Bedlam

To Scary Movie των FPS!

Τι θα λέγατε για ένα ταξιδάκι στις παλιές εποχές του gaming; Για τους νοσταλγούς παλιών τίτλων της εποχής των 90's, αλλά και για τους νεότερους που δεν πρόλαβαν τα θολά γραφικά, τα πιξελιασμένα εφέ και τα τετράγωνα χοντροκομμένα μοντέλα, η αγγλική εταιρεία ανάπτυξης RedBedlam έρχεται να σκαλίσει αναμνήσεις με το Bedlam.

Πρόκειται για ένα FPS επιστημονικής φαντασίας το οποίο δεν προσπαθεί να ανταγωνιστεί τους υπερσύγχρονους τίτλους αυτού του genre, αλλά να θυμίσει, ίσως και να διακωμωδήσει το παρελθόν του gaming μέσα από μια αναχρονιστική εμπειρία πρώτου προσώπου. Το Bedlam φροντίζει να σας ταξιδέψει προοδευτικά σε τίτλους της περασμένης δεκαετίας πλέκοντας το ταξίδι αυτό σε ένα πολύ έξυπνο σενάριο βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του Christopher Brookmyre, o οποίος μάλιστα συμμετέχει στο voice acting.

Α blast from the past
Όσον αφορά στο σενάριο, αναλαμβάνετε το ρόλο μιας φοιτήτριας, της Heather Quinn, η οποία εργάζεται στο εργαστήριο ιατρικής τεχνολογίας της εταιρείας Neurosphere. Ένα πρωινό λοιπόν η Heather προσφέρεται ως εθελόντρια για τη δοκιμή μιας συσκευής σάρωσης του εγκεφάλου, η οποία εισάγει προσωπικότητες σε ψηφιακά περιβάλλοντα...και εκεί αρχίζουν όλα. Εγκλωβίζεται στον εικονικό κόσμο του Starfire, ένα αγαπημένο της FPS της δεκαετίας του 90',από τον οποίο προσπαθεί να γλιτώσει.

Ξεκινώντας, το πρώτο level θα σας θυμίσει έντονα τον κόσμο του Quake II. Θα δείτε πιξελιασμένα textures, το φωτισμό να είναι ένα κράμα από Quake II και το πρώτο Unreal Tournament, ενώ όλα εκτυλίσσονται σε ένα εξωγήινο "μεταλλικό" περιβάλλον. Μια γυναίκα cyborg, η Athena (όπως προτιμάει να συστήνεται η ηρωίδα μας) και πολεμάτε αντιπάλους οι οποίοι αποτελούν μια "απομίμηση" των Stroggs. Φυσικά το όνομα Athena δεν είναι τυχαίο, καθώς όπως εξηγεί η ηρωίδα, αποτελεί ένα από τα default skins του Quake II. Γενικά η ατμόσφαιρα φροντίζει να αποδώσει την αίσθηση των πρώτων Quake, με έντονο bobbing στην κίνηση του όπλου, υπερφυσικά άλματα, θολά και χοντροκομμένα όπλα και πιξελιασμένα εφέ εκρήξεων και αίματος. Ένα level θα σας θυμίσει έντονα Unreal Tournament ή Quake 3 Arena, με rocket jumps, μηδαμινή βαρύτητα, προσπαθώντας να φτάσετε τον αριθμό frags που απαιτείται για να κερδίσετε. 

Στη συνέχεια το Bedlam αλλάζει τελείως το τοπίο και σας μεταφέρει στο Death or Glory, ένα υβρίδιο του Day of Defeat / Call of Duty. Εδώ όλα είναι διαφορετικά και θυμίζουν FPS δευτέρου παγκοσμίου πολέμου της περασμένης δεκαετίας: καθαρότερα textures, νέα και πιο εκσυγχρονισμένα μοντέλα στρατιωτών, ανάλογα όπλα, λιγότερο πιξέλιασμα. Παρ' όλα αυτά η νοοτροπία του gameplay παραμένει η ίδια χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερη εξέλιξη στο A.I. ενώ οι αντίπαλοι στρατιώτες θα σας πυροβολούν χωρίς ιδιαίτερο πλάνο και τακτική. Εδώ πρέπει να προσέξετε ειδικά τους snipers, οι οποίοι είναι εξοργιστικά εύστοχοι. Αρκετές φορές θα αναρωτιέστε από που σας έρχονται οι σφαίρες μέχρι να σκοτωθείτε εκνευρισμένοι και να περάσετε τα όποια εμπόδια εν μέσω trial and error τακτικών.

Ενώνει gaming γενιές
Δεν ξέρω αν πρέπει να αναφερθούν λεπτομέρειες για τα επόμενα games τα οποία μπλέκει στην ιστορία του το Bedlam, γιατί αυτό αποτελεί κατά κάποιο τρόπο spoiler των εκπλήξεων που μας επιφυλάσσει. Εν τάχει και χωρίς πολλές λεπτομέρειες θα σας ρωτήσω πως θα φανταζόσασταν μια FPS προσέγγιση του Pac-man ή του Space Invaders; Τι λέτε για λίγο τρόμο σε σκοτεινούς υπονόμους με ορδές από ζόμπι να σας κυνηγούν; Θυμάστε την μεγάλη επιτυχία του Halo; Πόσες ώρες ξοδέψατε με το καταπληκτικό The Elders Scrolls: Oblivion;

Καθώς παίζετε το Bedlam θα ακούσετε έξυπνους διαλόγους, μεταξύ της ηρωίδας σας και άλλων χαρακτήρων, φιλικών ή μη. Το χιούμορ και ο κυνισμός ρέουν άφθονα και αυτός άλλωστε είναι ο σκοπός του καθώς δεν προσπαθεί να γίνει το νέο Black Ops 3 killer, απλά θέλει να σας διασκεδάσει "σκαλίζοντας" παράλληλα την νοσταλγία σας. Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως δεν υπάρχουν ενδιάμεσα cut-scenes και το σενάριο έγκειται αποκλειστικά στο να διαβάζετε του διαλόγους.

Σε κάθε level θα βρίσκετε glitches τα οποία λειτουργούν ως portals, μεταφέροντάς σας σε ένα περίεργο αποδομημένο κόσμο, ο οποίος μάλλον είναι το μεταίχμιο της αληθινής και της εικονικής ζωής. Εκεί μπορείτε να βρείτε όπλα, αστείες εικόνες ,να διαβάσετε email από τον πραγματικό κόσμο της Heather, αλλά και να τεστάρετε τα jumping skills σας μεταξύ των αιωρούμενων επιπέδων. Συν τις άλλοις, θα αντιμετωπίσετε μερικά bosses, το οποία δεν θα σας δυσκολέψουν ιδιαίτερα.

Πρεσβυωπία έχεις είπαμε;
Το Α.Ι. των αντιπάλων αν και απλό, είναι πραγματικά αψυχολόγητο. Υπάρχουν φαινόμενα όπου οι εχθροί σας εντοπίζουν από χιλιόμετρα και μάλιστα σας πετυχαίνουν χωρίς δυσκολία. Από την άλλη όμως, θα δείτε εχθρούς να αστοχούν από απόσταση αναπνοής, ή να περνάνε από μπροστά σας χωρίς να σας δίνουν την παραμικρή σημασία. Μια πιο αισιόδοξη προσέγγιση σε αυτό θα έλεγε ότι το Α.Ι. είναι σχεδιασμένο επίτηδες έτσι, ώστε να "κοροϊδέψει" την τεχνητή νοημοσύνη των παλιών FPS. Γενικά η νοοτροπία των αντιπάλων είναι να εμφανίζονται και να επιτίθενται ομαδικά, χωρίς ιδιαίτερη τακτική και ευστροφία.

Ένα άλλο στοιχείο είναι ότι δεν υπάρχει χάρτης, αν και τα levels είναι γενικά εύκολα όσον αφορά τον προσανατολισμό και συχνά υπάρχει ένδειξη στην πυξίδα για το επόμενο objective. Εάν δυσκολεύεστε, μπορείτε ανά πάσα στιγμή να κάνετε save την πρόοδό σας, ενώ ανά τακτά χρονικά διαστήματα και σε checkpoints το παιχνίδι σώζει αυτόματα. Παρά τον αναχρονιστικό χαρακτήρα του Bedlam, έχουν ενσωματωθεί κάποια στοιχεία πιο σύγχρονα όπως τα ragdoll physics στους αντιπάλους, ενώ επίσης μπορείτε να μετακινήσετε και να στοιβάξετε κιβώτια τα οποία θα σας βοηθήσουν να φτάσετε στο σημείο που θέλετε. Επίσης μπορείτε να σηκώσετε και να τα εκσφενδονίσετε προς τους αντιπάλους σας διάφορα αντικείμενα, σαν εναλλακτικό όπλο.

Ο χειρισμός ακολουθεί τα στερεότυπα των κλασικών FPS, με το ποντίκι να αναλαμβάνει τη στόχευση και το zoom, και με το πληκτρολόγιο να αναλαμβάνει την κίνηση της ηρωίδας στο χώρο. Δεν υπάρχει πλήκτρο για τρέξιμο, αφού μονίμως τρέχετε, αποδίδοντας ένα γενικό γρήγορο ρυθμό ανάλογο της εποχής που θέλει να προσεγγίσει. Επίσης, μπορείτε να παίξετε με χειριστήριο, αλλά δεν προτείνεται καθώς το ποντίκι προσφέρει σαφώς μεγαλύτερη ακρίβεια.

Tο κύριο σημείο της γοητείας του Bedlam είναι να ανακαλύψετε το τι θα ακολουθήσει, πιο παλιό game θα πέσει "θύμα" της ιστορίας του.

Old school FPS, με τα ό(π)λα του!
Αναλύοντας συνολικά το gameplay του Bedlam, όλα θυμίζουν και είναι στημένα στο μοτίβο των παλιών FPS. Αυτό συνεπάγεται γρήγορο και επαναλαμβανόμενο έως κουραστικό gunplay, με απλουστευμένο σύστημα στόχευσης αν και σε αρκετά όπλα μπορείτε να κάνετε zoom με το δεξί πλήκτρο του ποντικιού σας. To jumping παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο και θα απασχολεί διαρκώς τον αριστερό σας αντίχειρα ώστε να φτάσετε εκεί που θέλετε σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού.

Το σύστημα health βασίζεται στο να μαζεύετε από το έδαφος αιωρούμενα περιστρεφόμενα health power ups, τα οποία θα βρείτε σε διάφορα μέρη διάσπαρτα, η ως "bonus" που αφήνουν πίσω τους εχθροί που σκοτώνετε. Φυσικά μπορείτε να γίνετε πιο ανθεκτικοί στα εχθρικά πυρά μαζεύοντας armor.

Όσον αφορά στα όπλα του Bedlam, είναι πραγματικά άφθονα, βγαλμένα από τα games στα οποία αναφέρεται. Έχουν επιλεγεί τόξα, σπαθιά, machine guns, snipers, rocket launchers και ο κατάλογος δεν τελειώνει. Πραγματικά είναι τόσα πολλά που στα τελευταία levels θα δυσκολεύεστε να επιλέξετε το όπλο που θέλετε, ειδικά αν χρησιμοποιείτε την ροδέλα του ποντικιού. Όλα τα όπλα που συλλέγετε, τα οποία θα βρείτε να αιωρούνται περιστρεφόμενα -στοιχείο των παλιών FPS- τα μεταφέρετε στη συνέχεια μαζί σας σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, χωρίς όριο στο backpack.

Σκοτώστε έναν σκελετό από τον κόσμο του Oblivion με ένα πιστόλι B' Παγκοσμίου πολέμου, ή έναν αντίπαλο βγαλμένο από το Quake χρησιμοποιώντας ένα πύρινο σπαθί. Παρόλα αυτά, δύσκολα κάποιο όπλο θα σας κερδίσει καθώς, παρά την ποικιλία τους, στερούνται έμπνευσης και πρωτοτυπίας. Βέβαια υπάρχει πάντα διαθέσιμο και το melee attack εάν ξεμείνετε από πυρομαχικά, το οποίο είναι πολύ αποτελεσματικό σε εξ επαφής αναμετρήσεις.

Όσον αφορά στο online mode, αυτό απλά δεν υπάρχει, οπότε θα είστε μόνοι σας σε αυτό το αναχρονιστικό ταξίδι. Τέλος, η διάρκεια του Bedlam δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη και σε έξι ώρες περίπου μαζί με αρκετά deaths θα έχετε ολοκληρώσει την ιστορία του. Μάλιστα στο τελευταίο level το ατελείωτο gunplay μάλλον θα σας κουράσει, οπότε η διάρκειά του είναι όσο πρέπει.

Θωλό τοπίο
Τα γραφικά του Bedlam είναι δύσκολο να τα κρίνουμε κι αυτό γιατί ο σκοπός τους είναι να αποδώσουν μια retro αίσθηση 10 ίσως και 20 ετών, κάτι που από αυτή την άποψη το πετυχαίνουν. H Unity Engine που χρησιμοποιήθηκε δεν μπορεί να αξιοποιηθεί εύκολα σε FPS. Είναι φανερό ότι οι developers θα έπρεπε να επιλέξουν την Unreal Engine ή κάποια άλλη μηχανή γραφικών εξίσου ικανή. Τα θολά textures και τα κουραστικά χρώματα είναι σίγουρα δύο ισχυρά αρνητικά σημεία στον τεχνικό τομέα. Με την εξέλιξη της ιστορίας τα γραφικά εξελίσσονται παράλληλα και μάλιστα στα τελευταία levels είναι αρκετά αξιοπρεπή με πιο σύγχρονο shading και πιο καθαρά και λεπτομερή textures.

Συν τις άλλοις έχουν δημιουργηθεί έντονα φαινόμενα clipping, καθώς επίσης και περιστάσεις όπου ορισμένα αντικείμενα...εξαφανίζονται χωρίς λόγο, αλλά καθώς μιλάμε για μία προσπάθεια...διακωμώδησης παλιών games, ας προσπαθήσουμε να πάρουμε γεγονότα σαν αυτά στην πλάκα. Αρνητικό στοιχείο θα μπορούσε να θεωρηθεί το γεγονός ότι τo graphic design των levels είναι κάπως φτωχό, με αρκετά "άδεια" και ερημωμένα σκηνικά. Τα μενού είναι αρκετά απλά στο σχεδιασμό τους και θυμίζουν έντονα τα αντίστοιχα της σειράς Quake, ειδικά όσον αφορά στη γραμματοσειρά που χρησιμοποιείται. Το μόνο αξιοσημείωτο θετικό ότι λόγω Unity οι απαιτήσεις του είναι αρκετά χαμηλές, συνεπώς μπορεί να τρέξει ομαλά ακόμα και σε αρκετά παλιά PC.

Μμμ...sexy!
Στον τομέα του ήχου, η φωνή της ηρωίδας αποτελεί σίγουρα highlight, καθώς η σκωτσέζικη προφορά, το αξιοπρεπές voice acting και οι πανέξυπνες ατάκες της την κάνουν να φαντάζει αρκετά...sexy, αν και η όψη της είναι ένα μεταλλαγμένο Cyborg. Τα ηχητικά εφέ των όπλων και των εκρήξεων είναι όπως θα έπρεπε να ήταν, ανάλογα του κάθε τίτλου που παραλληλίζεται στο Bedlam, ενώ η μουσική σε κάποιες στιγμές συνοδεύει σωστά το υπόλοιπο σύνολο.

Μια διασκεδαστική παρωδία
Το Bedlam αποτελεί ένα τίτλο που στοχεύει στις παιδικές αναμνήσεις και στη νοσταλγία του retro gaming. Δεν προσπαθεί να πείσει με γραφικά και τεχνολογία, αλλά να διασκεδάσει μέσα από ένα απλό, αλλά έξυπνο σενάριο με χιουμοριστικούς διαλόγους ραμμένους σε μία ιστορία που μπλέκει παλιά επιτυχημένα games. Έτσι είναι μάλλον άδικο να κριθεί για τα γραφικά και της τεχνικές του ατέλειες, καθώς το ίδιο το παιχνίδι δεν παίρνει το εαυτό του σοβαρά και προσπαθεί απλά να μας θυμίσει πως έμοιαζε το gaming πριν 10 ή και 20 χρόνια τολμώντας μάλιστα να το διακωμωδήσει. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι ο τεχνικός τομέας δε θα μπορούσε να είχε προσεχθεί περισσότερο, αφού θα βελτίωνε την συνολική εμπειρία.

Εάν ψάχνετε για το FPS της χρονιάς που θα είναι αντάξιο του σύγχρονου ανταγωνισμού, με άρτιο τεχνικό τομέα, online multiplayer, καινοτομία και γραφικά που σοκάρουν μάλλον πρέπει να προσπεράσετε. Από την άλλη, εάν θα σας ενδιέφερε ένα σύντομο, διασκεδαστικό και νοσταλγικό ταξίδι στις παλιές και πιο απλές gaming εποχές, τότε το Bedlam είναι σίγουρα για εσάς. Η τιμή των 15 ευρώ στο Steam σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στα production values που θα περίμενε κάποιος, καθώς με μικρότερο αντίτιμο θα βρει πολύ καλύτερα shooters εκεί έξω.

Θετικά:
- Έξυπνο σενάριο βασισμένο σε νουβέλα
- Πληθώρα όπλων
- Η μείξη διάφορων retro FPS με χιουμοριστική προσέγγιση
- Γρήγορο και απλό gameplay

Αρνητικά:
- Tεχνικά θέματα στα γραφικά
- Τα levels θα μπορούσαν είναι πιο καλοσχεδιασμένα
- Το επαναλαμβανόμενο gunplay μετά από ένα σημείο κουράζει
- Το σενάριο εξελίσσεται αποκλειστικά μέσω διαλόγων
- Μικρή διάρκεια
- Απουσία online mode
- Η τιμή για την αξία του είναι λίγο υψηλότερη

Βαθμολογία
Γραφικά: 4
Ήχος: 6
Gameplay: 7
Αντοχή: 5
Γενικά: 6

Ένα χιουμοριστικό ταξίδι πρώτου προσώπου στο gaming των περασμένων δεκαετιών πως ως ιδέα κεντρίζει το ενδιαφέρον αλλά στην πράξη αποτυγχάνει.

Στέφανος Λέγος