Ηρακλής: Με σφραγίδα Σκουρτόπουλου στην άμυνα, με Douglas στην επίθεση.
https://platform-cdn.sharethis.com/img/twitter.svg
https://platform-cdn.sharethis.com/img/email.svg
Αποστολή εξετελέσθη για τον
Ηρακλή, ο οποίος κατάφερε το απόγευμα της Παρασκευής (1/10) να εκκινήσει με τον καλύτερο τρόπο τον Οκτώβριο, αρπάζοντας ένα πολυπόθητο εισιτήριο για την τελική φάση του
FIBA Europe Cup
μετά και τη νίκη του με 74- 72 έναντι της Trefl Sopot.
Σήμερα (2/10), λίγες ώρες μετά από μια πέρα για πέρα πρόκριση, το
basketblog.gr αναλύει τα επί μέρους στοιχεία της επικράτησης αυτής και δίνει τη δική του άποψη για κάποια άλλα που ίσως θα μπορούσαν να γίνουν διαφορετικά.
Ο εκσυγχρονισμός στην επίθεση
Ο
Γηραιός -δεδομένου και του αμερικανοθρεμμένου του συνόλου- παρουσιάστηκε ιδιαίτερα σύγχρονος στα δυο του ματς στη «φούσκα» της
Σόφιας και προσπάθησε να εκμεταλλευτεί στο έπακρο το υπερόπλο του, που ακούει στο όνομα
Toney Douglas.Οι
Θεσσαλονικείς είχαν τρομερή διάθεση να τρέξουν τόσο στο ανοιχτό γήπεδο (παρά τα 4 μονάχα fast break πόντοι) όσο και να δώσουν εν γένει γρήγορο ρυθμό με το up tempo παιχνίδι, που ήταν και η αρχική σκέψη τους με πολλές επιθέσεις να γίνονται στα πρώτα 10 δευτερόλεπτα του shot clock -κυρίως στο πρώτο ημίχρονο, πριν πέσει το εν γένει pace ελέω ντέρμπι.Όταν το up tempo έδινε τη θέση του στο set παιχνίδι, οι τυπικά φιλοξενούμενοι προσπαθούσαν με ball movement (κυρίως μέσω hand off για να μειωθούν και οι πιθανότητες λάθους με 1.5 χειριστή σε κάθε πεντάδα - 8 λάθη συνολικά) και συνεχή elbow screen -κυρίως από τον υπερπολύτιμο
Reginald Joseph Connor Lynch, που έδωσε πολλά fake screens τραβώντας τον «ψηλό» στο δίποντο πριν ρολάρει προς το καλάθι- να κινήσουν τους
Πολωνούς και να τους βγάλουν από τη σταθερότητα, το σίγουρο όπλο μιας άμυνας όταν αντιμετωπίζει καταστάσεις iso.Φυσικά όμως, ο
Ηρακλής είχε και isos. Δε θα γινόταν αλλιώς για μια ομάδα άλλωστε χωρίς το καλύτερο επιθετικό ταλέντο του κόσμου και με έναν... 25άρη 35χρονο, τον Douglas, που «βρωμάει»
ΝΒΑ από την κορυφή ως τα νύχια.
Αλλά τα περισσότερα isos ήταν λογικά, με την αρμάδα του
Θανάση Σκουρτόπουλου να δημιουργεί συνεχώς τις καλύτερες δυνατές καταστάσεις για τον
Αμερικανό shot creator/ maker τιμωρώντας την επιλογή τη
Trefl να αλλάζει τα πάντα με τους «ψηλούς» της.
Και μετά από 16 πόντους σε 10 μόλις απόπειρες στον πρώτο αγώνα κόντρα στην
Academic (6-10 σουτ, 4-6 τρίποντα) και 15 πόντους με 6-14 σουτ και 3-7 τρίποντα, μάλλον μιλάμε για μια πετυχημένη συνταγή!Προφανώς και υπήρχαν συνολικά κακές επιλογές -ειδικά το διάστημα (9 λεπτά που ο Douglas έμεινε στον πάγκο/ +17 ο
Ηρακλής με αυτόν)- αλλά είναι κάτι λογικό όταν δεν υπάρχει το πολύ μεστό ως εμπειρία και ικανότητες ρόστερ.
Σε αυτό λοιπόν, έπαιξε ξανά ρόλο η μέτρια όχι βάσει αποτελεσματικότητας αλλά spacing και ποιοτικών όψεων- απόδοση της
ελληνικής ομάδα από το τρίποντο, που αν εξαιρέσουμε τον
Toney Douglas έμεινε στα 5-13 (38%), κάτι που όσο στένευε το ματς έπαιζε όλο και περισσότερο καθοριστικό ρόλο.Ένα κρυφό όπλο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί αλλά δεν το έκανε ποτέ, θα ήταν το PnP με τον
Γιάννη Κουζέλογλου το διάστημα που η
Trefl έπαιζε με 2 πενταροειδείς «ψηλούς» στην τελευταία περίοδο και προσπαθούσε με τον
Leonczyk να ποστάρει συνεχώς τον Lynch (ο
Κουζέλογλου έμενε στον άτολμο σε αυτά τα λεπτά
Sharma, που ήταν όμως εξαιρετικός χθες συνολικά).
Οι
Πολωνοί πήγαν να φέρουν... τούμπα το ματς μέχρι να επιλέξουν παρά το μομέντουμ τους το small ball ξανά, με τον Ηρακλή όμως, απλά να παρακολουθεί και να κολλάει πολύ στη δική του επίθεση, με την αντίπαλη άμυνα να κλείνει προς τα μέσα και να ρισκάρει εν πολλοίς το τρίποντο.Ο πρώην παίκτης του
Άρη δεν είναι ο καλύτερος σουτέρ του κόσμου (28% πέρυσι σε 3 απόπειρες- 31% καριέρα σε 2 απόπειρες), αλλά φρονώ πως το τράβηγμα του στην περίμετρο είτε θα κινούσε περισσότερο την άμυνα της
Trefl, που έμεινε στάσιμη -με τα elbow screens του
Lynch να αποτελούν τη μόνη πηγή κίνησής της (13 πόντοι/ 5-15 σουτ/ 2 λάθη ο
Ηρακλής στην 4η περίοδο)- είτε θα είχε ελεύθερες όψεις.
Άμυνα με βάσει τη λογική
Οι
Θεσσαλονικείς έχουν σφυρηλατήσει ένα άκρως επιθετικογενές ρόστερ φέτος, με παίκτες που δε μπορούν πάντα να τα βγάζουν πέρα ατομικά στα μετόπισθεν.Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχει τεράστια συμβολή του coach
Σκουρτόπουλου στο αμυντικό γίγνεσθαι για να καλυφθεί αυτή η ατομική μετριότητα, με συνεχές διάβασμα για αλλαγές και αλληλοβοήθειες μακριά από τη μπάλα, με γρήγορες επιστροφές στην άμυνα (παρά τους 10 fast breaks πόντους που είχαν οι
Πολωνοί) και help defense στις post up καταστάσεις -όπου στο τέλος του ματς φάνηκε η απειρία των παικτών του, που -παρά την έξυπνη τακτική όταν άφηναν συχνά πυκνά ακάλυπτη την αντίπαλη γωνία και 45 στα double teams (αφήνοντας το δύσκολο διάδρομο της πάσας) στον
Leonczyk, χωρίς ευτυχώς να τιμωρηθούν (2-5 τρίποντα)- χάθηκαν κάποιες φορές.Ταυτόχρονα, η οδηγία για αλλαγές σε κάθε υποψία screen ήταν εμφανής ακόμα και μακριά από τη μπάλα, σε μια τακτική του
Έλληνα τεχνικού και να εκμεταλλευτεί την αθλητικότητα/ σβελτάδα των φτερών του όσο και να μειώσει την υποψία απροσεξίας των παικτών του, δίνοντας τους τροφή για διαρκή συγκέντρωση.Τέλος, ένα από τα προβλήματα που ενδέχεται να στοιχειώσουν τον
Ηρακλή σε
Basket League και
FIBA Europe Cup δεν είναι άλλο από τις post up καταστάσεις, καθώς όσο πολύτιμος και αθλητικός και αν είναι ο
Lynch (βλέπε παρακάτω), χθες δε μπόρεσε να σταθεί τόσο αξιόπιστα απέναντι στα πιο βαριά κορμιά των αντιπάλων του, με την
Trefl να παίρνει 26 πόντους με 10-15 δίποντα και 6.5 ταξίδια στις βολές από τους «ψηλούς» της -που μάζεψαν επίσης και 7 επιθετικά ριμπάουντ (και 17 συνολικά), ενώ οι αντίστοιχοι της
ελληνικής ομάδας μόλις 10 αμυντικά (16 συνολικά).
Ο παίκτης κλειδί
Μπορεί οι
Toney Douglas και
Ryan Nicholas Woolridge να είναι εκείνοι που συγκεντρώνουν πάνω τους όλη την προσοχή - και δικαίως, αφού πέτυχαν 29 κοινούς πόντους με 13-26 σουτ - αλλά αν δεν υπήρχε ο
Lynch μάλλον ο
Ηρακλής δε θα μάθαινε σήμερα
το πρόγραμμά του για την τελική φάση του FIBA Europe Cup
!Ο
Αμερικανός Center μπορεί να είναι άγαρμπος επιθετικά και να μη διαθέτει κάποια αξιοσημείωτη φινέτσα, αλλά κάνει στο παρκέ τα μικρά πράγματα, που ίσως να είναι και σημαντικότερα από ένα ικανοποιητικό post up παιχνίδι.Με όπλο την αθλητικότητα, δίνει σημαντικές βοήθειες στα ριμπάουντ -με τις όποιες παθογένειες αναφέρθηκαν- μαζεύοντας 11 στη «φούσκα» της Βουλγαρίας, έχοντας μια κάποια έφεση στο επιθετικό κομμάτι τους με 4 συνολικά.
Έχει πολύ καλό timing αναφορικά με τις τάπες του (6 από τις 7 της ομάδας του χθες), ενώ τα σχετικά γρήγορα για το σωματότυπο και τη θέση πόδια του τον μετατρέπουν σε ένα αξιόπιστο στρατιώτη του σχεδίου δράσης με το συνεχές switching του προπονητή του.
Επιθετικά, δεν είναι ο καλύτερος «ψηλός» στην
Ευρώπη, αλλά ακόμα και έτσι, τα fake screens του του χάρισαν ένα πλεονέκτημα έναντι στα πιο βαριά κορμιά των
Πολωνών με 6-11 δίποντα αλλά και 5-8 δίποντα (και 2 mid range) στο δεύτερο ημίχρονο.
Πώς μεταφράζεται αυτό;
Με το να μετράει χθες +10 στην κλίμακα αξιολόγησης +/- και να είναι με διαφορά ο κορυφαίος παίκτης των νικητών -μαζί με το μεγαλύτερο PIR!