Ήδη από τις πρώτες ώρες του τίτλου, αποκαλύπτεται μια έντονα ποιητική κι υποβλητική γραφή, και μια ιστορία-ωδή στην μνήμη και την σπουδαιότητα της διαφύλαξης αυτής. Το gameplay αν και πλούσιο - περιλαμβάνει εξερεύνηση με πόδια και με ποδήλατο, πολλαπλές επιλογές, φωτογράφιση και διακόσμηση ημερολογίου- δεν ξεφεύγει από τα όρια του casual gaming, κι ως εκ τούτου δεν θα βρει εύκολα το πιο ευρύ κοινό. Επίσης ίσως αποκλειστούν - σε μικρό βαθμό - άτομα μη εξοικειωμένα με arthouse κινηματογράφο, καθώς παρατηρήθηκαν νύξεις για μυημένους στο σινεμά μαγικού ρεαλισμού, ιδίως της Άπω Ανατολής. Παρόλα αυτά κι ο μέσος gamer αν τολμήσει να αφεθεί, έχοντας υπόψη πως θα βιώσει μια καλλιτεχνική, σχεδόν μυσταγωγική εμπειρία, δεν θα μείνει ασυγκίνητος κι αδιάφορος με τις ιδέες της ιστορίας, την μελαγχολική ατμόσφαιρα και την εξαιρετική οπτικοακουστική διεύθυνση.