The Town of Light

Urban Exploration και φρικτές αναμνήσεις. 

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε την γέννηση και ανάπτυξη μιας καινούριας προσέγγισης στο είδος των Adventures. Το πατροπαράδοτο Point-and-click σιγά-σιγά μετατρέπεται σε ένα κειμήλιο του παρελθόντος καθώς ένα καινούριο είδος φαίνεται να έχει έρθει για να μείνει. Walking simulators, Exploration games ή απλά Adventures είναι μερικά από τα ονόματα που έχουν χρησιμοποιηθεί για να περιγράψουν games τα οποία έχουν αφήσει πίσω τους γρίφους, την δράση και έχουν φέρει στο προσκήνιο το σενάριο, την εξερεύνηση και κυρίως την ατμόσφαιρα. Κυκλοφορίες όπως το Gone Home, το Dear Esther και το The Stanley Parable, αν και αρκετά διαφορετικές μεταξύ τους από άποψη ύφους και εκτέλεσης, τάραξαν τα νερά της βιομηχανίας και έστρωσαν τον δρόμο για μια σειρά από games που προσπαθούν να πουν την ιστορία τους με καινούριους τρόπους.

Τον δρόμο αυτό ακολουθεί και το The Town of Light. Δημιουργημένο στην γειτονική Ιταλία από μια νέα, αδοκίμαστη αλλά φιλόδοξη εταιρία εν ονόματι LKA, αναλαμβάνει να μας πει μια ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα. Μας υπόσχεται ένα ψυχολογικό και συναισθηματικό ταξίδι που θα μας σοκάρει και θα μας τρομάξει μέσω της άσχημης ιστορικής αλήθειας -και όχι μέσω υπερφυσικών πλασμάτων και άλλων γνωστών κλισέ- κάνοντας την άχαρη δουλειά του να μιλήσει για την αντιμετώπιση της ψυχικής ασθένειας στις αρχές του 20ου αιώνα. Παρά την αξιοθαύμαστη επιλογή θέματος η έλλειψη εμπειρίας των συντελεστών αφήνει τα σημάδια της μειώνοντας την εμπειρία και δυστυχώς τον αντίκτυπο του κατά τα άλλα σημαντικού μηνύματος της ιστορίας.

Στη φωλιά του κούκου
Το The Town of Light μας αφηγείται την ιστορία της Renée, μιας 16χρονης Ιταλίδας στις αρχές του 20ου αιώνα η οποία λόγω της ψυχικής της ασθένειας θεωρείται κίνδυνος για την κοινωνία και φυλακίζεται σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα για να θεραπευτεί. Στην αρχή του παιχνιδιού αναλαμβάνετε τον ρόλο της Renée όταν αυτή επισκέπτεται το εγκαταλελειμμένο πλέον ίδρυμα αρκετά χρόνια μετά για να θυμηθεί τις εμπειρίες της εκεί. Καθώς εξερευνάτε το ερειπωμένο κτήριο θα ακούτε τον εσωτερικό της μονόλογο μέσω του όποιου μαθαίνετε τι θυμάται και τι σκέφτεται για αυτά που συναντάτε. Ακόμα σε μερικά σημεία παρεμβάλλονται cutscenes με αναμνήσεις από την εποχή που ήταν εσώκλειστη στο ίδρυμα. Μέσω τον αφηγηματικών αυτών μεθόδων το The Town of Light προσπαθεί να μας κάνει να νιώσουμε πως είναι να αποκλείεται ένας άνθρωπος από την κοινωνία και να στοιβάζεται σε μία αποθήκη ψυχών. Τονίζουμε την λέξη “προσπαθεί”, γιατί παρόλο που αυτό ακούγεται ενδιαφέρον στην θεωρία και θα μπορούσε να είναι και στην πράξη με κάποιους διαφορετικούς χειρισμούς, το αποτέλεσμα κάπου χάνει την μπάλα και καταλήγει σε μια χαοτική και ακατάληπτη κατάσταση. 

Δεν θα μπούμε σε λεπτομέρειες του τι ακριβώς συμβαίνει στην Renée αφενός για αποφυγή spoiler και αφετέρου γιατί δεν έχουν σημασία οι λεπτομέρειες. Η ιστορία του The Town of Light θέλει να αφήσει μια αίσθηση πίκρας και λύπης για αυτά που συνέβησαν και για τους χιλιάδες ανθρώπους που ουσιαστικά έχασαν το δικαίωμά τους στη ζωή επειδή γεννήθηκαν σε μια εποχή που οι σύγχρονοί τους δεν ήξεραν πως να τους αντιμετωπίσουν και το γεγονός αυτό ξεπερνάει τις λεπτομέρειες των βιωμάτων της Renée.

Το ίδρυμα μέσα στο οποίο λαμβάνει χώρα το παιχνίδι είναι πραγματικό και οι developers έχουν βάλει τα δυνατά τους για να το προβάλλουν με ακρίβεια σπιθαμή προς σπιθαμή. Ο ιατρικός εξοπλισμός που υπάρχει διάσπαρτος μέσα στο κτήριο είναι επίσης πραγματικός και εξίσου πραγματικές είναι και οι κτηνώδεις χρήσεις αυτού που απεικονίζονται στις αναμνήσεις της Renée. Το The Town of Light αποφεύγει το εύκολο κλισέ του να παρουσιάσει όλους τους γιατρούς σαν σαδιστικούς ψυχοπαθείς που απολαμβάνουν να βασανίζουν τους αδύναμους ασθενείς τους αλλά τους παρουσιάζει σαν ανθρώπους που είτε δεν ξέρουν πως να διαχειριστούν την κατάσταση την οποία αντιμετωπίζουν είτε δεν έχουν τους κατάλληλους πόρους για να το κάνουν, κατάσταση η οποία είναι πολύ πιο κοντά στην τραγική αλήθεια της εποχής.

Memoirs of a Madman
Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως όμως η προσπάθεια της LKA να μας επηρεάσει με την ιστορία αυτή αποτυγχάνει παταγωδώς. Οι αναμνήσεις της Renée είναι σποραδικές, χαοτικές και πολλές φορές όχι απαραίτητα αληθινές. Η κατάσταση αυτή προφανώς ταιριάζει στο γεγονός πως η Renée δεν είναι και τελείως στα καλά της αλλά μας αφήνει εμάς τους παρατηρητές σε κατάσταση αρχικά σύγχυσης, στην συνέχεια βαρεμάρας και τελικά εκνευρισμού. Δεν υπάρχει ξεκάθαρη γραμμή πλεύσης για την πλοκή και δεν υπάρχει ξεκάθαρη εξέλιξη του χαρακτήρα της Renée. Απλά που και που συμβαίνουν πράγματα στην οθόνη για τα οποία μπορεί μερικές φορές να νιώσετε άσχημα αλλά κατά βάση θα μείνετε παγερά αδιάφοροι.

Η Renée ως χαρακτήρας δεν έχει απολύτως κανένα ειδοποιό χαρακτηριστικό γεγονός που κάνει οποιαδήποτε ταύτιση ή συμπάθεια αδύνατη. Προφανώς αυτά που συμβαίνουν είναι τραγικά και προφανώς το γεγονός ότι παρόμοια γεγονότα συνέβησαν στην πραγματικότητα θα πρέπει να μας στεναχωρεί αλλά δεν αρκεί μια σοβαρή θεματολογία για να υπάρξει ένα ωραίο σενάριο. Πρέπει η θεματολογία αυτή να δοθεί με μια ενδιαφέρουσα πλοκή και μέσω καλογραμμένων χαρακτήρων με τους οποίους μπορούμε να ταυτιστούμε. Δυστυχώς στο The Town of Light δεν γίνεται τίποτα αυτά με αποτέλεσμα το σενάριο να δίνει την αίσθηση του κενού, του άδειου, του δίχως ουσίας και περιεχομένου.

Ένα playthrough από αρχής μέχρι τέλους θα διαρκέσει λίγο παραπάνω από δύο ώρες. Παρά την ελάχιστη αυτή διάρκεια και πάλι η ιστορία αποτυγχάνει. Είναι κατανοητό όταν ένα παιχνίδι τραβάει για 20 ώρες και το story κάπου αρχίζει να χάνει την συνεκτικότητα του. Όταν δεν μπορεί μέσα σε μόνο δύο ώρες να ειπωθεί ένα σενάριο με αρχή μέση και τέλος, αν δεν μπορεί ένα παιχνίδι το οποίο εστιάζεται σε αυτό να κρατήσει το ενδιαφέρον για μόλις δύο ώρες τότε κάτι έχει πάει πολύ στραβά και δυστυχώς για το The Town of Light αυτή είναι η πραγματικότητά. Μάλιστα, θα περίμενε κανένας εφόσον το playthrough διαρκεί τόσο λίγο να είναι πολύ πυκνό σε σεναριακό περιεχόμενο εν τέλει όμως η ιστορία του είναι τόσο αργή και τόσο σκορπισμένη μέσα στο ανούσιο gameplay-αγγαρεία που θα μπορούσε άνετα να συνοψισθεί μέσα σε λιγότερο από μισή ώρα.

Keep Walking
Παρά τις δυνατότητες της θεματολογίας του, το σενάριο αποτυγχάνει σε αρκετούς τομείς, αφήνοντας μας να ελπίζουμε τουλάχιστον πως το gameplay θα έχει κάποιο ψήγμα ενδιαφέροντος να προσφέρει. Δυστυχώς, όπως έχω ήδη αφήσει να εννοηθεί, κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να είναι πιο μακριά από την αλήθεια.

H αρχική καλή εντύπωση που μπορεί να κάνει το urban exploration στοιχείο επειδή τοποθετείστε σε ένα ερειπωμένο κτήριο το οποίο είναι μάλιστα βασισμένο σε πραγματικό κτήριο, καταρρίπτεται άμεσα με την συνειδητοποίηση πως δεν τίθεται θέμα εξερεύνησης. Από την πρώτη στιγμή που θα πατήσετε το πόδι σας στο καταραμένο αυτό κτήριο θα σας λέει η Renée που πρέπει να πάτε για να συνεχιστεί η ιστορία. Πέραν αυτού δεν υπάρχει απολύτως τίποτα ενδιαφέρον να ανακαλύψετε με τα περισσότερα δωμάτια του κτηρίου να είναι πανομοιότυπα το ένα με το άλλο και τα υπόλοιπα να έχουν κλειδωμένες πόρτες ή να εμποδίζεται η πρόσβαση σε αυτά με invisble walls. Τελικά καταλήγετε να περιφέρεστε άσκοπα μέσα σε ένα άδειο κτήριο καθώς η Renée σας ζητάει να πάτε πέρα δώθε μπας και θυμηθεί τίποτα.

Σαν να μην έφτανε αυτό, η Renée δεν περπατάει απλά αργά αλλά βασανιστικά αργά και δεν υπάρχει κουμπί που να επιτρέπει πιο γρήγορο περπάτημα πόσο μάλλον τρέξιμο. Αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το κτήριο στο οποίο βρίσκεστε δεν είναι και ιδιαίτερα μεγάλο, συνεπάγεται ότι θα κάνετε τις ίδιες διαδρομές ξανά και ξανά περπατώντας με ταχύτητα χελώνας. Μάλιστα, πολύ συχνά το παιχνίδι, μάλλον για να τρολάρει, ζητάει να πάτε από την μία άκρη του κτηρίου στην άλλη και μόλις φτάσετε εκεί θα σας ζητήσει να πάτε πάλι πίσω. Πέραν της πλάκας είναι ξεκάθαρο πως οι developers πασχίζουν να γεμίσουν τον χρόνο με κάτι και όταν αυτός ο χρόνος είναι μόλις δύο ώρες τότε το αποτέλεσμα είναι λυπηρό. Αυτό είναι ένα γενικότερο φαινόμενο στο The Town of Light. Παρά την μικρή του διάρκεια και από άποψη gameplay και από άποψη σεναρίου δίνει την αίσθηση ότι είναι γεμάτο filler περιεχόμενο.

Μία indie κυκλοφορία η οποία με εμπλουτισμένο gameplay και μεγαλύτερη διάρκεια θα μπορούσε να προσφέρει κάτι το αξιοσημείωτο.

Επιπλέον το The Town of Light χρησιμοποιεί τον μηχανισμό από το Gone Home, βάση του οποίου μπορείτε να σηκώνετε αντικείμενα που βρίσκονται στον χώρο και να τα εξετάζετε για στοιχεία. Ενώ στο Gone Hοme κάθε αντικείμενο έχει κάτι να προσφέρει στην ιστορία, στο The Town of Light από πολύ νωρίς θα καταλάβετε ότι δεν υπάρχει καν λόγος να μπείτε στον κόπο να κοιτάτε τα αντικείμενα αυτά μιας και κατά κανόνα δεν έχουν να προσφέρουν απολύτως τίποτα. Παρόλο που η διαρρύθμιση του κτηρίου είναι φτιαγμένη ώστε να αντικατοπτρίζει πλήρως το αληθινό, το μεγαλύτερο κομμάτι του είναι άδειο με αντικείμενα ουσίας να υπάρχουν μόνο στα πολύ συγκεκριμένα μέρη που σας λέει η Renée να πάτε και να είναι διαθέσιμα μόνο όταν η Renée σας πει ότι είναι διαθέσιμα. Το γεγονός αυτό σπάει την ψευδαίσθηση της εξερεύνησης και της ανακάλυψης που συνεπάγεται η επίσκεψη σε ένα κτήριο πλούσιας ιστορίας σαν αυτό και που θα έπρεπε να υπάρχει στο The Town of Light. Όπως και η ιστορία της Renée έτσι και το κτήριο αφήνει την αίσθηση πως είναι κενό, άψυχο και ψεύτικο.

Πολύ συχνά σε παιχνίδια του είδους υπάρχει η δυνατότητα να επηρεάσουμε την ιστορία με έμπρακτες επιλογές μας ή με διαλόγους. Υποτίθεται πως η δυνατότητα αυτή υπάρχει και στο The Town of Light. Πολλές φορές εκεί που η Renée σας λέει τον πόνο της θα έχετε την επιλογή να της απαντήσετε κάτι. Τώρα γιατί μπορείτε να μιλήσετε στην Renée ενώ υποτίθεται ότι έχετε αναλάβει τον ρόλο της Renée δεν έχω την παραμικρή ιδέα και ειλικρινά πιστεύω πως ούτε οι developers έχουν. Εκεί λοιπόν που η Renée εξηγεί τις σκέψεις της εμφανίζεται ένα παράθυρο διαλόγου με τρεις επιλογές. Αφού σκεφτείτε τι θέλετε να πείτε και το διαλέξετε δεν γίνεται απολύτως τίποτα, ούτε καν σας απαντάει η Renée, ούτε καν υπάρχει κάποια επιβεβαίωση από το παιχνίδι ότι κάνατε μια επιλογή. Τελικά ανάλογα με το τι θα διαλέξετε σε αυτές τις περιστάσεις αλλάζουν λίγο τα cut-scenes και το τέλος της ιστορίας αλλά το γεγονός πως όλο αυτό το σύστημα προστέθηκε τελευταία στιγμή και δεν έχει εφαρμοστεί ομαλά είναι πασιφανές.

Κλειστοφοβικοί διάδρομοι και gothic σκίτσα
Σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα στοιχεία του The Town of Light τα γραφικά είναι κατά κύριο λόγο αξιόλογα. Μην περιμένετε να εκπλαγείτε ούτε από την τεχνική τους αρτιότητα, ούτε από την καλλιτεχνική τους δημιουργικότητα αλλά τουλάχιστον δεν αποτελούν εμπόδιο στην εμπειρία. Οι εσωτερικοί χώροι του The Town of Light δίνουν την αίσθηση της κλειστοφοβίας που οφείλουν και οι εξωτερικοί χώροι είναι ευχάριστοι στο μάτι χωρίς όμως να εντυπωσιάζουν κιόλας. Οι απαιτήσεις συστήματος είναι σχετικά υψηλές αναλογικά με την ποιότητα των γραφικών και παρόλο που κατά κύριο λόγο το frame rate παραμένει σταθερά υψηλό σε κάποια σημεία υπάρχουν παρατηρήσιμα και αδικαιολόγητα frame drops. 

Λόγος πρέπει να γίνει και για τα γραφικά των cutscenes μιας και αυτά διαφέρουν τελείως από αυτά του gameplay. Κάποια cutscenes παρουσιάζονται με όμορφα και καλοσχεδιασμένα σκίτσα gothic αισθητικής τα οποία δένουν πολύ ωραία με την ατμόσφαιρα και την θεματολογία και πιθανώς αποτελούν την καλύτερη πινελιά σε όλο το παιχνίδι. Κάποια άλλα διαθέτουν κανονικά γραφικά περασμένα από ασπρόμαυρο φίλτρο και περίεργα εφέ θολώματος και παραμόρφωσης που προσπαθούν να προσομοιώσουν την προοπτική της Renée παραμορφωμένη από την ασθένεια της και από τα φάρμακα. Το αποτέλεσμα όμως είναι άσχημο και αποτελεί προσπάθεια φθηνού εντυπωσιασμού μέσω φανταχτερών εφέ.

Φτωχές ερμηνείες
Η ηχητική επένδυση του The Town of Light είναι φτωχή και προχειροφτιαγμένη. Το αγγλικό voice acting συγκεκριμένα είναι ξεκάθαρα ερασιτεχνικό και δεν μεταδίδει απολύτως κανένα συναίσθημα. Δεν βοηθάει βέβαια και το γεγονός πως οι περισσότεροι μονόλογοι είναι κακογραμμένοι και αφήνουν υποψίες πως μάλλον χρησιμοποιήθηκε google translate για την μετάφραση. Το ιταλικό voice acting είναι κάπως καλύτερο από το αγγλικό χωρίς όμως να ξεπερνάει την μετριότητα. Υπάρχουν επίσης διαθέσιμοι και ελληνικοί υπότιτλοι των οποίων μάλιστα η απόδοση είναι απροσδόκητα καλή.

Τα ηχητικά εφέ που συνοδεύουν το gameplay είναι λίγα και επαναλαμβανόμενα. Είτε ανοίγετε πόρτα, είτε ντουλάπι, είτε παράθυρο, ακούγεται ακριβώς ο ίδιος ψεύτικος ήχος. Είτε περπατάτε σε σανίδι, σε τσιμέντο ή σε γρασίδι ακούγεται ο ίδιος ήχος βημάτων. Αν σταματήσετε να περπατάτε στην μέση ενός διαδρόμου δεν ακούγεται απολύτως τίποτε διότι δεν υπάρχουν ambient ήχοι ή μουσική. Δεν είναι μόνο όμως η έλλειψη ποσότητας και ποικιλίας αλλά και η έλλειψη ποιότητας που δημιουργεί προβλήματα. Όλα τα ηχητικά εφέ μοιάζουν να έχουν βγει από παιχνίδι της δεκαετίας του '90 με αποτέλεσμα να ενισχύουν την ψεύτικη και κενή αίσθηση του κόσμου. Μουσική χρησιμοποιείται σε ελάχιστα σημεία και αυτή που χρησιμοποιείται είναι τελείως απλή και ανούσια.

Μια δύσκολη πρόταση
Το The Town of Light αποτελεί πολύ δύσκολη πρόταση ακόμα και για λάτρεις του είδους. Στην τιμή των 19€ προσφέρει ελάχιστα πράγματα. Ακόμα και αυτά που προσφέρει είναι κακοφτιαγμένα και ανιαρά. Το gameplay του αποτελεί αγγαρεία, το σενάριό του δεν πάει πουθενά, οι χαρακτήρες και οι τοποθεσίες μοιάζουν ψεύτικες και η όλη εμπειρία αξίζει μόνο αν έχετε την περιέργεια να την ζήσετε. Το μόνο που μένει είναι μια καλή επιλογή θεματολογίας και η υπόσχεση ενός πολύ καλύτερου παιχνιδιού το οποίο δυστυχώς δεν έχουμε. Μπορεί η ιδέα πίσω από το The Town of Light να εντυπωσιάζει αλλά δυστυχώς δεν καρποφορεί και σίγουρα δεν προσφέρει την εμπειρία που θα μπορούσε να έχει προσφέρει.

Θετικά:
- Πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα επιλογή θεματολογίας
- Αξιοπρεπή γραφικά
- Ελληνικοί υπότιτλοι

Αρνητικά:
- Ανιαρό σενάριο και χαρακτήρες
- Ανύπαρκτο gameplay
- Ανούσιες επιλογές που δεν οδηγούν πουθενά
- Περιορισμός στην ελευθερία της εξερεύνησης
- Απαράδεκτο voice acting
- Φτωχή ηχητική επένδυση
- Ελάχιστη διάρκεια

Βαθμολογία
Γραφικά: 6
Ήχος: 4
Gameplay: 5
Αντοχή: 3.5
Γενικά: 5

Μια πολύ καλή επιλογή θεματολογίας αλλά με κακή εκτέλεση.

Σωτήρης Τζατζάκης