Eλλην
To ΕΛΛΗΝΙΚΟ
ΑΛΦΑΒΗΤΟ
Η διαδοχη των γραμματων στην πληρη εκφωνηση τους (αλφα, βητα,
γαμα κ.λ.π.) δεν ειναι καθολου τυχαια, αλλα πισω απο αυτην
υπολανθανει μια πληρης γραμματικη, συντακτικη και νοηματικη
συνεχεια, ανωτερης συλληψης. Συμφωνα με αυτην τη γνωστη μας
εκφωνηση, τα ελληνικα γραμματα (αφου προσθεσουμε και το
εξαφανισμενο σημερα εκτο γραμμα: στιγμα η διγαμα f) ακουγονται
και γραφονται ως εξης:
αλφα – βητα – γαμα – δελτα – εψιλον – στιγμα – ζητα – ητα- θητα –
ιωτα – καππα – λαμβδα – μι – νι – ξι – ομικρον - πι – ρο – σιγμα – ταυ –
υψιλον – φι – χι – ψι – ωμεγα
αποκωδικοποιωντας την γνωστη αυτη διαταξη εχουμε τα ακολουθα:
αλ φα, βη τα γα, (α)μα δε (ε)λ τα εψι ιλων. Στ(Η) ΙΓΜΑ. ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ
ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΜ ΔΑ. ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ,
ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ!
ΕΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ΑΦΟΥ ΠΡΟΣΘΕΣΟΥΜΕ ΤΑ ΕΝΝΟΟΥΜΕΝΑ ΣΥΝΔΕΤΙΚΑ ΚΑΙ
ΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΝΤΑΙ, ΕΧΟΥΜΕ:
ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ!
ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ.
ΣΤΗ ΙΓΜΑ (ΙΝΑ) ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ,
ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ°
(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ)
ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ ΕΨ ΙΛΩΝ,
ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ, Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ).
.λ φά, β. τ. Γ. !
.μα δ. .λ, τ. .ψ .λ.ν.
Στ. .γμα (.να) ζ. τα, . τα,
Θ. τα ..τα κατ. παλλάν Δ..
(.να) μ. ν.ξ ., . μικρόν (.στί)
πυρός δ. .γμα ταφ. .ψ .λ.ν,
φύ(οι) Ψυχή, . μέγα (.στί) !
ΑΜΕΣΩΣ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ
ΛΕΞΕΩΝ:
.λ = ο νοητος ηλιος
Φάος = το φως
Β. = προστακτικη του ρημ. Βαινω (=βαδιζω, ερχομαι)
Τα = δοτικη αρθρου δωρικου τυπου τ., εις την
Γ. = γη (δωρικος τυπος)
.μα = (επιρρ.) συγχρονωσ
.λ = ο ορατος ηλιος, ο ερχομενοσ
.ψ = ρημ. Εψομαι, εψ-ημενος - ψημενος
.λ.ν = ιλυς (ους.) = λασπη, πηλοσ
Στ. = προστ. Ρημ. ιστημι
.γμα = κατασταλαγμα, αποσταγμα
Ζ. = προστ. Ρημ. ζω
. = προστ. Ρημ. Ειμι, ειμαι
Θ. = προστ. Ρημ. θετω
..τα = τα ιωγα, τα εγω
Παλάν = ρημ. Παλλω(=δονουμαι, περιστρεφομαι) επιθ. Παλλας =
παλλουσα, περιστρεφομενη
Δ. = αλλος τυπος της γα, γης π.ρ.β.λ. δα-μητηρ) δημητηρ > δημητρα
= μητερα γη
Νύξ = (ους.) νυχτα
. = (αναφ.) το οποιο, που
Φύ(οι) = ευκτικη ρημ. Φυω (φυτρωνω, ανπτυσσομαι)
αποδοση
ΑΛ, ΕΣΥ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΦΩΣ, ΕΛΑ ΣΤΗ ΓΗ!
ΚΙ ΕΣΥ ΕΛ ΡΙΞΕ ΤΙΣ ΑΚΤΙΝΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΙΛΥ ΠΟΥ ΨΗΝΕΤΑΙ
(ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΝΑΒΡΑΣΜΟΥ).
Ας ΓΙΝΕΙ ΕΝΑ ΚΑΤΑΣΤΑΛΑΓΜΑ (ΜΙΑ ΞΗΡΑ) ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΤΑ
ΕΓΩ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ, ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΝ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ
ΠΑΛΛΟΜΕΝΗ ΓΗ.
ΑΣ ΜΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ Η ΝΥΧΤΑ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟΝ, ΚΑΙ
ΚΙΝΔΥΝΕΨΕΙ ΝΑ ΤΑΦΕΙ (ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ, ΝΑ ΧΑΘΕΙ) ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΛΑΓΜΑ
ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΒΡΑΖΟΥΣΑ ΙΛΥ, ΚΑΙ ΑΣ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ Η
ΨΥΧΗ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ, ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΟΛΩΝ!
ΙΑΛΥΣΣΟΣ