jimbl wrote: Αυτό που εννοούμε είναι ότι με τις retail εκδόσεις, αισθάνεσαι ότι έχεις content
στα χέρια σου. Ότι τα κουτάκια (τα οποία στοιβαγμένα μπορεί να χτυπάνε καλα στο μάτι, όπως τα βιβλία σε μια βιβλιοθήκη) είναι κάτι που 'συμπληρωνει' την κονσόλα η το pc. Για έναν pc gamer αυτό είναι πιο δυσνόητο, αλλά εμείς που έχουμε κονσόλες τις εκτιμάμε τις retail. Φαντάσου άλλωστε να γίνει σε μερικά χρόνια ενα παιχνίδι σου το επόμενο Panzer Dragoon Saga η το Stadium Events! Αν είναι σε ψηφιακή έκδοση, τι θα πουλήσεις; Το iso του dvd η τα αρχεία στο steam;
ας το πάμε άλλη μια φορά.
1) δεν είμαι «απολύτως» αρνητικός να έχουμε *και* υλικά αντικείμενα που σχετίζονται με τα βιντεοπαιχνίδια. Απλά λέω ότι στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι απλά σκουπίδια, και θεωρώ καλό να μην έχουμε πολλά σκουπίδια.
2) αντικειμενική σύνδεση τού βιντεοπαιχνιδιού με το μέσο σταμάτησε να υπάρχει από τότε που εγκαταλείφθηκαν τα ROM cartridges. Πλέον η διάθεση ενός παιχνιδιού είναι καθαρά διάθεση πληροφορίας. Όσο το διαδίκτυο ήταν μη προσβάσιμο ή αργό ήταν λογικό να την διαθέτεις με άλλα μέσα. Πλέον γίνεται όλο και περισσότερο παράλογο.
3) η ιδέα τής εμπορίας τής πληροφορίας σαν να είναι «υλικό» αγαθό είναι σπασμένη ως ίδεα. Αν θέλουμε να επανακτήσουμε επαφή με την πραγματικότητα πρέπει κατ' αρχήν να αρχίσουμε να το σκεφτόμαστε με διαφορετικούς όρους και η σωστή κατεύθυνση όπως το βλέπω είναι να το δούμε ως υπηρεσία. Μακροπρόθεσμα έτσι και αλλιώς η πραγματικότητα όσο και αν θα θέλαμε να την αγνοούμε θα μάς κτυπήσει κατακέφαλα είτε μάς αρέσει είτε όχι.
4) με βάση το παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι το τι μπορείς να κάνεις σχετικά με το να μοιραστείς ας πούμε ένα παιχνίδι με έναν φίλο σου ή να το δανείσεις ή να το πουλήσεις, δεν έχει καμμία απολύτως σχέση με κανένα υλικό μέσο αλλά είναι καθαρά θέμα DRM. Η όποια σχετική επιχειρηματολογία επομένως είναι μονάχα επιχειρηματολογία ενός DRM σε σχέση με ένα άλλο DRM ασχέτως ποιο αντιπαθεί περισσότερο κάποιος. Εγώ μπορεί να αντιπαθώ συγκριτικά περισσότερο κάποιο DRM και εσύ κάποιο άλλο DRM, αλλά σε κάθε περίπτωση η ουσία είναι το DRM και όχι το υλικό μέσο.
5) το λογισμικό πραγματικά «σού ανήκει» μόνο όταν είναι ελεύθερο. Αν κάποιος δεν ξέρει τι είναι το ελεύθερο λογισμικό και γιατί είναι σημαντικό, αυτό το βλέπω ως μια τρομακτική αποτυχία τού εκπαιδευτικού συστήματος αδικαιολόγητη για την ψηφιακή εποχή μας.