χα χα πολύ ενδιαφέρον θέμα πραγματικά! ευκαιρία λοιπόν να πω τον πόνο μου για τα παιχνίδια που μου κάθονται στο λαιμό.
Νο 1. The Last of Us. Πραγματικά έχω αλλεργία με αυτό το παιχνίδι. Τόση χολυγουντιανή δηθενιά δεν την βρίσκεις εύκολα. Και όλοι οι χαρακτήρες, δεν ξερω πως το πετύχαν αυτό, μού ήταν αντιπαθείς, ειδικά το κορίτσι με το ξυρισμένο φρύδι και και το μεγάλο καεφάλι. Έλεος με τα δήθεν κινηματογραφικά παιχνίδια, έ-λε-ος.
Νο 2. Tomb Raider (2013) Πρώτον αυτό το παιχνίδι δεν έχει καμία σχέση με το Tomb Raider που ήξερα, σαν game-play, δεύτερον το μοντέλο που κάνει την Lara Croft, είναι άσχημη και δεν θυμίζει καθόλου εμφανισιακά τον χαρακτήρα που ξέραμε τόσα χρόνια. Επίσης πόση αλλαζονία έχουν αυτοί οι Γιαπωνέζοι καινούργιοι ιδιοκτήτες της σειράς που ονόμασαν το παιχνίδι τους με τον ίδιο τίτλο του θρυλικού παιχνιδιού του 1996!
Νο 3. Metal Gear Solid 4. Το χασμουρητό, του χασμουρητού, ω χασμουρητό! Πόσες ώρες cut scenes πια; Νομίζω 8 ώρες, κάτι τέτοιο διάβασα κάπου. Αφού στο τέλος είχε μια cut scene πάνω από μια ώρα. Θυμάμαι είχα απελπιστεί και φώναζα στην τηλεόραση: Τελείωνε πια! Τελείωνε! Για να μην μιλήσω για το φτηνό μελόδραμα B movie. Για μένα μακράν το χειρότερο παιχνίδι της σειράς.
Νο 4. Minecraft. Ας μου εξηγήσει κάποιος ποιός είναι ο σκοπός του παιχνιδιού. Σκάβεις, βρίσκεις πράγματα, δημιουργείς γλυπτά από pixels, πολύ ωραία όλα αυτά, αλλά αυτό είναι πρόγραμμα δεν είναι game, υπάρχει μεγάλη διαφορά. Στα παιχνίδια, σε όλα από τα επιτραπέζια, από τα πιο απλά, από την τρίλιζα και τις τελίτσες, μέχρι τα πιο σύνθετα έχεις ένα στόχο, και στο τέλος κερδίζεις, ή χάνεις.
Νο 5.Gears of War. Συγγνώμη μου είναι αδύνατον να παίξω ένα παιχνίδι ως κτήνος με μπρατσάρες και μικρό κεφαλάκι. Ας μου δίναν επιλογή να παίξω ως ένα από τα κανονικά τέρατα του παιχνιδιού, πιο πολύ πλάκα θα είχε.