Αθάνατη Black Isle...
Σήμερα θα το παίζανε πιο εύκολα οι πιο hardcore rpgάδες,θα λέγαμε,καθώς όντως από πλευράς γραφικών τοποθετείται αρκετά πίσω.
Όμως όποιος αποφασίσει να το παίξει σίγουρα μετά από λίγο θα τα έχει ξεχάσει τα γραφικά,καθώς η ιστορία του παιχνιδιού θα τον αποροφήσει αναμφίβολα.
Ακόμα και σε όσα rpg games βγήκαν μετά από αυτό δεν είδαμε τέτοιου είδους στοιχεία όπως αυτά στο Torment.Τι θέλω να πω;Στα άλλα rpgs έχουμε συνηθήσει όταν ο χαρακτήρας μας πεθαίνει,να ξεκινάμε από το σημείο που κάναμε το τελευταίο save..Στο Planescape Torment όμως ο θάνατος μπορεί να είναι ο δρόμος για μία διαφορετική εξέλιξη του"The Nameless One" όπως είναι γνωστός ο ήρωας.
Δύσκολα βλέπουμε κλασικά rpgs σήμερα της σειράς του Baldurs Gate και του Torment,διότι αυτά τα παιχνίδια ήταν καθ'ολη την έννοια role playing games αφού όλα ήταν δυνατά να συμβούν,χωρίς κάποια γραμμική σειρά που σε περιορίζει.Πέθαινε ο mage που είχες στο party και ήταν πολύ σημαντικός για εσένα;Να πρόσεχες,τώρα θα πρέπει να βρείς άλλον τυχαίο npc να σε ακολουθήσει με διαφορετικά skills.Εξέλιξη δηλαδή που σπάνια βλέπουμε σε παιχνίδια σήμερα όπου τα rpg στοιχεία περιορίζοντε μονάχα στα quests και στα levels.Αυτό όμως είναι στα αλήθεια RPG;
Planescape-Torment FTW imo :icon bow: