Devil May Cry 4: Special Edition

To "κολασμένο" δίδυμο των Dante και Nero επιστρέφει.

Λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του DmC: Devil May Cry: Definitive Edition η Capcom επιστρέφει στο προσκήνιο με ένα ακόμη HD remaster, το Devil May Cry 4 Special Edition. Μέχρι σήμερα το συγκεκριμένο κεφάλαιο της σειράς ήταν το μόνο το οποίο δεν είχε επανακυκλοφορήσει, καθώς το 2012 οι προκάτοχοί του είχαν μεταφερθεί στα PS3 και Xbox 360 απαρτίζοντας την συλλογή Devil May Cry HD Collection. Κατόπιν αυτού, η κυκλοφορία του δεν μας προκαλεί έκπληξη, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη μας το γεγονός ότι τους τελευταίους μήνες η ιαπωνική εταιρεία κυκλοφορεί αναρίθμητα remasters. Βέβαια το φαινόμενο αυτό δεν αφορά αποκλειστικά την Capcom, αλλά αποτελεί μια γενικότερη τάση στην βιομηχανία των video games, κάτι που αν μη τι άλλο προκαλεί προβληματισμό.

Η περίπτωση του Devil May Cry 4 πάντως μας βάζει ακόμη περισσότερο σε σκέψεις κι αυτό γιατί η πρωτότυπη έκδοσή του είχε αρκετά προβλήματα. Βέβαια όταν κυκλοφόρησε το 2008 ο ανταγωνισμός στον χώρο των hack and slash ήταν σχεδόν ανύπαρκτος, καθώς οι μόνες αξιομνημόνευτες κυκλοφορίες ήταν το Star Wars: The Force Unleashed και το Too Human. Εάν όμως συγκρίνουμε την δημιουργία της Capcom με μεταγενέστερα games ανάλογου ύφους όπως το Bayonetta ή το God of War III είναι φανερό ότι υστερεί. Με βάση τα παραπάνω καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι o developer του Devil May Cry οφείλει την παρούσα χρονική στιγμή να μας προσφέρει κάτι παραπάνω από ένα απλό HD remaster. Πάμε να δούμε λοιπόν αν το Devil May Cry 4 Special Edition καταφέρνει να παρουσιαστεί αντάξιο των προσδοκιών μας.

Οι πέντε κυνηγοί δαιμόνων
Εάν εξαιρέσουμε τον ελαφρώς αναβαθμισμένο τεχνικό τομέα, η σημαντικότερη προσθήκη που συναντάμε εδώ είναι οι τρεις νέοι playable χαρακτήρες. Πέρα λοιπόν από το πρωταγωνιστικό δίδυμο των Dante και Nero, στο Devil May Cry 4 Special Edition έχετε την δυνατότητα να αναλάβετε τον έλεγχο του Vergil, της Trish και της Lady. To θετικό της υπόθεσης είναι ότι καθένας από τους τρεις νέους χαρακτήρες έχει πρόσβαση σε ξεχωριστά όπλα και abilities και ως εκ τούτου σας προσφέρεται μια διαφορετική εμπειρία. Για παράδειγμα οι ranged επιθέσεις των Vergil και Lady προκαλούν πολύ μεγαλύτερη ζημιά από τις αντίστοιχες των Nero και Dante. Κατόπιν αυτού προτείνονται για όσους δεν ασχοληθεί στο παρελθόν με την σειρά ή στους αρχάριους των hack and slash.

To πρόβλημα που εντοπίζεται στους νέους χαρακτήρες είναι ότι δεν έχουν το δικό τους ξεχωριστό σενάριο. Ιδιαίτερα στην περίπτωση του Vergil πέρα από ένα εισαγωγικό cutscene δεν υπάρχει καμία μορφή αφήγησης της ιστορίας. Εάν επιλέξετε λοιπόν τον συγκεκριμένο χαρακτήρα το μόνο που κάνετε είναι να σφάζετε ότι δαίμονα και ότι boss βρεθεί στον δρόμο σας για να ολοκληρώσετε την εκάστοτε αποστολή. Για να είμαστε ειλικρινείς βέβαια το σενάριο της πρωτότυπης έκδοσης δεν είχε ιδιαίτερη συνοχή, αν και στο συγκεκριμένο κομμάτι δεν θα επεκταθούμε περισσότερο, καθώς είχαμε αναφερθεί στο παρελθόν σε προγενέστερο review μας. Ενδεχομένως λοιπόν οι developers θα μπορούσαν να προσθέσουν περισσότερα cutscenes ή έστω κάποια επιπλέον logs στην Library (ένα mode που περιλαμβάνει πληροφορίες για τους χαρακτήρες και τους εχθρούς στο κεντρικού μενού του παιχνιδιού) για να μας δώσουν περισσότερες πληροφορίες για το story. Εάν μάλιστα δεν έχετε παίξει τα πρώτα κεφάλαια της σειράς είναι αδύνατο να βγάλετε νόημα.

Όσο πιο δύσκολο, τόσο το καλύτερο
Συνολικά στο Devil May Cry 4 Special Edition συναντάμε επτά επίπεδα δυσκολίας, αν και αρχικά μόνο δύο εξ' αυτών είναι διαθέσιμα, το Human και το Devil Hunter. H πρόκληση στο Human θα λέγαμε ότι είναι από μηδενική έως και... ανύπαρκτη ιδιαίτερα αν έχετε επιλέξει τον Vergil ή την Lady. Αντιστοίχως το Devil Hunter είναι σχετικά βατό για κάποιον παίκτη με προηγούμενη εμπειρία σε δημιουργίες τέτοιου τύπου. Το γεγονός αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στην δυνατότητα που σας παρέχεται να κάνετε replay διάφορα levels για να αποκτήσετε περισσότερα red orbs. Με τα τελευταία μπορείτε να αγοράσετε διάφορα consumables, να αυξήσετε τα hit points και το magic energy σας και να αποκτήσετε τρία gold orbs (σας κάνουν revive στην περίπτωση που πεθάνετε). Να προσθέσουμε μάλιστα ότι οι περισσότεροι εχθροί κάνουν respawn, οπότε υπάρχουν αρκετά σημεία για να κάνετε farm τα πολύτιμα red orbs και να γίνετε πανίσχυροι.

Σε σχέση με την πρωτότυπη έκδοση έχουμε μόλις ένα νέο επίπεδο δυσκολίας, το οποίο ονομάζεται Legendary Dark Night. Το τελευταίο ήταν διαθέσιμο αποκλειστικά στην PC έκδοση του Devil May Cry 4 και πλέον για πρώτη φορά το βλέπουμε και στις κονσόλες. Στο Legendary Dark Night οι εχθροί και τα bosses προκαλούν επιπλέον damage και παράλληλα ο αριθμός τους είναι σημαντικά αυξημένος. Για παράδειγμα, σε ένα δωμάτιο είναι πιθανό να συναντήσετε περισσότερους από 20 εχθρούς, ενώ σε κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να αντιμετωπίσετε μόλις 5-6.

Εν τω μεταξύ, μόλις ολοκληρώσετε τις 20 αποστολές του παιχνιδιού και δείτε τα credits στο Devil Hunter επίπεδο δυσκολίας θα ξεκλειδώσετε το Bloody Palace mode. Ουσιαστικά εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα τυπικό horde mode στο οποίο καλείστε να πολεμήσετε αναρίθμητα κύματα εχθρών. Το Bloody Palace mode έχει περισσότερα από 100 levels και μπορείτε να παίξετε σε αυτό με όποιον από τους playable χαρακτήρες επιθυμείτε, κάτι που αν μη τι άλλο είναι θετικό.

Τεράστιο replayability ή μήπως όχι;
Με μια πρώτη ματιά το Devil May Cry 4 Special Edition δείχνει ικανό να σας κρατήσει συντροφιά για εκατοντάδες ώρες, αφού τουλάχιστον στα... χαρτιά διαθέτει επτά επίπεδα δυσκολίας, το Bloody Palace mode, πέντε playable χαρακτήρες και αρκετές secret missions. Στην πράξη όμως η κατάσταση είναι αρκετά διαφορετική. Σε πρώτη φάση o βαθμός πρόκλησης των Son of Sparda, Heaven and Hell και Legendary Dark Night επιπέδων δυσκολίας είναι απαγορευτικός για τον μέσο παίκτη. Χωρίς ίχνος υπερβολής τα συγκεκριμένα επίπεδα δυσκολίας απευθύνονται σε μία εξαιρετικά μικρή μερίδα παικτών της τάξεως του 1-2% από όσους αγόρασαν το παιχνίδι. Εν τω μεταξύ, ακόμη και στο Human επίπεδο δυσκολίας είναι αρκετά δύσκολο να κερδίσετε το πολυπόθητο S ranking σε κάθε πίστα. Πρακτικά λοιπόν ακόμη κι αν είστε τελειομανείς και θέλετε να ολοκληρώσετε όλα τα modes με την καλύτερη δυνατή αξιολόγηση θα πρέπει να διαθέτετε τεράστιο skill, ιώβειο υπομονή και γερά αντανακλαστικά.

Το άλλο σημαντικό πρόβλημα είναι ότι το τέταρτο κεφάλαιο της σειράς είναι τραγικά επαναλαμβανόμενο. Θεωρητικά τα τέσσερα όπλα στα οποία έχει πρόσβαση ο κάθε χαρακτήρας εγγυώνται μια ποικιλία στο gameplay, αλλά στην πράξη αφού καταλήξετε σε κάποια συγκεκριμένα combos και στην τακτική που σας ταιριάζει δύσκολα θα παρεκκλίνετε από αυτήν. Το τραγικό της όλης υπόθεσης όμως δεν είναι αυτό, αλλά το γεγονός ότι τα levels, οι εχθροί και τα bosses ανακυκλώνονται καθ' όλη την διάρκεια της περιπέτειάς σας. Το level design χωρίζεται γενικά σε τρεις περιοχές, μια πόλη, ένα κάστρο και ένα δάσος. Στις πρώτες 10 από τις 20 story missions θα ταξιδέψετε από την πόλη στο δάσος και μετά στις υπόλοιπες 10 επιστρέφετε πίσω στο σημείο όπου ξεκινήσατε. To λεγόμενο backtracking με όλη την σημασία της λέξεως. Σαν να μην έφτανε αυτό υπάρχουν αρκετές αποστολές που λαμβάνουν χώρα στα ίδια ακριβώς δωμάτια με τις προηγούμενες.

Με μόλις 13 τύπους εχθρών και επτά bosses που καλείστε να τα πολεμήσετε 3-4 φορές το τέταρτο κεφάλαιο της σειράς δεν διακρίνεται για την πρωτοτυπία και την ποικιλία του.

Στην δική μας περίπτωση ασχοληθήκαμε γύρω στις 12-13 ώρες με το Devil May Cry 4 Special Edition, δοκιμάζοντας όλους τους χαρακτήρες και αφού καταλήξαμε στον Vergil ολοκληρώσαμε τις 20 βασικές αποστολές. Το αίσθημα της γενικής επανάληψης όμως μας αποτρέπει από το να ασχοληθούμε με ένα δεύτερο ή ένα τρίτο playthrough. Με μια ασφαλή εκτίμηση θεωρούμε ότι δύσκολα θα ασχοληθεί κάποιος με το συγκεκριμένο παιχνίδι για περισσότερες από 10 ώρες, εκτός κι αν φυσικά το συγκεκριμένο άτομο συγκαταλέγεται στους σκληροπυρηνικούς φίλους της σειράς και έχει “λιώσει” όλα τα προηγούμενα κεφάλαιά της.

Ο αναχρονισμός σε όλο του το μεγαλείο
Πέρα από το επαναλαμβανόμενο gameplay η πρωτότυπη έκδοση του τέταρτου Devil May Cry εμφάνιζε προβλήματα σε δύο ακόμη τομείς. Ο ένας εξ' αυτών ήταν η κάμερα και ο δεύτερος τo ανακριβές μοντέλο χειρισμού στα Platform σημεία. Το πρόβλημα με την κάμερα είναι ότι κατά βάση είναι στατική και περιστρέφεται με τον δεξιό αναλογικό μοχλό μόνο σε συγκεκριμένα σημεία. Κατόπιν αυτού, το οπτικό σας πεδίο όχι μόνο είναι περιορισμένο, αλλά αρκετές φορές χάνετε και την οπτική επαφή με τους εχθρούς σας. Το μόνο παρήγορο είναι ότι υπάρχει ένα κουμπί (RB) για να "lockάρετε" πάνω στους αντιπάλους σας. Επιπλέον προβλήματα συναντώνται και στο πρώτο boss fight, καθώς λόγω του περιορισμένου χώρου, αν "κολλήσετε" για κάποιο λόγο στα όρια της οθόνης θα χάσετε κάθε οπτική επαφή με τον χαρακτήρα σας.

Όσον αφορά το δεύτερο πρόβλημα που θίξαμε, στο Devil May Cry 4 υπάρχουν αρκετά σημεία στα οποία θα χρειαστεί να πραγματοποιήσετε άλματα για να μεταφερθείτε με ασφάλεια σε διάφορες τοποθεσίες. Δυστυχώς στα σημεία αυτά η έλλειψη ακριβείας των controls, αλλά και η προβληματική κάμερα σας αναγκάζουν να πέσετε στο κενό. Καλώς ή κακώς βέβαια δεν πεθαίνετε, καθώς ως επί τω πλείστον πέφτετε σε ένα λάκκο γεμάτο με εχθρούς, τους οποίους και θα πρέπει να εξολοθρεύσετε για να μεταφερθείτε μέσω του σχετικού portal στο σημείο από το οποίο πέσατε. Εάν μάλιστα είστε άτυχος και αποτύχετε για δεύτερη φορά θα πρέπει και πάλι να επαναλάβετε την όλη διαδικασία, κάτι που συντελεί στο γενικότερο αίσθημα επανάληψης. Το μόνο θετικό είναι ότι η ταλαιπωρία αυτή σας ανταμείβει με αρκετά red orbs από τους εχθρούς που θα σκοτώσετε.

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων να διευκρινίσουμε εδώ ότι το μοντέλο χειρισμού απογοητεύει μόνο στα Platform σημεία, καθώς σε ότι έχει να κάνει με το σύστημα μάχης δεν αντιμετωπίσαμε κανένα απολύτως πρόβλημα. Παρόλα αυτά, θα χρειαστεί να αφιερώσετε κάποιο χρόνο για να εξοικοιωθείτε με τα controls, αλλά και με την εκτέλεση των διαφόρων επιθέσεων του κάθε όπλου. Φυσικά ο σκοπός της μάχης παραμένει ίδιος, κοινώς να σκοτώσετε κάθε δαίμονα που θα συναντήσετε στον δρόμο σας όσο πιο εντυπωσιακά μπορείτε. Για να επιτύχετε το πολυπόθητο SSS ranking θα χρειαστεί να πραγματοποιήσετε combos εκατοντάδων χτυπημάτων και παράλληλα να μην δεχθείτε κανένα απολύτως hit από τους αντίπαλους σας, κάτι που είναι ιδιαίτερα δύσκολο να συμβεί στα μεγαλύτερα επίπεδα δυσκολίας.

HD αναβάθμιση
Στο Devil May Cry 4 Special Edition οι developers χρησιμοποιούν, όπως και στην πρωτότυπη έκδοση, την μηχανή γραφικών MT Framework. H in-house engine της Capcom μας έδωσε αξιόλογα δείγματα γραφής στην προηγούμενη γενικά οικιακών κονσολών και ως εκ τούτου αν και κατά βάση μιλάμε για ένα τίτλο επταετίας το τελικό αποτέλεσμα δεν απογοητεύει. Η βασική διαφορά σε ότι έχει να κάνει με τον τεχνικό τομέα έγκειται στην 1080p παρουσίαση, την οποία συναντάμε για πρώτη φορά στις κονσόλες. Θυμίζουμε ότι η PC έκδοση του Devil May Cry 4 έτρεχε κανονικά στην συγκεκριμένη ανάλυση στα 60fps ακόμη και σε mid-end κάρτες γραφικών.

Με δεδομένο ότι τόσο στο PS3, όσο και στο Xbox 360 είχαμε frame rate στα 60fps, η Capcom δεν θα λέγαμε ότι μας προσφέρει κάτι το πραγματικά εντυπωσιακό στο εν λόγω HD remaster. Παρόλα αυτά εδώ οφείλουμε να τονίσουμε ότι δεν παρατηρήσαμε καμία απολύτως πτώση του, με εξαίρεση το Legendary Dark Night επίπεδο δυσκολίας, όπου και ο αυξημένος αριθμός εχθρών που εμφανίζεται στην οθόνη σας, έχει το ανάλογο αντίκτυπο. Ακόμη και σε αυτή την περίπτωση όμως οι πτώσεις δεν ξεπερνούν τα 5-10 frames ανά δευτερόλεπτο.

Ένα στοιχείο που μας προκάλεσε εντύπωση είναι ότι στην Special Edition του Devil May Cry 4 δεν συναντήσαμε κάποια post processing anti-aliasing τεχνική στο Xbox One. Λόγου χάρη στην έκδοση για το Xbox 360 είχε χρησιμοποιηθεί MSAA. Κατόπιν αυτού κάποια textures εμφανίζονται θολά, παρά την native HD απεικόνιση. Με βάση τα παραπάνω λοιπόν και στο τεχνικό τομέα η Capcom θα μπορούσε να κάνει καλύτερη δουλειά.

Στον ηχητικό τομέα ισχύει ότι είχαμε δει και στο παρελθόν και η μόνη διαφορά είναι ότι πλέον έχουν προστεθεί ιαπωνικά voice overs. Το γεγονός αυτό αν μη τι άλλο αναμένεται να χαροποιήσει τους σκληροπυρηνικούς φίλους των Devil May Cry. Σε γενικές γραμμές το voice acting είναι κορυφαίο, ενώ το metal soundtrack εγγυάται την απόλυτη πόρωση κάθε φορά που κόβετε κομματάκια τους αντίπαλους δαίμονες. Το μουσικό γούστο του καθενός βέβαια είναι καθαρά υποκειμενικό, αλλά στην προκειμένη περίπτωση τα μουσικά θέματα δένουν απόλυτα με το κλίμα της δημιουργίας.

Ελάχιστοι λόγοι ύπαρξης
Εάν συγκρίνουμε το πρωτότυπο Devil May Cry με την εν λόγω Special Edition του καταλήγουμε στο λυπηρό συμπέρασμα ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια κλασική περίπτωση αρπαχτής. To κόστος διάθεσης φαινομενικά είναι χαμηλό (25 ευρώ), αλλά το μόνο που προσφέρεται είναι οι τρεις νέοι playable χαρακτήρες, το Legendary Dark Knight επίπεδο δυσκολίας, μερικά costumes και η απεικόνιση στα 1080p. Μάλιστα αρκετά από τα παραπάνω χαρακτηριστικά τα είχαμε δει στην έκδοση του Devil May Cry 4 στα PC πριν από μερικά χρόνια. Συν τις άλλοις, οι νέοι χαρακτήρες δεν έχουν ξεχωριστό story και μοιάζουν σαν να ξετρύπωσαν από το πουθενά. Το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι η Capcom είχε την ευκαιρία της να διορθώσει τα προβλήματα της κάμερας, αλλά ούτε αυτό κατάφερε να κάνει.

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι καλό θα είναι να αποφύγετε το Devil May Cry 4 Special Edition και να επενδύσετε σε κάποιον άλλο τίτλο. Αν μάλιστα ψάχνετε για κάτι αντίστοιχο το DmC: Devil May Cry: Definitive Edition είναι κλάσεις ανώτερο, έστω κι αν σε αυτό ο Dante έχει μαύρο μαλλί. Στην ειδική περίπτωση βέβαια που ανήκετε στους φανατικούς φίλους της σειράς το νέο HD remaster της Capcom είναι ικανό να σας προσφέρει δεκάδες ώρες ποιοτικού hack and slash gameplay.

Θετικά:
- 1080p/60fps
- Πέντε playable χαρακτήρες
- Εξαιρετικός ηχητικός τομέας

Αρνητικά:
- Ανέμπνευστο level design
- Εκνευριστικό backtracking
- Υψηλή τιμή για αυτά που προσφέρει
- Δεν υπάρχει ξεχωριστό σενάριο για τους νέους χαρακτήρες
- Επαναλαμβανόμενο gameplay
- Προβληματική κάμερα
- Τα επιπλέον modes και επίπεδα δυσκολίας είναι μόνο για λίγους

Βαθμολογία
Γραφικά: 8
Ήχος: 9
Gameplay: 6
Αντοχή: 5
Γενικά: 6.5

Μια περιττή επανακυκλοφορία που απευθύνεται αποκλειστικά στους σκληροπυρηνικούς φίλους της σειράς.

Παντελής Δασκαλέλος