The Matrix Resurrections review

Ένα αδέξιο sequel που δεν έχει πολλά να πει.

Είδος: Sci-Fi
Διάρκεια: 2 ώρες και 28 λεπτά
Σκηνοθεσία: Lana Wachowski
Σενάριο: Lana Wachowski, David Mitchell, Aleksandar Hemon
Παραγωγοί: James Mc Teigue, Lana Wachowski, Grant Hill
Πρωταγωνιστές: Keanu Reeves, Carrie-Anne Moss, Yahya Abdul-Mateen II, Jonathan Groff, Neil Patrick Harris, Priyanka Chopra Jones, Jada Pinkett Smith
Μοντάζ: Joseph Jett Sally
Εταιρεία παραγωγής: Village Roadshow Pictures, Venus Castina Productions
Διάθεση: Warner Bros. Pictures

Ας γυρίσουμε για λίγο στo 2003. Το The Matrix Revolutions έχει μόλις κυκλοφορήσει, κλείνοντας τον κύκλο της αρχικής τριλογίας με τρόπο, κατά γενική ομολογία, εντελώς απογοητευτικό. Οι δημιουργοί, Lana και Lilly Wachowski, απορρίπτουν καθέτως κάθε πιθανότητα κυκλοφορίας ενός sequel δηλώνοντας ότι είπαν ότι ήθελαν να πουν και ότι η σειρά Matrix θα συνεχιστεί “μέσω των video games”. Ενδεχομένως νιώθετε απογοητευμένοι που η αγαπημένη σας σειρά ταινιών δράσης τελείωσε τόσο άδοξα. Όταν ακούσατε σχεδόν δύο δεκαετίες μετά ότι η Lana Wachowski ανέλαβε ένα sequel του Matrix που θα εξηγήσει επιτέλους τι συνέβη, ίσως νιώθετε έναν τεράστιο ενθουσιασμό. Ωστόσο, κρατήστε μικρό καλάθι.

To The Matrix Resurrectionss, σε σκηνοθεσία Lana Wachowski είναι σίγουρα ένα ενδιαφέρον πείραμα. Είναι μία απόπειρα το Matrix να φύγει από την αισθητική του rave, του LAN party και του πρώιμου internet των 90s και να μεταφερθεί στον κόσμο των tech giants, του wokeness και του παντοδύναμου ίντερνετ, που πλέον δεν μας εντυπωσιάζει παρότι διέπει κάθε κομμάτι της ζωής μας. Ωστόσο, στην προσπάθειά της να διηγηθεί ιστορίες που θα συγκινήσουν τόσο ένα νεότερο κοινό όσο και παλιούς fans, η ταινία χάνει την ουσία της αρχικής τριλογίας. Αν και σε κάποια σημεία φαίνεται να λάμπει η αίγλη του παλιού Matrix, στο σύνολό της η ταινία δεν καταφέρνει να «σταθεί» ως τέταρτη ταινία της κύριας σειράς.

Ένα περίπλοκο rewind
Η ταινία αρχίζει αρκετά «δυνατά», με μία εισαγωγή που τραβά την προσοχή. Ο Neo βρίσκεται για άλλη μία φορά παγιδευμένος στο νέο Matrix. Αυτή τη φορά, είναι ένας παγκοσμίου φήμης game developer ο οποίος πάσχει από σχιζοφρένεια και κατάθλιψη. Σε αυτόν τον κόσμο, η αρχική τριλογία Matrix υφίσταται ως video game το οποίο εκείνος δημιούργησε. Ωστόσο, με τίποτα δεν μπορεί να διώξει τη σκέψη ότι έχει ζήσει τα γεγονότα του Matrix, τα οποία επανέρχονται στην σκέψη του με δόσεις (και εμφανίζονται κυριολεκτικά ως σκηνές του αρχικού Matrix μονταρισμένες στο Matrix Resurrections). Όλα έρχονται άνω κάτω όταν επαναστάτες από τον πραγματικό κόσμο προσπαθούν για άλλη μια φορά να τον ξυπνήσουν.

Είναι προφανές ότι η Lana Wachowski ήθελε να σχολιάσει τον σύγχρονο εταιρικό κόσμο των tech giants και των developers που πιέζουν τους εργαζομένους τους μέχρι εξάντλησης και βγάζουν games βάσει «ερευνών αγοράς» με στόχο να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους και μόνο. Επιπλέον, αφιερώνει χρόνο στο να δείξει πώς άλλαξε η Zion στα χρόνια που πέρασαν από το Matrix Revolutions. Ωστόσο, το πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός ότι οι διαφορετικές ιστορίες έχουν ελάχιστη συνοχή μεταξύ τους και πολλές φορές ολόκληρες σκηνές δεν έχουν κάτι ουσιαστικό να πουν. Είναι εμφανές ότι μεγάλο μέρος των σκηνών γυρίστηκε απλώς για να δώσουν μία ένεση νοσταλγίας στο κοινό, που θέλει να ξαναδεί τον Neo να εκπαιδεύεται στο καράτε. Αλλά φυσικά, επειδή υπάρχει και μία ιστορία που πρέπει να εξελιχθεί, αυτές οι σκηνές περιορίζονται στην ελάχιστα απαιτούμενη διάρκεια. Το όλο αποτέλεσμα προκαλεί ορισμένες φορές μεγάλο μπέρδεμα.

Νέο σύμπαν, νέα πρόσωπα
Οι Keanu Reeves και Carrie-Anne Moss επιστρέφουν ως Neo και Trinity, δίνοντας έτσι στην ταινία μία ανάσα «παλιού Matrix». Η Carrie-Anne Moss ειδικότερα υποδύεται τέλεια μία Trinity που έχει πλέον την εμπειρία μερικών ακόμη χρόνων. Ο Keanu Reeves αν και σε γενικές γραμμές είναι πολύ καλός, υπάρχουν ορισμένες σκηνές στις οποίες μοιάζει «αγκυλωμένος», σαν να μην θέλει να συμμετάσχει καν στο γύρισμα. Οι νέοι ηθοποιοί «λάμπουν δια της απουσίας τους» με ορισμένες εξαιρέσεις. Ο Yahya Abdul-Mateen II ως νέος Morpheus είναι ενδιαφέρουσα αλλαγή, αν και τα συνεχή αστειάκια τύπου Marvel που κάνει συνέχεια σίγουρα είναι προσβολή για έναν κλασικό χαρακτήρα που οι fans λατρεύουν. Ο Jonathan Groff (αντί για τον Hugo Weaving) ως Agent Smith είναι απλώς ανεπαρκής και cringe. Τα μέλη του πληρώματος θα τα ξεχάσετε κυριολεκτικά μόλις βγείτε από το σινεμά.

Είναι προφανές ότι η Warner Bros. ήθελε να δώσει έναν χαρακτήρα Marvel στην ταινία. Δυστυχώς, δεν γίνεται να τα έχουμε όλα. Όταν αγχωτικές σκηνές διακόπτονται για να ειπωθεί ένα κρύο «αστειάκι», θυσιάζεται η ροή της δράσης και λύεται το σασπένς μόνο και μόνο για να γελάσουν για δέκα δευτερόλεπτα οι γονείς που έφεραν τα παιδιά τους στο σινεμά. Άλλες «τραγικές απώλειες» είναι τα θρυλικά πρακτικά εφφέ του πρώτου Matrix, τα οποία έδωσαν τη θέση τους στο αδιάφορο, θορυβώδες CGI, καθώς και η χρωματική παλέτα, ή οποία έγινε πιο «θερμή», σε αντίθεση με τα γκρίζα, μαύρα και πράσινα χρώματα της παλιάς τριλογίας. Η αλλαγή των χρωμάτων είναι μία καθαρά αισθητική επιλογή και η επιτυχία της επιλογής αυτής επαφίεται στις προτιμήσεις σας, ωστόσο πρέπει να αναφερθεί ότι κάνει το Matrix Resurrections να φαίνεται σαν «ξεχωριστή» ταινία από την αρχική τριλογία.

Πολλή δράση, λίγη oυσία
Το μόνο στοιχείο που μένει σχεδόν απαράλλακτο από την αρχική τριλογία είναι οι ευφάνταστες σκηνές δράσης, που τοποθετούν τους ήρωες σε περίπλοκες καταστάσεις, από τις οποίες ξεφεύγουν με ανορθόδοξους τρόπους. Ωστόσο, η δράση αυτή παύει να είναι τόσο εντυπωσιακή όταν πλαισιώνεται από μία ιστορία υπερβολικά πολύπλοκη για να κρατήσει το ενδιαφέρον του κοινού. Ακόμη, το μοντάζ είναι αρκετά ανισόρροπο σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Μία εκρηκτική σκηνή δράσης ακολουθείται από μία βαρετή σκηνή διαλόγου, ή οποία δίνει τη θέση της σε μία σκηνή στην οποία εξερευνάται η νέα Zion, για να κοπεί σε 2 λεπτά από ακόμα μία σκηνή δράσης, πριν προλάβει να προσφέρει ουσιαστικά world-building στοιχεία ή ανάπτυξη χαρακτήρων.

Οι νέοι θεατές θα αναγνωρίσουν στο The Matrix Resurrections φόρμες διαλόγων, σκηνικά και σκηνοθεσία που υπάρχουν σε άλλες σύγχρονες ταινίες δράσης. Θα λάβουν επίσης «γερή δόση» του lore της αρχικής τριλογίας Matrix (15 λεπτά της οποίας περιλαμβάνονται αυτούσια στο Matrix Resurrections ως flashbacks) για να τους βάλει στο κλίμα. Ωστόσο,ο τρόπος παρουσίασης είναι κατά τι ελλιπής και δεν εγείρει το ενδιαφέρον του θεατή για την ιστορία των χαρακτήρων. Η εισαγωγή σκηνών από την παλιά τριλογία ίσως να λειτουργήσει και εις βάρος της ταινίας, αφού δίνει την ευκαιρία στους θεατές να την συγκρίνουν με μία ταινία... κλάσεις ανώτερη.

Οι fans του Matrix ενδεχομένως θα βρεθούν σε σύγχυση βγαίνοντας από την αίθουσα. Το Matrix Resurrections από τη μία περιέχει κλασικά στοιχεία Matrix, από την άλλη τα πλαισιώνει με αμφίβολες αισθητικές επιλογές και μία πολύπλοκη ιστορία για χαρακτήρες με ελάχιστο ενδιαφέρον. Επιπλέον, η μανία των στούντιο να εξηγούν τον κάθε μικρό χαρακτήρα μέχρι αηδίας (βλ. Avengers) κάνει τον Keanu Reeves να φαίνεται κομπάρσος σε ταινία Matrix. Σίγουρα είναι μία άνω του μετρίου ταινία δράσης, αλλά αξίζει να φέρει τον τίτλο “Matrix”;

Θετικά:
- Ενδιαφέρον concept
- Εντυπωσιακές σκηνές δράσης
- Εξαιρετικές ερμηνείες από τους βετεράνους της σειράς

Αρνητικά:
- Οι νέοι χαρακτήρες είναι παντελώς αδιάφοροι
- Άστοχη στροφή προς τον χιούμορ και τον εξυπνακίστικο διάλογο
- Περίπλοκο σενάριο, χωρίς ουσία

Βαθμολογία
Ερμηνείες: 6.5
Οπτικά εφέ: 8
Σκηνοθεσία: 7.5
Σενάριο: 6
Γενικά: 7

Η απότομη προσγείωση μιας θρυλικής σειράς.

Διαβάστε περισσότερα για το The Matrix Awakens και συζητήστε για την ταινία The Matrix Resurrections στο αντίστοιχο forum topic.