Forced Showdown

Φώτα, κάμερα, πάμε!

Ένα από τα trends στα indie games των τελευταίων ετών είναι τα λεγόμενα Roguelikes. Πρόκειται για games που βασίζονται στο dungeon crawling των levels που δημιουργούνται με τυχαία κάθε φορά δομή. Τα games αυτά προσφέρουν μια σχεδόν open-ended εμπειρία ατελείωτου gameplay και υψηλής αντοχής με κλιμακούμενη δυσκολία και τιμωρία permadeath σε περίπτωση αποτυχίας -γεγονός που επιβάλλει να αρχίζετε φτου και από την αρχή κάθε φορά. Η φόρμουλα αυτή έχει κάνει την εμφάνισή της με πολλά διαφορετικά θεματικά και gameplay πλαίσια και έχει γεννήσει αρκετά indie αστέρια όπως το Binding of Isaac, το Spelunky και το FTL: Faster Than Light.

To trend αυτό ακολουθεί και το Forced Showdown προσπαθώντας να αφήσει όμως την πινελιά του σε αυτό με κάποια πρωτότυπα και ευφάνταστα στοιχεία. Δημιουργημένο από την -όχι και τόσο γνωστή- εταιρία ανάπτυξης BetaDwarf, μας υπόσχεται έναν συνδυασμό ασταμάτητης Roguelike δράσης με ένα εμπνευσμένο από το Hearthstone παρελκόμενο card game πέπλο. Δεδομένου του υψηλού ανταγωνισμού που υπάρχει στο συγκεκριμένο genre οι απαιτήσεις είναι υψηλές μιας και υπάρχουν δεκάδες εξαιρετικές επιλογές για να διαλέξει κανείς. Πάμε λοιπόν να δούμε αναλυτικά τι κάνει το Forced Showdown, πόσο καλά το κάνει και αν τελικά καταφέρνει να λάμψει στην υπερκορεσμένη αγορά των roguelikes.

Τηλεοπτικό show από άλλο γαλαξία
Στα roguelikes, κατά κανόνα και με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα ψήγματα αφήγησης που υπάρχουν επιτελούν τον σκοπό του να χτίσουν έναν κόσμο και ένα θεματικό υπόβαθρο που θα συνοδεύσουν το gameplay. Ως εκ τούτου πλοκή σπάνια υπάρχει και αν υπάρχει μένει στο παρασκήνιο. Σε κάθε περίπτωση πάντως η εστίαση είναι στο gameplay και οποιαδήποτε προσπάθεια μυθοπλασίας γίνεται, αποσκοπεί στο να δώσει κάποιου είδους πλαίσιο σε αυτό.

Έτσι και το Forced Showdown τοποθετείται σε ένα γαλαξιακό τηλεοπτικό show τύπου Gladiators όπου αναλαμβάνετε τον ρόλο του διαγωνιζόμενου που θα αντιμετωπίσει γκροτέσκα τερατουργήματα σε μια σειρά προκλήσεων με σκοπό την ψυχαγωγία του διαγαλαξιακού κοινού. Κάθε φορά που χάνετε (όπερ σημαίνει ψοφάτε ανηλεώς) ξεκινάτε το σόου από την αρχή και με καινούριο διαγωνιζόμενο. Η θεματική του τηλεοπτικού show έχει εκτελεσθεί αρκετά όμορφα και με μπόλικες δόσεις χιούμορ. Drones με κάμερες ακολουθούν την κάθε σας κίνηση, ο παρουσιαστής κάνει σχόλια και τα αντίπαλα bosses κάνουν trash-talk ενώ -με μία πιο metagaming νότα- ο C-SAR, διοργανωτής ρομπότ του show, έχει δικό του πραγματικό twitter στο οποίο και κάνει ανακοινώσεις σχετικά με το παιχνίδι.

Το σύμπαν το οποίο χτίζει μέσω του setting του είναι μία μείξη sci-fi και fantasy στοιχείων -κάτι σαν μια καρτουνίστικη και χιουμοριστική μορφή του Warhammer 40K. Το όλο show είναι σαφώς τοποθετημένο στο διαστημικό μέλλον αλλά περιέχει fantasy όπλα, μαγεία, goblins και λοιπά στοιχεία που μοιάζουν να βγήκαν από το Warcraft. Το αποτέλεσμα είναι σαφώς αλλόκοτο και ανόητο αλλά δουλεύει λόγω του ανάλαφρου τόνου με τον οποίο δίνεται.

Και...περνάτε στην επόμενη φάση
Ο τρόπος με τον οποίο είναι δομημένο και οργανωμένο το gameplay είναι τέτοιος ώστε να υποστηρίζει την τηλεοπτική σκηνογραφία. Ξεκινάτε επιλέγοντας ένα εκ των τριών διαθέσιμων show και στην συνέχεια εισέρχεστε σε ένα τηλεοπτικό πλατό το οποίο λειτουργεί σαν διαδραστικό μενού επιλογής μάχης. Το πλατό αποτελείται από δωμάτια τα οποία περιέχουν portals για τις μάχες από τις οποίες χρειάζεται να νικήσετε δύο ώστε να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε το boss του δωματίου. Αφού νικήσετε και αυτό προχωράτε στο επόμενο δωμάτιο και επαναλαμβάνετε. Στο τελικό δωμάτιο βρίσκεται και το τελικό boss του show το οποίο και πρέπει να σφαγιάσετε για να στεφτείτε νικητές. Εννοείτε πως αν σε οποιοδήποτε σημείο πεθάνετε θα πρέπει να αρχίσετε από την αρχή.

Τα τρία show είναι κλιμακωτής δυσκολίας και προσβασιμότητας. Αρχικά μπορείτε να λάβετε συμμετοχή μόνο στο πρώτο και αφού το ολοκληρώσετε επιτυχώς ξεκλειδώνεται το δεύτερο και στην συνέχεια το τρίτο. Στο πρώτο show υπάρχουν δύο δωμάτια και απαιτείται ένα σύνολο έξι μαχών για να ολοκληρωθεί ενώ τα δύο επόμενα έχουν τρία δωμάτια και απαιτούν εννιά μάχες. Έτσι τα δύο τελευταία απαιτούν να επιζήσετε περισσότερες συνεχόμενες μάχες γεγονός που κάνει πιο δύσκολη την ολοκλήρωσή τους. Επιπλέον το επίπεδο πρόκλησης της μάχης αυξάνεται κλιμακωτά σε κάθε επόμενο show με περισσότερους και πιο δυνατούς εχθρούς, περιβαλλοντικούς κινδύνους και παγίδες.

Διαγωνιζόμενοι λάβετε θέσεις
Ο καθοριστικός παράγοντας όμως της αξίας του Forced Showdown είναι οι μάχες αυτές καθαυτές μιας και αποτελούν τον πυρήνα του gameplay. Προτού εισέλθετε στον διαγωνισμό θα διαλέξετε έναν εκ των τριών διαθέσιμων χαρακτήρων και έναν εκ των τριών διαθέσιμων companions. Επιπλέον θα διαλέξετε ένα deck καρτών για τον χαρακτήρα σας το οποίο θα έχετε προσαρμόσει από πριν στις ανάγκες σας.

Οι τέσσερις διαθέσιμοι χαρακτήρες είναι αρκετά διαφορετικοί μεταξύ τους γεγονός που αλλάζει αρκετά το πως θα προσεγγίσετε την εκάστοτε μάχη. Υπάρχει ένας priest που πετάει ακτίνες από τα χέρια του, ένας τοξότης που κεραυνοβολεί τους αντιπάλους, ένας τύπος με πύρινη πανοπλία και σφυρί και ένα τερατοειδές εξωγήινο πλάσμα με τέσσερα χέρια. Οι μηχανισμοί χειρισμού προφανώς παραμένουν ίδιοι και για τους τέσσερις χαρακτήρες αλλά το γεγονός πως οι επιθέσεις τους και τα abilities τους είναι τόσο ριζικά διαφορετικά μεταξύ τους κάνει το Forced Showdown να μοιάζει πολύ διαφορετικό ανάλογα με τον χαρακτήρα που χρησιμοποιείτε.

Εν τω μεταξύ, στις μάχες σας συνοδεύει και ένας companion, τουτέστιν ένας ελεγχόμενος από την CPU φιλικός χαρακτήρας, δίνοντας μια χείρα βοηθείας. Οι τρεις διαθέσιμοι companions είναι σαφώς πιο αδύναμοι από τον κυρίως χαρακτήρα σας με τον καθένα να έχει κάποιο ability που θα χρησιμοποιεί στις ορδές των αντιπάλων που θα αντιμετωπίζετε. Στην ουσία η επιλογή companion δεν αλλάζει και πολλά μιας και κατά βάση θα τον χρησιμοποιήσετε για να τραβάει τα πυρά των αντιπάλων όταν παίζετε ranged χαρακτήρα και για να προσθέτει λίγο στο συνολικό σας damage όταν παίζετε melee. Ως εκ τούτου η εν λόγω προσθήκη αν και καλοδεχούμενη δεν περιέχει κάποιο ουσιώδες βάθος.

Πέφτει ξύλο και μυρίζει Hearthstone
Κάθε μάχη αποτελείται από οκτώ γύρους στους οποίους θα αντιμετωπίσετε τυχαίο αριθμό εχθρών σε τυχαία δημιουργημένο level. Επίσης τυχαίος είναι και ο αριθμός των αντιπάλων που θα συναντήσετε σε καθένα από αυτά, με κάποια level να απαιτούν πέντε λεπτά για να ολοκληρωθούν ενώ άλλα μόλις μερικά δευτερόλεπτα. Στο όγδοο και τελευταίο level της κάθε μάχης θα αντιμετωπίσετε ένα boss ή ένα mini-boss ανάλογα με τις περιστάσεις. Στην ουσία κάθε level μιας μάχης αποτελεί γύρο μιας παρτίδας που κορυφώνεται με την αντιμετώπιση του boss στον όγδοο γύρο.

Ο χειρισμός του Forced Showdown χρησιμοποιεί αρκετά γνώριμα στοιχεία και τα αναμιγνύει με τρόπο ομαλό. Κατά βάση παίζει σαν ένα twin-stick shooter όπου κινείστε σε ένα οριζόντιο επίπεδο και στοχεύετε αξονικά του χαρακτήρα σας με το mouse αλλά προστίθενται σε αυτό και abilities που ενεργοποιούνται με hotkeys και μετά μπαίνουν σε cooldown, όπως σε ένα RPG. Κάθε χαρακτήρας διαθέτει διαφορετικό ρεπερτόριο τριών abilities και διαφορετική βασική επίθεση. Παρόλο που οι βασικές επιθέσεις των τεσσάρων χαρακτήρων όντως είναι τελείως διαφορετικές μεταξύ τους, τα abilities δεν προσφέρουν ιδιαίτερα μεγάλο στρατηγικό βάθος. Στην ουσία και οι τέσσερις χαρακτήρες έχουν ενός είδους damage dealing ability, κάποιο shield και κάποιο passive. Δηλαδή αν και όντως κάθε χαρακτήρας προσφέρει κάτι διαφορετικό στην εμπειρία θα μπορούσε να γίνει καλύτερη δουλειά στον σχεδιασμό των abilities ώστε αυτά να προσφέρουν μεγαλύτερη ποικιλία και ενδιαφέρον.

Σφαγιάστε ορδές εχθρών και παίξτε κάρτες πάνω στα πτώματα τους

Όπως προειπώθηκε κάθε γύρος λαμβάνει χώρα σε διαφορετικό κάθε φορά, τυχαία δημιουργημένο level. Παρόλο που το γεγονός αυτό τυπικά όντως ισχυεί στην πράξη κάπου χωλαίνει. Όλα τα levels είναι η ίδια τετράγωνη αρένα με το ίδιο στατικό background κερκίδων και γιγαντοοθονών η οποία απλά τοποθετείται τυχαία σε ένα εκ των πέντε διαθέσιμων περιβαλλόντων -τα οποία είναι έρημος, ηφαίστειο, κήπος, ιπτάμενο καράβι και ένας spooky βάλτος. Όσον αφορά την playable περιοχή, δηλαδή την τετράγωνη αρένα, αυτό που αλλάζει κάθε φορά είναι πως θα παραταχθούν τα βαρέλια και οι παγίδες. Κοινώς δεν υπάρχουν πολλά δωμάτια όπως σε άλλα roguelikes ή κρυμμένα "μυστικά". Μας στεναχωρεί το γεγονός πως οι developers δεν προσπάθησαν να φτιάξουν dungeons με δωμάτια και διαδρόμους όπως είναι το στάνταρ στο συγκεκριμένο genre μιας και ως έχει δίνει την εντύπωση πως επαναλαμβάνεται το ίδιο level ξανά και ξανά.

Σε κάθε γύρο πρέπει να σκοτώσετε όλους τους αντιπάλους του level για να προχωρήσετε στον επόμενο. Οι αντίπαλοι αυτοί δεν παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία και ούτε προσφέρουν κάποια ουσιώδη πρόκληση από μόνοι τους. Η δυσκολία προέρχεται από τον συνδυασμό πολλών εχθρών και παγίδων που υπάρχουν σε κάθε level. Με λίγα λόγια στις περισσότερες περιπτώσεις θα περικυκλώνεστε από αντιπάλους τους οποίους θα κοπανάτε ανελέητα ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να προσέχετε να αποφεύγετε παγίδες και επιθέσεις. Αφού όμως καταφέρετε και σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων -και αφού πρώτα έχετε λουστεί με το αίμα των εχθρών σας- θα στέκεστε αγέρωχοι μπροστά στις κάμερες με το αλαλάζον κοινό να σας ζητοκραυγάζει. Την στιγμή αυτή είναι που η ατμόσφαιρα της αρένας θα σας συνεπάρει και σαν άλλος Russell Crowe (ο πρωταγωνιστής της ταινίας The Gladiator) θα θέλετε να φωνάξετε "Are you not entertained?” προτού μεταφερθείτε στην επόμενη μάχη.

Στην αρχή κάθε γύρου δικαιούστε να παίξετε κάρτες από το deck που έχετε ήδη διαλέξει. Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το σύστημα αυτό δεν θυμίζει απλά Hearthstone, αλλά είναι ακριβώς ίδιο με αυτό της δημιουργίας της Blizzard. Στον πρώτο γύρο ξεκινάτε με 1 Mana και σε κάθε επόμενο αποκτάτε ένα επιπλέον. Κάθε κάρτα κοστίζει συγκεκριμένη ποσότητα mana την οποία και θα πρέπει να ξοδέψετε για να την χρησιμοποιήσετε. Επίσης όπως στο Hearthstone ξεκινάτε με ένα χέρι τυχαία τραβηγμένων καρτών και στην αρχή κάθε γύρου τραβάτε μια καινούρια κάρτα από το deck σας. Οι διαθέσιμες κάρτες σχεδόν καθολικά στοχεύουν στο να σας κάνουν πιο δυνατούς καθώς πλησιάζετε την σύγκρουση με το boss. Αυτό γίνεται είτε προσφέροντας σας flat μπόνους σε επίθεση ή hp, προσφέροντας heal ή κάνοντας buff τα abilities σας.

Αφού παίξετε μία κάρτα το effect της παραμένει ενεργό μέχρι το τέλος της μάχης, ως εκ τούτου κάθε επόμενο γύρο γίνεστε όλο και πιο δυνατοί. Ως απάντηση σε αυτό στο δεύτερο και στο τρίτο show έχουν και τα bosses δικά τους deck τα οποία χρησιμοποιούν με τον ίδιο τρόπο που τα χρησιμοποιείτε και εσείς παίζοντα κάρτες σε κάθε γύρο. Οι κάρτες αυτές έχουν effects που είτε κάνουν buff τα αντίπαλα minions είτε προσθέτουν επιπλέον παγίδες -γενικά σκοπό έχουν να κάνουν την ζωή σας μίζερη. Οπότε από την μία αποκτάτε εσείς όλο και περισσότερη δύναμη αλλά με τρόπο δυναμικό γίνεται και το παιχνίδι πιο δύσκολο.

Υπάρχουν οκτώ διαφορετικά bosses που θα συναντήσετε -δύο στο πρώτο show και από τρία στα δύο επόμενα- και μερικά ακόμα mini-bosses που αντιμετωπίζετε στον όγδοο γύρο των απλών μαχών. Τα bosses είναι καλοσχεδιασμένα και προσφέρουν καλοδεχούμενη ποσότητα πρόκλησης και δυσκολίας η οποία όμως κυμαίνεται από περίπτωση σε περίπτωση ειδικά όσον αφορά τα mini-bosses. Υπάρχει mini-boss που πέφτει για πλάκα με κλειστά τα μάτια και τυχαίο πάτημα κουμπιών αλλά υπάρχει και άλλο που κοντράρει στα ίσα, όσον αφορά το επίπεδο δυσκολίας, τα κανονικά bosses. Προφανώς και πάντα σε αναλογία με το τι προσφέρουν άλλες roguelike επιλογές θα μπορούσαν να υπάρχουν αρκετά περισσότερα bosses μιας και ως έχει μετά τον τερματισμό των τριών show θα έχετε δει όλο τo περιεχόμενο που έχει να προσφέρει το Forced Showdown.

Βάλε απ' όλα και τζατζίκι
Συνολικά το Forced Showdown προσφέρει πολλά πράγματα. Έχει άμεση δράση με Action RPG στοιχεία, έχει κάρτες και deck building και έχει και random generated περιεχόμενο. Παρόλα αυτά δίνει την εντύπωση του πολυτεχνίτη και ερημοσπίτη που ξέρει λίγο απ' όλα και στην ουσία τίποτα. Όλο το στοιχείο του card game έχει ένα ενδιαφέρον αλλά στερείται στρατηγικού βάθους. Απλά παίζετε κάθε φορά την καλύτερη κάρτα που έχετε στο χέρι σας χωρίς να υπάρχει ένα στρατηγικό πάρε-δώσε ανάμεσα στο τι παίζετε και στο τι παίζει ο αντίπαλος. Το random generated κομμάτι όπως προαναφέρθηκε είναι σχεδόν ανύπαρκτο ενώ οι μάχες αν και απολαυστικές δεν προτείνονται και για πολλά περάσματα μιας και γρήγορα γίνονται μονότονες ειδικά μετά την ολοκλήρωση των τριών show. Δεν είναι πως το Forced Showdown κάνει κάτι με τρόπο άσχημο αλλά αυτά που προσφέρει είναι ολίγον τι επιφανειακά.

Γενικά στα roguelikes η αντοχή δεν μετριέται σε ώρες αλλά σε πλούτο περιεχομένου και απολαυστικότητα gameplay. Σκοπός εν τέλει είναι το παιχνίδι να κρατήσει τον παίκτη για πάρα πολλές ώρες προσφέροντας του συνέχεια κάτι καινούριο. Δυστυχώς η λογική του έχουμε τρία show και μετά τίποτα άλλο αποτελεί τεράστιο πλήγμα στην αντοχή του Forced Showdown μιας και τοποθετεί ορατό και εύκολο στην προσέγγιση τέλμα στην εξέλιξη του. Μετά τις δέκα ώρες που μου χρειάστηκαν για να ολοκληρώσω και τα τρία show ένιωσα πως παύουν να υπάρχουν ουσιώδη κίνητρα για να συνεχίσει κανείς να ασχολείται. Υπάρχουν μεν κάποια achievements και κάποια challenges που κάνουν τις ήδη υπάρχουσες μάχες πιο δύσκολες αλλά δεν προσφέρεται τίποτα ουσιωδώς καινούριο ενώ ταυτόχρονα δεν υπάρχει κάποιο co-op ή PvP mode. Συνεπώς η αντοχή σίγουρα είναι έτη φωτός πίσω από εκεί που βρίσκονται όλα τα επιτυχημένα roguelikes αλλά εν τέλει καθορίζεται από το πόσο απολαυστική θα βρείτε εσείς προσωπικά την κυρίως λούπα gameplay που είναι οι μάχες. Σε κάθε περίπτωση όμως μην προχωρήσετε σε αγορά αναμένοντας ώρες επί ωρών διασκέδασης.

Καρτουνίστικη έκρηξη χρωμάτων
Όσον αφορά τα γραφικά, οι καλλιτέχνες της BetaDwarf έχουν υιοθετήσει ένα low-poly καρτουνίστικο στυλ με όμορφα έντονα χρώματα και ποικιλία περιβαλλόντων. Το τελικό αποτέλεσμα είναι αρκετά όμορφο στο μάτι και σαφώς ταιριάζει με τον γενικότερο ανάλαφρο τόνο του Forced Showdown. Τα πέντε διαφορετικά περιβάλλοντα που υπάρχουν φέρουν το καθένα την ατμόσφαιρα του και την χρωματική του παλέτα και η εναλλαγή τους σπάει κάπως την γενικότερη μονοτονία που προκύπτει από το επαναλαμβανόμενο gameplay. Παρόλα αυτά πρέπει να αναφερθεί ξεκάθαρα πως από άποψη λεπτομέρειας δεν έχει γίνει και καμία φοβερή δουλειά μιας και τα textures είναι αρκετά χαμηλής ανάλυσης. Παρόλα αυτά ο συνδυασμός τοποθέτησης της κάμερας ψηλά, όμορφων particle και lighing effects και εφέ κάμερας που προσομοιώνουν βάθος πεδίου και το σχετικό θόλωμα, η σχετική έλλειψη ποιότητας και λεπτομέρειας κρύβεται καλά.

Ένα ακόμη πράγμα που πρέπει να αναφερθεί ξεκάθαρα είναι πως υπάρχει σημαντικό πρόβλημα performance που επηρεάζει άμεσα το gameplay. Σε ένα από τα πέντε περιβάλλοντα το framerate πέφτει κατακόρυφα και μερικές φορές βουτάει και κάτω από τα τριάντα, γεγονός πέρα για πέρα απαράδεκτο. Δεδομένου ότι το φαινόμενο αυτό δεν εμφανίζεται πουθενά αλλού πάρα μόνο στο περιβάλλον αυτό, την ευθύνη την φέρουν αποκλειστικά οι developers. Μπορεί να μην ακούγεται και πολύ σημαντικό σαν πρόβλημα αλλά επειδή η επιλογή περιβάλλοντος γίνεται τυχαία έχετε κάθε φορά πιθανότητα 20% να παίξετε με απαράδεκτο framerate που ανεβοκατεβαίνει σαν σαλεμένο.

Τηλεοπτική μουσική επένδυση
Ο ηχητικός τομέας στο σύνολο του υποστηρίζει περεταίρω το fantasy τηλεοπτικό setting. Το soundtrack θυμίζει -και αυτό- αρκετά Hearthstone έχοντας αυτόν τον ανάλαφρο παραμυθένιο τόνο αλλά αποκτάει πιο επικό ύφος στα σημεία που το απαιτούν. Το voice acting για τους χαρακτήρες πρακτικά δεν υπάρχει μιας και έχουν ελάχιστα lines αλλά υπάρχει για τα αντίπαλα bosses τα οποία κάνουν μονίμως trash talk. Η ποιότητα του voice acting είναι αρκετά καλή και η προσέγγιση θυμίζει σε ύφος δουλειές της Blizzard χωρίς βέβαια να φτάνει ένα τέτοιο επίπεδο τεχνικής αρτιότητας. Τα ηχητικά εφέ των επιθέσεων, του κοινού που παρακολουθεί το τηλεοπτικό show, καθώς και οι ambient ήχοι είναι αρκετά καλοφτιαγμένοι βάζοντας σας στο κλίμα της περιπέτειας.

Ενδιαφέρον μεν αλλά λίγο
Συνολικά το Forced Showdown έχει αδιαμφισβήτητα ενδιαφέρον που προκύπτει από την πρωτότυπη και ασυνήθιστη μείξη στοιχείων που εκτελεί. Ο κυρίως πυρήνας του gameplay (οι μάχες δηλαδή) είναι αρκετά απολαυστικός, αλλά γρήγορα καταντά μονότονος λόγω έλλειψης βάθους και περιεχομένου. Οι συμπληρωματικοί μηχανισμοί των καρτών και του random generation αν και είναι εντυπωσιακοί με πρώτη όψη χαρακτηρίζονται ως επιφανειακοί και λίγοι, ενώ η συνολική αντοχή πάσχει από γρήγορο τερματισμό της εξέλιξης και έλλειψη replaybility. Στην ίδια τιμή των 20€ και στο ίδιο genre υπάρχουν αρκετές πιο ολοκληρωμένες προτάσεις αγοράς, ανώτερες του Forced Showdown σχεδόν από κάθε άποψη. Αξίζει την προσοχή σας μόνο στην περίπτωση που η συγκεκριμένη μείξη στοιχείων που έχει έρχεται σύμφωνη με τα γούστα σας ή αν δεν σας ενοχλεί η ιδέα ενός roguelike μικρότερης διάρκειας.

Θετικά:
- Μείξη πολλών διαφορετικών στοιχείων
- Τέσσερις χαρακτήρες αρκετά διαφορετικοί ο ένας από τον άλλο
- Το concept του τηλεοπτικού show
- Κλιμακούμενη δυσκολία
- Καλοσχεδιασμένα bosses
- Ευχάριστα καρτουνίστικα γραφικά...

Αρνητικά:
- ...που όμως πάσχουν από προβλήματα performance
- Το gameplay γίνεται γρήγορα επαναλαμβανόμενο
- Έλλειψη περιεχομένου
- Μικρή αντοχή, ειδικά για roguelike
- Έλλειψη στρατηγικού βάθους στο card game κομμάτι
- Επαναλαμβανόμενα levels

Βαθμολογία
Γραφικά: 7
Ήχος: 7.5
Gameplay: 7
Αντοχή: 6
Γενικά: 6.8

Ένα Roguelike με αρκετά πρωτότυπα και διαφορετικά στοιχεία που όμως στερούνται βάθους.

Σωτήρης Τζατζάκης