Homefront: The Revolution

Ανταρτοπόλεμος στην Philadelphia.

Έχουμε φτάσει πλέον στο 2016, εντούτοις οι συνέπειες από την χρεωκοπία της THQ εξακολουθούν να ταλανίζουν την βιομηχανία των video games. H άλλοτε κραταιά εκδότρια εταιρεία έκλεισε τον Δεκέμβριο του 2012 αφήνοντας ξεκρέμαστους διάφορους developers όπως την 4A Games, την Relic Entertainment και την Volition. Στα χρόνια που μεσολάβησαν είδαμε αρκετά games, τα οποία επρόκειτο να κυκλοφορήσουν από την THQ να κυκλοφορούν από άλλες εταιρείες (Sega, Ubisoft, Deep Silver) και κάποια εξ' αυτών μάλιστα κατάφεραν να κερδίσουν τις εντυπώσεις. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα South Park: The Stick of Truth, Metro: Last Light και Company of Heroes.

Με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο λοιπόν τα περισσότερα IP της THQ βρήκαν στέγη σε διάφορες εταιρείες και κατάφεραν να μας χαρίσουν αξιόλογες εμπειρίες. Εξαίρεση αποτελεί το δεύτερο κεφάλαιο της σειράς Homefront, το οποίο είχε αναμφίβολα έναν από τους πιο “προβληματικούς” κύκλους ανάπτυξης στην ιστορία των video games. H ανάπτυξή του ξεκίνησε από την THQ Montreal και σε αυτή συμμετείχαν στελέχη της Kaos Studios, η οποία είχε εργαστεί στο Homefront και στον πνευματικό πρόγονό του, το Frontlines: Fuel of War. Στην πορεία τα πνευματικά δικαιώματα της σειράς εξαγοράστηκαν από την Crytek, η οποία ανέθεσε στην θυγατρική της Crytek UK (πρώην Free Radical Design) να ολοκληρώσει την ανάπτυξη του Homefront: The Revolution. Να σημειωθεί εδώ ότι η Crytek έδωσε απόλυτη ελευθερία στους developers και ως εκ τούτου η linear προσέγγιση του Homefront εγκαταλείφθηκε για να ευνοηθεί αντίστοιχα μια open-world προσέγγιση στα πρότυπα των τελευταίων Far Cry.

H περιπέτεια του Homefront: The Revolution όμως δεν είχε τελειώσει, καθώς τον Ιούνιο του 2014 η Crytek αντιμετώπισε σοβαρά οικονομικά προβλήματα και αναγκάστηκε να μεταβιβάσει τα δικαιώματα του δεύτερου κεφαλαίο της σειράς στην Koch Media, την μητρική εταιρεία της Deep Silver. Κατόπιν αυτού, δημιουργήθηκε η Dambuster Studios από πρώην στελέχη της Free Radical Design, η οποία και ανέλαβε να ολοκληρώσει το όλο project. Ύστερα από αναβολές επί αναβολών η Deep Silver ανακοίνωσε ότι το Homefront: The Revolution θα κυκλοφορήσει τον Μάιο του 2016, ενώ τον περασμένο Φεβρουάριο είχαμε την δυνατότητα να παίξουμε την multiplayer beta του και να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα. Η αλήθεια είναι πως η εν λόγω beta μας άφησε ανάμικτες εντυπώσεις, καθώς συναντήσαμε αρκετά τεχνικά προβλήματα. Δυστυχώς κάτι αντίστοιχο ισχύει και στην τελική έκδοση του Homefront: The Revolution, με την οποία θα ασχοληθούμε εκτενέστερα παρακάτω.

Οι H.Π.Α κάτω από τον τυραννικό ζυγό της Βόρειας Κορέας
Το Homefront: The Revolution λαμβάνει χώρα σε ένα εναλλακτικό μέλλον και συγκεκριμένα στο έτος 2029. Με βάση το lore η Βόρεια Κορέα έχει εισβάλλει στις Η.Π.Α εγκαθιδρύοντας ένα νέο τυραννικό καθεστώς. Η εισβολή αυτή βέβαια έγινε σταδιακά και ήταν το άμεσο αποτέλεσμα ενός πραγματικά σατανικού σχεδίου, βάση του οποίου η Βόρεια Κορέα παρείχε εξοπλισμό στον αμερικανικό στρατό, αλλά και διάφορα άλλα τεχνολογικά προϊόντα μέσω της εταιρείας APEX. Οι Η.Π.Α πνίγηκαν στα χρέη, καθώς το δολάριο άρχισε να υποχωρεί έναντι του νομίσματος των Norks (έτσι αποκαλούνται οι κάτοικοι της Βόρειας Κορέας στο Homefront: The Revolution). Κι όταν οι Αμερικανοί έφτασαν στο χείλος της χρεωκοπίας, ο KPA (Korean People's Army) εισέβαλε στην χώρα, παραλύοντας την άμυνα της.

Από σεναριακής πλευράς είναι δεδομένο ότι έχουμε να κάνουμε με ένα άκρως ενδιαφέρον setting. Ο κεντρικός πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο Ethan Brady, ο οποίος εισχωρεί σε έναν πυρήνα Αμερικανών ανταρτών υπό την ηγεσία του Jack Parrish. Ο Brady και οι υπόλοιποι αντάρτες καλούνται να απαλλάξουν την Philadelphia από τα στρατεύματα του KPA και όπως είναι φυσικό σε αυτή την αποστολή τους χρειάζονται την βοήθειά σας. Αξίζει να σημειώσουμε πάντως εδώ, ότι το ενδιαφέρον setting πάνω στο οποίο έχει στηθεί όλη η προσπάθεια της Dambuster Studios δεν καταφέρνει να αναδειχθεί και να μετουσιωθεί σε ένα πραγματικά καθηλωτικό σενάριο. Το γεγονός αυτό οφείλεται σε διάφορους παράγοντες και ο κυριότερος από αυτούς είναι η απουσία ενός αξιόλογου καστ από NPC. Επίσης, δεν δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην αφήγηση της ιστορίας (τα cutscenes για παράδειγμα είναι ελάχιστα) και οι όποιες ανατροπές υπάρχουν είναι απολύτως προβλέψιμες.

Guerilla Warfare Simulator
Στον τομέα του gameplay τώρα, το Homefront: The Revolution μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως ένα open-world First-Person Shooter, στο οποίο και θα πρέπει να διεξάγετε ανταρτοπόλεμο. Από πολύ νωρίς θα διαπιστώσετε ότι η δημιουργία της Dambuster Studios διαφέρει σημαντικά σε σχέση με τα υπόλοιπα FPS της αγοράς και αυτό γιατί θα πρέπει να παίξετε με έναν συγκεκριμένο τρόπο αν θέλετε να φέρετε εις πέρας την αποστολή σας. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει πάση θυσία να αποφύγετε τις περιπόλους και τα drones των Norks και να κινηθείτε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και πιο αθόρυβα μπορείτε μέσα από τα χαλάσματα.

Ας δούμε όμως τι συμβαίνει και στην περίπτωση που σας εντοπίσουν οι Norks. Σε πρώτη φάση σας επιτίθενται μερικοί στρατιώτες, ενώ τα drones σας αναγνωρίζουν και στέλνουν σήμα στο αερόπλοιο που περιφέρεται στην Philadelphia να κινηθεί προς την κατεύθυνσή σας. Από την στιγμή που τα searchlights του αερόπλοιου σας εντοπίσουν ολόκληρος ο KPA σας παίρνει στο κυνήγι, οπότε πρακτικά θα πρέπει να αντιμετωπίσετε δεκάδες στρατιώτες, τεθωρακισμένα οχήματα και μερικούς ακροβολισμένους snipers. Οι πιθανότητες επιβίωσης σε μια τέτοια περίπτωση είναι απλά μηδενικές.

Η μόνη ενδεδειγμένη τακτική λοιπόν είναι να εκμεταλλευθείτε την κάλυψη που σας παρέχει το περιβάλλον και τα διάφορα gadgets που έχετε στην διάθεση σας. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι μπορείτε να σκαρφαλώσετε στα κτήρια, να κινηθείτε μέσα από υπόγεια περάσματα, αλλά και να καλυφτείτε στα συντρίμμια της πόλης. Τα gadgets σας περιλαμβάνουν βόμβες μολότοφ, αυτοσχέδιους εκρηκτικούς και hacking μηχανισμούς και κροτίδες (χρησιμοποιούνται για να προκαλέσετε αντιπερισπασμό). Τα αντικείμενα αυτά κατασκευάζονται από διάφορες πρώτες ύλες, όπως μπαταρίες και χημικά, ενώ η όλη διαδικασία μπορεί να εκτελεστεί ανά πάσα στιγμή, ακόμη και κατά την διάρκεια της μάχης.

Εξαιρετικά άμεσο είναι και το customization του όπλου σας, καθώς on-the-fly μπορείτε να αλλάξετε τις διόπτρες του, την κάννη του ή την λαβή του. Επίσης, κάθε όπλο έχει τρεις διαφορετικές παραλλαγές. Για παράδειγμα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα η pump-action shotgun σας μπορεί να μετατραπεί στην incendiary shotgun, η οποία εκτοξεύει βλήματα που αναφλέγονται ή σε ένα μικρό φλογοβόλο. Το gunplay μας άφησε ανάμικτες εντυπώσεις, καθώς κάποια όπλα έχουν την προβλεπόμενη ανάκρουση (assault rifle, pistol), αλλά πάλι όχι (shotgun, battle rifle). Ενδεχομένως το γεγονός αυτό οφείλεται ως ένα βαθμό και στις συχνές πτώσεις του frame rate, οι οποίες επηρεάζουν άμεσα την απόκριση των controls.

Παίρνοντας πίσω την πόλη
Πέρα από τις βασικές αποστολές, στο Homefront: The Revolution θα συναντήσετε δεκάδες side quests, τα οποία σχετίζονται με την απελευθέρωση της Philadelphia από τους Norks. Έτσι λοιπόν έχουμε τις λεγόμενες strike missions, στις οποίες θα πρέπει να καταλάβετε διάφορα outposts και strongholds του KPA, να εξουδετερώσετε snipers κ.ο.κ. Η ολοκλήρωση των αποστολών αυτών είναι προαιρετική, εντούτοις είναι πρακτικά αδύνατο να φτάσετε μέχρι το τέλος του campaign κάνοντας μόνο τις βασικές αποστολές.

Ξυπνά το αντάρτικο πνεύμα που κρύβεται μέσα σας!

Τα οφέλη από την ολοκλήρωση των side quests είναι πολλαπλά, καθώς σε πρώτη φάση ανταμείβεστε με upgrade points, τα οποία σας επιτρέπουν να ξεκλειδώσετε τις διαθέσιμες παραλλαγές των όπλων και των gadgets σας. Επίσης, μόλις ολοκληρώσετε ένα strike mission θα διαπιστώσετε ότι μια συγκεκριμένη περιοχή του χάρτη περνά στα χέρια των αντιστασιακών. Κατόπιν αυτού, οι περίπολοι των Norks στο συγκεκριμένο σημείο του χάρτη αντικαθίστανται από τους στρατιώτες της αντίστασης, οι οποίοι μάλιστα είναι πρόθυμοι να σας ακολουθήσουν και να επιτεθούν αδιακρίτως στους αντιπάλους σας. Πρακτικά είναι εφικτό να απελευθερώσετε ολόκληρη την Philadelphia αν αφιερώσετε αρκετό χρόνο και φέρετε εις πέρας όλες τις προαιρετικές αποστολές.

Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα και κυρίως στις Yellow Zones του χάρτη θα πρέπει να ολοκληρώσετε διάφορες δραστηριότητες για να μπορέσετε να προχωρήσετε στο campaign. Στο σημείο αυτό να προσθέσουμε ότι στις Yellow Zones, υπάρχει και άμαχος πληθυσμός, τον οποίο και θα πρέπει να υποκινήσετε για να εξεγερθεί. Η διαδικασία αυτή μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους, αλλά κατά κανόνα προϋποθέτει να σαμποτάρετε διάφορες εγκαταστάσεις των Norks, να βοηθήσετε διάφορους περαστικούς, να ανοίξετε τα ραδιόφωνα για να ακουστούν οι σταθμοί των αντιστασιακών κτλ.

Πέρα από τα strike missions υπάρχει μια ακόμη κατηγορία προαιρετικών αποστολών, τα λεγόμενα Jobs. Όσο περισσότερα Jobs ολοκληρώνετε τόσο περισσότερα χρήματα κερδίζετε και κατ' επέκταση έχετε την ευχέρεια να αγοράσετε attachments για τα όπλα σας ή να τα αναβαθμίσετε. Εν τω μεταξύ, στον χάρτη υπάρχουν δεκάδες weapon και bike caches, τα οποία και μπορείτε να αναζητήσετε για να αναπληρώσετε τα αποθέματα πυρομαχικών σας ή για αποκτήσετε πρόσβαση σε μηχανές. Οι μηχανές σας επιτρέπουν να μετακινηθείτε με ταχύτητα από το ένα σημείο του χάρτη σε κάποιο άλλο (υπάρχει και fast travel πάντως), ενώ υπάρχουν και κάποιες ράμπες που σας επιτρέπουν να φτάσετε σε διάφορα δυσπρόσιτα σημεία.

Αντέχει στον χρόνο;
Οι δηλώσεις των developers όσον αφορά την συνολική διάρκεια του Homefront: The Revolution ευσταθούν πλήρως, καθώς θα χρειαστείτε τουλάχιστον 30 ώρες για να ολοκληρώσετε το campaign στο Normal επίπεδο δυσκολίας. Είναι αλήθεια πάντως ότι από ένα σημείο και μετά η δημιουργία της Dambuster Studios καταντά τραγικά επαναλαμβανόμενη, αφού δεν υπάρχει η απαραίτητη ποικιλία στις προαιρετικές αποστολές. Συν τις άλλοις, το σενάριο δεν καταφέρνει σε καμία περίπτωση να κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον σας. Κατά την ταπεινή μας άποψη το Homefront: The Revolution δεν διαφέρει και πολύ ως προς την δομή του σε σχέση με τα open-world Action-Adventures της αγοράς, όπως το Assassin's Creed, το Infamous: Second Son και τα Prototype τα οποία διαθέτουν δεκάδες ανούσιες προαιρετικές αποστολές.

Ενδεχομένως η κατάσταση να ήταν διαφορετική αν η Dambuster Studios είχε εξελίξει περισσότερο τους stealth μηχανισμούς. Το τραγικό στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι ακόμη κι αν σκοτώσετε έναν φρουρό χωρίς να γίνετε αντιληπτοί, αμέσως θα σημάνει συναγερμός. Σε γενικές γραμμές η τεχνητή νοημοσύνη των αντιπάλων σας είναι απρόβλεπτη με την κακή έννοια, καθώς κάποιες φορές ακούν και τον παραμικρό θόρυβο και σας εντοπίζουν, ενώ άλλες πάλι σας βλέπουν να τρέχετε μέσα στα χαλάσματα και δεν κάνουν απολύτως τίποτα.

Αντισταθείτε παρέα
Σε αντίθεση με το Homefront, το οποίο διέθετε μια πλειάδα ανταγωνιστικών multiplayer modes, το Homefront: The Revolution δίνει έμφαση στο co-op. Πιο συγκεκριμένα πέρα από το single-player campaign υπάρχει το λεγόμενο Resistance mode, όπου 2-4 παίκτες αναλαμβάνουν μια σειρά αποστολών. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο συγκεκριμένο mode καλείστε να δημιουργήσετε τον χαρακτήρα σας, διαμορφώνοντας την εξωτερική εμφάνισή του και επιλέγοντας ένα starting skill. Στην πορεία και καθώς ολοκληρώνετε αποστολές μπορείτε να ξεκλειδώσετε νέα skills, ξοδεύοντας exp.

To character progression είναι σε γενικές γραμμές ομαλό, αφού σταδιακά ξεκλειδώνετε skills, ενώ έχετε την δυνατότητα να προμηθευτείτε διάφορα όπλα, attachments για αυτά, καθώς και προστατευτικό gear. Για να αποκτήσετε πρόσβαση σε αυτό τον εξοπλισμό θα πρέπει να προμηθευτείτε τα “resistance crates”, τα οποία με την σειρά τους χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες ανάλογα με το περιεχόμενό τους. Κατόπιν αυτού, αλλά περιέχουν όπλα, αλλά attachments κ.ο.κ. Με δεδομένο ότι το περιεχόμενο τους είναι τυχαίο κανείς δεν σας εγγυάται ότι θα βρείτε το attachment ή το όπλο που ψάχνετε.

Στο Resistance mode θα συναντήσετε μια σειρά από 18 διαφορετικές αποστολές, οι οποίες για να είμαστε ειλικρινείς μοιάζουν υπερβολικά μεταξύ τους. Επίσης το matchmaking δεν λειτουργεί ικανοποιητικά, καθώς είναι πρακτικά αδύνατο να βρείτε συμπαίκτη, στην περίπτωση που θέλετε να παίξετε σε έναν συγκεκριμένο χάρτη. Η μόνη ενδεδειγμένη λύση είναι το quick-play, το οποίο σας βάζει στο πρώτο διαθέσιμο party, εντούτοις είναι πολύ πιθανό να καταλήξετε να παίξετε ξανά και ξανά την ίδια αποστολή. Στο δικό μας playthrough υπήρχαν αποστολές που τις παίξαμε 3-4 φορές, αλλά και αρκετές που δεν καταφέραμε να δοκιμάσουμε. Ένα ακόμη αρνητικό είναι η απουσία των dedicated servers, καθώς η όλη διαδικασία γίνεται μέσω peer-to-peer σύνδεσης και σε περίπτωση που κάποιος παίκτης αποχωρήσει το πιο πιθανό είναι ότι θα φάτε disconnect. Με άλλα λόγια το επιτυχημένο migrate σε νέο host είναι σπάνιο φαινόμενο.

Μια ακόμη αναβολή κυκλοφορίας θα βοηθούσε
Τα βασικότερα προβλήματα του Homefront: The Revolution εντοπίζονται αναμφισβήτητα στον τεχνικό τομέα του, καθώς το τελικό προϊόν θυμίζει περισσότερο μια beta έκδοση και όχι την τελική έκδοση ενός παιχνιδιού που έχει φτάσει στα ράφια των καταστημάτων. Στον οπτικό τομέα συναντάμε ένα αρκετά εντυπωσιακό αποτέλεσμα, καθώς οι developers αξιοποιούν ένα μεγάλο μέρος των δυνατοτήτων της CryEngine. Στο Homefront: The Revolution συναντάμε δυναμική εναλλαγή ημέρας-νύχτας, αρκετά μεγάλο draw distance και λεπτομερή δουλειά στα μοντέλα των χαρακτήρων (ιδίως στις εκφράσεις των προσώπων τους). Το level design είναι επίσης εξαιρετικό, καθώς θα συναντήσετε έναν τεράστιο χάρτη, με αρκετά μεγάλο verticality. Αν απουσίαζε και η λογική του copy-paste στην διαρρύθμιση των εσωτερικών χώρων των κτηρίων θα είχαμε ένα ακόμη καλύτερο αποτέλεσμα. Με τον όρο copy-paste εννοούμε ότι σε όλα ανεξαιρέτως τα κτήρια θα συναντήσετε τους ίδιους καναπέδες, τα ίδια ψυγεία και τα ίδια ακριβώς ντουλάπια.

Ερχόμαστε στο κομμάτι του performance τώρα εκεί όπου και συναντάμε τα περισσότερα προβλήματα. Καταρχήν το frame rate αδυνατεί να παραμείνει σταθερό στα 30fps, κάτι που επηρεάζει αναμφισβήτητα και το gunplay. Στην PS4 έκδοση μάλιστα παρατηρούνται πολύ μεγαλύτερες πτώσεις, καθώς εκεί το Homefront: The Revolution τρέχει σε native HD ανάλυση. Στο Xbox One αντίθετα η ανάλυση είναι στα 900p και κατ' επέκταση υπάρχουν μικρότερες πτώσεις του frame rate. Σε αμφότερες τις εκδόσεις συναντάμε jagging όποτε σώζεται η πρόοδος σας (υπάρχει auto-save). Κοινώς σε αυτές τις περιπτώσεις η οθόνη σας παγώνει για 4-5 δευτερόλεπτα. Να σημειωθεί επίσης ότι οι χρόνοι φόρτωσης είναι τεράστιοι, καθώς αν πεθάνετε θα χρειαστεί να περιμένετε 1-2 λεπτά για να συνεχίσετε ξανά την πρόοδό σας.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά συναντήσαμε αρκετά ακόμη glitches όπως clipping, αλλά και bugs καθώς υπήρξαν περιπτώσεις που ο χαρακτήρας μας κόλλησε μέσα σε έναν τοίχο και χρειάστηκε να κάνουμε load το τελευταίο μας checkpoint. Αρνητικές εντυπώσεις μας άφησε και ο ηχητικός τομέας, καθώς με εξαίρεση τα ηχητικά εφέ των όπλων, το voice acting είναι μετριότατο, ενώ το soundtrack είναι τραγικά επαναλαμβανόμενο. Προσωπικά μας δόθηκε η εντύπωση ότι από την αρχή μέχρι το τέλος ακούγαμε το ίδιο μουσικό theme. Ανάλογη εμπειρία αποκομίσαμε και από τις κραυγές των κατοίκων της Philadelphia, οι οποίοι φωνάζουν συνεχώς τα ίδια και τα ίδια συνθήματα κατά της Βόρειας Κορέας.

Με μερικά patches κάτι μπορεί να γίνει
Αν λάβουμε υπόψη μας τον ταραγμένο και προβληματικό κύκλο ανάπτυξης του Homefront: The Revolution δεν μπορούμε παρά να δούμε με συμπάθεια την παρθενική δημιουργία της Dambuster Studios. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι μπορούμε να κάνουμε τα στραβά μάτια και να παραβλέψουμε τα ελαττώματά της, τα οποία κατά κύριο λόγο εντοπίζονται στον τεχνικό τομέα. Στον τομέα του gameplay συναντάμε αρκετές καλές ιδέες όπως το άμεσο crafting, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι οι developers σας βάζουν με πειστικό τρόπο στο πετσί ενός αντάρτη και σας ωθούν να προσεγγίσετε τα διάφορα objectives με αυτό ακριβώς το mentality. Εάν λοιπόν αυτό το concept σας συγκινεί αξίζει να δώσετε μια ευκαιρία στο δεύτερο κεφάλαιο της σειράς, παρά τα όποια προβλήματά του.

Θετικά:
- Ενδιαφέρον setting
- Ένας πραγματικός εξομοιωτής ανταρτοπόλεμου
- Πληθώρα όπλων, gadgets και attachments
- Υψηλή πρόκληση
- Τεράστιος χάρτης
- Το άμεσο crafting και customization των όπλων σας
- Μεγάλη διάρκεια
- Το progression system στο co-op

Αρνητικά:
- Ασταθές frame rate, bugs και glitches
- Προβληματικό matchmaking στο Resistance mode
- Οι προαιρετικές αποστολές γρήγορα καταντούν επαναλαμβανόμενες
- Μέτριο σενάριο
- Κάκιστο voice acting και επαναλαμβανόμενο soundtrack
- To gunplay αφήνει ανάμικτες εντυπώσεις

Βαθμολογία
Γραφικά: 6.5
Ήχος: 6
Gameplay: 7
Αντοχή: 7.5
Γενικά: 6.7

Οι καλές ιδέες του χαντακώνονται από τον προβληματικό τεχνικό τομέα του.

Παντελής Δασκαλέλος