HoPiKo

Για σβέλτα δάχτυλα, γρήγορα μάτια και γερά νεύρα.

H Αγγλική εταιρεία ανάπτυξης Laser Dog επέλεξε ως indie developer να δημιουργήσει ένα απλό στη σύλληψη αλλά εθιστικό Platform, το HoPiKo. Η Laser Dog κινείται κυρίως στο χώρο των mobile games έχοντας αναπτύξει στο παρελθόν τα Don’t Grind, PKTBALL, Alone και PUK. To HoPiKo ανακοινώθηκε τον Φεβρουάριο του 2015 και πρόκειται για το πρώτο άνοιγμα της εταιρείας σε άλλες πλατφόρμες πέραν των κινητών και των tablets.

Σύμφωνα με τον Simon Renshaw, σχεδιαστή και animator της Laser Dog, το HoPiΚo είναι εμπνευσμένο από παλαιότερα, απλά και γρήγορα games όπως το Meat Boy. Η διαδικασία ανάπτυξης διήρκεσε οκτώ μήνες και ο σκοπός ήταν η δημιουργία ενός γρήγορου, δύσκολου και διασκεδαστικού 2D Platform με απλό χειρισμό.

Σώζοντας τις κονσόλες από την καταστροφή
Τα Hopiko είναι μικροσκοπικά πλάσματα τα οποία ζουν μέσα στις κονσόλες και εγγυώνται την ομαλή λειτουργία. Όλα κυλούσαν μια χαρά, μέχρι που ένας ιός με το όνομα Nanobyte Virus σκλάβωσε τα Hopiko και αχρήστευσε τις κονσόλες, δυσαρεστώντας τους ιδιοκτήτες τους και καταστρέφοντας το gaming. Εσείς, ως ένα ηρωικό Hopiko θα προσπαθήσετε να ελευθερώσετε τα αδέρφια σας και να νικήσετε τον Nanobyte Virus, επαναφέροντας το gaming στη ζωή. Η υπόθεση δεν έχει κάποια βαρύτητα στο παιχνίδι γενικότερα, είναι εκεί απλά σαν υποχρεωτική απαίτηση και δίνει μία ακόμα retro πινελιά, μιας και στο εισαγωγικό βίντεο η πρώτη κονσόλα-θύμα του Nanobyte είναι ένα NES.

Φρενήρεις ρυθμοί
Ως καθαρό Platform, το HoPiKo έχει έναν αρκετά απλό σκοπό σε κάθε level, ο οποίος είναι το να χτυπήσετε τον Nanobyte Virus αποφεύγοντας εχθρούς και εμπόδια στη διαδρομή χρησιμοποιώντας διαφόρων τύπων σταθερές και κινούμενες πλατφόρμες, καθώς και βαρέλια που σας εκτινάσσουν θυμίζοντας Donkey Kong Country. Πέντε levels αποτελούν ένα run και δέκα runs αποτελούν ένα World. To HoPiKo αποτελείται από πέντε συνολικά Worlds, κάθε ένα από τα οποία εκτός από τα “κανονικά” runs περιλαμβάνει και bonus runs στα οποία χειρίζεστε ένα ιπτάμενο βαρέλι.

Tο HoPiKo επίσης διαθέτει τα speedrun και hardcore modes, στα οποία παίζετε διαδοχικά όλα τα levels το ένα μετά το άλλο. Η κύρια διαφορά μεταξύ αυτών των δύο modes είναι ότι στο speedrun mode εάν πεθάνετε ξαναξεκινάτε από την αρχή του run που ήσασταν, ενώ στο hardcore mode ξαναρχίζετε από το πρώτο level του πρώτου run. Οι ρυθμοί στους οποίους κινείται το παιχνίδι είναι πολύ γρήγοροι, με κάθε level να διαρκεί μόλις μερικά δευτερόλεπτα. Σε κάθε run υπάρχει ένα power-up που μοιάζει με game boy και αν το πάρετε θα ξεκλειδώσετε ένα κομμάτι του soundtrack. Όλα τα runs μπορείτε να τα παίξετε κι ας τα έχετε ολοκληρώσει πιο πριν, οπότε μην ανησυχείτε αν δεν καταφέρατε να πιάσετε όλα τα power-ups, θα μπορείτε να ξαναδοκιμάσετε.

Ο χειρισμός είναι αρκετά απλός, καθώς το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να στρέψετε τον κέρσορά σας με πατημένο το αριστερό πλήκτρο του mouse στην κατεύθυνση προς στην οποία θέλετε να κάνετε άλμα και να αφήσετε το πλήκτρο για να εκτελεστεί το εν λόγω άλμα. Δυστυχώς δεν υπάρχει τρόπος να ρυθμίσετε την ευαισθησία του mouse, οπότε αν δεν σας βολεύει η προκαθορισμένη ευαισθησία, προσπαθήστε να τη συνηθίσετε επειδή στα πιο προχωρημένα levels η ακρίβεια παίζει μεγάλο ρόλο. Αν και είναι αρκετά απλό και εύκολο στην αρχή, το HoPiKo σταδιακά δυσκολεύει κι εκεί αρχίζουν να φαίνονται και τα προβλήματά του τα οποία μεμονωμένα το καθένα δεν είναι κάτι τρομερό, αλλά το σύνολό τους τα κάνουν πολύ εκνευριστικά.

Αν και έχετε άπειρες ζωές, αν πεθάνετε δεν ξαναπαίζετε το level που παίζατε, αλλά υποχρεωτικά ξαναξεκινάτε όλο το run από την αρχή. Αυτό σημαίνει πως αν πεθάνετε στο πέμπτο level ενός δύσκολου run, θα πρέπει να ξαναπαίξετε και τα προηγούμενα τέσσερα, κάτι που μετά από μερικές φορές καταντάει κουραστικό. Επίσης οι περισσότερες από τις πλατφόρμες στις οποίες θα στέκεστε, συμπεριλαμβανομένων και των περισσότερων στην εκκίνηση των levels, δεν μένουν σταθερές για πολύ και μετά από 2-3 δευτερόλεπτα καταρρέουν, οπότε πρέπει να σκέφτεστε και να εκτελείτε πολύ γρήγορα τις κινήσεις σας από την πρώτη στιγμή που ξεκινάτε σε ένα level.

Αν προστεθεί στα παραπάνω και το ότι μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα υπάρχει πιθανότητα ενώ μελετάτε στα γρήγορα τη στρατηγική που θα ακολουθήσετε στο level να σας χτυπήσει κάποιος εχθρός ή να χάσετε κάποια κινούμενη πλατφόρμα ξαναγυρνώντας μετά στο level 1, καταλαβαίνετε πως μετά από έναν αριθμό θανάτων, ο εκνευρισμός μπορεί να φτάσει σε μη υγιή για το περιβάλλον σας επίπεδα. Για μερικούς το ποτήρι θα ξεχειλίσει στη μέση του gameplay, όπου σε όλα τα προϋπάρχοντα προβλήματα αρχίζουν να προστίθενται και εχθροί που σας κυνηγάνε, δίνοντας μια αίσθηση ότι αδικείστε.

Ένα πλήρες playthrough χωρίς θανάτους θεωρητικά θα σας πάρει τέσσερις ώρες, αλλά μια πιο ρεαλιστική εκτίμηση λαμβάνοντας υπόψη θανάτους και bonus υλικό θα ήταν κάπου στις δέκα και από εκεί φαίνεται πως με την επιστροφή στο level 1 μετά από κάθε θάνατο οι developers να αποσκοπούν στην αίσθηση πρόκλησης και στην έμμεση παράταση της διάρκειας του gameplay. Ίσως εάν έλειπαν τα προαναφερθέντα προβλήματα και το HoPiKo περιλάμβανε κάποιο coop ή time competition mode ώστε να μπορούν να παίξουν και δύο παίκτες με κάποιο τρόπο, να ανέβαζε τη διάρκειά του με πιο ευχάριστο τρόπο, καθώς και την αντοχή του.

"Σώστε" το gaming πηδώντας μανιωδώς από εδώ κι από εκεί.

Κλασική ομορφιά
Οι παλέτες που αποτελούν το γραφικό θέμα του κάθε World είναι αρκετά έντονες, παρουσιάζοντας ένα απλό, αλλά όμορφα δεμένο αποτέλεσμα. Τα πάντα είναι σχεδιασμένα ώστε να αναπαραστήσουν Platform των δεκαετιών 1980-1990 κάτι που καταφέρνει από πλευράς αισθητικής, ειδικά στα μενού. Ωστόσο, η προσπάθεια αναπαράστασης pixel art σε full ανάλυση περισσότερο θυμίζει flash games της περασμένης δεκαετίας, κάτι που ενισχύεται από τις έντονες γραμμές και τις πολλές γωνίες.

Η μουσική επένδυση είναι απλά άψογη. 8-bit ήχοι σε συνδυασμό με μοντέρνα ηλεκτρονικά beats παράγουν ένα απίστευτα όμορφο αποτέλεσμα το οποίο φαντάζει σαν ένα απόλυτο πάντρεμα του παρελθόντος με το παρόν. Από τεχνικής πλευράς, μιλάμε για μια πολύ περίτεχνη δουλειά η οποία έγινε με μεράκι, τεχνογνωσία και επιδεξιότητα, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο LSDJ με αυθεντικά Nintendo Game Boy. Τα ηχητικά εφέ επιτυγχάνουν το σκοπό τους, ο οποίος είναι να μεταδώσουν την αίσθηση ότι παίζετε σε μια 8-bit κονσόλα. Πέραν αυτού δεν έχουν κάτι που να ξεχωρίζει, είτε θετικά είτε αρνητικά.

Διασκεδαστικό, γρήγορο, αλλά σπαστικό
Με κόστος μόλις 6.99 ευρώ για PC, το HoPiKo θα σας αποζημιώσει προσφέροντας μια μεγάλη δόση διασκέδασης, έντασης, αλλά και νεύρων. Αν και έχει τα μειονεκτήματά του, σίγουρα του αξίζει μια ευκαιρία για να θαυμάσετε την retro εμφάνιση και θεματολογία, το γρήγορο gameplay και το εκπληκτικό soundtrack, το οποίο διατίθεται ανεξάρτητα για μόλις 5,5 ευρώ στον ιστότοπο bandcamp. Λόγω χαμηλών απαιτήσεων, προτείνεται για εγκατάσταση σε συστήματα παλαιότερης τεχνολογίας που δυσκολεύονται να τρέχουν παιχνίδια, όπως, τυχαίο παράδειγμα, τα PC που συναντώνται συνήθως σε γραφεία και εργασιακούς χώρους.

Θετικά:
- Καταπληκτικό soundtrack
- Χαμηλή τιμή
- Χαμηλές απαιτήσεις
- Retro αισθητική
- Πολλά levels

Αρνητικά:
- Έλλειψη multiplayer mode
- Υπερβολικά δύσκολο αργότερα
- Οι πλατφόρμες δεν παραμένουν σταθερές για πολύ
- Δε μπορεί να ρυθμιστεί η ευαισθησία του mouse.
- Όταν πεθαίνετε πρέπει να ξαναπαίξετε όλα τα levels του εκάστοτε run απ’την αρχή.

Βαθμολογία
Γραφικά: 7
Ήχος: 9
Gameplay: 7
Αντοχή: 6.5
Γενικά: 7.5

Μια έντονη εμπειρία, η οποία θα μπορούσε με μερικές διορθώσεις να αγγίξει την κορυφή του είδους.

Γιώργος Τζίτζιφας