Reviews written by Μάρκος Ασκανιάν

Dead or Alive 5. O τίτλος φαινόταν από την αρχή ότι θα γίνει κλασσικός. Ένα fighting game ή μήπως κάτι παραπάνω?

Τι να πρωτοπεί κανείς γι αυτό το παιχνίδι; Οι άπειρες λεπτομέρειες και η υπέροχη κίνηση των χαρακτήρων απλά δεν υφίσταται. Γενικότερα, υπέροχα γραφικά σε ό,τι αφορά τους χαρακτήρες και το background. Φαίνεται τόσο φρέσκο που τα στήθη των θηλυκών χαρακτήρων -η σειρά φημίζεται γι'αυτά, δε ντρέπομαι που το λέω- φαίνονται ζωντανά!!!

Όλα τα γνωστά modes που υπάρχουν στη σειρά είναι και πάλι εδώ. Mε πάνω από 20 χαρακτήρες καθώς και τρεις guest από τη σειρά Virtua Fighter, ο τίτλος προσφέρει αρκετή διασκέδαση καθώς θα χρειαστείτε αρκετές ώρες για να μάθετε τα combos και ποιοι είναι οι καλύτεροι συνδυασμοί για tag battles.

Η μουσική δεν είναι κάτι το ξεχωριστό αλλά δεν εκνευρίζει κιόλας. Τα γρυλίσματα και οι ατάκες των χαρακτήρων είναι πολύ καλά και ταιριάζουν με το παρουσιαστικό τους.

Το σύστημα μάχης είναι αρκετά βαθύ και τα τα combos είναι πολύ εύκολο να πραγματοποιηθούν. Θα αργήσετε όμως να μάθετε το σύστημα με τα reversals το οποίο ειδικά στο μεγάλο επίπεδο δυσκολίας παίζει να σας νευριάσει τόσο πολύ που πρέπει να συγκρατήσετε τα νεύρα σας και να μη σπάσετε το controller σας!

Το Dead or Alive 5 είναι απαραίτητο τόσο για τους casual console gamers αλλά και για τους φανατικούς των fighting games. Μπορεί να μη διαθέτει κάποια πρωτοτυπία σε σχέση με τους προηγούμενος τίτλους της σειράς αλλά είναι ένα διαμαντάκι για τη συλλογή σας.

Θετικά
-Τέλεια γραφικά
-Γρήγορες και άμεσες μονομαχίες
-Εύκολος χειρισμός
-Αρκετοί μαχητές
-Best boob physics (για εμάς τους άνδρες)

Αρνητικά
-Boobs physics (για τις γυναίκες)
-Εκνευριστικό ώρες ώρες στο single player
-Κάποιοι μαχητές δεν είναι τόσο ενδιαφέροντες

Γραφικά: 9
Ήχος: 7
Gameplay: 8
Αντοχή: 8
Γενικά: 8

Βασικά, είναι το πιο όμορφο game του είδους.

Το πρώτο Silent Hill τρομοκράτησε τους gamers με το καταθλιπτικά σκηνικά και τη δράση του που... έσταζε αίμα, καθώς ο Harry Mason περιπλανιόταν μέσα στη σκοτεινή, βυθισμένη στην ομίχλη και γεμάτη με τέρατα πόλη ψάχνοντας τη κόρη του. Το Silent Hill 2 επανέφερε ξανά τους gamers στη συγκεκριμένη τρομακτική τοποθεσία, εκμεταλλευόμενο τη νέα τεχνολογία της εποχής και έκανε όλα όσα έκανε το πρώτο παιχνίδι ακόμα πιο φρικιαστικά και πιο αληθινά.

Έχετε τον έλεγχο του James, ενός άνδρα μέσης ηλικίας και η ιστορία του είναι εντελώς διαφορετική από αυτήν του πρώτου τίτλου. Ο James έλαβε ένα γράμμα από τη γυναίκα του που του ζητάει να τη συναντήσει στο Silent Hill, τη πόλη που έχει ιδιαίτερη σημασία για το ζευγάρι... Το θέμα όμως είναι ότι η γυναίκα του έχει πεθάνει εδώ και τρία χρόνια!

Οι βετεράνοι ίσως αναγνωρίσουν τη πόλη, αυτή τη φορά όμως θα μπορέσετε να κινηθείτε μέσα σε νέες περιοχές στις οποίες δεν είχατε πρόσβαση στο πρώτο παιχνίδι. Το Silent Hill είναι μια πόλη σκοτεινή και σκεπασμένη από ομίχλη-αυτή τη φορά είναι σκοπός για δημιουργία ατμόσφαιρας και όχι ελαττώματος στο hardware (όπως συνέβη στο 1ο παιχνίδι). Μερικά σημαντικά στοιχεία από το πρώτο παιχνίδι έχουν παραμείνει κι εδώ, όπως ο μεταλλικός σωλήνας, το πιστόλι και το ραδιόφωνο. Επιπλέον, έχετε στη διάθεσή σας μια ποικιλία νέων όπλων για να αντιμετωπίσετε 10 νέους τύπους εχθρών.

Η μεγαλύτερη αλλαγή ωστόσο είναι τα γραφικά. Μια μίξη από CG animation και βελτιωμένων backgrounds και χαρακτήρων-απόδοση των εκφράσεων του προσώπου σε πραγματικό χρόνο. Το real-time gameplay δείχνει ακόμα καλύτερο και είναι καλύτερο ακόμα και από τα CG animations του πρώτου παιχνιδιού! Τα CG animations του τίτλου είναι άκρως ανατριχιαστικά και ατμοσφαιρικά και θυμίζουν μέχρι και ταινίες όπως το Se7en.

Αν αυτό που ψάχνετε είναι μια γερή δόση τρόμου, προγραμματίστε σύντομα ένα ταξιδάκι στο Silent Hill (φθινόπωρο είναι ότι πρέπει).


Θετικά:
- Ενδιαφέρον σενάριο
- Ανατριχιαστικά γραφικά και ατμόσφαιρα

Αρνητικά:
- Ώρες ώρες καταντάει λίγο μονότονο
- Η μάχη έχει ακόμα κάποια τεχνικά θέματα

Βαθμολογία
Γραφικά: 9
Ήχος: 9
Gameplay: 8
Αντοχή: 8
Γενικά: 8.5

Αν κάνετε καμιά βόλτα στη Πεντέλη με ομίχλη, θα τα κάνετε πάνω σας. Θα σας θυμίσει διάφορες δυσάρεστες αναμνήσεις από το Silent Hill!

Να που τελικά δεν ήταν ο Άρης!

Θυμάμαι χαρακτηριστικά όταν πρωτοείδα το τίτλο στο PlayStation 2. Η ύδρα, το φιδόμορφο τέρας, υψωνόταν μπροστά μου και λίκνιζε το γεμάτο φολίδες κορμί της. Από το στόμα του τέρατος περισσεύανε απειλητικά τεράστια δόντια και ανατριχιαστικές κραυγές βγαίνανε από τον ατελείωτο οισοφάγο της! Και σκοπός μου σ'αυτή τη πίστα είναι να σκοτώσω αυτό το πλάσμα!!! Αφού πρώτα πέρασα ένα ολόκληρο καράβι γεμάτο με ανθρωπόμορφα πλάσματα κατά τη διάρκεια μιας τρομακτικής καταιγίδας!
Έχω τερματίσει και τους δυο αρχικούς τίτλους στο PlayStation 2 και ομολογώ ότι δε περίμενα τη συγκεκριμένη συλλογή με ανυπομονησία. Βέβαια, σαν συλλέκτης, ήρθε κάποια στιγμή εντελώς τυχαία στο ράφι μου.
Πρωταγωνιστής και των δύο τίτλων είναι ο Kratos (Κράτος), ένας αντι-ήρωας ουσιαστικά, που βρίσκεται στα πρόθυρα της αυτοκτονίας αλλά ξανακερδίζει την αγάπη του για τη ζωή ύστερα από την αποστολή που του αναθέτουν οι θεοί του Ολύμπου (spoiler: βασικά η Αθηνά τον έπεισε...) να νικήσει τον Άρη. Για να τα καταφέρει, έχει στη διάθεσή του ό,τι διαθέτει και ένα πραγματικό "κράτος": όπλα, πειθαρχία, εξουσία και δύναμη (εξαιρείται δυστυχώς η χώρα μας).
Ο Kratos μπορεί να κάνει κεφαλοκλειδώματα, να εκμεταλλεύεται τη σωματική του δύναμη και να προκαλεί χάος με τις λεπίδες του χάους (τυχαίο)! Το σύστημα μάχης του παιχνιδιού προσφέρει πολλές επιθετικές λύσεις και εναλλακτικούς τρόπους άμυνας, τα οποία είναι επηρεασμένα από στοιχεία που έχουμε θαυμάσει στο παρελθόν από άλλους τίτλους όπως η σειρά Prince of Persia, Onimusha και Devil May Cry. Στη πορεία θα αποκτήσετε και άλλα όπλα καθώς και μαγικές δυνάμεις που θα σας χαρίσουν οι θεοί. Αυτό πάντως που μου αρέσει πέρα από την απίστευτη βία που έχει το παιχνίδι είναι το γεγονός ότι θα βλέπετε αρκετά συχνά πάνω από τα κεφάλια των θυμάτων σας το κουμπί «Ο». Πατώντας το «Ο» ο Kratos χρησιμοποιεί όλη τη μυϊκή του δύναμη για να αποφύγει δυσάρεστες εκπλήξεις και να αποτελειώσει τους αντιπάλους του μια και καλή μέσω κάποιων σύντομων QTE (quick-time events).Οι πίστες των παιχνιδιών είναι εντυπωσιακές και κάποιες μάχες όπως αυτή με το Κολοσσός τη Ρόδου και τις Αδερφές της Μοίρας είναι άκρως ενδιαφέρουσες.
Τα γραφικά είναι ελαφρώς καλύτερα από τις εκδόσεις του PlayStation 2 χωρίς όμως να εκμεταλλεύονται τις δυνατότητες του PS3 σε σχέση με άλλους τίτλους. Δεν προσφέρουν πλέον κάτι το ιδιαίτερο αλλά είναι τουλάχιστον αξιοπρεπέστατα. Ο ήχος και ο έλεγχος είναι αυτούσια μεταφορά των original τίτλων, πράγμα καθόλου κακό καθώς και τα δυο είναι ήδη άψογα.
Αν είχε γίνει κάτι παραπάνω στο τομέα των γραφικών, εγώ θα ήμουν πιο ευχαριστημένος.

Θετικά:
- God of War Collection: 2 κλασσικά games σ’ένα Blu-Ray
- Αξιοπρεπή ports

Αρνητικά:
- Τα γραφικά δείχνουν την ηλικία τους
- Όσοι έχετε τις αρχικές κυκλοφορίες, θα ενδιαφερθείτε μόνο για τα trophies
- Κάποιες πτώσεις στο frame rate

Βαθμολογία
Γραφικά: 8
Ήχος: 10
Gameplay: 10
Αντοχή: 10
Γενικά: 9,5

Αδιάφορο για τους κατόχους των αρχικών εκδόσεων αλλά πιστό στις υπέροχες εμπειρίες που μας έχει δώσει. Must-have για τους κατόχους PS3.

To παλιό Βioshock, sorry, εννοώ System Shock 2!

Τα δυο παιχνίδια της σειράς System Shock από την ex-developer Looking Glass Studios είναι δείγματα της καλής pc gaming εποχής. Ο πρώτος τίτλος είχε κυκλοφορήσει το 1994 όπου είχατε τον έλεγχο ενός hacker υπό πληρωμή στον οποίο είχε ανατεθεί μια αποστολή: το ξεκλείδωμα κάποιων τεχνητών περιορισμών που διέθετε μια AI γνωστή ως Shodan η οποία βρίσκεται σ'ένα διαστημικό σταθμό με την ονομασία Citadel Station. Από τη στιγμή που αφαιρέθηκαν οι περιορισμοί (οι οποίοι εντελώς τυχαία ήταν ηθικού περιεχομένου), η Shodan αποκτά το πλήρη έλεγχο του σταθμού και σκοπός σας είναι να σταματήσετε τη λειτουργία της πριν επιστρέψει το σταθμό στη γη και προκαλέσει το τέλος του ανθρώπινου είδους.
Spoiler: Εννοείται ότι τα καταφέρατε!

Το 1999, με τη κυκλοφορία του System Shock 2, έχετε το ρόλο ενός στρατιώτη (naval officer, marine ή psi-ops agent) ο οποίος είναι επιβάτης στο διαστημόπλοιο Von Braun. Ξυπνάτε μετά από τον κλασσικό ύπνο μακράς διαρκείας (συνηθίζεται στα science fiction games και στις ταινίες τέτοιου είδους) και συνειδητοποιείτε ότι όλοι οι επιβάτες είναι νεκροί και μια νέα εχθρική δύναμη η οποία αποτελείται από μια ΑΙ με την ονομασία Xerxes (Ξέρξης) έχει τον έλεγχο του σκάφους.
Στόχος σας είναι να εξερευνήσετε το σκάφος, να εξολοθρεύσετε τα android minions (κε αρχισυντάκτη πιστεύω ότι λατρεύετε τελευταία αυτή τη λέξη!), τους re-animated νεκροζώντανους και να συμμαχείτε με ένα γνωστό αντίπαλο (Spoiler), τη Shodan!!! Η Shodan σας βοηθάει να κερδίσετε τον Xerxes, αλλά θα αρκεστεί μόνο σ'αυτό; Εννοείται πως ΟΧΙ!

Αν και είναι κυρίως ένα FPS, το System Shock 2 καταφέρνει και θεμελιώνει την RPG-like φύση του παιχνιδιού καθώς χτίζετε το χαρακτήρα σας με skills. Από modifications στα όπλα, psi-skills, computer hacking ή και αύξηση αντοχής, μπορείτε να χτίσετε το χαρακτήρα σας όπως θέλετε.

Τα γραφικά του τίτλου χρησιμοποιούν τη τεχνολογία της Dark Engine που χρησιμοποίησε η Looking Glass στο Thief και όλο το φουτουριστικό σκηνικό φαίνεται υπέροχο. Η AI είναι εξαιρετική καθώς οι εχθροί σας ανταποκρίνονται πολύ καλά στις κινήσεις σας και σπάνια κολλάνε πίσω από τοίχους ή αόρατα εμπόδια.
Ο ήχος ταιριάζει απόλυτα με το σκηνικό. Τα εφέ και η μουσική είναι αρκετά προσεγμένα και δένουν με την ατμόσφαιρα. Όσον αφορά τον έλεγχο, κανένα πρόβλημα καθώς είναι ακριβώς όπως χρειάζεται να είναι. Άμεσος, απλός και γενικά ότι έχουμε συνηθίσει σ'ένα fps τίτλο.

H σειρά έχει μέχρι και σήμερα πιστούς fans και αρκετούς followers οι οποίοι κρατούν ακόμα τον τίτλο ζωντανό (βέβαια σε Windows XP υπάρχει θέμα...). Η εταιρεία Looking Glass έκλεισε τα studios της στις 24 Μαΐου το 2000 λόγω οικονομικών θεμάτων αλλά η σειρά Thief έμεινε ζωντανή μέχρι και σήμερα. Γιατί να μην δούμε και το System Shock;

Θετικά
-Survival horror περιβάλλον και πολύ ωραία γραφικά
-Άριστος ηχητικός τομέας
-Πολύ καλό blend μεταξύ FPS & RPG στοιχείων

Αρνητικά
-Μετά από αρκετή ώρα συνεχούς παιχνιδιού είναι λίγο μονότονο

Βαθμολογία
Γραφικά: 9
Ήχος: 9
Gameplay: 8
Aντοχή: 8
Γενικά: 8,5

Πολύ αξιόλογος τίτλος που οφείλετε να δοκιμάσετε. Στο κάτω κάτω είναι και πρόγονος του Bioshock!

To Doom 3 BFG Edition αποτελεί ένα παράδοξο. Από τη μια μεριά έχουμε ακριβώς το ίδιο παιχνίδι που απολαύσαμε παλαιότερα στα PC και στο Xbox με ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά. Από την άλλη όμως, όποιος δεν έχει παίξει το Doom 3 και το expansion Resurrection of Evil, θα απολαύσει ένα τίτλο με απίστευτα δραματικά lighting effects, πολύ ωραία γραφικά που άντεξαν στο χρόνο καθώς και την αίσθηση του τρόμου που καραδοκεί σε κάθε γωνία από τα τέρατα που ξεπετάγονται μέσα από το σκοτάδι.

Η ΒFG Edition περιλαμβάνει τα Doom, Doom II, Doom 3 καθώς και το expansion Resurrection of Evil μαζί με ένα bonus, τη Lost Mission.

Δε χρειάζεται να πω πολλά για τους 2 πρώτους τίτλους. Αν δε ζούσατε σε κάποια ξεχασμένη σπηλιά στον πλανήτη Άρη, είμαι σίγουρος ότι τους γνωρίζετε. Μεταφέρθηκαν αυτούσιοι και ουσιαστικά εξολοθρεύετε τέρατα με 9 διαφορετικά όπλα, λύνετε απλούς γρίφους και απολαμβάνετε το χάος που προκαλείτε. Είναι ουσιαστικά ίδιοι με την απλή διαφορά ότι έχουν άλλα επίπεδα.

Όσον αφορά το Doom 3 τώρα, είναι το αυθεντικό καθαρόαιμο shooter που λατρέψαμε.
Τα γραφικά τηρούν στο έπακρο τις δυνατότητες της κονσόλας και ενώ δεν είναι remastered, τη δουλειά τους τη κάνουν. Το αποτέλεσμα σε γενικές γραμμές είναι ικανοποιητικό. Επιπλέον, εκτοξεύει την όλη εμπειρία σε άλλο επίπεδο και συντελεί τα μέγιστα στη δημιουργία της ατμόσφαιρας. Δυστυχώς όταν υπάρχει πολύ δράση στην οθόνη, το frame-rate πέφτει, πράγμα απαράδεκτο μιας και ο τίτλος επανακυκλοφορεί σε συλλογή.

Το gameplay δεν είναι επαναστατικό και σε σχέση με άλλα games που κυκλοφόρησαν εκείνη τη περίοδο είχε λίγο μειονεκτική θέση. Αλλά υπάρχει η ατμόσφαιρα, μια ατμόσφαιρα που θα σας κάνει να πετάγεστε κάθε φορά που εμφανίζεται εχθρός. Δεν έχει ρυθμούς όπως έχετε συνηθίσει σε άλλα FPS, αλλά κινείται σε survival horror μονοπάτια όπως το Resident Evil. Αυτό που δεν μου άρεσε βέβαια, σε σχέση πάντα με τον αρχικό τίτλο στο PC, είναι ότι δεν υπάρχει η εναλλασσόμενη χρήση του φακού με αυτή του εκάστοτε όπλου. Τώρα ο φακός βρίσκεται πάνω στο όπλο σας. Ναι μεν το παιχνίδι είναι νέο port όχι μόνο για PC, αλλά και για κονσόλες, απλώς πιστεύω ότι έχασε πόντους εδώ καθώς με αυτό το τρόπο πήγαινε τις αισθήσεις στα όριά τους. Όπως και να’χει, ένα είναι σίγουρο. Θα τρομάξετε!

Η άρτια ενσάρκωση του ήχου συντελεί στη δημιουργία ατμόσφαιρας. Από τα εφέ ως τη μουσική, το όλο σύνολο είναι τέτοιο που για να το απολαύσετε στο έπακρο θα χρειαστείτε ένα καλό ηχοσύστημα.

Όσον αφορά το σενάριο, απλά λειτουργικά πράγματα. Ανοίξανε οι πύλες της κολάσεως από ένα τρελό επιστήμονα και πρέπει να τις κλείσετε. Έχει γίνει μια αξιόλογη προσπάθεια για να προαχθεί η ιστορία μέσω των PDA που βρίσκετε στη πορεία σας, αλλά δεν είναι και κανένα οσκαρικό αριστούργημα.

Το ΑΙ λειτουργεί άψογα, η δυσκολία είναι λίγο πιο πάνω από τη μέση, όλα τα όπλα είναι εκεί και κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους και ο χειρισμός είναι ο κλασικός του είδους. Βέβαια, όσον αφορά την επιλογή των όπλων υπάρχει ένα θέμα καθώς δεν υπάρχει quick-select αλλά τελοσπάντων…

Θετικά:
- Πλούσιο περιεχόμενο
- Πολύ καλή τιμή
- Ατμοσφαιρικότατο
- Διάρκεια

Αρνητικά:
- Σχετικά βελτιωμένος οπτικοακουστικός τομέας
- Μεγάλα loading times και saves
- Ο χειρισμός μπορεί να δυσκολέψει
- Frame-rate drop

Βαθμολογία
Γραφικά: 8
Ήχος: 8
Gameplay: 8
Αντοχή: 8
Γενικά: 8

Tο πακέτο του Doom 3: BFG Edition θα ικανοποιήσει παλιούς και νέους παίκτες. Δεν είναι τέλειο αλλά είναι μια συλλογή που περιλαμβάνει games που κάνουν αυτό που πρέπει. Bία, συναισθήματα τρόμου και διασκέδαση προσφέρονται με απόλυτα γενναιόδωρο τρόπο.

Prequel αλλά τι prequel; Στυλάτο!!! Μετά από μια μέτρια συνέχεια, η σειρά DMC επέστρεψε στις ρίζες της με ένα παιχνίδι που εξελίσσεται χρονικά πριν από τα δύο προηγούμενα και είναι γεμάτο θεαματικά όπλα, τρομερά boss fights και εξαιρετικό soundtrack.

Η ατμόσφαιρα του παιχνιδιού επέστρεψε στα παλιά υιοθετώντας ξανά το gothic σκηνικό του πρώτου DMC. To παιχνίδι έχει έναν αέρα επικό και δείχνει να βρίσκεται στα χωρικά του ύδατα. Οι χορογραφίες στα cut-scenes είναι απίστευτες και θυμίζουν χολιγουντιανές υπερ-παραγωγές! Η πλοκή βέβαια έχει νόημα όσο ένας ουρακοτάγκος στα Mikel αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία καθώς το παιχνίδι δεν φτιάχτηκε για να χαζεύετε τους διαλόγους. Ο Dante τα σπάει, ΤΕΛΟΣ!

Gameplay; Κλασσική συνταγή όμοια με των προκάτοχών του. Πολύ πιστολίδι, ξιφομαχία και πού και πού κάποιος βαρετός γρίφος για τα προσχήματα. Η μεγάλη όμως αλλαγή στο gameplay είναι η επιλογή στυλ μάχης. Κάθε φορά που ολοκληρώνετε κάποιο επίπεδο μπορείτε να επιλέξετε ανάμεσα σε 6 διαφορετικά στυλ, το καθένα με τις δικές του κινήσεις για τα πιστόλια ή το σπαθί. Για παράδειγμα, αν επιλέξετε το Sword-Master θα είστε άσσοι στις ξιφομαχίες ενώ αν επιλέξετε Gunslinger θα μάχεστε καλύτερα από απόσταση με τα πιστόλια σας. Όπως και στα RPG, αν έχετε σταθερή προτίμηση στο στυλ που επιλέγετε θα γίνετε καλύτεροι σ'αυτό και θα ανταμειφθείτε με νέες εντυπωσιακότερες κινήσεις. Δεν είναι απαραίτητο να συλλέξετε όλα τα όπλα όπως στα παλιότερα παιχνίδια καθώς μπορείτε να προχωρήσετε στα επόμενα επίπεδα χωρίς κάποιο περιορισμό. Επιπλέον, σε κάθε επίπεδο μπορείτε να έχετε δύο όπλα από κάθε είδος αλλά μπορείτε να το αλλάζετε εύκολα ακόμα και κατά τη διάρκεια κάποιου combo. Ακόμα, τα όπλα μπορείτε να τα αναβαθμίσετε και να αποκτήσετε special κινήσεις για το καθένα. Αποτέλεσμα; Προς το τέλος του παιχνιδιού έχετε έναν τροποποιημένο Dante σύμφωνα με τα γούστα σας. Εγώ προσωπικά επέλεξα το στυλ Trickster και απολάμβανα τα chain-combos που πραγματοποιούσα για το πολυπόθητο S-Rank.

DEVILS NEVER CRY. OK, THEY CRY A LITTLE...To παιχνίδι είναι αρκετά δύσκολο. Δεν υπάρχουν checkpoints κατά τη διάρκεια μιας πίστας και τα αγάλματα όπου προμηθεύεστε items είναι ελάχιστα. Και σαν να μην φτάνει αυτό τα περισσότερα bosses σας περιμένουν στο τέλος κάθε πίστας και αν χάσετε πρέπει να ξαναπαίξετε τη πίστα πάλι από την αρχή. RAGE QUIT ALERT με άλλα λόγια δηλαδή. Με τα άλματα από πλατφόρμα σε πλατφόρμα θα δυσκολευτείτε λίγο και παρόλο που ο χειρισμός είναι άμεσος και άψογος, η οπτική γωνία της κάμερας και οι αόρατοι περιορισμοί δεν βοηθάνε τη κατάσταση.

Εν κατακλείδι, το DMC 3 είναι ένας άξιος συνεχιστής της επιτυχημένης σειράς και επιστροφή στο παλιό καλό Dante που όλοι αγαπήσαμε.

Θετικά:
- Πολύ ωραία γραφικά και soundtrack
- 6 επιλογές στυλ και νέο σύστημα ανάπτυξης χαρακτήρα
- Απίστευτα cutscenes
- Πολύ cool παιχνίδι!!!

Αρνητικά:
- Πολύ δύσκολο
- Έλλειψη checkpoints
- Βαρετοί διάλογοι και βαρετοί γρίφοι

Βαθμολογία
Γραφικά: 9
Ήχος: 9
Gameplay: 8
Αντοχή: 7
Γενικά: 8,5

Το καλύτερο Devil May Cry στο PS2! Must-have για τη συλλογή σας!!!

Ένα από τα πιο όμορφα MMORPG! Όλα είναι υπερβολικά όμορφα, ονειρικά, αλλά μιλώντας σοβαρά, ο τίτλος δεν είναι καθαρόαιμο δείγμα του είδους. Οι πιο action κατευθύνσεις του όσον αφορά στο μη PVP μέρος και το εκτεταμένο και κεντρικό κομμάτι του PVP δείχνουν ότι η εταιρεία ανάπτυξης, ArenaNet, θέλησε να κάνει κάτι διαφορετικό προκειμένου να προσφέρει πράγματα που δεν τα είχαν δώσει τα τότε υπάρχοντα MMORPG.
Τότε οι μεγάλοι αντίπαλοι του Guild Wars ήταν το Everquest II και το WOW. Η ArenaNet κατάφερε να αντιμετωπίσει με επιτυχία τα προβλήματα που είχαν οι προαναφερόμενοι τίτλοι όπως τα downtime, lag και φυσικά τα queues που παρατηρούνται όταν μπαίνει κανείς σε κάποιους servers ή όταν γίνει respawn το τέρας που πρέπει να σκοτώσει για να ολοκληρώσει κάποιο quest. Τα προβλήματα αυτά δεν υπάρχουν αλλά έχουν ένα αντίτιμο. Το μόνο σημείο όπου μπορείτε να συναντήσετε άλλους παίκτες είναι οι πόλεις που λειτουργούν σαν hub και εκεί μπορεί ο παίκτης να δημιουργήσει την ομάδα με την οποία θα βγει έξω για να πραγματοποιήσει τα όποια quests. Μ'αυτό το τρόπο, ο υπόλοιπος κόσμος λειτουργεί ως instance των άλλων RPG όπου τους όποιους φίλους και κινδύνους θα αντιμετωπίσετε θα το κάνετε μόνοι σας ή με το party σας. Διάφοροι Henchmen που θα συναντήσετε μπορούν να σας βοηθήσουν και να σας συνοδεύσουν σε κάποια quests.
Ναι μεν είναι καλό αυτό γιατί δε χρειάζεται να περιμένει κανείς με τις ώρες να εμφανιστεί κάποιο τέρας για να το σκοτώσει, ενώ ταυτόχρονα δε χρειάζεται να ανησυχεί για το αν θα του κλέψει κάποιος το kill ή αν ένας εχθρός εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι πολεμά κάτι άλλο και του επιτεθεί πισώπλατα. Από την άλλη όμως, όλη αυτή η ησυχία έχει επιπτώσεις στην όλη ατμόσφαιρα του τίτλου. Εγώ προσωπικά ένιωσα ότι ενώ κατέχω το πιο όμορφο MMORPG στα χέρια μου, δεν υπάρχει η αίσθηση της ενότητας και του κατοικημένου σύμπαντος. Μπορεί να γλίτωσα τα παραπάνω, αλλά θα ήθελα να δω τη βοήθεια κάποιου περαστικού ή να αγχωθώ μήπως και μου επιτεθεί κάποιος την ώρα που εισέρχομαι σε εχθρικό έδαφος. Υπάρχουν και θέματα όπως τα μισητά invisible walls που δεν αφήνουν τον παίκτη να κατέβει ή να πέσει από κάποιο λόφο για παράδειγμα, ενώ και τα 8 διαθέσιμα slots για spells είναι πολύ λίγα και σε συνδιασμό με το γεγονός ότι όταν φεύγεις από την πόλη-hub μπορείς να επιλέξεις μόνο αυτά τα 8 είναι απογοητευτικό.
Το interface του Guild Wars είναι απλό και διευκολύνει αλλά όταν ψάχνεις για ένα σύντροφο στο παράθυρο του διαλόγου εμφανίζεται μόνο το όνομά του και όχι το class και το level καθιστώντας έτσι δύσκολη την επιλογή. Αυτό μπορεί να είναι αρνητικό αλλά σχεδόν κάθε αποστολή- παρά το μικρό μέγεθός της με level cap το 20-είναι πιο συμπαγής και πιο ζωντανή από οποιαδήποτε άλλη και σ'αυτό βοηθάει και το γεγονός ότι όποιο τέρας-εχθρό εξοντώσεις μένει εκεί και δεν εξαφανίζεται το πτώμα του για να γίνει respawn και να τον βρει ο επόμενος.
Ένα από τα κυριότερα ατού του τίτλου ήταν ότι δε χρειαζόταν συνδρομή. Μόνο αγορά και σύνδεση στο internet. Αυτομάτως, ο τίτλος ανέβηκε σε θέση ισχύος και σε αυτό βοηθήσανε και τα υπέροχα γραφικά τα οποία είναι εκπληκτικά, δε βαραίνουν υπερβολικά το σύστημα και δε προκαλούσαν lag. H NCSoft το κατάφερε αυτό με το να επιλέξει να στηριχτεί σε regions (Ασία, Ευρώπη, Αμερική) και όχι σε servers. Επιπλέον, η action και PVP οπτική επέτρεψαν στο τίτλο να έχει ένα σχετικά σταθερό σύστημα μάχης που μπορεί να γίνει εύκολα κτήμα ακόμα και σε αρχάριο του είδους.
Το Guild Wars σας δίνει τη δυνατότητα να επιλέξετε αν θα φτιάξετε χαρακτήρα για Roleplaying (από το 0) ή για PVP (αυτόματα ξεκινάς από level 20). Έτσι, αν ο πάικτης βαρέθηκε να περιπλανιέται και θέλει απλά να αναμετρηθεί με άλλους ανθρώπους το παιχνίδι το προσφέρει απλόχερα μέσω των guilds. Κάθε μάχη είχε το αρνητικό και το θετικό αντίκτυπο στη φήμη σας, για παράδειγμα με τη νίκη είχατε πρόσβαση σε αντικείμενα που οι ηττημένοι δεν έχουν.
Ο ηχητικός τομέας συντελεί στην ατμόσφαιρα του τίτλου χωρίς βέβαια να προσεγγίζει τα επικά επίπεδα του WOW ενώ ο χειρισμός κινείται σε καλό επίπεδο αλλά μπορεί να προκαλέσει μια σύγχυση όταν έρχεστε αντιμέτωποι με πολλούς εχθρούς λόγω του διπλού συστήματος κίνησης (mouse & keyboard).
Αν έχετε κουραστεί από τα κλασσικά MMORPG με τα ταξίδια με πόδια ή με άλογο, το lag, τα couries quests, και τις ανεγκέφαλες συμπεριφορές κάποιων παικτών και αναζητάτε καλό σύστημα μάχης και πολύ PVP το Guild Wars είναι ότι πρέπει για εσάς.

Θετικά: Ωραίο σύστημα ανάπτυξης χαρακτήρα, δυνατότητα solo play, υπέροχα γραφικά, no συνδρομή, no lag

Αρνητικά: O χειρισμός έχει θεματάκια ώρες ώρες, hub-πόλεις, δεν είναι αρκετά ζωντανό για MMORPG, απλό αλλά ταυτόχρονα κουραστικό interface

Βαθμολογία
Γραφικά: 9
Ήχος: 8
Gameplay: 8
Αντοχή: 8
Γενικά: 8

Το Burnout 3 δεν τρέφει αυταπάτες για ρεαλισμό και αμέτρητο βάθος. Γνωρίζει καλά τι μπορεί να προσφέρει κι αυτό ακριβώς κάνει. Άλλωστε, η σειρά χαρακτηρίζεται από το ξεκίνημά της όταν η Criterion Games με το πρώτο Burnout πρόσφερε εντυπωσιακές ταχύτητες και εθιστικό gameplay. Όπως και τότε, έτσι και τώρα, το Burnout 3 αποφεύγει πολυπλοκότητες και επικεντρώνεται σε βασικότερους και πιο επιτακτικούς στόχους. Τα πάντα, τα γραφικά, o ήχος, o έλεγχος, η ταχύτητα, τα πολλά game modes, όλα έχουν κοινό παρανομαστή το άριστο gameplay.
Το παιχνίδι δε προσπαθεί να δώσει απελπισμένα κάποιο σενάριο σε ένα είδος που δεν το χρειάζεται και δηλώνει ανοιχτά ότι είναι ένα arcade racing. Το μόνο που θέλετε να κάνετε με το που πιάσετε το DualShock 2 στα χέρια σας είναι να τρέχετε με ιλιγγιώδεις ταχύτητες και να προκαλείτε χάος στο πέρασμά σας! Η δομή που ακολουθεί το παιχνίδι είναι απλή και κλασσική μιας και τοποθετεί τον παίκτη σε μια σειρά αγώνων στους οποίους πρέπει να αποδώσει τα μέγιστα. Στο βασικό τμήμα του παιχνιδιού, το World Tour, θα πρέπει να ταξιδέψετε ανά τον κόσμο συμμετέχοντας σε διάφορα events με στόχο το χρυσό μετάλλιο. Νε την επιτυχία ξεκλειδώνονται αυτοκίνητα, πίστες και events. (θυμίζει λίγο NFS και λογικό είναι αφού η ΕΑ ακολουθεί τη γνωστή επιτυχημένη συνταγή)
Το πρώτο πράγμα που θα σας εντυπωσιάσει στο παιχνίδι είναι η αίσθηση της ταχύτητας που γίνεται αντιληπτή σχεδόν αμέσως. Η δουλειά που έχει γίνει στο τεχνικό τομέα είναι εξαιρετική! Τα πάντα κινούνται σε απίστευτες ταχύτητες και το frame rate παραμένει κλειδωμένο στα 60 fps, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα και χωρίς να έχουν γίνει θυσίες στα γραφικά. Τα μοντέλα των αυτοκινήτων μπορεί να έχουν λίγα πολύγωνα και οι λεπτομέρειες στο βάθος της πίστας να είναι ελάχιστες αλλά δε θα σας πειράξει γιατί δε θα προλαβαίνετε να παρατηρείτε αυτά τα ελαττώματα. Η Criterion έχει κινηθεί έξυπνα και έχει καλύψει με διάφορους τρόπους κάποιες από τις αδυναμίες της μηχανής της. Ναι μεν τα textures στα αυτοκίνητα είναι απλοϊκά αλλά είναι ντυμένα με real-time αντανακλάσεις που ξεγελούν και τον πιο δύσπιστο. Επιπλέον, το damage model είναι πολύ ρεαλιστικό και εμπλουτισμένο με κάθε είδους particle effects. Γενικά τα γραφικά θα σας εντυπωσιάσουν και το παιχνίδι φαίνεται εξαρχής πολύ όμορφο.
Τα stages έχουν σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο που ευνοούν όπως είναι λογικό τη χρήση του Burnout αλλά σύντομα θα καταλάβετε ότι πάνω απ'όλα μετράει η σωστή και έξυπνη χρήση του. Σε αυτό συμβάλλει και το ΑΙ των αντιπάλων που κινούνται επιθετικά στη πίστα, εκδικούνται με τη πρώτη ευκαιρία το κακό που τους κάνατε προηγουμένως και δε διστάζουν να σας πετάξουν και εκτός δρόμου για να διατηρήσουν τη πρωτιά. Αυτή η επιθετικότητα του ΑΙ βοηθά τον τίτλο να ξεχωρίσει από άλλους παρόμοιους και μετατρέπει τον κάθε αγώνα σε ''it's personal'' υπόθεση.
Το Crash Mode που είχε κάνει το ντεμπούτο του στο προηγούμενο παιχνίδι επέστρεψε βελτιωμένο. Με αυξημένες δυνατότητες multiplayer και με το νέο χαρακτηριστικό του παιχνιδιού, το aftertouch, που σας επιτέπει με το πάτημα του R1 να ελέγξετε το όχημά σας σε slow-motion (αλά Matrix) και να κάνετε ακόμα περισσότερα και εντυπωσιακά τρακαρίσματα η σειρά καταφέρνει και πετυχαίνει το στόχο της, τη διασκέδαση. Επίσης στο Crash Mode μετά από έναν συγκεκριμένο αριθμό συγκρούσεων σας δίνεται η δυνατότητα να ανατινάξετε το αυτοκίνητό σας προκαλώντας ακόμα περισσότερο χάος! Να σημειωθεί ότι το aftertouch ισχύει και για τους κανονικούς αγώνες, στοιχείο που μπορεί να ανατρέψει την έκβαση του αγώνα.
Τα υπόλοιπα τεχνικά μέρη του παιχνιδιού είναι σε υψηλά επίπεδα όπως μας έχει συνηθίσει η ΕΑ άλλωστε. Υπάρχει υποστήριξη για Pro Logic II (αν παίζετε με ηχοσύστημα θα ξετρελαθείτε), 44 τραγούδια που η αλήθεια είναι πως ταιριάζουν πιο πολύ σε τίτλο skate, online δυνατότητες που δεν τις είδαμε ποτέ στην Ελλάδα και γύρω στα 70+ αυτοκίνητα.
Ουσιαστικά, μιλάμε για το απόλυτο racing παιχνίδι και για ένα από τα πιο γρήγορα ''ραλάκια'' στην ιστορία των videogames!

Θετικά:
- Γρήγορο και εθιστικό gameplay
- Πανέμορφο οπτικά
- Μεγάλη αντοχή
-Αν παίζετε με ηχοσύστημα θα απογειωθείτε!

Αρνητικά:
- Το soundtrack δε ταιριάζει με το ύφος του παιχνιδιού
- Δεν υπάρχουν licensed αυτοκίνητα

Βαθμολογία
Γραφικά: 10
Ήχος: 8
Gameplay: 10
Αντοχή: 10
Γενικά: 10

Οι developers δεν ασχολούνται ιδιαίτερα με την αίσθηση των όπλων αυτών καθαυτών παρά το γεγονός ότι ουσιαστικά αυτά αποτελούν τους πραγματικούς πρωταγωνιστές στα FPS. Εδώ εμφανίζεται το Black της Criterion, το οποίο διατείνεται ότι προσφέρει ακριβώς αυτό, τον πρωταγωνιστικό ρόλο στα όπλα και την καταστροφή και αποτύπωση της αίσθησης που απορρέει από κάτι τέτοιο. Η ομάδα ανάπτυξης του εξαιρετικού Burnout ακολούθησε περίπου την ίδια συνταγή που έκανε ξεχωριστή τη προαναφερθείσα σειρά racing με έμφαση στην αίσθηση του δυναμισμού που μεταδίδει στον παίκτη μέσω των γραφικών, του ήχου και του χειρισμού.

Το παιχνίδι δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Το σενάριο περιστρέφεται γύρω από μια μυστική στρατιωτική επιχείρηση (τι πρωτότυπο!) αλλά μόλις ξεκινήσει οι εκπλήξεις διαδέχονται η μία την άλλη. Τα γραφικά είναι εκπληκτικά αφού ξεπερνούν ότι άλλο έχει εμφανιστεί στο PS2 μέχρι σήμερα. Η ανωτερότητα αυτή δεν εκδηλώνεται μόνο αισθητικά, αλλά και από άποψη αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον, αφού οτιδήποτε βλέπετε μπροστά σας μπορεί να καταστραφεί ολοσχερώς μέσα σ'ένα κυκεώνα smoke και particle effects. Η αλληλεπίδραση αυτή έχει άμεσο αντίκτυπο στο gameplay όπως αποδείχθηκε και στο παρακάτω παράδειγμα όπου εχθροί στεκόντουσαν στο δεύτερο όροφο ενός κτιρίου και επειδή δυσκολευόμουν να τους πετύχω, γκρέμισα τα θεμέλια του κτιρίου με το rocket launcher με ολέθρια αποτελέσματα!!!

Η απολύτως ρεαλιστική και ικανοποιητική αίσθηση των όπλων γίνεται άμεσα προφανής. Το έντονο ρεαλιστικό κλότσημα των όπλων, ιδιαίτερα σε Magnum και Shotgun, η καταστροφική τους επίδραση στην ακεραιότητα του περιβάλλοντος και ο εκκωφαντικός ήχος που παράγεται από κάθε πυροβολισμό καθιστούν την εμπειρία ανάλογη των καλύτερων action movies από άποψη αίσθησης. Βέβαια, παρόλα τα θετικά που έχει ο τίτλος, το παιχνίδι έχει μεγάλο βαθμό δυσκολίας και το σύστημα checkpoints που έχει είναι αρκετά σκληρό και εκνευριστικό!

Το στοιχείο του action movie τονίζεται ιδιαίτερα από τη δομή των αποστολών η οποία ακολουθεί παρόμοια φιλοσοφία και ο τομέας του storytelling έχει τύχει ιδιαίτερης προσοχής και προσφέρει κάποιες καινοτομίες.

Για εμένα προσωπικά το θεωρώ σαν ένα από τα καλύτερα FPS του PS2 και όχι μόνο. Ο τίτλος καταφέρνει να εμποτίσει τη δράση του είδους με τη διασκέδαση που χαρακτηρίζει τη σειρά Burnout και γι'αυτό πιστεύω πως αναδείχθηκε.

Θετικά:
- Εξαιρετικά γραφικά
- Τέλεια αίσθηση των όπλων
- Άρτιος ηχητικός τομέας

Αρνητικά:
- Απαράδεκτα checkpoints
- Μεγάλος βαθμός δυσκολίας
- Καμία πρωτοτυπία στο σενάριο

Βαθμολογία
Γραφικά: 10
Ήχος: 10
Gameplay: 9
Αντοχή: 7
Γενικά: 9

Τα FPS είναι παντοτινά!

Διάβασα διάφορα για το TimeSplitters 2 και ένα σχόλιο έλεγε: ''Eίναι απαραίτητο όσο και τα χέρια σ'έναν μπασκετμπολίστα''. Εγώ επαυξάνω και λέω ότι είναι απαραίτητο όσο τα πόδια στο ποδοσφαιριστή, το τιμόνι στον οδηγό και χίλια δυο ακόμη παραδείγματα!

Το παιχνίδι είναι Ε-Κ-Π-Λ-Η-Κ-Τ-Ι-Κ-Ο!!! Διαθέτει απίστευτα γραφικά, ομαλή κίνηση, καλό σχεδιασμό στα επίπεδα και τις αρένες και το κυριότερο, εκρηκτική δράση! Επίσης, υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία από χαρακτήρες (50+) και οι τοποθεσίες είναι φτιαγμένες με μεγάλη φαντασία.

Στο story-mode σκοπός μας είναι να σώσουμε τον κόσμο από τους TimeSplitters οι οποίοι προσπαθούν να αλλάξουν το μέλλον της ανθρωπότητας. Έτσι λοιπόν, σε κάθε επίπεδο πρέπει να εξοντώσουμε τους εχθρούς, να βρούμε το time crystal και να επιστρέψουμε στη βάση μέσω ενός time portal.

To multiplayer mode είναι το πιο εθιστικό mode του παιχνιδιού με έντονους ρυθμούς δράσης και περιπέτειας. Ακολουθώντας το δρόμο που χάραξαν το Quake 3:Arena και Unreal Tournament, το TimeSplitters 2 είναι σίγουρα το παιχνίδι που πρέπει να έχει ο κάθε gamer που θέλει να λέγεται αξιοσέβαστος. Στη τελική, ποιος δεν θα ήθελε να καταστρέψει αμέτρητους αντιπάλους με ένα απλό αλλά αποτελεσματικό mini-gun;

Θετικά:
- Εντυπωσιακό art direction
- Διασκεδαστικό multiplayer
- Απίστευτη ποικιλία (όπλα, χαρακτήρες)
- Χιούμορ
- Εξαιρετικό sountrack
- Άψογο gameplay & χειρισμός

Αρνητικά:
- Ανύπαρκτο σενάριο...
- Μερικά επίπεδα είναι πολύ hardcore ακόμα και στο normal

Βαθμολογία
Γραφικά: 9
Ήχος: 9
Gameplay: 10
Αντοχή: 10
Γενικά: 10