Μπάσκετ: Γενική Συζήτηση

Ωραία τα όμορφα λόγια και η παπάτζα...Αλλά να λέμε και αλήθειες. Πάνε οι ωραίες εποχές του μπάσκετ με τον πακτωλό των εκατομμυρίων ...Πάνε οι εποχές των παχέων αγελάδων..Πλέον είμαστε σε μια εποχή που δεν υπάρχει χρήμα και επενδυτές και ειδικά με τον κορωνοιό πλεον δεν υπάρχει και μέλλον.. Τα μηνύματα έρχονται συνεχώς. Η Basket League είναι ένα πρωτάθλημα σε βάλτο και κακά τα ψέματα δεν υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. Και οι λόγοι είναι πολλοί. Λάθος επιλογές και κακοδιαχείριση στο παρελθόν χωρίς να εννοώ ντε και καλά κάτι παράνομο,από όλες τις πλευρές. Ομάδες,διοργανώτρια κτλ. Βάσεις δεν μπήκαν. Και μόλις άρχισαν να φεύφουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες από ΑΕΚ,Άρη,ΠΑΟΚ και ήλθε και το τέλος της Θεσσαλονίκης σε επίπεδο πρωταγωνιστή και υποβιβάστηκαν και παραδοσιακές μπασκετογειτονιές,το γλυκό έδεσε...

Ηρθαν και τα μνημόνια και τι έμεινε; Οι αιώνιοι της Αθήνας που λόγω Γιαννακόπουλων-Αγγελόπουλων και της "τρέλας"τους να βάζουν εκατομμύρια από την τσέπη τους και της παρουσίας στην Ευρωλίγκα ήταν οι μονομάχοι σε μια Α1 που δεν είχε καμία δυναμική. Ηρθε ο Μάκης Αγγελόπουλος στην ΑΕΚ που την έφερε πάλι στα μεγάλα σαλόνια και σε υψηλό επίπεδο ,αλλά οχι να κοντράρει τους αιώνιους..

Η αποχώρηση του Ολυμπιακού έφερε την πλήρη κατάρρευση της Basket League με την λογική ότι δεν υπήρχε ο ανταγωνισμός και ο κορωνοιός ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Τα κριτήρια που συμφώνησαν στον ΕΣΑΚΕ για μίνιμουμ 800χιλ ευρώ για κάθε ομάδα,έβαλαν ταφόπλακα στην συμμετοχή καλών περιφερειακών ομάδων και το πρωτάθλημα των 16 ομάδων καθώς δεν υποβιβάστηκε κανείς φέτος λόγω ιού,είναι μάλλον απίθανο να έχει 10 ομάδες καλά καλα. Ο τζόγος και η εμφάνιση του στοιχήματος στο μπάσκετ σε επίπεδο παλιών εποχών στο ποδόσφαιρο που πολλά παιχνίδια "μύριζαν" ήταν μια ακόμα ταφόπλακα για υγιείς επιχειρηματίες.

Η Basket League ήταν την τελευταία 10ετία ένα πεδίο αντιπαράθεσης και κόντρας ΠΑΟ-Ολυμπιακού που δεν τους ένοιαζε καθόλου το επίπεδο.Οι άλλες ομάδες με 400-500χιλ καλά καλά δεν τα έβγαζαν τα έξοδα αυτά τα τόσο χαμηλά και βρίσκοντας και χρεωμένες. Και η αλήθεια είναι οτι τα είπε και ο μεγαλομέτοχος του Ρεθύμνου και τα είπε και πρόσφατα ο ιδιοκτήτης του Ηφαίστου Λήμνου. Μιας ομάδας που γέμισε το γήπεδο μόνιμα με 1000 άτομα αλλά η τοπική κοινωνία έβαλε μόλις 40χιλ σε χορηγίες. Οπως είπε και ο Μπούμπουρας που αποχώρησε,τα έξοδα για μια ομάδα σε νησί είναι πολύ μεγάλα και με έσοδα 500χιλ για να έχεις μια πληρωμένη ομάδα με επιπεδο πλέι οφ απλά ,θες να βάζεις από την τσέπη σου σχεδόν 1,5εκ το χρόνο .Τρελά λεφτά όσο καλός επιχειρηματίας και αν είσαι,εκτός αν μιλάμε για "τζάκι"οικογένεια... Συνεπώς η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη.

Οταν επιχειρηματίες όπως ο Ζομπανάκης και ο Μπούμπουρας που έχουν σοβαρή οικονομική επιφάνεια και υγεία και σου λένε δεν πάει άλλο,τι περιμένουμε; Αρης και ΠΑΟΚ κουβαλάνε αμαρτίες του παρελθόντος αλλά ακόμα και χωρίς αυτές κανείς δεν ενδιαφέρεται. Ούτε καν ο Ιβάν Σαββίδης που τα 4-5 μύρια για αυτόν είναι πετσετάκια.... Προφανώς δεν θεωρούν ότι στο μπάσκετ υπάρχει ανταποδοτικότητα. Άλλωστε και πρωτάθλημα να πάρει ο ΠΑΟΚ πχ μπορεί με τα μέχρι πρότεινος τουλάχιστον δεδομένα να πάιξει στην Ευρωλίγκα; Οι άλλες διοργανώσεις κακά τα ψέματα είναι για να λέμε ότι κάτι κάνουμε....

Με όλα αυτά ειναι σαφέστατο ότι η Basket League έχει πιάσει πάτο και έχει μείνει σε αυτόν. Έχει βαλτώσει. Και δεν υπάρχει φως....Μάλιστα με την αποχώρηση Γιαννακόπουλου τα πράματα είναι ακόμα χειρότερα. Αν δεν επανέλθει και ο Ολυμπιακός μετά τις εξελίξεις στο πράσινο στρατόπεδο,η λίγκα φθίνει ακόμα περισσότερο. Η περίφημη αποκέντρωση καταρρέει όταν μεγάλα νησιά όπως η Κρήτη με τον ΑΓΟΡ και η Λήμνος δηλώνουν αδυναμία ενώ είχαν και σοβαρούς οικονομικούς παράγοντες .Ολόκληρη Ρόδος δυσκολεύεται να αγκομαχά απλα στην Α 1 με τον Κολοσσό. Και κακά τα ψέματα να μπει στο μπάσκετ ποιός να κάνει τι; Το άθλημα στην Ελλάδα είναι για οπαδούς βασικά. Οταν μια κοινωνία τοπική δε στηρίζει τον επιχειρηματία και τα έσοδα είναι μετά βίας 400-500χιλ,τότε να μπεις να έχεις άγχος για να βολοδέρνεις να σωθείς; Ολόκληρες παραδοσιακές δυνάμεις με νύχια και με δόντια αγκομαχούν να τα βγάλουν πέρα για να είναι παρούσες. Άλλες όπως ο Πανιώνιος έχουν τόσα θέματα που ακόμα και οι οργανωμένοι οπαδοί δεν θέλουν τον συλλογό τους στα μεγάλα σαλόνια!

Κατάντια... Και ακόμα μεγαλύτερη κατάντια όταν στο μπάσκετ πάνε να μπουν ή μπαίνουν κατά καιρούς άνθρωποι που δηλώνουν επιχειρηματίες ενώ κανείς δεν ξέρει τι δουλειά κάνουν και τι θέλουν από την εμπλοκή τους στο χώρο...Φως όχι δεν υπάρχει μην κοροιδευόμαστε. Ακόμα και η κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών που είναι απόλυτα σωστή απόφαση,το πολύ πολύ να ανεβάσει τα έσοδα των ομάδων στα 600-700χιλ χωρίς να ξέρουμε αν θα έχουν κόσμο τα γήπεδα και τι θα γίνει με τους χορηγούς στην μετά κορωνοιό εποχή....

Θεωρώ εξωπραγματικό και απαγορευτικό το 800αρι λόγω εποχής. Αλλά δεν βλέπω να μπαίνουν επενδυτές. Καθώς τα θεμέλια είναι λάθος στην Ελλαδα.Ο αθλητισμός δεν θεωρείται επιχείρηση και διασκέδαση για τον πελάτη και ακόμα και οι μεγάλες ομάδες δεν έχουν καν καλά καλά μάρκετινγκ. Ο κόσμος λειτουργεί σαν οπαδός και όχ σαν φίλαθλος. Γήπεδα καλά καλά δεν υπάρχουν και ακόμα και τα 1000 άτομα που μάζευαν πχ ΑΓΟΡ και Ήφαιστος δεν επαρκούν για τίποτα. Οσο οι τοπικές κοινωνίες δεν επενδύουν τον οβολό τους και όσο μεγάλοι επιχειρηματίες δεν βρίσκουν τον λόγο να επενδύσουν σε ιστορικές ομάδες καθώς θα πρέπει να πληρώνουν αμαρτίες άλλων και να έχουν οπαδούς νταβατζήδες,καληνύχτα.....Απλά θα κουτσοπαλεύουμε με ένα κολλεγιακό πρωταθληματάκι όπως λέμε για να αναδεικνύουμε βασικά Αμερικανούς για να πάνε σε καλύτερες λίγκες. Πάλι καλα που έχουμε και αυτό δηλαδή ειδάλλως δεν θα κουνιόταν φύλλο....

Οι εξελίξεις στον Παναθηναϊκό ήταν μάλλον προδιαγεγραμμένες. Ασχέτως των εξελίξεων στα διοικητικά με την αποχώρηση Γιαννακόπουλου που πάντως δεν παρατά νομίζω εντελώς τον σύλλογο και θα βοηθήσει λίγο για να σταθεί στα πόδια του μέχρι την επόμενη ημέρα, ο Γιώργος Βόβορας θα ήταν στο τιμόνι του συλλόγου στην μετά Πιτίνο εποχη. Ο Αμερικανός ακόμα και αν δεν είχαμε την πανδημία θα έφευγε το καλοκαίρι και ο ίδιος ο Γιαννακόπουλος είχε προλογίσει τον Βόβορα ως τον διάδοχο. Άλλωστε ακόμα και αν έμενε με τα ίδια δεδομένα,ο Σάρας δεν ερχόταν,ο Ζοτς δεν γύριζε,τα νούμερα δεν έβγαιναν για κόλπο γκρόσο των πάγκων και ο Βόβορας θα έπαιρνε το χρίσμα και το ρίσκο.

Μην ξεχνάμε ότι η καρέκλα του πάγκου του τριφυλλιού μετά τον Ομπράντοβιτς είναι κυριολεκτικά ηλεκτρική και δεν στεριώνει κανείς ενώ όλοι έφυγαν αποτυχημένοι,από τον Τζόρτζεβιτς μέχρι τον Πασκουάλ και ακόμα και ο Πιτίνο που ψιλοπέτυχε την πρώτη σεζόν να μαζέψει τα ασυμμάζευτα αλλά στην επόμενη πάλι δεν ήρθε στην αρχή και αν δεν είχαμε την πανδημία μάλλον θα έιχε γκρίνια μεγάλη. Σαφώς ο πάγκος του ΠΑΟ όταν συγκρίνεται με εποχή Ζοτς και τις επιτυχίες του Σέρβου,οδηγεί σε αδόκιμες συγκρίσεις και όποιος αναλαμβάνει ξέρει ότι κυνηγά το Τζόκερ του μπάσκετ!

Ο Γιώργος Βόβορας επικοινωνιακά θεωρείται έκπληξη μεγατόνων και πισωγύρισμα... Είναι όμως έτσι;Γιατί θα πρέπει να έρχονται Σέρβοι τύπου Τζόρζτεβιτς και μεγάλα ονόματα με μεγάλες απαιτήσεις που δεν έφεραν εις πέρας αλλά είχαν στήριξη; Ο Βόβορας έχει κάνει το αγροτικό του δίπλα στους τελευταίους προπονητές του ΠΑΟ που ήταν μεγάλα ονόματα και καθώς όλοι είχαν να πουν καλα λόγια και δεν τον άλλαξαν,προφανώς κάτι καλό κάνει. Ασφαλώς άλλο ασίσταντ και άλλο πρώτος που έχεις και τις ευθύνες. Αν ο Βόβορας πάντως λεγόταν Βόβοριτς ο κόσμος δεν θα αγχωνόταν τόσο. Ο Έλληνας προπονητής όμως απαξιώνεται και οι ξένοι απαθεώνονται και από τα Μέσα και από τους οπαδούς.

Ο δε Βόβορας δεν είναι δημοσιοσχετίστας,δεν είναι μπλαμπλατζής ,δεν είναι επικοικωνιακός και έτσι πολλοί λένε "Που πάμε με τον ...Βοβοράκο"! Ομως δεν είναι έτσι.Κάποια στιγμή και στην Ελλάδα θα πρέπει να πάψουμε να κρίνουμε τους ανθρώπους πόσο κάνουν ή όχι για μια δουλειά,με βάση το ντυσιμό τους και το ακριβό τους κοστούμι,τις καλές πολιτικές τους επαφές,το μπλα μπλα και το παπατζιλίκι,το πόσο καλοί διαδρομιστές και δημοσιοσχετίστες είναι. Ο Βόβορας δουλεύει μεθοδικά,δεν μιλά,πρώτος πάει,τελευταίος φεύγει. Η ομάδα του μάλιστα κατεβάζει ταχύτητα και του δίνει την ευκαιρία.Γιατί να μην χαρούμε που ένα Ελληνόπουλο αναλαμβάνει σε τόσο μικρή ηλικία ένα τόσο βαρύ πάγκο; Η Μπαρτσελόνα έδωσε στον βοηθό Πασκουάλ τα σκήπτρα προ 13ετίας. Ο ΠΑΟ γιατί να μην το κάνει; Επειδή στην Ελλάδα έχουμε μάθει στο φαίνεσθαι και στο μπλα μπλα;

Ο Βόβορας εμένα μ' άρεσε από παλιά. Είχε έρθε και ένα τρίωρο στην εκπομπή μου στον Sport24radio 103,3 και είχαμε πει πολύ ωραία πράματα. Ωραίος τύπος,ευχάριστος,σοβαρός,διαβασμένος,δουλευταράς. Δεν σου γεμίζει το μάτι εμφανισιακά επειδή είναι απλός άνθρωπος,δεν μιλάει πολύ και σου φαίνεται αδύναμος. Η ήρεμη δύναμη δεν κάνει την δουλειά δεν λένε όμως; Εμένα μ άρεσε το σκεπτίκο του και πάντα έλεγα ότι πρέπει να παρει την ευκαιρία του.Την πήρε πρόσκαιρα με τα δύσκολα ματς φέτος σε Κάουνας και Μόναχο μετά την απομάκρυνση Πεδουλάκη με την ομάδα σε χάλια μαύρα αγωνιστικά και ψυχολογικά και ο Βόβορας έκανε παρέλαση σε δύο δύσκολες έδρες με εξαιρετικό μπάσκετ και παρέμβαση με το τρομερό 20-0 στο β' ημίχρονο στο Μόναχο με την Παπαπέτρου στο "2'!

Μεγάλο ρίσκο που αν δεν έβγαινε θα έτρωγε κράξιμο αλλά ρίσκαρε. Αυτο μου έδειξε ότι ο .....Βοβοράκος δεν φοβάται και εκτός από πολύ μπάσκετ είναι και μαγκας στο πάγκο και ας μην σου γεμίζει το μάτι. Ασφαλώς δεν ξέρω αν αντέχει την πίεση του πάγκου. Υπάρχουν προπονητές όπως ο επίσης "ξέρω πολλά καντάρια μπάσκετ" Τρινκέρι που στην πίεση του πάγκου της Εθνικής μας ,κλάταρε.... Ομως δεν πρέπει να πάρουν την ευκαιρία; Και τώρα με το μπάτζετ να πέφτει και χωρίς στόχους ουσιαστικά και ειδικά αν ο ΠΑΟ δεν πάιξει Ευρωλίγκα ο Βόβορας έχει την ευκαιρία του και είναι ευκαιρία.

Αν πάει καλα χωρίς την άμεση πίεση ο ΠΑΟ θα έχει κερδίσει ένα προπονητή για χρόνια. Και θα έχει για βάση αναγκαστικά το Ελληνικό στοιχείο και άρα μέλλον. Και έχει πλέον πίστωση χρόνου. Αν πάει καλά ο ιδιος μπάινει αθόρυβα και γρήγορα στην πρώτη γραμμη και θα βρίσκει εύκολα μετά καλές δουλειές ακόμα και αν φύγει από τον ΠΑΟ σε μερικά χρόνια. Αν παίξει στην Ευρωλίγκα τελικά ο ΠΑΟ ασφαλώς θα υπάρχει όχι τόσο πίεση για τα πλέι οφ αλλα γκρίνια αν έρθουν κακές και βαριές ήττες.

Ομως και ο οργανισμός ΠΑΟ και ο κόσμος πρέπει να στηρίξουν. Στην τελική όλοι έρχονται και φεύγουν και η ομάδα Φ4 δεν έχει δει. Ας δώσουν 1-2 χρόνια αβάντα σε ένα νέο και άφθαρτο αλλά καταρτισμένο τεχνικό που έχει δείξει ότι ξέρει,διαβάζει,μελετά,ρισκάρει και μπορεί να βγει κάτι καλό. Ολοι και τα Μίντια πρώτα πρέπει να τον στηρίξουν. Στην τελική καλό και σοβαρό παιδί είναι ,γιατί να μην χαρούμε; Ο Βόβορας τέλος θα πρέπει να έχει και τον απαραίτητο σεβασμό καθώς μπορεί να μην σου γεμίζει το μάτι ή να τον φοβάσαι και μπορεί να μην λεει ωραίες ιστορίες όπως ο Πιτίνο,αλλά είναι αρέσει δεν αρέσει ο προπονητής σε μια πολύ μεγάλη ομάδα! Καλή επιτυχία Γιώργο!

Ο θόρυβος που προκλήθηκε από την απειλή του Παναθηναϊκού περί αποχώρησης από την Euroleague άρχισε να καταλαγιάζει μετά την ανακοίνωση των υπολοίπων 10 μετόχων. Τότε, πιστεύω, ότι αντιλήφθηκαν άπαντες πως καμία ομάδα δεν μπορεί να φύγει από έναν συνεταιρισμό, έτσι απλά, με μια απόφαση, χωρίς συνέπειες και χωρίς βάρος. Η ανακοίνωση στην οποία αναφέρομαι ήταν ξεκάθαρη: Κανείς από τους 10 μετόχους δεν επιθυμούσε την αποχώρηση του Παναθηναϊκού. Αν όμως ήθελαν οι «πράσινοι» να φύγουν τότε θα είχαν συνέπειες. Και βέβαια έγινε λόγος και για δυσφήμηση του αθλήματος.

Με λίγα λόγια, εκείνη την ημέρα στον Παναθηναϊκό σίγουρα κατάλαβαν ότι δεν θα είχαν απέναντί τους έτσι απλά τον Μπερτομέου. Αλλά τους 10 μετόχους, ενωμένους… Που θα έσερναν τον Παναθηναϊκό σε ένα δικαστικό αγώνα, με τις πιθανότητες νίκης να είναι 99-1 (επιεικώς) υπέρ των μετόχων.

Από τότε, αν παρατηρήσετε χρονικά, η «φασαρία» τελείωσε. Ο Παναθηναϊκός έφερε το αίτημά του για «κοινή συναινέσει αποχώρηση» στην Γενική Συνέλευση και συνάντησε τον «τοίχο» των απέναντι. Αναμενόμενο… Όπως αναμενόμενο ήταν να παραμείνει στην Euroleague.

Δεν υπάρχει πιο άκυρο και πιο αναποτελεσματικό πράγμα από έναν «πόλεμο» που δεν έχει στόχο. Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε με φωνές να επιβάλλει κάτι μέσα σε μια εταιρεία στην οποία είναι μέτοχος. Με θόρυβο, με συνέντευξη Τύπου, με ύβρεις, με προσβολές. Και φυσικά μόνος του, χωρίς συμμάχους.

Άλλο που δεν ήθελε το… απέναντι στρατόπεδο. Ποιος ήταν ο στόχος του Παναθηναϊκού; Η διάλυση της διοργάνωσης; Να φύγει ο Μπερτομέου; Να αλλάξει το οικονομικό στάτους; Και ήταν αυτός ο τρόπος;

Και με επιχειρήματα που ισοπεδώθηκαν (όπως αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος) στην Γενική Συνέλευση της Δευτέρας. Μα οι ίδιοι οι «πράσινοι» έλεγαν επίσημα «όχι απλώς δεν θα πληρώσουμε τη ρήτρα αλλά θα μας πληρώσουν κιόλας».

Τελικά κανείς δεν θα πληρώσει κανέναν και φυσιολογικά ο Παναθηναϊκός παραμένει στην Euroleague. Εκεί όπου σίγουρα θα πρέπει να συνεχίσει να έχει κριτική στάση, αλλά όχι με αυτόν τον τρόπο. Δεν μπορεί οι υπόλοιποι συνέταιροι να βλέπουν τον Παναθηναϊκό να δημοσιοποιεί τα θέματα της εταιρείας, έτσι απλά, χωρίς συνέπειες. Με τα Media δεν… κέρδισε κανείς.

Θέλει στρατηγική. Θέλει τέχνη. Θέλει συμμαχίες, να πείσεις κάποιους να εμπιστευτούν το πλάνο σου.

Προσωπικά, πολλές φορές έχω εκφράσει την αντίθεσή μου και με αιχμηρό τρόπο απέναντι στον Μπερτομέου. Στα περισσότερα απ’ όσα αναφέρει ο Παναθηναϊκός συμφωνώ απολύτως ότι πρέπει να γίνουν αλλαγές. Όχι όμως με αυτό τον τρόπο.

Ο Παναθηναϊκός είναι μέτοχος στην Euroleague και ακριβώς έτσι θα πρέπει να συμπεριφέρεται. Όχι σαν αντάρτης στο βουνό. Τώρα κατάλαβε ότι στο πλαίσιο μιας εταιρικής συνεργασίας δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι σαν μοναχικός καβαλάρης, όσο ισχυρό brand κι αν είσαι.

Ως μέτοχος πρέπει να έχει στόχο τη βελτίωση του προϊόντος. Να γίνει η Euroleague καλύτερη. Κι όχι να περνά μηνύματα ότι πρόκειται για μια εταιρεία «αρπαχτής» που σύντομα θα καταρρεύσει! Αν είναι δυνατόν… Ποιους συμμάχους, από τους συνεταίρους του, θα εξασφαλίσει με αυτό τον τρόπο;

Πιθανότατα είναι μια μεγάλη ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό ώστε να επαναπροσδιορίσει τις θέσεις και το ρόλο του και ταυτόχρονα να ανασυνταχθεί και να αλλάξει στρατηγική. Φυσικά θα πρέπει να υπάρχει έλεγχος και κριτική, αλλά όχι με αυτόν τον τρόπο.

Το 2025, όταν λήγουν τα δεκαετή, θα πρέπει να είναι ο στόχος για τη μεγάλη αλλαγή. Και μέχρι τότε, ας διεκδικήσει κάποιες μικρές αλλά σημαντικές. Θα έχει ωφελήσει την Euroleague, αφού πρώτα όμως φροντίσει να αποκαταστήσει τη φήμη του εντός των μετόχων.

Εμ, δεν ειναι παντου οπως στο Ελλαδισταν που κανει οτι γουσταρει ο καθενας. Εκει οι υπογραφες μετρανε και δεν μπορεις να κανεις οτι σου κατεβει.

Σε οτι εχει να κανει με τον παναθηναικο τωρα, ελπιζω να δημιουργησει μια αξιομαχη ομαδα και να μην γινει σακος του μποξ, ειναι κριμα για ενα απο τα κορυφαια κλαμπ να πεσει σε ανυποληψια.

Παντως δεν ειναι θετικο σημαδι πως ο Αλβερτης εφυγε, ενω κατι ακουγεται και για τον Μανο Παπαδοπουλο ο οποιος ειναι ο μεγαλομετοχος του παο εδω και καποια χρονια.

Η απουσία του Μάνου Παπαδόπουλου από την σημερινή (22/6) ΓΣ της Euroleague προκάλεσε πολλά ερωτηματικά. Μαζί έφερε και μια έντονη φημολογία με σενάρια που μιλούσαν ακόμα και για αποχώρηση, αλλά και πρόταση της Zenit. Το όλο θέμα δείχνει να έχει καλύψει ένα πέπλο μυστηρίου.

Από τον Παναθηναϊκό, πάντως, έλεγαν ότι ο Μάνος Παπαδόπουλος δεν έδωσε το παρών λόγω μιας αδιαθεσίας.

Το όλο θέμα πάντως, έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις και γύρω του έχει αναπτυχθεί μια έντονη φημολογία. Που βρίσκεται η αλήθεια κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά. Αν… τρέχει κάτι ή αν δεν τρέχει απολύτως τίποτα θα φανεί σύντομα.

Βέβαια, όπως είπαμε οι «πράσινοι» έλεγαν ότι ο Παπαδόπουλος δεν έδωσε το παρών λόγω μιας αδιαθεσίας.

Όλα ξεκίνησαν όταν διέρρευσε ότι ο Παναθηναϊκός εκπροσωπήθηκε στην ΓΣ από τον Τάκη Τριαντόπουλο (ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είχε ανακοινώσει μετά την περίφημη συνέντευξη Τύπου του, όπου έριξε την βόμβα για αποχώρηση από τον σύλλογο, ότι ο Τριαντόπουλος και ο Παπαδόπουλος θα… τρέχουν πλέον την ομάδα) και τον γενικό γραμματέα του Ερασιτέχνη, Παναγιώτη Μπόμη.
Η ΓΣ ήταν κρίσιμη για το «τριφύλλι», καθώς ένα από τα βασικά θέματα συζήτησης ήταν το αίτημα του Παναθηναϊκού για παραχώρηση της άδειας και των μετοχών του σε άλλη ομάδα και αποχώρηση του συλλόγου από την Euroleague, κάτι που οι ομάδες μέτοχοι δεν το επέτρεψαν τελικά.

Όταν μαθεύτηκε ότι ο Μάνος Παπαδόπουλος δεν ήταν εκεί, άρχισε να ξεσπάει μια έντονη φημολογία με πολλά σενάρια, όπως είπαμε και στην αρχή.

Οι φήμες για παραίτηση, αποχώρηση και πρόταση της Zenit.

Κάποια σενάρια ανέφεραν ότι ο Μάνος Παπαδόπουλος παραιτήθηκε και αποχωρεί από τον προεδρικό θώκο (στην σύνθεση του ΔΣ φαίνεται ότι την θέση του προέδρου κατέχει ο Παπαδόπουλος) και την ομάδα.

Κάποια άλλα σενάρια σιγοντάριζαν αυτήν την φήμη που μόλις που είπαμε, αλλά πήγαιναν και λίγο παραπέρα και ανέφεραν ότι ο Παπαδόπουλος έχει δεχτεί πρόταση από τη Zenit του Xavi Pasqual για να πάει στην Αγία Πετρούπολη και να αναλάβει σημαντικό πόστο στην ομάδα.

Αυτή πάντως, είναι η πρώτη φορά μετά από τέσσερις δεκαετίες παρουσίας του Μάνου Παπαδόπουλου στον Παναθηναϊκό που τίθεται τέτοιο ζήτημα και βγαίνουν στην επιφάνεια τέτοια σενάρια.

Ο Παπαδόπουλος πάντα ήταν αφοσιωμένος στον Παναθηναϊκό και την οικογένεια Γιαννακόπουλου. Κανείς δεν πίστευε ότι η οποιαδήποτε πρόταση θα τον έκανε ποτέ να σκεφτεί να αφήσει τον Παναθηναϊκό.

Πάντως οι πληροφορίες αναφέρουν ότι αυτή η πιθανότητα, να αποχωρήσει δηλαδή, συγκεντρώνει αρκετές πιθανότητες. Ολα πάντως, θα ξεκαθαρίσουν μια και καλή τις επόμενες μέρες.

Και ακομα περιμενουμε να μαθουμε απο τους εγκριτους δημοσιογραφους τον λογο που εφυγε ο Αλβερτης.

Καλά ο Γιαννακόπουλος φαίνεται να έχει καταντήσει σαν τον Αλαφούζο.Αναμένω εξελίξεις.

Ο Ολυμπιακός μπαίνει με δυναμική στην κούφια νέα εποχή όχι μόνο για τον ίδιο καθώς οι δύο αρχηγοί του είναι στα τελευταία μέτρα της καριέρας τους αλλά και γενικά λόγω πανδημίας.Τα οικονομικά προβλήματα πέρσι, η αποχώρηση από την Α1 πρόπερσι και η αποτυχία στο μεγάλο στοίχημα και εγχείρημα Μπλατ σε συνδυασμό με το ότι Σπανούλης-Πρίντεζης είναι στην δύση της καριέρας τους,έφεραν μεγάλη απογοήτευση στο λιμάνι. Όμως αρχικά μάλλον συμμαζεύτηκαν τα οικονομικά χωρίς να ξέρουμε παραπάνω. Η διοίκηση έκανε κίνηση ματ μεσούσης της σεζόν επιτυγχάνοντας συμφωνία για την επιστροφή Μπαρτζώκα που ήθελε ο κόσμος-σ.σ αυτός που ένα μέρος του είχε πάντως οδηγήσει στην έξοδο τον Έλληνα κόουτς πριν χρόνια!-και που είναι ο μόνος ίσως έτοιμος τώρα να πάρει μια ομάδα που θέλει αναδιάρθρωση αλλά και πρωταθλητισμό ταυτόχρονα και που ξέρει πολύ καλά να διαλέγει ξένους παίκτες. Μάλιστα σε μια χαμένη σεζόν αν δεν είχαμε την διακοπή της πανδημίας, με τις άμεσες διαρθρωτικές αλλαγές ο Μπαρτζώκας είχε καταφέρει να κάνει και πάλι αξιόλογο για όλους αντίπαλο τον Ολυμπιακό. Ο Μπαρτζώκας θεωρείται μάλιστα μετρ να οδηγήσει τους ερυθρόλευκους στην μετά της παλιάς αρχηγείας εποχή ....Η Α1 και η μη συμμετοχή φαίνεται ότι συνηθίστηκε πια και ειδικά εδώ βόλεψε και η πανδημία...

Συνεπώς ο νέος Ολυμπιακός άρχισε να κτίζεται μεσούσης της σεζόν στο μυαλό του Μπαρτζώκα και ξαναγίνεται ομάδα ήδη. Οι ερυθρόλευκοι ξαναβρήκαν ηρεμία, πλάνο, στόχο, αισιοδοξία και ο κόσμος μετά τις εξελίξεις και στον ΠΑΟ ζεστάθηκε πάλι. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι έχει δρόμο ακόμα να διαβεί στον δρόμο για επιστροφή στο Φ4 αλλά υπάρχει όραμα πια και όρεξη. Ακόμα δεν έχει ξεκαθαριστεί το νέο οικονομικό τοπίο για κανένα αλλά φαίνεται σίγουρο ότι οι Αγγελόπουλοι ανεβάζουν το μπάτζετ έστω και λίγο συν ότι γλιτώνουν από την αλλαγή στην εφορία. Για να το κάνουμε λιανά με τα όσα ξέρουμε εμείς πάνω κάτω, ο Ολυμπιακός πέρσι είχε ένα μπάτζετ καθαρά αγωνιστικά κοντά στα 7εκ. Ο Μιλουτίνοφ θα ήθελε φέτος 1,5εκ+ και ο Ολυμπιακός ορθώς τα θεώρησε πολλά. Με πρόχειρους υπολογισμούς από την μείωση συμβολαίου στον Πρίντεζη (πέρσι είχε σχεδόν 1,5εκ!) και ένα κέρδος σχεδόν 1,5εκ από την εφορία και κάτι ψιλά από την διαφορά στο πάγκο με τα πολλά πχ που έπαιρνε ο Μπλατ, ο Ολυμπιακός γλιτώνει και έχει για ξόδεμα 2,5εκ. Είναι αυτά που δίνει για μια μεγάλη κίνηση.

Οι διόσκουροι Σπανούλης-Πρίντεζης χωρίς Α1 μπορούν να έχουν μια σεζόν που να βοηθήσουν στα αποδυτήρια και με την εμπειρία τους χωρίς να περιμένει πολλά από αυτούς ο Μπαρτζώκας. Αποφάσισε να μείνουν επειδή ακριβώς δεν καταλαμβάνουν πια μεγάλο μέρος του μπάτζετ και δεν υπάρχουν από αυτούς οι απαιτήσεις να σκοράρουν και να παίρνουν την ομάδα πάνω τους. Το Ελληνικό στοιχείο μεγαλώνει και δίπλα στον Παπανικολάου που είναι πλέον η παλιά καραβάνα σε επίπεδο συμμετοχής στο παιχνίδι, προστέθηκε και ο Λαρεντζάκης που είναι παίκτης που προσφέρει και στην άμυνα και παίζει και στο 2 και στο 3. Μην ξεχνάμε και τον ταλαιπωρημένο από τραυματισμούς Χαραλαμόπουλου και έτσι το 3αρι κλείνει άμεσα με Ελληνες παίκτες μάλιστα. Από τους ξένους έμειναν ήδη Μακίσικ και Έλις που αποκτήθηκαν πέρσι μεσούσης για να μείνουν....Ο Χασάν Μαρτίν αναμένεται να είναι ο νέος Χάινς για τους ερυθρόλευκους που λογικά θα πάρουν και ένα ακόμα καλό ψηλό. Άλλωστε χωρίς Α1 ναι μεν το Ελληνικό στοιχείο μεγαλώνει αλλά όχι ότι ήταν απαραίτητο λόγω κανόνων.

Ο Ολυμπιακός απέκτησε και τον Τζένκινς από τον Αστέρα που είναι παίκτης οικονομίας, ομάδας. Ένα εργαλείο που θέλει κάθε προπονητής καθώς είναι εξαιρετικός αμυντικός και δίπλα σε ένα καλό στάρτερ δεν χαλάει τις ισορροπίες στην επίθεση και κρύβει αδυναμίες στην άμυνα (πχ του Σπανούλη όταν παίζουν μαζί). Φτηνή σχετικά και καλή λύση αρκεί να αποκτηθεί ο Σλούκας. Που είναι το κλειδί για τον Ολυμπιακό. Αν αποκτηθεί ο Σλούκας μαζί μάλιστα πχ και με τον Γκιλ, ο Ολυμπιακός με τον καλό κόουτς που έχει και την εμπειρία και βαριά φανέλα θα είναι στα φαβορί για οκτάδα και βλέπουμε. Ο Σλούκας κάνει την διαφορά και ο Ολυμπιακός έχει την άνεση να του δώσει σχεδόν 2εκ. Είναι θέμα βασικά Φενέρ που λογικά θα του προτείνει μείωση και έτσι θα "ελευθερωθεί". Από εκεί και πέρα είναι απόφαση του Σλούκα αν θέλει να γυρίσει αν και οι κινήσεις Μπαρτζώκα δείχνουν ότι επιτευχθεί συμφωνία. Ο Γκιλ στο σενάριο αυτό θα είναι το κερασάκι στην τούρτα καθώς είναι παίκτης του Μπαρτζώκα όπως λέμε και επειδή δεν χωρά σε πρωταγωνιστικό ρόλο σε μεγάλο κλαμπ, ίσως έρθει με 300χιλ λιγότερα σε μια ομάδα που όμως θα ανεβάσει πάλι την αξία του. Ενώ φυσικά αναμένεται να κλείσει και ο Χάρισον επίσης στο 2 που είναι σκόρερ από την Γαλατά ενώ αν δεν έρθει ο Γκιλ ίσως μείνει ο Ράμπιτ με λιγότερα χρήματα.

Συνεπώς στην περιφέρεια αν αποκτηθεί ο Σλούκας ο Ολυμπιακός θα έχει τον Έλληνα άσο μαζί με τους Σπανούλη, Τζένκινς, Μακίσικ, Χάρισον, Λαρεντζάκη και ερωτηματικό αν θα μείνει ή θα δοθεί δανεικός ο Κόνιαρης. Στην ουσία καθώς φαίνεται υπερπληθώρα παικτών, Λαρεντζάκης-Μακίσικ πάνε και στο 3 πίσω από τον Παπανικολάου και υπάρχει και ο Χαραλαμπόπουλος. Άρα εφόσον αποκτηθεί ο Σλούκας και ο Χάρισον (ή Ντέτμον πχ) ο Μπαρτζώκας θα έχει όλων των ειδών τους παίκτες και πολλές εναλαγές σχημάτων. Σύνολο 8 παίκτες και αν μείνει ο Κόνιαρης 9! Ο τελευταίος μπορεί να μείνει καθώς κλασικό πόιντ θα είναι Σλούκας-Τζένκινς και λίγο Σπανούλης. Στους ψηλούς Πρίντεζης, Βεζένκοφ(μένει η συμφωνία αλλά έκανε καλά παιχνίδια με τον Μπαρτζώκα), Έλις, Μαρτίν. Δύο ψηλοί Μπαρτζώκα δηλαδή με αλλοιώσεις, αλλαγές στην άμυνα, πικ εν ρολ. Λογικά ο Γκιλ θα είναι το κόλπο γκρόσο καθώς στην φροντ λάιν εντοπίζονται θέματα. Αφενός μεν λείπει το βαρύ κορμί τύπου Μιλουτίνοφ και επίσης ο Πριντεζης δεν είναι ο παλιός Πρίντεζης. Επίσης Έλις-Μαρτίν δεν έχουν την εμπειρία για να είναι άμεσα μόνοι τους και δεν είναι ο παλιός Σπανούλης να φτιάχνει κάθε χρόνο ένα άγνωστο ψηλό σε παίκτη του 1,5εκ! Συνυπολογίζουμε και τον Ράμπιτ που παίζει 4-5 και είναι λύση τίμια αλλά με πολύ λιγότερα από τα περσινά χρήματα(600;).

Είναι ο αθλητισμός η πιο δυνατή πλατφόρμα για να εκφραστούν διαφορετικές απόψεις; Μπορεί το μπάσκετ να βγει μπροστά και να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος του αθλητικού ακτιβισμού;

Πριν μερικά χρόνια και ούτε καν δεκαετίες, τέτοια ερωτήματα θα θεωρούνταν καθαρά φιλολογικά. Γιατί άλλωστε να μπλεχτεί ο αθλητισμός και δη το μπάσκετ σε ζητήματα που άπτονται της κοινωνίας και του πολιτισμού. Τα γεγονότα, όπως και τα χρόνια άλλωστε, τρέχουν και μας προλαβαίνουν.

Η δολοφονία του George Floyd δεν ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, αλλά ακόμη μια σταγόνα σε έναν ωκεανό βίας κατά των μαύρων ανθρώπων, φαινόμενο που έχει στιγματίσει όχι μόνο τις ΗΠΑ αλλά και αναρίθμητες χώρες στις οποίες συμβαίνουν συχνά τέτοια περιστατικά.

Με αφορμή λοιπόν τις συνεχιζόμενες διαδηλώσεις σχεδόν σε ολόκληρη την Αμερική, το Basketblog εξετάζει την διαρκή άνθηση και γιγάντωση του αθλητικού ακτιβισμού και παρουσιάζει περιπτώσεις παικτών που κατά το παρελθόν εξέφρασαν δυναμικά την αντίθεσή τους στον ρατσισμό κατά των μειονοτήτων.

Ο Lew Alcindor ή αλλιώς Kareem Abdul-Jabbar.

Ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στο ΝΒΑ με 38,387 πόντους ρίσκαρε την φήμη και την καριέρα του, παίρνοντας δημόσια θέση για ζητήματα που ειδικά τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 δεν θίγονταν με την σημερινή «ευκολία» ή «άνεση».

Lew Alcindor — known now as Kareem Abdul-Jabbar — with UCLA in 1969. (Associated Press)

Ο Alcindor το 1971 σε ηλικία 24 ετών ασπάστηκε το Ισλάμ και σε μια κίνηση με ιδιαίτερο νόημα άλλαξε το όνομά του σε Kareem Abdul-Jabbar, διαμαρτυρόμενος για την αντιμετώπιση των Αφροαμερικανών στην Αμερική, ακολουθώντας το παράδειγμα του Muhammad Ali. Ταυτόχρονα υποστήριξε με θέρμη την απόφαση του κορυφαίου μποξέρ να αρνηθεί την κατάταξή του στον στρατό κατά την διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ.

Συμμετείχε επίσης σε διαδηλώσεις μετά την δολοφονία του Martin Luther King, Jr. ενώ, σε μια κίνηση που πολλοί αθλητές ούτε θα διανοούνταν, δεν πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 στο Μεξικό, διαμαρτυρόμενος για τις φυλετικές διαμάχες που συντάρασσαν τις ΗΠΑ εκείνη την περίοδο.

Αδιαφορώντας παντελώς για τις συνέπειες στην καριέρα του, έβαλε πλατιά την υπογραφή του στον αγώνα υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όντας πρωτεργάτης του αθλητικού ακτιβισμού. Έγραψε βιβλία, διατηρούσε στήλη στο περιοδικό TIME ενώ το 2016 ο απερχόμενος πρόεδρος Barrack Obama του απένειμε το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας. Ο Jabbar μέχρι και σήμερα, στα 74 του, συνεχίζει να εκφράζεται κατά της ανισότητας.

Bill Russell: Ακτιβισμός 50+ ετών.

Ο παίκτης με τα περισσότερα δαχτυλίδια στο ΝΒΑ, 11 τον αριθμό, συνέβαλε στην ανάδειξη κάθε κοινωνικής αδικίας. Όπως ο Jabbar έτσι και ο μεγάλος Bill Russell ήταν ένας πρωτοπόρος των κοινωνικών δικαιωμάτων και αναμφισβήτητα η απόφασή του να «μπλεχτεί» με ένα τόσο σοβαρό ζήτημα του κόστισε σε υστεροφημία. Σε αντίθεση βέβαια με αθλητές που παρέμειναν σιωπηλοί τον ίδιο καιρό.

Boston Celtics star Bill Russell in 1963 talks with reporters about the boycott of Boston public schools by African-Americans. Children were asked to stay away from regular classes by their parents in protest against what they said was actual, if not legal, segregation. Frank Curtin/AP Photo

Το 1966 έγινε ο πρώτος Αφροαμερικανός προπονητής επαγγελματικής ομάδας στις ΗΠΑ όταν ανέλαβε τους Boston Celtics, όντας ακόμη ενεργό μέλος του ρόστερ! Αυτή η «προαγωγή» ανάγκασε πολλούς από όσους του είχαν φερθεί απαξιωτικά, να τείνουν χείρα φιλίας, ωστόσο ο Russell τους γύρισε την πλάτη, χαρακτηρίζοντας τους υποκριτές. Ως αποτέλεσμα, ανέπτυξε μια σχέση μίσους τόσο με τους οπαδούς των Κελτών και την ευρύτερη κοινότητα.

Το αποκορύφωμα της εχθρικής στάσης προς το πρόσωπό του ήταν η ο βανδαλισμός του σπιτιού του με γκράφιτι και οι εκτεταμένες ζημιές που προκλήθηκαν από τους εισβολείς. Αυτή η κίνηση οδήγησε τον Russell να χαρακτηρίσει την Βοστώνη ως μια «λαϊκή αγορά ρατσισμού». Τα μέσα ενημέρωσης της πόλης του… επέστρεψαν τους χαρακτηρισμούς, αποκαλώντας τον ίδιο ρατσιστή και παρανοϊκό ενώ το FBI έφτιαξε ειδικό φάκελο στον οποίο τον περιέγραφε ως έναν «αλαζόνα νέγρο, που αρνείται να δώσει αυτόγραφα σε λευκά παιδιά».

Σε φιλικό αγώνα ενόψει της σεζόν 1961-62 στο Κεντάκι, ο Russell και οι υπόλοιποι μαύροι παίκτες των Celtics δεν εξυπηρετήθηκαν σε εστιατόριο και αποφάσισαν να μποικοτάρουν το παιχνίδι, μια πρωτόγνωρη και επαναστατική κίνηση σε μια εποχή που κανείς δεν περίμενε από μαύρους να μιλήσουν δημόσια για τις διακρίσεις.

Η κοινωνική δικαιοσύνη ήταν για τον Russell το ύψιστο αγαθό και δεν σταμάτησε ποτέ να την υπερασπίζεται. Το βιογραφικό του στο twitter αναγράφει πρώτα «Civil rights activist» και στην συνέχεια «11x NBA Champ». Αποδέκτης του Προεδρικού Μεταλλίου της Ελευθερίας όπως και ο Jabbar, παρέμεινε ενεργός σε πολιτικό επίπεδο και στις 26 Σεπτεμβρίου 2017 ανέβασε φωτογραφία στην οποία έχει γονατίσει ενώ φοράει το Μετάλλιο, συμπαραστεκόμενος στους παίκτες του NFL.

Η σύλληψη του Bill Walton

Στις 9 Μαΐου 1972 ο σέντερ Bill Walton, προερχόμενος από μια σεζόν χωρίς ήττα με την φανέλα του UCLA, συμμετείχε σε διαδήλωση στο Westwood campus του πανεπιστημίου ενάντια στην απόφαση του Προέδρου Richard Nixon να κλιμακώσει τον πόλεμο στο Βιετνάμ.

Πάνω από 1000 διαδηλωτές απαίτησαν την διακοπή των μαθημάτων, κατέβασαν τις σημαίες της Καλιφόρνια και των ΗΠΑ ενώ εν συνεχεία προχώρησαν σε καθιστική διαμαρτυρία σε κεντρική διασταύρωση της περιοχής. Μετά από παρέμβαση της αστυνομίας, το πλήθος διαλύθηκε χωρίς παρατράγουδα, όμως 50 φοιτητές παρέμειναν και συνελήφθησαν, μεταξύ τους και ο Walton, μετέπειτα σταρ του ΝΒΑ (με Blazers, Clippers και Celtics).

College basketball (and later NBA) star Bill Walton was arrested during an anti-Vietnam War protest on UCLA’s Westwood campus. COURTESY UCLA

Η πρώτη γυναίκα στο ΝΒΑ

Πολύ πριν η Cheryl Miller και η Lisa Leslie φέρουν το γυναικείο μπάσκετ στην επιφάνεια, χαράζοντας τον δρόμο για την δημιουργία του WNBA, η Meyers Drysdale ήταν η γυναικά που έσπασε τα φυλετικά εμπόδια του αθλήματος.

Phoenix Mercury general manager Ann Meyers Drysdale, left, talks with forward Cappie Pondexter at a practice for the 2009 WNBA Finals against the Indiana Fever in Indianapolis.Darron Cummings/AP Photo

Η Drysdale έγινε η πρώτη γυναίκα που έλαβε τετραετή αθλητική υποτροφία στο UCLA και η πρώτη που υπέγραψε συμβόλαιο με ομάδα του ΝΒΑ και συγκεκριμένα τους Indiana Pacers το 1979. Συμμετείχε στα tryouts αλλά δεν επιλέχθηκε στο τελικό ρόστερ.

O Bill Russel μεταξύ άλλων δήλωσε για την Drysdale: «Είναι από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία. Δεν λέω άνδρας ή γυναίκα. Λέω στην ιστορία».Εκτός των άλλων, η θρυλική Meyers Drysdale έχει ακόμη μια πρωτιά, αυτή της περιγραφής αγώνα του NBA από γυναίκα.

Η επιστολή του Craig Hodges

Αν και δεν… πούλησε για ευνόητους λόγους, ο Craig Hodges αποτέλεσε βασικό γρανάζι της ομάδας των Chicago Bulls από το 1988 έως το 1992 και ήταν εκ των κορυφαίων σουτέρ της εποχής. Μετά την κατάκτηση του τίτλου το 1992 οι Ταύροι δέχθηκαν την πρόσκληση του Προέδρου Bush στον Λευκό Οίκο.

Craig Hodges twice led the NBA in 3-point field goal percentage, but the Chicago Bulls guard was released from the league after he wore a dashiki and took a letter for President George Bush to the White House. NATHANIEL S. BUTLER/NBAE/GETTY IMAGES

Παρά την αρχική αντίθεσή του, ακολούθησε την ομάδα, επιλέγοντας μια παραδοσιακή αφρικανική φορεσιά και παρέδωσε στον τότε Πλανητάρχη μια επιστολή στην οποία εξέφραζε την ανησυχία του για την αντιμετώπιση των φτωχών και των μειονοτήτων στις ΗΠΑ. Μετά την επίσκεψη, οι Bulls άφησαν τον ελεύθερο γιατί δεν μπορούσε να παίξει άμυνα…
Διαβάστε περισσότερα για το πώς ο Hodges προσπάθησε ανεπιτυχώς να παρακινήσει τους Jordan και Magic να πάρουν θέση στο αφιέρωμα του Basketblog, με αφορμή το “The Last Dance”.

Το βλέμμα χαμηλά…
Στις 12 Μαρτίου 1996 ο Mahmoud Abdul-Rauf των Denver Nuggets τιμωρήθηκε με αποκλεισμό από τον τότε κομισάριο του ΝΒΑ, David Stern, καθώς αρνούνταν να σηκωθεί την ώρα της ανάκρουσης του Εθνικού Ύμνου πριν από τους αγώνες. Ο Abdul-Rauf πίστευε πως η σημαία είναι σύμβολο καταπίεσης και πως οι ΗΠΑ είχαν μια μακρά ιστορία τυραννίας.

After Mahmoud Abdul-Rauf (center) refused to stand for “The Star-Spangled Banner” before games, saying that the flag was a symbol of oppression and that the United States had a long history of tyranny, the NBA suspended him. MICHAEL S. GREEN/AP PHOTO

Σύντομα η λίγκα και ο παίκτης συμφώνησαν σε έναν συμβιβασμό. Ο Abdul-Rauf θα κοιτούσε χαμηλά με τα μάτια κλειστά όταν παιζόταν ο Εθνικός Ύμνος, κάτι που συνέχισε να κάνει, λέγοντας μια μουσουλμανική προσευχή. Καθώς ο Abdul-Rauf έδειχνε τον σεβασμό του, τέσσερις υπάλληλοι τοπικού ραδιοφωνικού σταθμού, εισήλθαν παράνομα σε τζαμί παίζοντας με τρομπέτες τον αμερικανικό ύμνο, αντιδρώντας στην τακτική του Abdul-Rauf. Πέντε χρόνια αργότερα, εμπρηστές έκαψαν το σπίτι του στο Γκάλφπορτ του Μισισίπι.

Η σιωπηλή διαμαρτυρία για τον πόλεμο στο Ιράκ
Η Toni Smith βρέθηκε στο επίκεντρο της προσοχής το 2003, όταν γύρισε την πλάτη της στην σημαία πριν από αγώνα του Manhattanville College, εκφράζοντας την αντίθεσή της στην στρατιωτική επέμβαση στο Ιράκ. Η 21χρονη τότε φοιτήτρια κοινωνιολογίας δεν το έβαλε κάτω πάρα τις απειλές προς το πρόσωπό της αλλά και προς το κολλέγιο της και εξήγησε την πράξη της λέγοντας πως «Πολλοί σηκώνονται και χαιρετούν την σημαία στα τυφλά. Υπάρχουν πολλές ανισότητες σε αυτή την χώρα και αρκετά ζητήματα με τα οποία πρέπει να ασχοληθούμε. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, οι φτωχοί φτωχότεροι και οι προτεραιότητες μας είναι αλλού».

Toni Smith, a 21-year-old sociology major and basketball player at Manhattanville College, turned her back to the flag as the pregame anthem played in silent protest of America’s potential involvement in the Iraq War. STUART RAMSON/AP PHOTO

Τεσσεράμισι λεπτά
Μια ιδιαίτερη διαμαρτυρία έλαβε χώρα στο Knox College στις 29 Νοεμβρίου 2014, μετά την δολοφονία του Michael Brown από αστυνομικούς στο Μιζούρι. Πριν από αγώνα του κολλεγίου, η παίκτρια Ariyana Smith μπήκε στο γήπεδο με τα χεριά της ψηλά και έπειτα έπεσε στο παρκέ για τεσσεράμισι λεπτά, συμβολίζοντας τις τεσσεράμισι ώρες που έμεινε το άψυχο σώμα του Brown στον δρόμο.

Ariyana Smith’s Knox College teammates showed solidarity after the basketball player started the wave of athletic protest about the deaths of black men at the hands of police. CHRIS ZOELLER/THE REGISTER-MAIL

Από το NBA στο Airbnb
Ο Jason Collins είναι ακόμη ένα σπουδαίο παράδειγμα αθλητικού ακτιβισμού. Το 2013 έγραψε ιστορία ως ο πρώτος εν ενεργεία επαγγελματίας αθλητής από τις τέσσερις major διοργανώσεις (NBA, NFL, MLB, NHL) που δήλωσε ανοικτά ότι είναι ομοφυλόφιλος. Σε συνεργασία με την Airbnb συμμετείχε σε εκδήλωση της εταιρείας στο Μανχάταν, με σκοπό την ενημέρωση του κοινού για την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Η γνωστή φίρμα επινοικίασης τον συνεργάστηκε μαζί του, με σκοπό «να νιώσουν οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ότι μπορούν να ανήκουν οπουδήποτε».

«I can’t breathe» από το 2014

Οι τελευταίες λέξεις του Eric Garner όταν ξεψυχούσε στα χέρια του αστυνομικού Daniel Pantaleo στις 17 Ιουλίου 2014, έμελλε να αποτελέσουν το σύνθημα στα χείλη όσων ξεσηκώνονται ενάντια στην αστυνομική βία. Ο Pantaleo ακινητοποιώντας τον Garner με λαβή στο λαιμό, συνέχισε να τον κρατάει δέσμιο όσο και αν το θύμα φώναζε πως δεν μπορεί να αναπνεύσει. Στις 4 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς, ο εισαγγελέας του Richmond County αποφάσισε να μην ασκήσει δίωξη στον Pantaleo, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων.

Οι παίκτες του NBA δεν έμειναν αμέτοχοι, φορώντας μπλουζάκια με την φράση «I can’t breathe» πριν τους αγώνες της 8ης Δεκεμβρίου, μεταξύ αυτών ο LeBron James και ο Kyrie Irving. Ο «Βασιλιάς» τόνισε πως ήταν μια αναγνώριση προς την οικογένεια του Garner που είχε ανάγκη την συμπαράσταση όλων. Για την ιστορία ο Pantaleo εκδιώχθηκε απλώς από το αστυνομικό σώμα, 5 χρόνια αργότερα.

Με μπλουζάκι Cassius Clay
Το δικό του μήνυμα έχει στείλει και ο Carmelo Anthony, παίρνοντας μέρος σε διαδήλωση στην Βαλτιμόρη το 2015. Ο Melo φορώντας ένα t-shirt με το όνομα του Cassius Clay, συμμετείχε στην πορεία προς το Δημαρχείο της γενέτειρας του, διαδηλώνοντας για τον θάνατο του Freddie Gray που υπέστη θανάσιμα τραύματα στην σπονδυλική του στήλη 11 ημέρες νωρίτερα, κατά την προφυλάκισή του.

New York Knicks forward Carmelo Anthony (center) marched to Baltimore City Hall to protest the death of Freddie Gray. PATRICK SEMANSKY/AP PHOTO

Από το πρόστιμο στον διάλογο
Στις 9 Ιουλίου του 2016, αθλήτριες των Minnesota Lynx, New York Liberty και Phoenix Mercury φόρεσαν μπλούζες του κινήματος Black Lives Matter σε αγώνες του WNBA, διαμαρτυρόμενες για την αστυνομική βία κατά των μαύρων. Οι ενώσεις των αστυνομικών θεώρησαν αυτή τη κίνηση ως προσβολή την στιγμή που η λίγκα επέβαλε πρόστιμα στις ομάδες και τις παίκτριες.

From left to right: Minnesota Lynx players Lindsay Whalen, Maya Moore, Rebekkah Brunson and Seimone Augustus wore shirts in support of the Black Lives Matter movement during warm-ups on July 9, 2016. DAVID SHERMAN/NBAE/GETTY IMAGES

Η σέντερ των Liberty, Tina Charles με tweet της αρνήθηκε «να παραμείνει σιωπηλή», αναγκάζοντας την πρόεδρο του WNBA, Lisa Borders να ανακαλέσει τα πρόστιμα και να ξεκινήσει διάλογο. Τοποθετήθηκε μάλιστα, αναφέροντας πως «Όσο κι αν περιμένουμε από τις παίκτριες να συμμορφώνονται με τους κανονισμούς και τις οδηγίες για τις εμφανίσεις των ομάδων, καταλαβαίνουμε επίσης την επιθυμία τους να χρησιμοποιούν τις πλατφόρμες για να συζητούν σοβαρά κοινωνικά ζητήματα».

Το νομοσχέδιο που δεν πέρασε
Η Brittney Griner ήταν το νο.1 pick στο ντραφτ του WNBA το 2013, προερχόμενη από το Baylor University και υποστήριξε την καμπάνια της λίγκας για άνοιγμα προς την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, η πρώτη διοργάνωση που σχεδίασε ποτέ τέτοια καμπάνια.

Το 2017 η Griner, μια από τις ελάχιστες αθλήτριες του WNBA που έχουν δηλώσει δημόσια πως είναι ομοφυλόφιλες, πήρε θέση μαζί με την συναθλήτρια της, Layshia Clarendon, γράφοντας από κοινού ένα άρθρο ενάντια σε νομοσχέδιο της πολιτείας του Τέξας, το οποίο θα περιόριζε το δικαίωμα των μελών της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας να χρησιμοποιούν δημόσιες τουαλέτες και άλλες εγκαταστάσεις. Οι δύο παίκτριες θεώρησαν αυτό το ψήφισμα απειλή για όσες αθλήτριες θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουν αποδυτήρια που για άτομα διαφορετικής φυλετικής ταυτότητας.
«Παρά το γεγονός ότι δεν είμαστε τρανσέξουαλ, ξέρουμε πως είναι να μένεις στο περιθώριο και να μην ταιριάζεις στα κοινωνικά πρότυπα» δήλωσαν χαρακτηριστικά.
Το ψήφισμα απορρίφθηκε τελικά από το νομοθετικό σώμα της πολιτείας.

Και στην Ελλάδα τι;
Αυτές είναι μερικές μόνο από τις αναρίθμητες περιπτώσεις αθλητών του μπάσκετ που πήραν θέση και στάθηκαν στο πλευρό των μειονοτήτων, δίνοντας έναν διαφορετικό αγώνα μαζί τους.
Περνάμε τον Ατλαντικό, προσγειωνόμαστε στην ελληνική αθλητική πραγματικότητα και συνειδητοποιούμε την εκκωφαντική απουσία του αθλητικού ακτιβισμού πλην ελάχιστων εξαιρέσεων.
Ως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα οργανωμένου αθλητικού ακτιβισμού στην Ελλάδα απέναντι σε κάθε είδους ανισότητες καταγράφεται ο ΠΣΑΠ. Με μια πολύ αξιόλογη καμπάνια, το νυν προεδρείο έχει καταφέρει μέσω βίντεο που συμμετέχουν γνωστοί αθλητές της Εθνικής Ομάδας και μη, να προωθήσει το μήνυμα κατά του κοινωνικού ρατσισμού, με όποια μορφή κι αν προέρχεται.

Το ελληνικό μπάσκετ παραμένει αμέτοχο σε μεγάλο ποσοστό και δεν προχωράει σε αντίστοιχες ή παρόμοιες κινήσεις. Οι περισσότεροι μπασκετμπολίστες δεν έχουν σκεφτεί ή ίσως να μην θέλουν να ακολουθήσουν το παράδειγμα των Αμερικανών συναδέλφων τους.
Δυστυχώς οι μειονότητες δεν βρίσκονται σε καλύτερη θέση στην ελληνική κοινωνία και τα περιστατικά βίας εναντίων τους είναι αρκετά συχνά. Τι περιμένουν άραγε οι αθλητές και τοποθετούνται δημόσια; Ο ρατσισμός και η βία δεν είναι «προνόμιο» των ΗΠΑ, αλλά υπάρχουν σε όλο τον κόσμο. Γιατί λοιπόν οι παίκτες δεν βγαίνουν μπροστά; Αποτελώντας πρότυπα για τους νέους, θα έδιναν το καλύτερο παράδειγμα και η φωνή τους θα ακούγονταν πολύ πιο δυνατά και το μήνυμα θα έφτανε σε πολλούς περισσότερους.
Αν πρώτοι οι παίκτες δεν χρησιμοποιήσουν την πλατφόρμα του αθλητισμού και δεν συμπαρασταθούν σε όσους έχουν ανάγκη, ενώνοντας τις φωνές τους, τότε μια από τις χειρότερες αρρώστιες, ο ρατσισμός, θα συνεχίσει να εξαπλώνεται αντί να εξαλειφθεί δια παντός.

Ο κύβος ερρίφθη τελικά και παρά την αρχική του επιθυμία δια στόματος και Δημήτρη Γιαννακόπουλου,ο Παναθηναϊκός συνεχίζει στην Ευρωλίγκα. Οι πράσινοι αρχικά είχαν αποφασίσει να πάνε στο Τσάμπιονς Λιγκ και για τις κόντρες που έχουν με την διοργανώτρια και καθώς καλώς ή κακώς ήταν μια βολική απόφαση μετά τις διοικητικές εξελίξεις.

Ομως προφανως το νομικό επιτελείο τους διαπίστωσε ότι δεν είναι τόσο εύκολο να φυγεις λόγω υποχρεώσεων και ρητρών και έτσι τελικά ο ΠΑΟ δεν φεύγει και η επόμενη αγωνστική σεζόν θα τον βρει στην κορυφαία διοργάνωση. Το ερώτημα βέβαια είναι πως θα πορευθεί σε αυτή η ιστορική ομάδα καθώς "τρέχει" το πωλητήριο των 25εκ από τον Γιαννακόπουλο και καθώς καταγράφεται μια ριζική αναδιάρθρωση αλλά προς τα κατω αρχικά σε ποσά . Ηδη αποχώρησε ξαφνικά ο Αλβέρτης και ακούγονται πολλα για επικείμενη αποχώρηση και του Μάνου Παπαδόπουλου.

Πάντως είναι ξεκάθαρο ότι ο ΠΑΟ κατεβάζει ταχύτητα και προχωρεί σε μια ριζική επαναλειτουργία με σαφώς χαμηλότερα κόστη και πολλές αλλαγές σε πρόσωπα που ήταν σαν θεσμοί! Αυτό δεν είναι και απαραιτήτως κακό όμως καθώς κακά τα ψέματα ο κύκλος που ξέραμε έκλεισε. Ο ΠΑΟ ουτως ή άλλως θεωρώ ακόμα και με την παρουσία Γιαννακόπουλου θα πήγαινε στην νέα σεζόν μεταβατικά λόγω πανδημίας και όχι μόνο. Πλέον κακά τα ψέματα ειδικά αν δεν υπάρχουν -το πιθανότερο δηλ-θεατές,ο ΠΑΟ θα πρέπει για να είναι απλά ανταγωνιστικός να έχει την υποστήριξη του Γιαννακόπουλου που νομίζω ότι μέχρι να βρεθεί και αν ,αγοραστής,δεν θα παρατήσει τον σύλλογο.Απλά δεν θα τρέχει ο ίδιος και θα περιμένει τις εξελίξεις.

Στο πλαίσιο αυτό ο ΠΑΟ στην Ευρωλίγκα θα θελει να έχει μια συμπαθητική ομάδα και αν μπορέσει να διεκδικήσει πλέι οφ. Στόχος του θα είναι να βρει προπονητή για τα επόμενα χρόνια με την επιλογή Βόβορα που δεν θα έχει άγχος και πίεση για το αποτέλεσμα και να αναδείξει τον Ελληνικο κορμό. Μην ξεχνάμε ότι πλέον και χωρίς Καλάθη δεν θα υπάρχει ούτε ένα μεγάλο όνομα να ηγηθεί και να βγει μπροστά. Παρόλα αυτά όμως ο ΠΑΟ έχει ένα καλό υλικό και μια πολύ καλή βάση. Και με ένα μπάτζετ στα 6εκ πάνω κάτω με μείωση δηλ 50%σχεδόν από πέρσι συν το κέρδος της αλλαγής -μείωσης-στην φορολογία,μπορεί να προχωρήσει στο νέο πλάνο και φιλοσοφία.

Πλέον εξ ανάγκης και αυτό δεν ειναι κακό,θα στηριχθεί στους Έλληνες παίκτες.Η τριάδα Παπαπέτρου-Μήτογλου-Παπαγιάννης έλεγα από πέρσι ότι πρέπει να είναι η βάση του για να κτίσει πάνω σε αυτήν. Ο Παππάς λογικά θα μείνει και θα συμπληρωθεί μια αξιόλογη Ελληνική τετράδα που αν υπήρχε ο Καλάθης θα έπρεπε να είναι η σούπερ πεντάδα όπως γράφαμε πέρσι. Για μένα ασφαλώς παίκτες όπως ο Τόμας που δεν μ άρεσε ούτε πέρσι,δεν έχουν θέση στον νέο ΠΑΟ ειδικά με το συμβόλαιο που κουβαλάνε.

Συνεπώς θα αποκτηθεί θεωρώ ένας καλός ξένος πλέι μέικερ τύπου Πάνγκος-Λαπροβίτολα που κοστίζουν περίπου στα 600χιλ και θα κλείσει η πεντάδα μαζί με τον Φόστερ στο 2αρι που μένει μόνο η ανακοίνωση. Από εκει και πέρα ο Βόβορας θα κοιτάξει για μερικούς ακόμα Έλληνες παίκτες(τύπου Μποχωρίδη,Κασελάκη) και θα πάρει και στους ψηλούς παίκτες ρολίστες ή από κακή σεζόν όταν πήγαν σε καλύτερη ομάδα,αλλά με καλό επίπεδο(πχ Γουάιτ).

Συνεπώς με όλα αυτά ο ΠΑΟ έχει την δική του ευκαιρία να στηρίξει το Ελληνικό στοιχείο που αρέσει πάντα και στον κόσμο,να φτιάξει μια ομάδα που να την γουστάρει ο κόσμος και να γουστάρουν και οι Ελληνες παίκτες που θα είναι πρωταγωνιστές και να κερδίσει κάτι από μια μεταβατική σεζόν. Δηλαδή να φτιάξει ένα Ελληνικό κορμό που θα έχει ρόλο πρωταγωνιστή όμως και να κερδίσει και ένα προπονητή για χρόνια. Και να είναι όσο το δυνατόν μαχητικός την νέα σεζόν. Αν μάλιστα το πλάνο πάει καλά,θα είναι πιο εύκολο από ποτέ με μια επένδυση την μεθεπόμενη σεζόν αν όλα πάνε καλα με την πανδημία,να αλλάξουν προς το θετικότερο τα δεδομένα.