A Minecraft movie review

Άφθονο χιούμορ, περιορισμένη φαντασία.

Είδος: Fantasy, Κωμωδία
Σκηνοθεσία: Jared Hess
Σενάριο: Chris Bowman, Hubbel Palmer, Gavin James, Neil Widener, Chris Galletta
Πρωταγωνιστούν: Jack Black, Jason Momoa, Emma Myers, Danielle Brooks, Jennifer Coolidge
Παραγωγή: Warner Bros. Pictures, Legendary Pictures, Mojang Studios, Vertigo Entertainment
Διάθεση: Premier Cinemas, Nicosia Mall

Η πολυαναμενόμενη κινηματογραφική μεταφορά του Minecraft έφτασε στη μεγάλη οθόνη, επιχειρώντας να μετατρέψει το θρυλικό sandbox game σε μια live-action οικογενειακή κωμική περιπέτεια. Ο Jared Hess, γνωστός για το ιδιαίτερο χιούμορ του (Napoleon Dynamite, Nacho Libre), αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία και φέρνει μαζί του ένα cast γεμάτο αστέρες.

Η πύλη...του ανεξήγητου
Η ιστορία μας παρουσιάζει ένα νεαρό παιδί, τον Henry και στη συνέχεια τον Steve, γνωστό ως βασικό ήρωα του παιχνιδιού Minecraft, τον οποίο υποδύεται ο Jack Black. Ο έμπειρος ηθοποιός ομολογουμένως έχει...μεγαλύτερα κυβικά από αυτά του πρωταγωνιστή, παρόλα αυτά τον έχουμε συνηθίσει τελευταία σε gaming ταινίες, με αποκορύφωμα τον Bowser στο Super Mario. Ο Jack Black είναι gamer και συμβάλλει με το πολύ έξυπνο χιούμορ του στο να αισθανθούμε τον κόσμο του Minecraft, αλλά το παρουσιαστικό του δεν βοηθάει. Εξίσου δεν βοηθάει και αυτό του Garrett (Jason Momoa). Οι δυο τους έχουν άφθονο χιούμορ, αλλά θα ταίριαζαν περισσότερο σε άλλου είδους ταινίες, παρά στο Minecraft.

Είναι απορίας άξιο πως οι σεναριογράφοι άλλαξαν κατά πολύ το σενάριο του Minecraft, καθώς πέραν του Steve, στην ταινία δεν υπάρχει ο Alex, αλλά αντιθέτως εμφανίζονται οι Henry και Garrett, δύο ήρωες που δεν υπάρχουν στο Minecraft video game. Συν τις άλλοις υπάρχουν και ορισμένες woke πινελιές, καθότι στις εταιρείες παραγωγής εμπλέκεται και η Warner Bros. Η ιστορία βέβαια διαφοροποιείται από αυτή του Minecraft video game, κλασικά ώστε να είναι περισσότερο συμβατή με την μεγάλη οθόνη.

Gear up
Το περιβάλλον του Minecraft έχει πιστή αναπαράσταση, καθώς περιλαμβάνει τους κλασικούς κύβους, το sandbox στοιχείο, την δυνατότητα δημιουργίας κτιρίων και βέβαια τα διάφορα πλάσματα του κόσμου του Minecraft, δηλαδή τους NPCs, τα ζωάκια και τους κακούς. Οι σεναριογράφοι έχουν δώσει μεγάλη έμφαση στη συγκεκριμένη λεπτομέρεια ώστε να αποδώσουν τον κόσμο εξαιρετικά.

Εντύπωση μου έκανε και το γεγονός ότι δίνεται έμφαση στα όπλα και τον εξοπλισμό των ηρώων, αλλά και στο στοιχείο του crafting, μιας και -όπως και στο Minecraft- για να δημιουργήσετε τον εξοπλισμό σας, δηλαδή όπλα, armor και άλλα εξαρτήματα που σας βοηθούν στη μάχη, θα πρέπει να κάνετε crafting. Τουλάχιστον εδώ οι σεναριογράφοι έμειναν πιο πιστοί στο lore του Minecraft. Αυτό αποτυπώνεται ακόμη καλύτερα και μέσα από τις μάχες.

Χαβαλές
Η ταινία Minecraft λειτουργεί κυρίως ως μια ανέμελη παιδική περιπέτεια με έντονη διάθεση αυτοσαρκασμού. Ο Hess καταφέρνει να δώσει στο πρώτο μισό μια ευπρόσδεκτη δόση από το προσωπικό του “τρελούτσικο” ύφος, δηλαδή παράξενες κωμικές σκηνές, σουρεάλ πινελιές και μια γενική αίσθηση ότι η ταινία δεν παίρνει τον εαυτό της ποτέ απολύτως στα σοβαρά. Αυτό το πνεύμα θυμίζει κάτι από The Lego Movie ή Jumanji.

Υπάρχουν αρκετές στιγμές γέλιου, ειδικά χάρη στις εξωφρενικές ερμηνείες, και μια ζωηρή, πολύχρωμη αισθητική στο περιβάλλον, που κρατά το βλέμμα. Η δράση κινείται με γρήγορο ρυθμό, καθώς η μία αναμέτρηση διαδέχεται την άλλη, οπότε το νεαρό κοινό δύσκολα θα βαρεθεί, ενώ υπάρχουν κι ορισμένα γνώριμα από το παιχνίδι σκηνικά, με κάποιες διαφοροποιήσεις. Πίσω από το εντυπωσιακό pixel art περιτύλιγμα, το σενάριο ακολουθεί μια γνώριμη και ασφαλή διαδρομή. Με έξι σεναριογράφους στους τίτλους, ίσως δεν εκπλήσσει που η ιστορία μοιάζει “ράβε-ξήλωνε” και γεμάτη κλισέ ατάκες που θα ξεχάσετε από την επόμενη κιόλας ημέρας.

Παρότι λοιπόν το A Minecraft movie παίζει εκ του ασφαλούς, σώζεται σε μεγάλο βαθμό από το κέφι και το μεράκι των συντελεστών της. Ο Jack Black δίνει ρέστα ως Steve, με την φωνή, τις γκριμάτσες και την αστείρευτη ενέργειά του να ανεβάζουν το κωμικό στοιχείο. Σε ορισμένα σημεία ίσως το παρακάνει – ο ρυθμός και η ένταση της ερμηνείας του είναι τόσο υψηλά που αγγίζει τα όρια της καρικατούρας – όμως ο Jack Black έχει το ταλέντο να σε κάνει να γελάς ακόμα κι έτσι. Η μεγάλη έκπληξη είναι ο Jason Momoa, που αφήνει στην άκρη την ηρωική περσόνα του Aquaman και δείχνει αξιόλογο κωμικό στοιχείο. Το δίδυμο αυτό λειτουργεί πολύ καλά. Δίπλα τους, η Emma Myers και η Danielle Brooks προσφέρουν απλά συμπαθητικές παρουσίες ως Natalie και Dawn, αν και οι χαρακτήρες τους είναι σχετικά ρηχοί, απλά έτσι για να έχουμε γυναικείες παρουσίες (και ψιλό...woke στοιχεία. Θα καταλάβετε όταν δείτε την ταινία).

Οπτικά εφέ
Οπτικά, η ταινία αποδίδει πιστά τον κόσμο του Minecraft. Τα ψηφιακά εφέ εντυπωσιάζουν με τον δικό τους τρόπο: πολύχρωμα τοπία, τεράστια κάστρα και σπηλιές, όλα φτιαγμένα από voxels που μοιάζουν να ξεπήδησαν κατευθείαν από την οθόνη του παιχνιδιού. Η τετράγωνη αισθητική είναι σκόπιμα retro και προσδίδει μια μοναδική ταυτότητα. Θα δείτε γνώριμους NPCs και εχθρούς, αλλά και το απόκοσμο Nether. Αν δεν έχετε παίξει Minecraft τότε κάποια inside jokes ίσως περάσουν απαρατήρητα. Η ίδια η αισθητική, αν και αρχικά γοητευτική, δεν εξελίσσεται αρλετ'α/

Το Minecraft ως παιχνίδι είναι συνώνυμο της ελεύθερης δημιουργίας. Στην ταινία οι σεναριογράφοι απλά έφτιαξαν μια ταινία με χιούμορ και δράση, αποφεύγοντας όπως να εισάγουν το gameplay του Minecraft, πέρα από 2-3 σκηνές. Άρα δεν σας μεταφέρουν το πνεύμα της δημιουργικότητας του παιχνιδιού. Με το Minecraft χτίζετε ολόκληρους κόσμους και στην ταινία έχουμε απλά προκατασκευασμένα τουβλάκια. 

Έμεινε...στα μπετά
Συνολικά, η ταινία Minecraft απλά πετυχαίνει τον βασικό της στόχο. Είναι μια ανάλαφρη και διασκεδαστική περιπέτεια, κυρίως για παιδιά, με κάποιες συγκινητικές σκηνές. Δεν αποτελεί όμως σε καμία περίπτωση πιστή μεταφορά του Minecraft game, κυρίως στους ηθοποιούς και στο gameplay. Εξαίρεση αποτελεί η απεικόνιση του κόσμου, αλλά μία απεικόνιση δεν κάνει την διαφορά από μόνη της. Σε σύγκριση λοιπόν με άλλες gaming ταινίες, δυστυχώς κινείται στη μετριότητα μιας χαριτωμένης κωμωδίας.

Βαθμολογία
Σενάριο: 5
Σκηνοθεσία: 6
Ερμηνείες: 8
Οπτικά Εφέ: 7
Μουσική: 7
Γενικά: 6,5/10

Η απεικόνιση ενός κόσμου δεν αρκεί αν δεν υπάρχει ουσία.