Hardware: Rivals

Επιθετική οδήγηση.

Τον Νοέμβριο του μακρινού 2002 η Sony κυκλοφόρησε ένα από τα πιο ξεχασμένα first-party games της ιστορίας της. Το Hardware: Online Arena, όπως ονομαζόταν, περιελάμβανε multiplayer μάχες ανάμεσα σε οχήματα που εκτυλίσσονταν σε διάφορες πολύχρωμες αρένες και σκοπός του ήταν να προωθήσει τις πρωτοεμφανιζόμενες τότε online δυνατότητες του PlayStation 2. Η κυκλοφορία του δεν έκανε ιδιαίτερη αίσθηση στην αγορά, ενώ αποτέλεσε ένα από τα πρώτα online games για την δεύτερη κονσόλα της Sony. Παρόλα αυτά, αρκετός κόσμος είχε τελικά την ευκαιρία να το αποκτήσει όταν η Sony αργότερα το συμπεριέλαβε μαζί με το Network Adaptor του PS2. Μετά από έναν ακόμα πιο “αόρατο” πνευματικό διάδοχο- τρία χρόνια αργότερα στο PSP- με το όνομα Fired Up, φτάνουμε τελικά στο σήμερα. 

Σχεδόν 14 χρόνια μετά το Hardware: Online Arena, η Sony αποφάσισε για κάποιον λόγο να προσθέσει το επόμενο παιχνίδι της ξεχασμένης σειράς στην ψηφιακή βιβλιοθήκη του PlayStation 4. Το νέο Combat Racing με την ονομασία Hardware: Rivals ανακοινώθηκε μόλις στις 10 Σεπτεμβρίου 2015 και μετά από μια ολιγοήμερη beta στις αρχές του Οκτώβρη, κυκλοφόρησε τελικά στις αρχές του νέου έτους. Μάλιστα, η Sony φρόντισε να του δώσει μια ώθηση συμπεριλαμβάνοντας το στα δωρεάν games του Ιανουαρίου για τους συνδρομητές PS Plus. Η συγκεκριμένη προωθητική ενέργεια, όπως θα δούμε παρακάτω, φαίνεται ότι είναι περισσότερο μια απέλπιδα προσπάθεια να “κατέβει” το παιχνίδι σε όσο το δυνατόν περισσότερες κονσόλες γίνεται, αφού η ποιότητα και το περιεχόμενό του δεν δικαιολογούν εύκολα την αγορά του. 

Βαρέα και ανθυγιεινά...οχήματα
Κάθε multiplayer-only παιχνίδι οφείλει να έχει ένα εύχρηστο μενού περιήγησης που να σας δίνει τη δυνατότητα να μπείτε απευθείας στη δράση. Το Hardware: Rivals τα καταφέρνει μια χαρά σε αυτόν τον τομέα, αφού από την αρχική οθόνη μέχρι την είσοδό σας σε μια μάχη απέχει μόλις μια οθόνη επιλογής mode. Η αρχή που θα πρέπει να κάνετε είναι από το Combat Training mode, το οποίο είναι και η μοναδική σας ευκαιρία να παίξετε single-player. Στο συγκεκριμένο mode θα μάθετε σταδιακά τις κινήσεις και τα όπλα των οχημάτων εναντίον εχθρών που ελέγχονται από τη CPU. Μετά από μία σύντομη πρώτη επαφή είστε πλέον έτοιμοι να μπείτε στην πραγματική μάχη και η αλήθεια είναι ότι δεν θα έχετε πολλά ακόμα να μάθετε μέσα στο παιχνίδι. 

Από την πρώτη στιγμή που θα χειριστείτε ένα όχημα, θα συνειδητοποιήσετε ότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι στο button mapping του χειριστηρίου. Το γκάζι των οχημάτων βρίσκεται στα πλήκτρα Χ ή R2 και το φρένο στο L2. Την επιλογή του Χ την απέρριψα απευθείας μιας και δεν βόλευε σε ένα παιχνίδι που πρέπει συνεχώς να κινείς το όπλο με τον δεξιό αναλογικό μοχλό (R3) και το όχημα με τον αριστερό (L3), συχνά μάλιστα προς αντίθετες κατευθύνσεις. Το χειρότερο σημείο όμως είναι ότι τα κουμπιά για το βασικό και τα δευτερεύοντα όπλα είναι τα R1 και L1 αντίστοιχα. Αυτό σήμαινε πρακτικά ότι έπρεπε να έχω συνεχώς τα δάχτυλα μου στα R1, R2, R3, L1, L2, L3 και να κρατάω το DualShock 4 σαν... βελοσιράπτορας, γεγονός που κούραζε μετά από κάποια ώρα παιχνιδιού. 

Όσον αφορά στα οχήματα και τον χειρισμό τους, παρατηρούμε τα εξής θέματα. Δεν νοείται παιχνίδι που να στοχεύει μόνο στην multiplayer εμπειρία να έχει μόλις τέσσερα οχήματα για επιλογή. Μάλιστα τα τέσσερα οχήματα ανήκουν σε δύο κατηγορίες, τα Tanks και τα F.A.V. (Fast-Attack Vehicles), από δύο στην καθεμία. Έτσι, δεν μιλάμε καν για τέσσερις ξεχωριστούς τρόπους gameplay, αλλά για δύο. Τα tanks είναι βαριά οχήματα που δεν πιάνουν υψηλές ταχύτητες, έχουν περισσότερη αντοχή στα πυρά και το βασικό τους όπλο που είναι το κανόνι προκαλεί υψηλό damage.

Τα F.A.V. από την άλλη είναι στην ουσία 4x4, που πιάνουν υψηλότερες ταχύτητες και στρίβουν ευκολότερα. Το μειονέκτημα τους όμως είναι το υψηλότερο damage που δέχονται και το αντίστοιχα χαμηλότερο damage που προκαλούν με το βασικό τους όπλο, το πολυβόλο. Δυστυχώς ακόμα κι ο χειρισμός δεν ικανοποιεί πλήρως, αφού πολλές φορές θα αφήσετε γκάζι ή θα φρενάρετε για να πάρετε μια μεγάλη στροφή κατά τη διάρκεια μιας καταδίωξης και θα βρεθείτε να κάνετε στροφή γύρω από τον εαυτό σας. Υπάρχουν games εκεί έξω που δεν έχουν ως βασικό τους μέλημα την οδήγηση και τα καταφέρνουν καλύτερα.

Τα βασικά όπλα των οχημάτων έχουν άπειρες σφαίρες και συνήθως χρησιμοποιούνται για να αποτελειώσουν έναν αντίπαλο ή να τον αποδυναμώσουν. Πέρα από αυτά όμως, υπάρχουν και τα δευτερεύοντα, τα οποία μαζεύετε σε μορφή pick-ups κατά τη διάρκεια της μάχης. Αυτά έχουν περιορισμένες σφαίρες, αλλά παρουσιάζουν μεγαλύτερη ποικιλία ως προς το τι κάνουν, δίνοντας μεγαλύτερο ενδιαφέρον στη μάχη. Μερικά από αυτά κλειδώνουν στον στόχο και προκαλούν διαφόρων επιπέδων damage όπως τα Light Missile, Heavy Missile και Plasma. Άλλα δευτερεύοντα, όπως τα Rockets, Laser και Rail Gun δεν κλειδώνουν και η επίτευξη του στόχου τους βασίζεται στην ικανότητά σας. Τέλος υπάρχουν οι Bombs που τοποθετούνται στο έδαφος και τα Drive EMP και Weapon EMP που αχρηστεύουν για λίγα δευτερόλεπτα την μηχανή και αντίστοιχα τα όπλα των αντίπαλων οχημάτων. Σε περίπτωση που μαζέψετε ένα όπλο, ενώ έχετε ήδη κάποιο άλλο, τότε το παλιό θα αντικατασταθεί. Αν από την άλλη πάρετε και πάλι όπλο ίδιου τύπου, τότε θα αυξηθεί ο αριθμός των πυρομαχικών που έχετε για το συγκεκριμένο. Να προσθέσουμε ότι μπορείτε να συγκεντρώνετε Health και Armor pick-ups που σας βοηθούν στην επιβίωσή σας. 

Μετά το τέλος κάθε μάχης θα ανταμείβεστε με XP και SP (Savage Points). Με το XP προφανώς ανεβαίνετε level και το level cap είναι αυτή τη στιγμή στα 25. Τι συμβάινει όμως όταν ανεβαίνετε επίπεδα; Πρώτα απ’ όλα ξεκλειδώνετε skins για να κάνετε customize τα οχήματα και τα ρούχα των τεσσάρων οδηγών που έχετε ως επιλογή. Το πιο σημαντικό όμως είναι τα abilities που ξεκλειδώνετε, αν και αυτό γίνεται με περίεργο, για να μην πω λάθος, τρόπο. 

Υπάρχουν πέντε τομείς ενός οχήματος που μπορούν να βελτιωθούν και τρία upgrades για τον καθένα, αλλά μπορείτε να χρησιμοποιείτε μονάχα το ένα από κάθε τομέα. Αντί όμως να ξεκλειδώνονται σε μορφή skill tree, πρέπει υποχρεωτικά να τα πάρετε με σειρά. Δηλαδή θα ξεκλειδώσετε και τα τρία διαφορετικά upgrades για την στόχευση, παρόλο που επιτρέπεται να χρησιμοποιείτε μόνο το ένα και μετά θα μπορείτε να αποκτήσετε το πρώτο upgrade των φρένων για παράδειγμα. Πέρα από αυτό το πρόβλημα, τα abilities δεν κάνουν και μεγάλη διαφορά στο gameplay και συνήθως δεν χρειαζόταν να κοιτάξω καν ποια έχω βάλει, παρόλο που τα δοκίμασα όλα. Τέλος τα SP χρησιμεύουν μόνο ως νόμισμα μέσω του οποίου αγοράζετε διακοσμητικά αντικείμενα για τα οχήματα σας. 

Προβληματικό πεδίο μάχης
Ρίχνοντας μια πρώτη ματιά στoυς χάρτες μέσα στους οποίους εξελίσσονται οι μάχες, θα μείνετε ικανοποιημένοι. Υπάρχουν μεγάλοι χάρτες, πολύχρωμοι, με διάσπαρτες ράμπες για άλματα, υψηλά σημεία για να παίρνετε καλύτερες θέσεις και πολλές κρυψώνες. Μετά θα συνειδητοποιήστε ότι είναι μόνο (μαντέψτε!) τέσσερις και ότι το μέγεθος τους δεν ευνοεί καθόλου τον ρυθμό της μάχης. Υπάρχουν συγκεκριμένα δύο maps μέσα στα οποία θα ψάχνετε τους αντιπάλους σας, ειδικά αν δεν έχει γεμίσει πλήρως με παίκτες το session. Κάθε χάρτης έχει κι ένα μοναδικό special weapon το οποίο γίνεται διαθέσιμο ως pick-up μετά από κάποια χρονική περίοδο μέσα στη μάχη. Ο παίκτης που θα το συλλέξει ενεργοποιεί μια αντίστροφη μέτρηση κατά τη διάρκεια της οποίας ή στο τέλος της οποίας (ανάλογα τον χάρτη) πραγματοποιείται ένα καταστροφικό γεγονός. Όσοι παίκτες δεν έχουν πάει στα κατάλληλα σημεία για να κρυφτούν, εξοντώνεται και τους πόντους τους κερδίζει ο παίκτης που το ενεργοποίησε. Φυσικά μπορεί να καταστραφεί και ο ίδιος αν δεν κρυφτεί. 

Μια τελευταία πινελιά στα maps που φαίνεται σαν να προστέθηκε την τελευταία στιγμή είναι τα challenges. Υπάρχουν υποτίθεται διαφορετικά challenges σε κάθε map, όμως στην ουσία είναι σχεδόν πανομοιότυπα. Με λίγα λόγια, αν διανύσετε συγκεκριμένες αποστάσεις μέσα στους χάρτες ή πραγματοποιήσετε συγκεκριμένα άλματα, θα ολοκληρώσετε το αντίστοιχο challenge. Η λίστα με τα challenges βρίσκεται στο κυρίως μενού, όμως πιθανότατα να μην σας χρειαστεί. Προσωπικά, ξεκλείδωσα το Bronze Trophy που αντιστοιχεί στην ολοκλήρωση 25 challenges, χωρίς καν να τα κυνηγήσω. Ακόμα και αν τα κυνηγήσετε, η ολοκλήρωση τους δεν σας προσφέρει κάτι πέρα από τη σύγκριση του χρόνου σας με τον αντίστοιχο άλλων αντιπάλων ανά τον κόσμο ή με φίλους σας.

Το sequel ενός ξεχασμένου παιχνιδιού δύναται να ξεχαστεί ακόμα γρηγορότερα χωρίς την έγκαιρη φροντίδα από την Sony. 

Modes και Events
Η Sony δυστυχώς δεν κατάφερε να δώσει ζωή στο Hardware: Rivals ούτε μέσα από τα modes του multiplayer. Πέρα από το γεγονός ότι ακόμα κι αυτά είναι μόνο τέσσερα, δεν υπάρχει και καμία φαντασία στην επιλογή τους. Πιστεύω ότι δεν χρειάζονται καν επεξήγηση, οπότε θα αναφέρω απλώς τα ονόματά τους: Deathmatch, Team Deathmatch, Team Domination, Team Elimination. Το Team Domination συγκεκριμένα μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από τα υπόλοιπα, αφού λειτουργεί σε μορφή “Best of three”. Τα δύο πρώτα modes είναι και αυτά που συγκεντρώνουν τον περισσότερο κόσμο, αλλά και πάλι μην περιμένετε μάχες επικής κλίμακας σε στυλ Battlefield και World of Tanks, αφου ο αριθμός των παικτών περιορίζεται σε 10 ανά παιχνίδι. 

Ανά δύο με τρεις ημέρες πραγματοποιούνται και κάποια events, τα οποία δεν καταφέρνουν να δώσουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον μιας και το πρόβλημα παραμένει η έλλειψη από modes. Και αυτό ισχύει γιατί τα events λειτουργούν πάνω στα υπάρχοντα modes και μάλιστα μόνο στα Deathmatch και Team Deathmatch. Παραδείγματα από τέτοια events είναι μάχες που επιτρέπονται μόνο Tanks ή μόνο F.A.Vs, μάχες αποκλειστικά ανάμεσα σε Tanks εναντίων F.A.Vs ή ακόμα και μάχες με μονάχα ένα δευτερεύον όπλο στον χάρτη, το Rail Gun που εξοντώνει τον αντίπαλο με ένα χτύπημα. Το θετικό από αυτά τα events είναι ότι δίνουν ως bonus συμμετοχής περισσότερα XP και SP. 

Θετικές επιδόσεις
Στον οπτικό τομέα, οι developers αποφάσισαν να ακολουθήσουν την επιλογή των cel-shaded γραφικών παρόμοια με το The Legend of Zelda: The Wind Waker και το Team Fortress 2. Παρόλο που γίνεται χρήση της δυνατής Unreal Engine 4, υπάρχουν λεπτομέρειες, κυρίως στα περιβάλλοντα, που δεν κολακεύουν την όψη του Hardware: Rivals. Έστω κι έτσι, το πρόσημο από τον συγκεκριμένο τομέα είναι θετικό, αφού η καλλιτεχνική επιλογή των cel-shaded γραφικών αφαιρεί τη συνήθως μουντή απεικόνιση του πολέμου και προσθέτει μια πολυχρωμία που βοηθάει στο να κρατήσει λίγο παραπάνω την προσοχή σας. 

Το soundtrack του Hardware: Rivals είναι αρκετά παιχνιδιάρικο και funky, ενώ μου θύμισε το αντίστοιχο της Platform σειράς de Blob από την THQ. Αν υπήρχαν 10 μουσικά κομμάτια, τότε θα μιλάγαμε για εξαιρετική δουλειά, αλλά δυστυχώς αντιστοιχεί ένα κομμάτι σε κάθε χάρτη, δηλαδή σύνολο... τέσσερα. Όσο κι αν μου άρεσαν τα κομμάτια, μετά από έξι με επτά ώρες είχα πονοκεφαλιάσει από την λούπα. Όχι ότι θα φτάσετε οι περισσότεροι να παίξετε τόσες ώρες, αλλά πρέπει να αναφερθεί. Τα ηχητικά εφέ κάνουν τη δουλειά τους, ενώ υπάρχει και κάποιο voice-acting σε μορφή taunting αντιπάλων μετά την εξολόθρευσή τους. 

Δυνατότητες που χαραμίστηκαν
Θα περιμέναμε πολλά περισσότερα από το Hardware: Rivals, κυρίως επειδή είναι παιχνίδι ανεπτυγμένο από την ίδια τη Sony και όχι κάποιον ανεξάρτητο developer με χαμηλό budget. Ειδικά αν ρίξουμε μια ματιά εκεί έξω στην απίστευτα μεγάλη επιτυχία του Rocket League της Psyonix, θα συνειδητοποιήσουμε ότι ο χώρος των Vehicle Arena games έχει ακόμα ζουμί, το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση πήγε εντελώς ανεκμετάλλευτο. Το κακό είναι ότι κάπου εκεί μέσα βρίσκεται ένα διασκεδαστικό παιχνίδι και δεν μπορούμε να το γευτούμε. Το καλό είναι ότι οι συνδρομητές του PS Plus μπορείτε να το δοκιμάσετε δωρεάν αυτόν τον μήνα και να βγάλετε τα συμπεράσματά σας, όμως στην τιμή των 21 ευρώ που έχει τιμολογηθεί για τους υπολοίπους, προτείνω να μείνετε μακριά και αγαπημένοι. Εκτός βέβαια αν οι developers μας κάνουν την χάρη με κάποιο τεράστιο update. 

Θετικά: 
- Ικανοποιητικός οπτικός τομέας
- Ενδιαφέροντα δευτερεύοντα όπλα
- Εύχρηστα μενού

Αρνητικά:
- Άβολο button mapping
- Μηδαμινή ποικιλία σε οχήματα, maps και modes
- Ατσούμπαλος χειρισμός
- Επαναλαμβανόμενο soundtrack
- Αργός ρυθμός
- Ανούσιο σύστημα level up
- Άσκοπα challenges

Βαθμολογία
Γραφικά: 7.5 
Ήχος: 6 
Gameplay: 4.5 
Αντοχή: 4 
Γενικά: 5 

Μια ελλιπέστατη προσπάθεια που μπορεί να βελτιωθεί χάρη στις κατάλληλες βάσεις.

Μάνος Μαρίνος