aaaah...παλιές καλές εποχές...
Δημοτικό λόγω του συγκεκριμένου σχολείου που πήγαινα, πέρασα ίσως τα χειρότερα μαθητικά μου χρόνια, και πάλι το καταραμένο μου λείπει. Γυμνάσιο και Λύκειο τώρα... αυτό είναι που λέμε θα έδινα το δεξί νεφρό μου για να ξαναπάω. Μακάρι να είχα κρατήσει ακόμα επαφή με τους περισσότερος συμμαθητές μου, δυστυχώς και τα 9 χρόνια πήγαινα σε σχολείο μακριά απο την περιοχή μου...
Όσο για καθηγητές...απο πού να αρχίσω και πού να τελειώσω; lol
Περαντώνης Μιχάλης (Δάσκαλος, Κολλέγιο Αθηνών): Υπέρτατος. Αυτό αρκεί.
Γερονικολού Ευτυχία (Φιλόλογος, Κολλέγιο Αθηνών): Λίγο αυστηρή αλλα καθώς πρέπει
Λεβεντίδου (Φιλόλογος, 4ο Αργυρούπολης): Λίγο οξύθυμη αλλα απο τις λίγες...
Μαρκούση (Αγγλικά, 4ο Αργυρούπολης): Ο ορισμός του "γ**ώ τις καθηγήτριες", κοντά στα παιδιά, χωρίς κόμπλεξ και διάφορα παρόμοια που συναντάμε σε καθηγητές.
Και για να μην παραπονιούνται οι κάκιστοι:
Ζησόπουλος (Μαθηματικός, Κολλέγιο Αθηνών): ΤΟ γέλιο ο τύπος... μοναδική προσωπική βεντέτα που είχα με καθηγητή... εκτός του οτι με είχε σηκώσει για μάθημα περι τις 80 φορές και του είχα πεί 2... άν ζούσαμε στην Ιταλία κάποιος απο τους δύο μας τώρα θα κοιμόταν με τα ψάρια...
Στρίντζη ("Φιλόλογος", Κολλέγιο Αθηνών): κόρη του γνωστού, έτσι λέγανε τουλάχιστον, ο'τι ΜΑΛΑΚΙΑ σκεφτόσασταν την έλεγε... νύχια έβαφε, ανέκδοτα έλεγε, κουστομπόλευε, μόνο αρχαία δεν έκανε..., μου δημιούργησε ένα κενό που έκανα 3 χρόνια να το καλύψω. Να'ναι καλά που έστω και μια στο τόσο έβαζε και κανα ωραίο μπλουζάκι, έτσι να ανοίξει και το ματάκι μας βρε αδερφέ.
Τσίριμπα (Φιλόλογος, Εκπ. Καίσαρη): το γνωστό "μαμρα" η οποία χρώσταγε στον Χριστό ουκ ολίγα δηνάρια, και της οποίας το πιστοποιητικό γέννησης έγραφε με μεγάλα κόκκινα γράμματα "EXPIRED". Ένας απο τους λόγους που ξεκουμπίστηκα απο εκεί.