Σχέσεις

Ωραίες τοποθετήσεις. Αλλα εγω συμφωνώ με αυτόν τον Μαρκήσιο. Για μένα οι σχέσεις είναι υπερεκτιμημένες. Oι σημερινές τουλάχιστον. Καταρχήν οι άνθρωποι, η πλειοψηφία αν όχι όλοι είναι υλιστές σήμερα. Δεν δίνουν αξία και σημασία σε συναισθήματα συμπεριλαμβανομένης και της αγάπης, αλλά στο συμφέρον. Δεν θα ρίξω το φταίξιμο του να θέλει κανείς να μείνει μόνος, στα ψυχολογικά προβλήματα εξολοκλήρου, αν και αυτά παίζουν ρόλο φυσικά.

Η σχέση απαιτεί θυσίες που μπορεί να μη θέλουμε να κάνουμε και αν τις κάνουμε να είναι εξαναγκαστικά. Επίσης απο τις σχέσεις, σήμερα, απαιτούνται πολλά περισσότερα πράγματα, όπως να έιναι ο άλλος άψογος σωματικά, στο κρεβάτι και στα θελήματα του άλλου. Δεν είναι τίποτα ρόδινο και τίποτα ελεύθερο. Αν θέλει κανείς να δεί τα πράγματα ρεαλιστικά.

Το μεγαλύτερο ποσοστό σχέσεων γίνεται γιατί η κοινωνία σε πιέζει απίστευτα να παντρευτείς/κάνεις οικογένεια/διαιωνίσεις το είδος. Επομένως γίνεται υπό πίεση.

Για να μη μιλήσω για γάμους και οικογένειες και γέννηση παιδιών χωρίς να το θες αλλά επειδή πρέπει. Αυτό ειναι ontopic γιατί η σχέση αν κρατήσει, δεν μένει ποτέ σαν "σχέση" μόνο. Και πολλοί δεν συνειδητοποιούν οτι το να είσαι σε σχέση δεν είναι μόνο φιλιά κρεβάτι γλυκόλογα και ιστορίες.

Μεγάλο θέμα και δύσκολο.

Αυτό το πράγμα με την κοινωνική πίεση το ακούω βερεσέ. Μου θυμίζει την εξής έκφραση:



Είναι μεν για τα πανηγύρια , αλλά ισχύει ότι είναι ένα πρόβλημα η κοινωνική πίεση και μάλιστα μεγάλο. Αλλά δεν το πολυχάφτω. Απλά τσακώνομαι με όποιον προσπαθεί να μου τη "μπει" γι' αυτό το θέμα, πρώτον γιατί δεν τον αφορά και δεύτερον γιατί νευριάζω εύκολα.

Δεν υπάρχει πιο σπαστικό πράγμα από το να σε πιέζουν, του στυλ "πότε θα παντρευτείς;" "έχεις καμιά κοπέλα" κλπ

Θέλω να διαβάσω γνώμες για το θέμα "ποιος πληρώνει" σε ένα ραντεβού και μια σχέση. Τι θεωρείται πρέπον τόσο στις πρώτες συναντήσεις αλλά και σε μια σχέση. Από ότι βλέπω στο FB πολλοί θεωρούν ότι ο άντρας πρέπει να πληρώνει σχεδόν πάντα. Εγώ θυμάμαι κάτι που μου είχε πει παλιά μια γνωστή μου: " Αν έπρεπε να πληρώνετε πάντα εσείς, θα είχατε φαλιρίσει!"

Καλημέρα. Στο θέμα του ποιος πληρώνει, πιστεύω ότι αρχικά είναι ωραία κίνηση να πληρώνει ο άντρας, τουλάχιστον στα πρώτα ραντεβού. Από εκεί και πέρα, αυτή η κίνηση δεν πρέπει να την εκμεταλλεύονται οι γυναίκες και να περιμένουν να πληρώνεις πάντα. Τουλάχιστον στη δική μου περίπτωση, θέλω να πληρώνω σχεδόν πάντα, αρκεί να κάνει και η γυναίκα την κίνηση να πληρώσει, άσχετα εάν θα της ζητήσω να πληρώσω εγώ τελικά.

Ξέρω δύο ζευγάρια που βρίσκονται στα δύο άκρα. Στο πρώτο, η γυναίκα δεν παίρνει καν λεφτά μαζί της και ο σύντροφός της της πληρώνει μέχρι και τα τσιγάρα. Στο δεύτερο ζευγάρι, πληρώνουν από κοινού και αυτός της ζητάει μέχρι και το τελευταίο 10λεπτο. Το σωστό βρίσκεται κάπου στη μέση. Όποτε σε ευχαριστεί, πληρώνεις εσύ τα πάντα, ειδικά εννοείται όταν έχεις προτείνει για παράδειγμα να την βγάλεις για φαγητό σε ένα ωραίο εστιατόριο.

Και εγώ δεν έχω θέμα να κερνάω, αλλά προφανώς δε γίνεται να το κάνεις πάντα. Συμφωνώ στο να κάνει κίνηση να πληρώσει, άσχετα από το ότι θα πληρώσεις εσύ. Γενικά πρέπει να υπάρχει μοιρασιά πιστεύω. Πότε ο ένας, πότε ο άλλος, πότε μισα-μισά. Σε αυτό το θέμα δεν νομίζω πως πρέπει να υπάρχουν ντροπές.

Ένας φίλος μου τα είχε με μια τύπισσα που πραγματικά είναι από τα χειρότερα άτομα που έχω γνωρίσει. Δεν πλήρωνε και δεν έκανε καν κίνηση να πληρώσει ποτέ, είχε την απαίτηση να την πηγαινοφέρνει συνέχεια με τη μηχανή κλπ. Το θεωρώ μεγάλη γυφτιά να εκμεταλλεύεσαι την καλοσύνη του άλλου.

Εγω ειμαι υπέρ του να κεράσει ο άντρας τις πρώτες φορές και μετά να γίνεται εναλλάξ και φυσικά και ο καθένας τα δικά του Δεν γίνεται να τη βγάζουμε μόνο με κεράσματα!

Shikabane_Hime7 wrote: Θέλω να διαβάσω γνώμες για το θέμα "ποιος πληρώνει" σε ένα ραντεβού και μια σχέση. Τι θεωρείται πρέπον τόσο στις πρώτες συναντήσεις αλλά και σε μια σχέση. Από ότι βλέπω στο FB πολλοί θεωρούν ότι ο άντρας πρέπει να πληρώνει σχεδόν πάντα. Εγώ θυμάμαι κάτι που μου είχε πει παλιά μια γνωστή μου: " Αν έπρεπε να πληρώνετε πάντα εσείς, θα είχατε φαλιρίσει!"

Οποιος εχει πληρωνει...
Και αναλογα την περιπτωση..
Αν η αλλη θελει να παει στο ταδε εστιατοριο με κοστος 100 ευρω το ατομο και εσυ εχεις να δωσεις δοση ΕΝΦΙΑ,εφορια κλπ,τοτε καταλαβαινεις πως αυτο δεν γινεται,οσο και να θελει...
Αν εχουν χρηματα και οι δυο,τοτε μια ο ενας,μια ο αλλος...
Οπως ειναι οι εποχες,δεν μπορει να πληρωνει μονο ο ανδρας.Και αυτο πρεπει να το καταλαβαινει η γυναικα και να μην τιθεται καν τετοιο ζητημα..
Αλλιως δε μιλαμε για σχεση αλλα για χορηγο..

Νομίζω πως πάει εδώ το πολύ ενδιαφέρον άρθρο που βρήκα,

Τι μπορεί να συμβεί αν δεν έχετε παντρευτεί μέχρι τα 40 σας;


Σε μια έρευνα τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες που ανήκαν στην ηλιακή ομάδα των 40 ετών παραδέχθηκαν ότι έχασαν την επιθυμία τους να παντρευτούν. Εάν οι άνθρωποι συνηθίσουν να ζουν με έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής μετά είναι δύσκολο να τον αλλάξουν, υποστηρίζουν οι ψυχολόγοι. Επομένως ας δούμε τι συμβαίνει όταν κάποιος δεν έχει παντρευτεί μέχρι τα 40.

Γεγονός #1: Οι σχέσεις συνοδεύονται και με μερικούς περιορισμούς. Όταν όμως συνηθίζετε να ζείτε χωρίς συμβιβασμούς μέχρι και τα 40 έτη, δεν θέλετε ξαφνικά να δεσμευτείτε.

Γεγονός # 2: Παρόλο που ο γάμος είναι χαρά, ωστόσο θα μπορούσε επίσης να δημιουργήσει στρες και συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα. Τι γίνεται όταν είστε μόνοι σας; Δεν υπάρχει καθόλου άγχος και καμία επιβάρυνση. Ποιος θα θυσίαζε αυτή την ηρεμία για να μπει στη διαδικασία της συζυγική ζωής;

Γεγονός # 3: Η ζωή είναι πιο ευέλικτη όταν είστε μόνοι. Αν θέλετε να ταξιδέψετε, μπορείτε. Αν θέλετε να κάνετε πάρτι έτσι ξαφνικά, μπορείτε. Εάν θέλετε να αφήσετε τη δουλειά σας και να καθίσετε για κάποιο χρονικό διάστημα στο σπίτι, μπορείτε (αν έχετε αποταμιεύσεις). Οι αποφάσεις που παίρνετε δεν επηρεάζουν κανέναν, παρά μόνο εσάς.

Γεγονός # 4: Εάν έχετε συνηθίσει να ζείτε μόνοι σας, ίσως δεν σας αρέσει καθόλου ο τρόπος ζωής των δεσμευμένων. Βλέπετε ζευγάρια που μαλώνουν και που προσπαθούν να ξεπεράσουν τα προβλήματα που υπάρχουν στη σχέση τους και νιώθετε ευγνώμονες που είστε μόνοι.

Γεγονός # 5: Το καλύτερο πράγμα της εργένικης ζωής είναι ότι μπορείτε να συναντήσετε τον οποιονδήποτε, οπουδήποτε και όποτε θέλετε. Αυτός είναι ίσως ο πιο σημαντικός λόγος που πολλοί άνθρωποι δεν θέλουν να δεσμευτούν και παραμένουν εργένηδες.

Τα υπέρ του να είσαι ανύπαντρος




Κλαίτε πάνω από ένα τεράστιο παγωτό την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου; Μιλάτε για τα προβλήματά σας στη γάτα σας; Πηγαίνετε με τη μητέρα σας στο πάρτι του γραφείου; Μπα. Αυτά είναι απλά στερεότυπα των ανθρώπων που είναι μόνοι - δεν είναι η πραγματικότητα.

Το ερώτημα είναι ο γάμος φέρνει περισσότερη ψυχική και σωματική υγεία; Η απάντηση είναι όχι. Ο γάμος και η συντροφικότητα έχουν τα καλά τους, όμως οι επιστήμονες όλο και βρίσκουν θετικά στο να μένει κανείς μόνος.

1. Υγιής καρδιά

Σε μελέτη ειδικών που παρακολουθούσαν για οκτώ χρόνια 9.000 ενηλίκους από τη μεσαία τάξη, τα ποσοστά καρδιακών ασθενειών ήταν χαμηλότερα σε αυτούς που δεν είχαν παντρευτεί ποτέ.

2. Καλό σώμα

Ερευνητές έψαξαν πάνω από 13.000 άντρες και γυναίκες ηλικίας μεταξύ 18 και 64 ετών και ανακάλυψαν ότι αυτοί που δεν έχουν παντρευτεί ποτέ κάνουν περισσότερη γυμναστική σε εβδομαδιαία βάση από τους παντρεμένους και από τους χωρισμένους.

3. Καλές δημόσιες σχέσεις

έχετε προσέξει ότι οι φίλοι που γίνονται ζευγάρια σας προσέχουν λιγότερο; Είναι αλήθεια. Σειρά μελετών έχει δείξει ότι οι παντρεμένοι είναι λιγότερο πιθανό να κρατήσουν τις σχέσεις που είχαν με ανύπαντρους ανθρώπους. Ο γάμος και η συγκατοίκηση απαιτούν περισσότερη ενέργεια, ενώ οι ανύπαντροι έχουν περισσότερη συναισθηματική ενέργεια να μοιραστούν με τους φίλους τους.

4. Δε συμβιβάζονται

Οι άνθρωποι που έχουν δεχτεί το γεγονός ότι είναι μόνοι, είναι λιγότερο πιθανό να βρεθούν σε μία σχέση που απαιτεί πολλούς συμβιβασμούς. Μελέτες έχουν δείξει ότι ο φόβος της μοναξιάς κάνει τους ανθρώπους πιο επιρρεπείς στους συμβιβασμούς.

5. Μοναχικότητα

Σε αντίθεση με τη μοναξιά, η μοναχικότητα είναι μία θετική κατάσταση που οι άνθρωποι όχι μόνο δεν αποφεύγουν, αλλά την αποζητούν. Μάλιστα, συχνά συνδέεται με την ελευθερία, τη δημιουργικότητα και την πνευματικότητα.

Πηγή www.newsbeast.gr/greece/arthro/814163/ta-uper-tou-na-eisai-anupadros