3 πράγματα που είχε πει ο Λοχαγός μου στη μονάδα μου έχουν μείνει και ισχύουν:
1) "Σε αυτή τη χώρα είμαστε αμύνεσθαι περί πάρτις! Την παρτούκλας μας κοιτάμε όλοι!"
2) "Ο Στρατός είναι η τελευταία σας ευκαιρία να είστε ξέγνοιαστοι και στα τέτοια σας να τα ξύνετε. Μετά αρχίζει η ζωή και οι δυσκολίες και όταν βγείτε εκεί έξω θα αναπολείτε το στρατό αρκετοί." (πόσο δίκιο είχε)
3) "Όταν μιλάνε τα τίποτα μη δίνετε σημασία"(το είχε πει για μια βλαμμένη Λοχία που είχε κάνει μια άδικη και υπερβολική παρατήρηση προς έναν στρατιώτη.
Εγώ έχω καλές αναμνήσεις παρότι είχα μπει(το 2013 στα 26 μου) με πολύ άγχος. Ευτυχώς Κέντρο ήμουν με τον κολλητό του ξαδέρφου μου και βοηθήσαμε ο ένας τον άλλο. Κέντρο Ναύπλιο, μετά Ρόδο και Κάρπαθο με απόσπαση και μετά πήγα στο Μενίδι από όπου και απολύθηκα. Παίζει μεγάλο ρόλο πρώτα η νοοτροπία σου και ο χαρακτήρας σου, αν μπεις με ωχαδερφισμό δεν θα περάσεις καλά. Επίσης παίζει μεγάλο ρόλο το τι άτομα θα συναντήσεις τόσο σε στρατιώτες αλλά και στελέχη. Εγώ πέρα από ελάχιστες εξαιρέσεις συνάντησα εξαιρετικά άτομα. Γενικά από το στρατό πιστεύω έχουμε τις καλύτερες και πιο αστείες, κωμικοτραγικές ιστορίες και ατάκες.
ΥΓ: Μπήκα 70, βγήκα 83 κιλά