Resident Evil: Operation Raccoon City

Gears of…Resident Evil.

Μετά το, κατά γενική ομολογία, επιτυχημένο Resident Evil 5, η Capcom έχει την συνήθεια να κυκλοφορεί διαρκώς νέες εκδόσεις της δημοφιλούς σειράς. Ενώ λοιπόν περιμένουμε το Resident Evil 6 τον φετινό Νοέμβριο, έχουμε απ’ τη μία δύο Resident Evil για το 3DS μέσα σε διάστημα οκτώ μηνών και τώρα το Operation Racoon City, ένα spin-off που τοποθετείται χρονικά ανάμεσα στα Resident Evil 2 και Resident Evil 3: Nemesis.

Είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς το σκεπτικό της Capcom και να απαντήσει στο ερώτημα “Γιατί τόσα πολλά Resident Evil;”. Το θετικό είναι ότι οι εκατοντάδες developers που έχει στο δυναμικό της η Ιαπωνική εταιρεία έχουν διαρκώς δουλειά. Το ίδιο και οι συνεργαζόμενες εταιρείες. Το αρνητικό όμως είναι ότι όποιος αφελής δοκιμάσει ένα νέο Resident Evil, χωρίς να γνωρίζει ότι δεν αποτελεί επίσημη συνέχεια της σειράς, δεν θα ξέρει τι θα του ξημερώσει.

Συνήθως τα περισσότερα spin-offs της σειράς κυκλοφορούν για μια συγκεκριμένη κονσόλα, όπως τα δύο RE του 3DS ή τα The Darkside Chronicles και The Umbrella Chronicles του Wii. Υπήρξε βέβαια και multiplatform spin-off όπως το Resident Evil: Code Veronica X, για Dreamcast, PS2 και Gamecube. Ε λοιπόν αυτή της την συνήθεια η Capcom είπε να την επαναλάβει με το Resident Evil: Operation Raccoon City. Μόνο που τώρα είπε να πειραματιστεί λίγο περισσότερο. Ανέθεσε το development στην Slant Six Games, δημιουργό των πιο…αποτυχημένων SOCOM για τις κονσόλες της Sony και «μεταμόρφωσε» προσωρινά ένα αγαπημένο Survival Horror σε καθαρά Action Shooter. Δεν μας έφταναν τα πειραματόζωα της Umbrella Corporation, τώρα θα γίνουμε κι εμείς οι ίδιοι.

Άλλο ένα ξέσπασμα από ζόμπι
Η σκηνοθετική παρουσίαση του παιχνιδιού πρέπει να διδάσκεται στα παραδείγματα προς αποφυγή, του πως δεν πρέπει να στήνεις ένα video game. Χωρίς την παραμικρή στοιχειώδη εισαγωγή μέσω κάποιων cutscenes που να εξηγούν έστω τα βασικά της Raccoon City και τον ρόλο σας, η δράση ξεκινάει απευθείας από το υπόγειο εργαστήριο της πόλης. Εκεί σας δίνεται να καταλάβετε από τα συμφραζόμενα ότι είστε μέλος της Delta team, μιας μισθοφορικής ομάδας ασφαλείας της Umbrella Corporation. Στόχος σας είναι να σταματήσετε τον μανιακό επιστήμονα Dr. Birkin απ’ το να παραδώσει τον T-Virus στον Αμερικανικό στρατό και να ανακτήσει τον G-virus. Βέβαια, όπως μας έχει διδάξει η μέχρι τώρα ιστορία, ο T-virus εξαπλώνεται (αυτό έλειπε) και οι πολίτες της Raccoon City μετατρέπονται σε ζόμπι.

Η «παρέα»
Ας γνωρίσουμε λοιπόν τους μισθοφόρους τους οποίους μπορείτε να επιλέξετε για τις αποστολές σας. Πρόκειται για την Γαλλίδα ‘Lupo’ (Karena Lesproux), στρατιώτη των ειδικών δυνάμεων, τον ‘Vector’ (άγνωστης ταυτότητας), που ειδικεύεται σε stealth τακτικές, τον ‘Spectre’ (Vladimir Bodrovski) βετεράνο του Ψυχρού Πολέμου, την ‘Bertha’ (Michaela Schneider) που είναι η γιατρός της παρέας, την ‘Four Eyes’ (Christina Yamata), την αντίστοιχη…επιστήμονα της παρέας και τον ‘Beltway’ (Hector Hives), που είναι το “tank” της υπόθεσης καθώς ασχολείται με εκρηκτικά και βαρύ οπλισμό.

Η παρουσίαση των αποστολών σας γίνεται με ένα τυπικό briefing που σας δίνει το αρχηγείο της Umbrella, μέσω της ενδοεπικοινωνίας. Οι στόχοι σας είναι κάθε φορά πολύ τυπικοί, του στυλ “Πάρε πρόσβαση μέσω του υπολογιστή”, “Βάλε βόμβα εκεί” ή “Βρες τα κλειδιά για να ανοίξεις την πόρτα” και συν τις άλλοις απόλυτα ορατοί και κατανοητοί χάρις στη συνεχή ένδειξη που σας εμφανίζεται κάθε φορά προς το σημείο μετάβασης.

Καλά όλα αυτά, αλλά τα έχουμε ξαναδεί όχι μία και δύο, αλλά εκατοντάδες φορές. Η πρωτοτυπία είναι μηδαμινή κι η κατάσταση δεν βοηθιέται καθόλου όταν οι διάλογοι είναι ελάχιστοι, οι πρωταγωνιστές λιγομίλητοι και οι χαρακτήρες τους προσδίδουν μια low profile προσωπικότητα που θα σας αφήσει αδιάφορους. Το δέσιμο μαζί τους είναι αδύνατο να επιτευχθεί και με εξαίρεση ένα σημείο στο παιχνίδι όπου εμφανίζεται ένας χαρακτήρας-κλειδί απ’ τη σειρά Resident Evil, το σενάριο θα σας αφήσει παγερά αδιάφορους.

Big toys for big boys
Η λογική αυτού του Resident Evil είναι τελείως διαφορετική απ’ όσα είχατε συνηθίσει. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ταιριάζει περισσότερο στα δεδομένα ενός Gears of War. Προσφέρει «ξερό» πιστολίδι, με την παρεμβολή πότε ορισμένων ζόμπι και πότε κάποιων παγίδων απ’ τις οποίες θα πρέπει μόνο να τρέξετε για να ξεφύγετε.

Ο χειρισμός θυμίζει third-person shooter. Το L1/LB είναι η στόχευση και με το L2/RB πυροβολάτε. Η αλλαγή του όπλου γίνεται με το L2/LT, το δεξιά κουμπί του controller είναι η melee επίθεση και το d-pad χρησιμεύει για να χρησιμοποιήσετε το herb spray ή διαφόρων ειδών χειροβομβίδες, από εκρηκτικές, μέχρι τύφλωσης. Δυστυχώς ο μέγιστος αριθμός χειροβομβίδων είναι δύο από κάθε είδος, συν ένα μόλις herb! Και πραγματικά θα το χρειαστείτε διότι σε αντίθεση με τα περισσότερα παιχνίδια δράσης η ενέργεια είναι συγκεκριμένη και δεν αναπληρώνεται αυτόματα.

Στον οπλισμό συναντάμε διάφορα σύγχρονα όπλα, όπως rifles, shotguns, machine guns κτλ. Η γκάμα είναι σχετικά μικρή συγκριτικά με άλλα games, ενώ μπορείτε να κουβαλήσετε μόνο ένα πιστόλι κι ένα βαρύ όπλο, όποιο επιθυμείτε. Τα shotguns είναι λίγο nerfαρισμένα και δεν αποδίδουν παρά μόνο εξ’ επαφής και μάλιστα με τουλάχιστον 2-3 σφαίρες στον στόχο σας. Τα machine guns είναι ίσως η πιο σίγουρη λύση στα πρώτα στάδια, αφού κάθε τους σφαίρα κάνει μεγαλύτερη ζημιά απ’ το αναμενόμενο. Επίσης, τα πυρομαχικά είναι διάσπαρτα σε πολλά μέρη, αλλά καθ’ ότι δυσδιάκριτα κι ακριβώς επειδή κουβαλάτε ελάχιστα πάνω σας, θα πρέπει να προσέχετε πάντοτε το έδαφος γύρω σας και να κάνετε καλή οικονομία σφαιρών για να μην βρεθείτε προ εκπλήξεως.

Το μόνο ίσως θετικό που μπορέσαμε να ξεχωρίσουμε απ’ το gameplay του Operation Raccoon City είναι η άφθονη δράση και η αίσθηση της ατμόσφαιρας τρόμου που διατηρείται αναλλοίωτη. Από εκεί και πέρα, η λίστα με τα αρνητικά είναι ατελείωτη. Πρώτο και κύριο μας προβλημάτισε το σύστημα κάλυψης, που δυστυχώς δεν εφαρμόζεται με κάποιο κουμπί, παρά μόνο αν προχωρήσετε με το αριστερό analog stick πάνω σε κάποιο σημείο κάλυψης. Αυτό όπως αντιλαμβάνεστε δημιουργεί πολλά προβλήματα, όπως το ότι για να βγείτε απ’ το σημείο θα πρέπει να τραβηχτείτε ή ότι δεν μπορείτε να μεταπηδήσετε εύκολα σε κάποιο άλλο σημείο κάλυψης.

Ένα Resident Evil στο καλούπι ενός κακοφτιαγμένου Action Shooter.

Το δεύτερο αρνητικό είναι το A.I., που φαντάζει τελείως αλλόκοτο. Τις περισσότερες φορές οι εχθρικοί στρατιώτες αλλά και τα ζόμπι, δεν αντιλαμβάνονται καν ότι υπάρχετε στο χώρο κι επιτίθενται στους συμπολεμιστές σας οι οποίοι τραβάνε και το περισσότερο agro! Αυτό είναι πραγματικά η χαρά του noobα, αφού κάθε αρχάριος θα αισθανθεί πολλές φορές ότι είναι αόρατος. Σκεφτείτε για παράδειγμα μια μεγάλη ομάδα από ζόμπι να περνάει ακριβώς από μπροστά σας και να επιτίθεται σε ένα μέλος της ομάδας σας που βρίσκεται στην απέναντι γωνία του δωματίου. Τράτζικ!

Παρότι η δυσκολία είναι βατή για έναν μέσο gamer, τα αραιά checkpoints συνδυασμένα με την ενέργειά σας που εξαντλείται, πραγματικά θα σας σπάσουν τα νεύρα! Το βαρόμετρο της υπόθεσης είναι η healer της ομάδας, η Bertha, η οποία ευτυχώς σας γιατρεύει είτε πέσει η ενέργειά σας σε χαμηλά επίπεδα, είτε προσβληθείτε από τον ιό, τότε που ο χρόνος μετράει αντίστροφα μέχρι να γίνετε ζόμπι. Αν η Bertha είναι καλά στην υγεία της θα σας «προλάβει». Αν όμως έχει πέσει στο έδαφος και χρειάζεται revive, τότε μερικές φορές είναι προτιμότερο αντί να προσπαθήσετε να την επαναφέρετε μέσα στην αναμπουμπούλα, να ρίξετε ένα…τρέξιμο μέχρι το προσεχές checkpoint κι ότι γίνει! Εδώ το σύστημα αποθήκευσης θα μπορούσε να λειτουργεί πιο συχνά κι όχι μετά από 3-4 κύματα επιθέσεων. Πόσο μάλλον όταν εσείς οι ίδιοι δεν μπορείτε να γίνετε revive.

Modes και online
Το Resident Evil: Operation Raccoon City βασίζεται κατά πολύ στο multiplayer mode του και λιγότερο στο βασικό campaign, το οποίο έχει διάρκεια μόλις 3-4 ώρες καθαρού παιχνιδιού! Το campaign μπορεί να παιχτεί και σε μορφή Co-Op με έως και τέσσερις παίκτες. Δυστυχώς δεν υποστηρίζεται split-screen στην ίδια κονσόλα.

Το βασικό multiplayer mode, που ονομάζεται Versus, βασίζεται αρκετά στην λογική των Action Shooters, με μόνη (αναπόφευκτη) προσθήκη αυτή των ζόμπι. Οι παίκτες χωρίζονται σε δύο ομάδες, την Umbrella Security που πρωταγωνιστεί στο Campaign και την United States Special Ops team, που διαθέτει άλλα έξι μέλη παρόμοιων ικανοτήτων. Στο Versus υπάρχει μια ευρεία γκάμα από modes που καλύπτουν κάθε πιθανό σενάριο. Έχουμε λοιπόν το Team Attack, που είναι το κλασικό Team Deathmatch, το Biohazard όπου μία ομάδα θέλει να πάρει δείγματα του G-Virus και η άλλη να την αποτρέψει, το Heroes όπου πρέπει να σκοτώσετε κάθε φορά τον ήρωα της αντίπαλης ομάδας (μέχρι να τους εξοντώσετε όλους) και το Survivor mode, όπου δύο ομάδες ανταγωνίζονται για να μπουν στο ελικόπτερο πρώτες και να επιβιώσουν.

Το Versus mode είναι το πιο πλήρες multiplayer mode που έχουμε συναντήσει μέχρι σήμερα στη σειρά Resident Evil και σας δίνει ένα σημαντικό κίνητρο για να ασχοληθείτε με το Raccoon City, καθώς κάνετε level up τον χαρακτήρα σας, του αλλάζετε το loadout ξεκλειδώνοντας περισσότερα αρχικά όπλα και του αναπτύσσετε τα abilities (active και passive). Τα matches τρέχουν ομαλά χωρίς lag, ενώ το επίπεδο των παικτών είναι βατό, καθ’ ότι οι περισσότεροι εξ αυτών έχουν μάθει μέχρι σήμερα να παίζουν ένα Survival Horror σε πιο χαλαρούς ρυθμούς. Βέβαια καλά όλα αυτά, αλλά δεν μπορούμε να παραμερίσουμε το γεγονός ότι δεν παίζετε ένα «καθαρό» Action Shooter, αφού κάθε τρεις και λίγο θα παρεμβάλλονται ορδές από zombies που θα δίνουν ντισαβαντάζ σε όποιον παίκτη θα έχει τραβήξει το aggro τους.

«Συμπαθητικά» πλασματάκια
Στο ντεμπούτο της, η Slant Six Games ευτυχώς δεν εμφανίζεται καθόλου ψαρωμένη στο σχεδιασμό των ζόμπι και των πλασμάτων, τα οποία είναι τερατώδη και τρομακτικά στην όψη. Ειδικότερα η κίνησή των ζόμπι είναι αλλοπρόσαλλη, καθώς πότε περπατούν σαν κοιμισμένα και πότε ορμάνε πάνω σας αγριεμένα, λες και παίζετε Left for Dead.

Τα physics έχουν σε γενικές γραμμές συμπαθητικό σχεδιασμό, χωρίς πολλές λεπτομέρειες. Στο περιβάλλον όμως υπάρχουν άφθονες κακοτεχνίες, με τα πολύ στατικά shadows και το κακό anti-aliasing να ξεχωρίζουν. Τα εφέ αίματος είναι κι αυτά με τη σειρά τους ψεύτικα σε σημείο υπερβολής. Το πιο ενοχλητικό όμως είναι η διαρκής επανάληψη που συναντάται στα ζόμπι. Το να σκοτώνεις διαρκώς κάθε 10 λεπτά τον ίδιο αστυνομικό, την ίδια κοπέλα που φοράει μια συγκεκριμένη φούστα και τον ίδιο τύπο με το κοντομάνικο είναι το άκρον άωτον της κλωνοποίησης. Ειλικρινά, παρακαλούσαμε να πετύχουμε κάποιο από τα τερατώδη βιοχημικά πειραματόζωα που υπάρχουν διάσπαρτα και που εμφανίζονται σε σπάνιες περιπτώσεις. Τα δε bosses (ο Θεός να τα κάνει) είναι ακόμη πιο ελάχιστα κι ευτυχώς διατηρούν έναν πιο μεστό σχεδιασμό.

Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται μέσα στις μάχες έχει αρκετή δόση απ’ το feeling του Resident Evil, παρότι τα ηχητικά εφέ καταντούν αρκετά επαναλαμβανόμενα κι ενίοτε ορισμένα όπλα ακούγονται ψεύτικα. Η μουσική διακατέχεται από ένα αποπνικτικό ύφος, ανά διαστήματα υποτονικό, που συμβάλει πολύ διακριτικά στη δημιουργία έντασης. Οι δε διάλογοι είναι σκέτη απογοήτευση, καθώς οι ηθοποιοί μιλούν το πολύ μία με δύο φορές σε κάθε αποστολή και στο ενδιάμεσο είτε πολεμούν «στη μούγγα», είτε επαναλαμβάνουν 2-3 τυποποιημένες κραυγές.

This is not Resident Evil!
Το Resident Evil: Operation Raccoon City είναι το νέο «πειραματόζωο» της Capcom που θέλει με απειλητικές διαθέσεις να συνενωθεί με την κονσόλα σας και να μεταλλαχθεί. Δημιουργήθηκε με γνώμονα ένα Third-Person Shooter βασισμένο στο multiplayer mode, αλλά τελικά υπάρχουν τόσα games στην αγορά που ακόμα κι ένας τυφλός θα μπορούσε να καταλάβει ότι η αγορά του δεν έχει κανένα νόημα. Η ποιότητά του είναι κακή, το Campaign απείρως μικρό και εύκολο, η A.I. σκέτη τραγωδία και η Capcom θα θέλει σίγουρα να ξεχάσει γρήγορα ένα από τα χειρότερα κεφάλαια της σειράς.

Θετικά:
- Ξέφρενη δράση
- Πληθώρα από multiplayer modes

Αρνητικά:
- Κακό σύστημα κάλυψης
- A.I. για τα πανηγύρια
- Το σύστημα των checkpoints
- Μέτρια γραφικά
- Φτωχή παρουσίαση
- Προχειροφτιαγμένα cutscenes
- Το πιο σύντομο Resident Evil…δυστυχώς!

Βαθμολογία
Γραφικά: 6.5
Ήχος: 5
Gameplay: 6
Αντοχή: 5
Γενικά: 5.6

Απογοητευτικό στους περισσότερους τομείς και χωρίς να έχει κάτι το ιδιαίτερο να προσφέρει.

Μάνος Γρυπάρης