Ακολουθεί διάλογος μεταξύ δύο γυναικών που βρίσκονται στις πύλες του παραδείσου. Συζητούν για τον τρόπο με τον οποίο πέθανε η καθεμία.
-1η γυναίκα: Πέθανα από την παγωνιά!
-2η γυναίκα: Πω, πω...τρομερό ε?!
-1η γυναίκα: Όχι εντάξει, δεν ήταν τόσο άσχημο. Στην αρχή έτρεμα από το κρύο αλλά μόλις σταμάτησα να τρέμω ένιωθα μια ωραία ζεστασιά που με υπνώτιζε. Τελικά είχα έναν ωραίο θάνατο όπως αποδείχθηκε. Για πες μου και συ τώρα...
-2η γυναίκα: Εγώ πέθανα από ανακοπή καρδιάς! Νόμιζα ότι ο άντρας μου με απατούσε, γι' αυτό και μια μέρα γύρισα νωρίς σπίτι για να τον κάνω τσακωτό! Παρόλ' αυτά τον βρήκα στο σαλόνι να παρακολουθεί αμέριμνος τηλεόραση.
-1η γυναίκα: Και? Μετά τι έγινε?
-2η γυναίκα: Ήμουν τόσο σίγουρη ότι κάπου μέσα στο σπίτι υπήρχε μια άλλη γυναίκα που ξεκίνησα να ψάχνω μανιωδώς κάθε γωνιά του σπιτιού. Ανέβηκα στον ξενώνα....Μετά κατέβηκα και έψαξα και στο υπόγειο...Έκανα φύλλο και φτερό όλες τις ντουλάπες και έριξα και μια ματιά κάτω απ' τα κρεβάτια, αλλά πάλι δεν βρήκα κανένα στοιχείο ενοχής. Μετά από μια πολύωρη αναζήτηση και καθώς είχα εξουθενωθεί από το τρέξιμο πέθανα από ανακοπή καρδιάς και τώρα βρίσκομαι εδώ που με βλέπεις.
-1η γυναίκα: Πολύ κρίμα που δεν έψαξες στο ψυγείο...Θα είμασταν ακόμα ζωντανές!