Φέτος έκανα Πάσχα στην Κωνσταντινούπολη. Είχα βρεθεί εκεί για ένα συνέδριο που έλαβε χώρα μεταξύ 1-4 Μαΐου, καθώς έγιναν έτσι τα πράγματα, ώστε να είμαι και ομιλητής στο συνέδριο. Πολλές εβδομάδες έκανα πρόβες, περιορισμένος ο χρόνος, πολύ το άγχος. Ήταν η πρώτη φορά που παρουσίαζα ένα δικό μου έργο, καθώς είχε γραφτεί ένα paper από δύο καθηγητές βασισμένο σε δική μου έρευνα.
Κατά την παρουσίαση, ένιωσα 2-3 φορές ότι πάω να πέσω, αλλά το γλύτωσα. Έκανα την παρουσίαση, ευτυχώς σε μικρό κοινό, δεν είχα θέμα με τον χρόνο και όλα κύλισαν σχετικά ομαλά. Μετά που άρχισα να συναναστρέφομαι και με τους καθηγητές που βρίσκονταν στο συνέδριο, όλοι άρχισαν να με "σπρώχνουν" στο να αρχίσω διδακτορικό. Είδωμεν.