Το μόνο φάρμακο για όσους αγαπούν το "τριφύλλι"Το μόνο φάρμακο για όσους αγαπούν το "τριφύλλι"
Αλέξανδρος Γιαννουλάκης - Στείλτε κι εσείς το κείμενό σας
Δημοσίευση : 22/12/2005 19:36 - Τελ. ανανέωση : 22/12/2005 20:31
1 φωτογραφίαΟ Παναθηναϊκός βρίσκεται αυτήν την περίοδο εν μέσω ισχυρής τρικυμίας αλλά συνάμα και σε ένα ιδιαίτερα κρίσιμο σταυροδρόμι. Ο καπετάνιος του πλοίου είναι αυτός ο οποίος θα αποφασίσει για την πορεία του και αυτός δεν είναι άλλος από τον κ. Γιάννη Βαρδινογιάννη. Προσωπικώς στηρίζω το όραμα και ενστερνίζομαι σε μεγάλο βαθμό τη φιλοσοφία του, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τη στήριξη του Α. Μαλεζάνι σε αυτήν την πολύ δύσκολη φάση. Εντούτοις έγιναν κάποια λάθη και το σίγουρο αλλά και φυσιολογικό είναι ότι θα συνεχίσουν να γίνονται. Το ζητούμενο είναι να μην ξαναγίνονται τα ίδια λάθη και να βγαίνουμε πιο δυνατοί από τα παθήματά μας.
Το καλοκαίρι κατέστη εμφανής και πρόδηλη η βούληση της διοίκησης να ξεκινήσει τη δημιουργία μίας ΚΑΙΝΟΥΡΙΑΣ και ΝΕΑΣ (σε ηλικία) ομάδας με προοπτική πέντε ετών τουλάχιστον. Αυτό ήταν ό,τι καλύτερο είχε γίνει εδώ και χρόνια στην ομάδα. Κάποιες επιλογές παικτών ήταν (όπως αποδεικνύεται στην πορεία) κακές, αλλά δεν θεωρώ τη διοίκηση υπεύθυνη γι αυτό αλλά αυτούς που επέλεξαν κάτι «λίγους» από την Κύπρο π.χ. Απεναντίας η διοίκηση έδωσε αρκετά χρήματα για παίκτες, γιατί έχει καταλάβει και αυτή ότι το μεγαλείο του συλλόγου θα αναδειχθεί μόνο διά της αγοράς παικτών οι οποίοι είναι πολύ καλοί και άρα κοστίζουν. Επίσης ήταν λάθος η πλήρης απομόνωση του προπονητή, ο οποίος αφέθηκε στο έλεος αγνώστων συνεργατών (δεν ξέρω εάν αληθεύει όντως ότι αρνήθηκε η διοίκηση στον Α. Μαλεζάνι την πρόσληψη Ιταλού συνεργάτη) και κυρίως δημοσιογράφων οι οποίοι, όπως αποδεικνύεται εσχάτως, δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο. Επίσης λανθασμένοι κατά τα φαινόμενα είναι οι χειρισμοί αναφορικά με την εξωαγωνιστική προστασία της ομάδας. Ενώ είμαι πεπεισμένος ότι η διοίκηση θέλει ΙΣΗ μεταχείριση σε ό,τι αφορά τη διαιτησία και όχι εύνοια, εντούτοις σήμερα ούτε το 50-50 έχουμε ενώ οι ερυθρόλευκοι εξακολουθούν να απολαμβάνουν εξοργιστική διαιτητική ασυλία.
Όμως το μεγάλο λάθος το οποίο έγινε από τη διοίκηση του Παναθηναϊκού ήταν ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ. Κατά την άποψη μου έπρεπε ο κ. Γιάννης Βαρδινογιάννης να δηλώσει απερίφραστα το καλοκαίρι ότι η ομάδα τη χρονιά αυτή ενδέχεται να μην βγει ούτε στο UEFA. Να πει ότι χτίζουμε μία καινούρια ομάδα από νέα παιδιά και ότι αυτό χρειάζεται χρόνο, υπομονή και επιμονή. Θα δυσανασχετούσαν σίγουρα κάποιοι τότε (από οπαδούς της ομάδας μέχρι τη συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιογράφων που «κόπτονται» για την προκοπή της ομάδας) αλλά από την άλλη αφενός μεν δεν θα είχαμε τα θλιβερά προχθεσινά γεγονότα με πρωταγωνιστές «γαυροποιημένους» στη νοοτροπία πράσινους οπαδούς, αφετέρου δε το ΟΑΚΑ θα είχε περί τους 35-40.000 οπαδούς σε κάθε αγώνα οι οποίοι θα «έσπρωχναν» την απαλλαγμένη από το άγχος ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ομάδα.
Αντ αυτού όμως δημιουργήθηκαν, κακώς κατ εμέ, μη ρεαλιστικές προσδοκίες, ο προπονητής και κατ επέκταση η ομάδα φορτώθηκε με υπέρμετρο άγχος και τελικά η μεγαλύτερη ζημιά που συντελείται είναι η άρση της εμπιστοσύνης από μερίδα του κόσμου προς την ομάδα. Και για όσους σπεύσουν να επιτεθούν μιλώντας για την ιστορία του Παναθηναϊκού μας και για την εξαντλημένη υπομονή μετά από 10 χρόνια κτλ, θα τους απαντήσω ότι ΚΑΜΙΑ εξ ολοκλήρου καινούρια ομάδα στον κόσμο και ΚΑΝΕΝΑΣ προπονητής δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα μέσα σε μία χρονιά. Μία ποδοσφαιρική ομάδα δεν είναι Η/Υ το οποίο το αγοράζεις και απαιτείς να λειτουργήσει μόλις το συνδέσεις στην πρίζα. Μπορεί όμως να γίνει η ομάδα αυτή Η/Υ, με πολλή δουλειά, συντονισμένη προσπάθεια και κυρίως υπομονή.
Οπαδοί σαν εμένα οι οποίοι στηρίζουμε τον Α. Μαλεζάνι ένθερμα από την πρώτη ημέρα που ήρθε στην ομάδα, ήμασταν (και είμαστε ακόμη) αρκετά απογοητευμένοι τις τελευταίες εβδομάδες από την εικόνα της ομάδας (για την οποία κακά τα ψέματα ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό ο προπονητής) και τα είχαμε λίγο χαμένα γιατί δεν βλέπαμε ούτε ένα σημάδι βελτίωσης σε ό,τι αφορά την αγωνιστική παρουσία και συμπεριφορά της ομάδας εντός γηπέδου. Τους οπαδούς αυτούς όμως, μεταξύ των οποίων και εμένα, καθώς και πολλούς άλλους ακόμα, ο Α. Μαλεζάνι τους ΚΕΡΔΙΣΕ με την αντρίκεια και καθ όλα δικαιολογημένη στάση του. Η πραγματική «άρχουσα» τάξη της κοινωνίας μας βέβαια, η οποία ακούει στο όνομα «δημοσιογράφοι», εθίγη βαθύτατα και έσπευσε να χαρακτηρίσει τον αγανακτισμένο Ιταλό αισχρό, αλγεινό, με συμπεριφορά πεζοδρομίου και άλλα ωραία. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Εμείς θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε τον Α. Μαλεζάνι μέχρι να ολοκληρώσει το έργο του. Όταν γίνει αυτό, θα είμαι ο πρώτος που θα τον κρίνω ανάλογα με τα αποτελέσματα. Μέχρι τότε όμως θα τον στηρίζω, αφενός γιατί είναι ο προπονητής της ομάδας μου, αφετέρου γιατί τον γουστάρω ως γενικότερη παρουσία.
Τέλος, θα ήθελα να θίξω επιγραμματικά και κάποια άλλα θέματα. Αρχίζω να αμφιβάλλω έντονα για το άμεσο περιβάλλον του κ. Γιάννη Βαρδινογιάννη σε ό,τι αφορά το αγωνιστικό αλλά και εξωαγωνιστικό κομμάτι της ομάδας. Μήπως θα έπρεπε να υπάρχουν περισσότεροι «ποδοσφαιράνθρωποι» πλην του Σ. Λιβαθηνού με τους οποίους θα μπορεί ο ιδιοκτήτης να συνεργάζεται; Οι διάφοροι τεχνοκράτες με τους οποίους έχει επανδρωθεί η ΠΑΕ κάνουν άραγε σωστά τη δουλειά τους; Αμφιβάλλω, γιατί η σχέση τους με το ποδόσφαιρο δεν φαίνεται να είναι ιδιαίτερα στενή. Θεωρώ πάντως πως η παρουσία στην ΠΑΕ ανθρώπων όπως ο Δ. Σαραβάκος, ο Κ. Βαζέχα ή και άλλων που αποδεδειγμένα ξέρουν μπάλα και αγαπούν τον Παναθηναικό, μόνο καλό θα έκανε. Ήμουν από αυτούς που ανακουφίστηκαν όταν έφυγε ο Β. Ζάετς. Έκανα λάθος και είμαι πλέον από αυτούς που επιθυμούν την επιστροφή του ως γενικού αρχηγού της ομάδας.
Παρόλα αυτά θα στηρίξω την επιλογή του Σ. Αποστολάκη, αν και δεν μου φαίνεται ως η πλέον ενδεδειγμένη λύση. Δεν νομίζω πως διαθέτει την απαραίτητη προσωπικότητα και την ηγετική φυσιογνωμία για να εμπνεύσει και να «ξεσηκώσει» τους παίκτες, ούτε καν τη γλώσσα για να συνεννοηθεί με την πλειάδα ξένων παικτών. Μάλλον για το «μάτι» και το «αυτί» της διοίκησης τον έχω ικανό παρά για το ρόλο τον οποίο υποτίθεται ότι ανέλαβε. Μακάρι να διαψευσθώ πανηγυρικά. Και κάτι τελευταίο για το Σ. Λεοντίου. Διαφωνώ κάθετα με τις εν χορώ ύβρεις προς το πρόσωπό του λόγω του χρώματος των παπουτσιών του, αλλά από την άλλη όταν του το λένε μία, δύο, τρεις με τον καλό τον τρόπο και δεν αντιλαμβάνεται το ατόπημα, τότε κάτι δεν πάει καλά και μάλλον πάει γυρεύοντας.
Θα κλείσω με τη φράση του Γ. Βαρδινογιάννη στον Α. Μαλεζάνι την οποία ενστερνίζομαι και πιστεύω ακράδαντα: «Η ομάδα θα βγει ατσαλωμένη από αυτή τη διαδικασία».
Με εκτίμηση
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
Ευγε το παληκαρι τα ειπε ολα!!!Στο μυαλο του μεσα ειμαι και συμφωνω απολυτα