίτερα την ατμόσφαιρα. Μια πιο εμπλουτισμένη ambient κατεύθυνση ίσως να πρόσφερε ένα πιο πλήρες ηχητικό υπόβαθρο.

Τα ηχητικά εφέ αποδίδουν πιστά όσα συμβαίνουν στην οθόνη, από τα χτυπήματα στους εχθρούς και τα εφέ των skills μέχρι τις εκρήξεις που συνοδεύουν τις μάχες με τους εχθρούς. Δεν θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο ήχος κλέβει την παράσταση, ωστόσο δένει αρμονικά με το υπόλοιπο σύνολο και υποστηρίζει αποτελεσματικά το γρήγορο ρυθμό της δράσης.

Εντυπωσιακή πρώτη προσπάθεια
Συνολικά, το Skul: The Hero Slayer αποτελεί μια ιδιαίτερα αξιόλογη πρόταση για τους φίλους των Roguelike Action–Platforms. Το gameplay του είναι πλούσιο σε ποικιλία, με αρκετές επιλογές σε playstyles και στρατηγικές που κρατούν κάθε run φρέσκο και απολαυστικό. Η δυσκολία κινείται σε δίκαια επίπεδα, προσφέροντας την απαραίτητη πρόκληση χωρίς να γίνεται αποθαρρυντική, ενώ η διάρκεια του παιχνιδιού καλύπτει άνετα τις προσδοκίες του είδους. Παρότι υστερεί στον τομέα των γραφικών και, σε μικρότερο βαθμό, στον ήχο, αυτά τα ψεγάδια δεν μειώνουν την αξία της συνολικής εμπειρίας, αφού η ουσία του τίτλου βρίσκεται ξεκάθαρα στη δράση και στη συνεχή αίσθηση προόδου. Για τους λάτρεις του είδους είναι μια σίγουρη επιλογή που δύσκολα θα τους απογοητεύσει, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί μια καλή αφετηρία και για όσους θέλουν να δοκιμάσουν την πρόκληση ενός καλοσχεδιασμένου indie roguelike.

Θετικά:
-Πλούσια ποικιλία σε skulls, items και playstyles
-Ικανοποιητική διάρκεια σχεδόν 40 ωρών συνολικού περιεχομένου
-Απολαυστικό παραδοσιακό gameplay

Αρνητικά:
-Οπτικά υστερεί σε σχέση με τους ανταγωνιστές του
-Απουσία ambient μουσικής και soundtrack που τραβάνε την προσοχή του παίκτη
-Το ''endgame'' είναι εύκολο συγκριτικά με προηγούμενα στάδια του παιχνιδιού

Βαθμολογία
Γραφικά: 6
Ήχος: 7
Gameplay: 8
Σενάριο: 7.5
Αντοχή: 8
Γενικά: 7.6

Πλούσια εμπειρία με μικρά ψεγάδια που δεν χαλάνε την ουσία.

Χριστόφορος Σάλτης