Αμάν, ρε παιδιά, αμάν!
Μας έχουν πρήξει τα συκώτια με αναλύσεις επί αναλύσεων και θεωρίες επί θεωριών. Όπου κι αν γυρίσεις το κεφάλι, θα δεις άλλους να αναλύουν τα συστήματα του Σόλιντ, άλλους να λένε για τη νεανική(?) 11άδα του Φερέρ, άλλους να λένε για το τραγικό Β' ημίχρονο του ΠΑΟ με την πώςτηλεν' και αν θα επανακάμψει στο 2ο ματς...
Στο προκείμενο, όμως? (Ακολουθεί σιγή αρκετών δευτερολέπτων -μη σας πω και λεπτών)
Θα δούμε ποτέ μια Ελληνική ομάδα να κάνει κάτι ως σύλλογος? Σε εθνικό επίπεδο, δόξα τω θεώ, μια χαρά τα πάμε, αν και το μέλλον αβέβαιο -σε συλλογικό, όμως? Μέχρι στιγμής, όποιας ομάδας προϊστορία αν κοιτάξεις κόντρα σε αντίστοιχη Ελληνική, το 99,99% θα μας έχουν ...πελατάκια.
Δεν κάθομαι να αναλύσω τι και πώς -δεν είναι και ουσιαστικό, πλέον...
Σε λίγη ώρα παίζει ο Ολυμπιακός και όλοι ευχόμαστε το καλύτερο. Πόσοι το πιστεύουμε πραγματικά, όμως? Πόσοι θεωρούν ότι αυτό είναι εφικτό -και δε μιλάω μόνο για το συγκεκριμένο ματς, αλλά γενικότερα ...περί ανέμων και υδάτων, κάτι σαν το Ελληνικό -my ass- ποδόσφαιρο...Αυτό, τέλος πάντων, που νομίζουμε ότι παίζουμε στην Ελλάδα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Καλή επιτυχία, λοιπόν, αν και (σταματάω εδώ