Demon Gaze II

Δαίμονες κατά τεράτων στα μπουντρούμια του Χάρου.

Πολύ σπάνια μια εταιρεία ανάπτυξης αντικατοπτρίζει επακριβώς με το όνομά της, τα όσα μπορεί να προσφέρει στα games που δημιουργεί. Σε αυτές τις λιγοστές περιπτώσεις συγκαταλέγεται η ιαπωνική Experience Inc. που τέθηκε σε λειτουργία το 2007 από τεχνοκράτες με βαθιά αγάπη προς το είδος των Dungeon RPGs. Την κατηγορία αυτή έχουμε αγαπήσει πάρα πολύ παίζοντας τις σειρές Wizardry και Eye of the Beholder αρχικά και στην συνέχεια έναν σεβαστό αριθμό τίτλων με πανομοιότυπο gameplay.

Το Demon Gaze II είναι η πρώτη μας επαφή με δημιούργημα της Experience Inc., μια συναρπαστική κατάδυση στους έξοχους κόσμους που κατασκευάζει η εν λόγω εταιρεία. Το sequel του ομώνυμου game που έκανε το ντεμπούτο του στο PS Vita, μας απέδειξε ότι η καλή θέληση και οι έμπειροι τεχνοκράτες μπορούν να μεταφέρουν εύκολα ένα game μεταξύ κονσολών με σοβαρή διαφορά δυναμικότητας χωρίς να μοιάζει με πρόχειρο port.

Θάνατος στον τύραννο
Η Asteria είναι μια πόλη διαποτισμένη από μαγεία. Ενώ θα περιμέναμε η διαμονή σε αυτή να είναι πραγματικά μαγευτική, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο εξαιτίας του στυγνού μάγου – δικτάτορα Sirius Magnastar. Ο αδίστακτος μονάρχης εκμεταλλεύεται τις μαγικές δυνάμεις του ματιού του και ένα διαβολικό μηχάνημα που ρουφά ψυχές για να καθυποτάσσει δαιμονικά πνεύματα, αναγκάζοντάς τα να συντρίβουν όποιον πάει κόντρα στην βούλησή του. Η τυραννία του ήταν αναπόφευκτο να γεννήσει ένα αντιστασιακό κίνημα στο οποίο εμείς, ο στερεότυπος αμνησιακός ήρωας, θα γίνουμε το πρώτο βιολί.

Οι επιλογές για να φτιάξουμε τον χαρακτήρα μας δεν έχουν καμία σχέση με τον πλούτο που συναντούμε στα CRPGs. Η ιδιοσυγκρασία του χαρακτήρα είναι η πιο ουσιαστική επιλογή. Έχει αντίκτυπο στα skills τα οποία μαθαίνουν οι demons μας αλλά η ασφαλής (σωστότερη) λύση είναι το neutral. Η επιλογή ανάμεσα σε δύο skills, σε λιγοστά πορτρέτα και σε εξίσου λιγοστές φωνές για τον χαρακτήρα είναι απλά για να μας χαρίσει την ψευδαίσθηση ότι έχουμε λόγο στο πενιχρό character creation.

Λίγο μετά την εκκίνηση της πλοκής, μαθαίνουμε ότι το επίκεντρο της επανάστασης είναι το κτίριο Stella’s Place. Εκεί γνωρίζουμε τις χαριτωμένες αδερφές που το διαχειρίζονται, ερχόμαστε σε επαφή σιγά σιγά με τους ενοίκους του και ετοιμαζόμαστε να εκθρονίσουμε τον Magnastar. Η πλοκή ξεδιπλώνεται σε πάρα πολλές στατικές εικόνες με Visual Novel αισθητική. Οι διάλογοι είναι διαποτισμένοι από χιούμορ και συνθέτουν μια αλυσίδα χαριτωμένων σκετς τα οποία απολαμβάνουμε και διασκεδάζουμε με τις ιδιοτροπίες των ηρώων. Δεν περιμέναμε σοβαρή αντιμετώπιση προς τα επαναστατικά ιδεώδη και δεν την λάβαμε. Ακόμα και σε στιγμές όπου οι χαρακτήρες σκαλίζουν κάποια τραυματική εμπειρία που τους δημιούργησε το τυραννικό καθεστώς, ο συναισθηματικός αντίκτυπος είναι ασήμαντος. Η ικανοποίησή μας πηγάζει από τις ξεκαρδιστικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ των χαρακτήρων και τα χαριτωμένα anime girls που μας κάνουν να θέλουμε να αγκαλιάσουμε την οθόνη με τις τσαχπινιές τους.

Σαν γνήσιο Dungeon Crawler, το Demon Gaze II μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στο Stella’s Place και σε έναν μεγάλο αριθμό από μπουντρούμια τα οποία ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια πάνω στον χάρτη. Το Stella’s Place είναι το αρχηγείο της επανάστασης, η εγκατάσταση όπου αγοράζουμε χρήσιμα αντικείμενα, αποκτούμε και αναβαθμίζουμε τον εξοπλισμό μας, σώζουμε την πρόοδο και σπιτώνουμε τους demons μας. Με το πέρασμα του χρόνου αποκτούμε περισσότερες επιλογές ενίσχυσης του εξοπλισμού μας, το σημαντικότερο game mechanic μετά το dungeon crawling. Η περιήγηση από πάτωμα σε πάτωμα εκτελείται γρήγορα και εύκολα όπως και η μετακίνησή μας στα διάφορα menus των shops που μας ενδιαφέρουν. Το ξεδιάλεγμα των σωστών όπλων, πανοπλιών και αντικειμένων είναι άνετο γιατί μπορούμε να τα συγκρίνουμε αυτόματα με εκείνα που διαθέτουμε, αποφασίζοντας αν μας κάνουν ή όχι.

Η πιο απαιτητική διαδικασία της ενίσχυσης του υλικού μας είναι η εξαγωγή του Ether. Η ποσότητά του εξαρτάται από τα όπλα που θα θυσιάσουμε οδηγώντας μας σε προσεκτική διαχείριση πόρων. Το πρώτο σκέλος της είναι να φορτώσουμε τους demons και τον ήρωα με τον πιο σπάνιο εξοπλισμό, με όπλα και πανοπλίες που δεν θα αλλάξουμε εύκολα. Στην συνέχεια ρευστοποιούμε τον απλό εξοπλισμό και αρχίζουμε να σπαταλάμε Ether για να τον πάμε στο +10. Το δεύτερο σκέλος της διαχείρισης του Ether το συναντούμε στα dungeons. Τα Magic Circles είναι μαγικά πολύγωνα που κρύβουν ισχυρούς αντιπάλους και μπορούμε να τα προσεγγίσουμε μόνο με την δαπάνη των gems, πετραδιών που αγοράζουμε στο Stella’s Place. Ο τύπος του gem μας πληροφορεί για το αν τα θύματά μας θα ρίξουν swords, shields, accessories και τα άλλα είδη εξοπλισμού. Εμείς καθορίζουμε λοιπόν, με βάση τις ανάγκες των demons μας, την φύση των αρμάτων και των αξεσουάρ που θα αποκτήσουμε.

Δαιμονισμένοι άγγελοι
Το crafting και τις αγορές επισκιάζει η κυρίως περιπέτεια, η περιπλάνησή μας σε μπουντρούμια κατάφωρα από τέρατα και η αξιοποίηση των demons, των πολεμιστών που απαρτίζουν την ομάδα μας. Πανέξυπνη η ιδέα των game designers να θέσουν στις διαταγές μας τα bosses που πλακώνουμε σε κάθε μπουντρούμι και όχι τυχοδιώκτες NPCs που θα βρούμε στο διάβα μας. Μόλις μπαίνουν στην ομάδα μας, οι demons είναι άγουροι, πολύ αδύναμοι για να κάνουν την διαφορά. Απολαμβάνουμε να τους οδηγούμε στην μάχη, θάβοντας τις αδυναμίες τους κάτω από πολλές χιλιάδες xp, αυξάνοντας έτσι τα βασικά στατιστικά τους και τα skills για τα οποία διακρίνονται. Σε επίπεδο εξοπλισμού δεν ξεχωρίζουν από τον βασικό μας χαρακτήρα, κουβαλούν παρόμοια όπλα με μια μικρή διαφορά. Ο κάθε demon είναι εξειδικευμένος σε ένα είδος δραστηριότητας. Άλλος είναι κατάλληλος για healer, άλλος γεννήθηκε για να θερίζει τέρατα με ξίφος, άλλος για να τα μετατρέπει σε σουβλάκι με λόγχη. Δεν μας συμφέρει να μην καλλιεργούμε τα ταλέντα τους, με γνώμονα αυτά λοιπόν τους εξοπλίζουμε και τους τοποθετούμε στον σχηματισμό της ομάδας.

Μας θλίβει πολύ ο αριθμός των μόλις πέντε ατόμων που μας επιτρέπει το game να έχουμε ταυτόχρονα στην ομάδα. Μπορούμε να τοποθετήσουμε μέχρι τέσσερις στην πρώτη γραμμή και έναν στα μετόπισθεν ή το αντίστροφο. Επειδή το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο το πρόσωπο” φροντίζουμε τα tank της παρέας να προτάσσουν τα στήθη τους στα χτυπήματα και οι healers – mages - ranged fighters να σπέρνουν ζωή και θάνατο ένα βήμα πιο πίσω. Οι αλλαγές στην σύνθεση της ομάδας είναι πολύ συχνές μόλις σπιτώσουμε τον έκτο από τους 16 διαθέσιμους demons γιατί το μυστικό της επιτυχίας στον αγώνα δεν είναι το grinding αλλά η αλληλοβοήθεια των στρατιωτών μας.

Έχουμε συνηθίσει να δρούμε σε ανοικτούς κόσμους, να εξερευνούμε τεράστιες εκτάσεις και πολλές περιοχές στα RPGs, έτσι το φιδοκύλισμα σε σκοτεινά, πανομοιότυπα μονοπάτια μας κάθεται λίγο στο στομάχι.

Οι demons είναι πολύπλευρα όντα που δεν βασίζονται μόνο στα όπλα και τα κοινά skills τους. Το Star Gauge είναι ο σημαντικότερος μετρητής του Demon Gaze II και σχετίζεται άμεσα με το φούντωμα της επανάστασης. Το επαναστατικό ευαγγέλιο διδάσκεται στους αποχαυνωμένους κατοίκους από το ραδιοφωνικό πρόγραμμα των δύο αδερφών που λειτουργούν το Stella’s Place. Καθαρίζοντας τα dungeons από τους τερατώδεις κατοίκους τους, βοηθούμε στην εξάπλωση της επαναστατικής προπαγάνδας και αυξάνουμε την ισχύ του Star Gauge. Στην διάρκεια της μάχης, το ξοδεύουμε για να “δαιμονίσουμε” τους demons μας, να αυξήσουμε κατακόρυφα τα στατιστικά τους δηλαδή και να αποκτήσουμε πρόσβαση στα ισχυρότερα skills τους. Υπό την επήρεια του demonize, οι πολεμιστές μας ξεφτιλίζουν με χαρακτηριστική άνεση τους εχθρούς.

Ένας αστείος τρόπος για να δυναμώσουμε τα δαιμόνια είναι να τα σαγηνεύσουμε. Το παίζουμε Super Seducer στις μικρούλες δαιμόνισες, είτε δίνοντάς τους ξεχωριστά δωμάτια με επίπλωση που τους ανεβάζει τα στατιστικά, είτε δαπανώντας κρυστάλλους στο Maintenance. Τα ραντεβού που πηγαίνουμε μαζί τους είναι πηγή άφθονου γέλιου. Εκεί ξεδιπλώνονται οι προσωπικότητες τους με χιουμοριστικό τρόπο, εκεί γελάμε με τα καμώματά τους, εκεί αναπτύσσουμε μια βαθιά συμπάθεια για αυτούς τους τσαχπίνικους χαρακτήρες.

Της επαφής με τα τέρατα προηγείται η μετακίνηση στις στοές. Αυτή θα μας κοίμιζε γρηγορότερα από ηρεμιστικό, τόσο βαρετό είναι να διασχίζεις πανομοιότυπους χώρους. Ευτυχώς τo game mechanic auto move μας μεταφέρει στο σημείο του χάρτη που θέλουμε να εξερευνήσουμε, αυτόματα και γρήγορα. Πολλές φορές η μετακίνηση διακόπτεται από random encounters με εχθρούς αλλά δεν χαμπαριάζουμε διότι οι μάχες αυτές είναι εύκολα διαχειρίσιμες. Την ώρα της turn -based μάχης συναντήσαμε παρόμοιους αυτοματισμούς. Οι συγκρούσεις με bosses και πολυάριθμες ομάδες τεράτων απαιτούν να διαχειριζόμαστε έναν προς έναν τους χαρακτήρες μας σε κάθε γύρο. Σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις μοιράζουμε τις καλύτερες οδηγίες και ενεργοποιούμε το fast battle mode, διανύοντας όλο τον γύρο σε ένα δευτερόλεπτο. Προφανώς η αίσθηση της εμπειρίας υποφέρει κάθε φορά που επιλέγουμε fast battle όμως σκεφτόμαστε πόσο θα υποφέραμε εμείς αν, στην διάρκεια του υποχρεωτικού grinding, έπρεπε να δίνουμε ξανά και ξανά τις ίδιες εντολές.

Για μια... μούντζα επίπεδα δυσκολίας
Στο Demon Gaze II διαλέγουμε ένα από τα πέντε επίπεδα δυσκολίας. Βλέπουμε ότι το game μας τοποθετεί αυτόματα στο δεύτερο και καταλαβαίνουμε το γιατί μετά από τα πρώτα dungeons όπου η πρόοδος είναι πανεύκολη. Στα επόμενα, το health των χαρακτήρων μας απομυζούν παγίδες και τα Magic Circles με τα μπουλούκια των τεράτων. Αν μάλιστα δεν διαχειριστούμε καλά την ομάδα και έχουμε τοποθετήσει άτομα και skills σε λάθος θέση, θα αναγκαστούμε να γυρίζουμε κάθε λίγο και λιγάκι στο Stella’s Place για ανανέωση health και mana. Ευτυχώς στα πολυώροφα dungeons έχουν τοποθετηθεί save stones σε στρατηγικά σημεία για να μην ξενερώνουμε.

Τα bosses είναι τα μοναδικά εμπόδια που κατάφεραν να κάνουν τα δόντια μας να κροταλίσουν από την λύσσα. Η τρομακτική τους αντοχή σε συνδυασμό με το summon ενοχλητικών τεράτων που τα βοηθούν, καθιστά τα προχωρημένα boss battles σκέτο άθλο. Το κερασάκι στην τούρτα του εκνευρισμού είναι συχνά η φύση του boss και των βοηθών του. God, spirit, undead, ότι και αν μας προκύψει θα το αντιμετωπίσουμε επιτυχώς με τα κατάλληλα skills και τα κατάλληλα demons. Στα bosses πονά περισσότερο και το σύστημα της αλλαγής του σχηματισμού των μαχόμενων ομάδων. Οι εχθροί επιτίθενται μόνιμα κατά κύματα, η μια γραμμή τεράτων χτυπά, τρώει το ξύλο της και μαζεύεται στα μετόπισθεν δίνοντας την θέση της στην επόμενη τριάδα, τετράδα.

Πολλές φορές, τα μέλη της ομάδας μας τρώνε τέτοιες φάπες που από την εμπροσθοφυλακή περνούν στα μετόπισθεν για λίγο, φέρνοντας μπροστά έναν χαρακτήρα με βοηθητικό ρόλο. Έχουμε skills για να διορθώσουμε αυτή την τραγική κατάσταση, κανένα όμως skill δεν μπορεί να κρατήσει το boss στην πρώτη γραμμή της μάχης με το στανιό. Το πανούργο boss κρύβεται πίσω από μια σειρά πλασμάτων τα οποία φθείρουν τις δυνάμεις μας και επανέρχεται, με το ίδιο health ευτυχώς, για να μας επιτεθεί. Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να έχουμε φυλάξει τους μαγικούς – δαιμονικούς μας πόρους, ώστε να τον περιποιηθούμε με τα ισχυρότερα skills – spells σε demonize μορφή και να τον λιανίσουμε.

Είναι δεδομένο ότι θα χάσουμε κάποιες φορές στα boss battles, εκτός και αν επιλέξουμε το ευκολότερο επίπεδο δυσκολίας. Για να μην μαυρίσει η ψυχή μας από τις ήττες και, έχοντας υπόψη το ότι δεν γίνεται save όποτε θέλουμε μέσα στα dungeons, το game μας δωρίζει το Salvation’s Light. Την στιγμή που η ομάδα μας κείτεται τσακισμένη στα πόδια ενός boss, μπορούμε να επανέλθουμε στην μάχη με φουλ όλες τις στατιστικές μπάρες ενώ η ενέργεια του boss παραμένει στα επίπεδα που του την αφήσαμε.

Τα dungeons δεν είναι απλά χώρος μάζωξης εχθρών αλλά και οικοδομικοί γρίφοι που πρέπει να λύσουμε. Πολλές πόρτες και θησαυροί κρύβουν την παρουσία τους και αυτός είναι ο ένας από τους δύο λόγους που κρατάμε τον demon Pegasus πάντοτε στην βασική πεντάδα. Ο δεύτερος είναι η καταπληκτική δουλειά που κάνει σαν tank και buffer. Ο Pegasus έχει την ιδιότητα να σημαδεύει με μαγικό κύκλο τα σημεία που κρύβουν μυστικά ώστε να τα κλοτσήσουμε αν πρόκειται για μπαούλα ή να τα διαβούμε αν είναι πόρτες. Η επανάληψη είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των Dungeon RPGs έτσι, το έντονο ενδιαφέρον που μας κυριεύει στις πρώτες ώρες του Demon Gaze II, είναι πιθανό να οδηγηθεί σε απότομη καθοδική πορεία στις επόμενες. Αν αντέξουμε τα βαρετά σημεία της περιπέτειας, το κοντέρ θα γράψει τουλάχιστον 40 ώρες μέχρι την τελική οθόνη και ένα δεκάρι παραπάνω αν ψάξουμε εξονυχιστικά τα πάντα.

Η αναπαραστατική ισχύς των δισδιάστατων sprites που αντιμετωπίζουμε καθώς και η ομορφιά των anime σκίτσων που αποτελούν τους NPCs και demons μας χόρτασε οπτικά. Όλα τα demons είναι χαριτωμένα anime girls που μας ζαχαρώνουν με τις τσαχπινιές τους, συνεπώς εκλαμβάνουμε την ονομασία τους με την αρχαιοελληνική έννοια της θεότητας και όχι του κακοποιού πνεύματος. Μεγάλη ποικιλία τεράτων ικανοποιεί την φαντασία και μας ωθεί στην παρατήρηση των animations και των λεπτομερειών τους. Στο τρισδιάστατο κομμάτι του Demon Gaze II βασιλεύει η προχειρότητα. Τα dungeons είναι σχεδιασμένα με ένα - δύο τύπους textures για τα πατώματα, τους τοίχους και τις πόρτες. Είναι φτωχότερα και από την καλύβα του Μπάρμπα Θωμά, πανομοιότυπα και επαναλαμβανόμενα με αποτέλεσμα να κοιτούμε περισσότερο τον χάρτη και τα menus από το περιβάλλον μας.

Στα μίζερα dungeons κολλάει και το διακοπτόμενο voice acting που δείχνει μια κάποια προχειρότητα. Ευτυχώς, ένα τεράστιο ποσοστό των διαλόγων αποδίδονται από εξαιρετικούς voice actors οι οποίοι μας αποζημιώνουν για τις περιόδους σιωπής. Μιλάμε για “μπαρουτοκαπνισμένους” επαγγελματίες με συνεχή παρουσία σε anime τηλεοπτικές σειρές και ταινίες καθώς και συχνή προσφορά στα Video Games. Το soundtrack δεν διέψευσε τις προσδοκίες μας και πως θα μπορούσε άλλωστε αφού, η ίδια η επανάσταση, στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στον ήχο και στην μαγεία του τραγουδιού Starlita. Η μουσική υπόκρουση κινείται παράλληλα με τις περιπέτειες μας και αλλάζει αδιάκοπα μοτίβο για να ταιριάξει μαζί τους.

Μας “μάτιασε” το δαιμονικό βλέμμα
Το Demon Gaze II έχει την ικανότητα να έλξει εύκολα ακόμα και όσους ανάμεσά μας δεν έχουν ξαναπιάσει Dungeon RPG στα χέρια τους, δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξη της παραλλαγής αυτής των RPGs. Με την anime αισθητική και τους ευχάριστους χαρακτήρες τραβά αρχικά την προσοχή, την διατηρεί στην συνέχεια με σταδιακό ξεδίπλωμα του πλήθους των game mechanics και μας γαντζώνει εντελώς με τις αδιάκοπες μάχες. Οι αισθητικές ατέλειες μειώνουν λίγο την λάμψη του, ειδικά όταν αναλογιζόμαστε τις δυνατότητες της κονσόλας στην οποία “τρέχει”, οι developers όμως δείχνουν να κατανοούν τις αδυναμίες του, κοστολογώντας το στα φθηνότερα προϊόντα του PS4 με 19 ευρώ.

Θετικά:
- Πλούσια διάρκεια
- Επίπεδα δυσκολίας για όλους
- Το παίζουμε Super Seducer με όμορφες δαιμονίτσες
- Υποδειγματικό σύστημα μάχης για το είδος του
- Όμορφα σκίτσα και ποικιλία σε καλοφτιαγμένους αντιπάλους
- Πετυχημένη μουσική επένδυση

Αρνητικά:
- Ασήμαντο character creation
- Προχειροφτιαγμένα γραφικά
- Διακοπές στο voice acting

Βαθμολογία
Γραφικά: 6
Ήχος: 7
Gameplay: 7.5
Αντοχή: 8
Γενικά: 6.8

Μια καλή αφετηρία για όσους θέλουν να εντρυφήσουν στο είδος του.

Γιάννης Μοσχονάς