>Είναι δυο φίλοι, ο ένας εργατικός, ο άλλος τεμπέλης. Πιάνει λοιπόν ο
>εργατικός τον τεμπέλη και του λέει:
>- Ρε φίλε τι θα γίνει τελικά με σένα, μια ζωή θα παραμένεις άνεργος;
>- Δεν βρίσκω δουλειά, απαντά ο τεμπέλης.
>- Ωραία, απαντά ο άλλος σου βρήκα εγώ. Θα πας κλητήρας στο Υπουργείο
>Εξωτερικών.
>- Εντάξει, απαντά ο τεμπέλης.
>Ένα μήνα αργότερα ξανασυναντιούνται οι δυο φίλοι.
>- Τι έμαθα ρε; ρωτάει ο εργατικός, γιατί έφυγες από την δουλειά που σου
>βρήκα;
>- Να ρε φίλε, απαντάει ο άλλος, κάθε φορά που έμπαινε μέσα η Ντόρα έπρεπε
>να στέκομαι όρθιος και να χαιρετάω, ε... κουράστηκα και έφυγα.
>- Εντάξει, απαντάει ο άλλος, σήμερα θα πας να πιάσεις δουλειά σε ένα
>περίπτερο, θα κάθεσαι και θα πουλάς εμπορεύματα.
>- ΟΚ, απαντά ο τεμπέλης.
>Ένα μήνα αργότερα νέα συνάντηση των δυο φίλων, άνεργος πάλι ο τύπος.
>- Λοιπόν άκουσε καλά τι θα σου πω, δηλώνει ο φίλος, για τελευταία φορά θα
>σε στείλω σε μια δουλειά που θα κάθεσαι όλη μέρα και δεν θα κάνεις τίποτα,
>φύλακας σε Νεκροταφείο.
>- Α!!! αυτή μάλιστα είναι δουλειά, απαντά ο τεμπέλης.
>Ένα μήνα αργότερα νέα συνάντηση των δυο φίλων, άνεργος πάλι ο τεμπέλης
>- Τι έγινε αυτή τη φορά ρωτάει έξαλλος ο φίλος του και μη μου πεις ότι
>κουραζόσουν και κει γιατί θα σε σκοτώσω.
>-Άκου να δεις ρε φίλε, απαντά ο τεμπέλης, καθόμουνα όλη μέρα σε μια
>καρέκλα και όπου και αν γύριζα το κεφάλι μου έβλεπα γύρω μου επιγραφές που
>έλεγαν ΕΔΩ ΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ ΕΔΩ ΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ ΕΔΩ ΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ, μου δημιουργήθηκε η
>εντύπωση ότι ο μόνος που δούλευε εκεί μέσα ήμουν εγώ!