Need for Speed: The Run

Τρέχα Jack, τρέχα!

Το Need for Speed ψάχνει εδώ και χρόνια να βρει την δική του ταυτότητα. Το ότι σήμερα φτάσαμε στο σημείο να κυκλοφορούν δύο εκδόσεις σε μία χρονιά καθόλου δεν μας προκαλεί εντύπωση, καθώς στην παρούσα φάση η EA συνεργάζεται με τρεις προγραμματιστικές εταιρείες.

Φέτος τον Μάρτιο είχαμε το Shift 2: Unleashed, την συνέχεια του Need for Speed: Shift της Slightly Mad Studios και πέρυσι τέτοια εποχή εμφανίστηκε ένα επιτυχημένο remake του Need for Speed: Hot Pursuit από την Criterion Games. Τώρα, η EA Games έδωσε τη σκυτάλη στην EA Black Box, τα τελευταία έργα της οποίας ήταν το Need for Speed: Undercover και το (κάτω του μετρίου) Need for Speed: World.

Για πολλούς, το NFS είναι ο ορισμός της arcade οδήγησης. Για τους PC users είναι ένα βάλσαμο, ένα εύκολο κι ευχάριστο racing, το οποίο τους ικανοποιεί, παρότι δεν μπορεί να ανταγωνιστεί με αξιώσεις τα Gran Turismo και Forza Motorsport. Η σειρά έχει αλλάξει πολλά πρόσωπα και φέτος επιχειρεί μια στροφή στον παλιό καλό της εαυτό, αυτόν που σας βάζει στο ρόλο του πρωταγωνιστή.

Σενάριο
Στο NFS: The Run είστε ο Jack Rourke, ένας τύπος που μόλις αποδρά από τα κυκλώματα της νύχτας που προσπαθούν να τον δολοφονήσουν για χρωστούμενα που έχει. Λίγη ώρα μετά, καταλήγει στην εκρηκτική Sam Harper, η οποία ως μάνατζερ του προσφέρει μια δουλειά. Τον βάζει να οδηγήσει από το Σαν Φρανσίσκο στη Νέα Υόρκη, δηλαδή απ’ τη μία άκρη των ΗΠΑ στην άλλη και να καταφέρει να τερματίσει πρώτος, σε μία κούρσα, η οποία πληρώνει 25 εκατομμύρια δολάρια.

Μην έχοντας άλλη επιλογή, ο Jack θα συνδυάσει 2 σε 1. Θα ξεχρεώσει και ταυτόχρονα θα εξαφανιστεί τελείως από τους μαφιόζους που τον έχουν βάλει στόχο. Βέβαια, κατά ένα μυστήριο τρόπο, η κούρσα έχει ήδη ξεκινήσει και ο Jack θα πρέπει να καλύψει χαμένο έδαφος (δηλαδή η δεσποινίς Sam το ήξερε και ξέχασε να μας ενημερώσει;) Anyway, η πλοκή με απλά λόγια είναι «ξερή» Αμερικανιά, αν και αμφιβάλλω αν ακόμα κι ένας Αμερικανός θα μπορούσε να την βρει ενδιαφέρουσα.

"5.000 χλμ. είπες;"
Στο Need for Speed: The Run δίνετε διαρκώς μια μάχη, τόσο με το χρόνο, όσο και κόντρα στους αντίπαλους οδηγούς, τους οποίους πρέπει να προσπεράσετε σε κάθε διαδρομή. Ξεκινάτε από την θέση 220 και μέχρι να βγείτε πρώτοι βάζετε ενδιάμεσους στόχους. Μέχρι το Λας Βέγκας για παράδειγμα θα πρέπει να έχετε ξεπεράσει την 150η θέση και μέχρι το Σικάγο την 50η. Όλα αυτά γίνονται φυσικά σε διαφορετικές κούρσες, όπου σε καθεμία θα πρέπει να περάσετε συνήθως 3-10 οδηγούς, ανάλογα με το είδος της.

Η γκάμα αυτοκινήτων είναι σχετικά μικρή, αναλογικά πάντα με τα GT5 και Forza 4. Τα 60 οχήματα χωρίζονται σε 6 tiers, τα οποία ξεκλειδώνονται σταδιακά όσο κερδίζετε κούρσες, xp και κατ’ επέκταση ανεβαίνετε level. Για το ξεκίνημα διαλέγετε ένα εκ των BMW M3, Nissan 240Z και Ford Shelby. Στη συνέχεια, η Lamborghini Gallardo LP και τα Nissan GT-R πιθανόν να είναι μία απ’ τις επόμενες επιλογές σας, βάση απόδοσης. Κάθε όχημα αναγράφει την μέγιστη ταχύτητα και το 0-100 σε δευτερόλεπτα, συνεπώς το έργο σας στην επιλογή είναι πολύ πιο εύκολο. Στην ανώτερη κατηγορία (Tier 6) ξεχωρίζει η McLaren F1, ενώ στο PS3 υπάρχουν ως αποκλειστικά οι Bugatti Veyron, Lotus Venom GT και το λιγότερο γνωστό Agera R της Σουηδικής Koenigsegg.

Πέρα από τις κούρσες προσπέρασης οδηγών, στο “The Run”, το βασικό mode του παιχνιδιού, θα συναντήσετε τα καθιερωμένα time trials, αλλά και τα battles, τα οποία σας ζητούν να προσπεράσετε ικανότατους οδηγούς και να μείνετε μπροστά τους για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Μετά την πρώτη ώρα, θα αρχίσουν να σας παίρνουν μυρωδιά κι οι αστυνομικοί, οπότε θα κάνουν την εμφάνισή τους τα περιπολικά και τα οδικά μπλόκα. Το A.I. των αστυνομικών είναι από τα καλύτερα, καθώς θα προσπαθούν διαρκώς να σας βγάλουν εκτός δρόμου. Για την ακρίβεια, στην τεχνητή νοημοσύνη προηγούνται οι αστυνομικοί, ακολουθούν οι ικανοί οδηγοί στα έκτακτα events και τελευταίοι είναι όλοι οι υπόλοιποι.

Στο The Run υπάρχουν συνολικά τρία επίπεδα δυσκολίας (το τέταρτο ξεκλειδώνεται αφού το τερματίσετε). Καθένα από αυτά δίνει έναν διαφορετικό αριθμό από resets. Τα resets είναι ένα αυτόματο "πισωγύρισμα" στο προηγούμενο checkpoint, το οποίο ενεργοποιείται αν διαλυθεί το αυτοκίνητό σας, είτε σε σοβαρό τρακάρισμα, είτε αν παρεκτραπεί σε κάποιο γκρεμό. Στο Normal επίπεδο δυσκολίας για παράδειγμα, έχετε 5 resets σε κάθε κούρσα. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα resets δεν χρησιμοποιούνται manually, όπως στο Forza 4.

Για να αλλάξετε αυτοκίνητο, αρκεί ενώ οδηγείτε να μπείτε σε ένα βενζινάδικο. Τα βενζινάδικα δεν συμβολίζονται στο χάρτη, αλλά υπάρχουν συνήθως σε παράδρομους. Με το που θα περάσετε μέσα από το βενζινάδικο, αμέσως σας εμφανίζεται η οθόνη επιλογής αυτοκινήτων και ανάλογα με το νέο level σας κάνετε την επιλογή σας. Μετά όμως δεν συνεχίζετε με την ίδια ταχύτητα, αλλά ξεκινάτε σταματημένοι, συνεπώς χάνετε πολύτιμα δευτερόλεπτα. Παρότι λοιπόν τα περισσότερα βενζινάδικα είναι στην αρχή κάθε κούρσας, ορισμένα έχουν τοποθετηθεί…λίγο πριν την γραμμή τερματισμού, αποτελώντας έτσι παγίδα για τους ανυποψίαστους οδηγούς. Και στο The Run θα πρέπει να γνωρίζετε ότι εάν δεν καταφέρετε να προσπεράσετε τον απαιτούμενο αριθμό οδηγών, τότε θα πρέπει να επαναλάβετε την κούρσα!

Run Jack...
Ο χειρισμός είναι πάρα πολύ απλός και το στυλ οδήγησης είναι καθαρά arcade, στα πρότυπα του Need for Speed: Hot Pursuit. Στις στροφές τα αμάξια κουμαντάρονται πολύ εύκολα, με μόνη προσοχή στο drift, το οποίο μπορεί να παρεκτρέψει το όχημα σε πολύ μικρό βαθμό. Power-slides την ώρα του drift δεν υπάρχουν, συνεπώς το χειρόφρενο καλό θα είναι να το αποφεύγετε. Επίσης, όλα τα αυτοκίνητα έχουν nitro, ενώ ανάλογα με το level σας, αυξάνεται τόσο το απόθεμα σε nitro, όσο και ο χρόνος επαναγεμίσματος.

Στις συγκρούσεις υπάρχει μεγάλη επιείκεια, μιας και είναι εξαιρετικά δύσκολο να σταματήσει το όχημά σας σε οποιοδήποτε εμπόδιο. Ακόμα και πινακίδες, κάδους ή κολώνες μπορείτε να πάρετε παραμάζωμα και η ταχύτητά σας να επηρεαστεί ελάχιστα. Μόνο τα πλαϊνά του δρόμου σας σταματούν, δηλαδή τα δέντρα και τα κτίρια. Κάθε σας σύγκρουση έχει πολύ μικρό αντίκτυπο στην οδήγηση, ενώ στις ελάχιστες περιπτώσεις όπου το αμάξι σας θα γίνει κομμάτια, θα μπορείτε να το στουκάρετε μία κι έξω και να επιστρέψετε μέσω reset στο προηγούμενο checkpoint.

Όσο arcade είναι το The Run στις συγκρούσεις, άλλο τόσο simulation είναι στο θέμα της πρόσφυσης με το οδόστρωμα. Θα συναντήσετε όλα τα πιθανά σενάρια δρόμων. Η άσφαλτος και οι χωματόδρομοι δεν είναι τίποτα μπροστά σε δρόμους με πέτρες, λασπόνερα, χιονοθύελλες ή ακόμα και πτώσεις βράχων. Οι κραδασμοί και η οδηγική συμπεριφορά του οχήματος είναι εμφανής σε κάθε περίσταση, αλλά όχι τόσο ρεαλιστική ώστε να φτάνει τα επίπεδα ενός καθαρά simulation racing.

Μία στροφή του Need for Speed προς τα παλιά…αν εξαιρέσουμε την αφαίρεση των ηθοποιών από τα cutscenes λόγω κρίσης!

Η διαδρομή από το Σαν Φρανσίσκο στη Νέα Υόρκη είναι μαγευτική, καθώς το εθνικό οδικό δίκτυο της Αμερικής έχει τα πάντα. Πεδιάδες, φαράγγια, χιονισμένα βουνά και φυσικά πολλές γραφικές πόλεις. Σε αυτόν τομέα συναντήσαμε τεράστια ποικιλία. Αντίθετα, απογοητευτήκαμε από ορισμένες σκηνές (ατυχής έμπνευσης) όπου ελέγχετε τον Jack απλά πατώντας την σειρά των κουμπιών που σας υποδεικνύεται στην οθόνη. Μέσω αυτών των Quick time events που θυμίζουν κατά μία έννοια Heavy Rain, επιχειρείτε να ξεφύγετε (πεζοί) από όσους σας καταδιώκουν. Εν ολίγοις, δεν υπάρχει κάτι που θα εξάψει το ενδιαφέρον σας. Ακόμα και το customization των οχημάτων περιορίζεται μόνο σε οπτικά upgrades και τίποτε επιπλέον.

Στο θέμα διάρκειας, η απόσταση από το Σαν Φρανσίσκο στη Νέα Υόρκη θα σας πάρει περίπου 4 ώρες πραγματικού χρόνου (συμπεριλαμβανομένων και των cutscenes), διάστημα πολύ μικρό σε σύγκριση με τα παλαιότερα NFS.

Challenge και Multiplayer
Όσο προχωράτε στο campaign από το ένα Stage στο άλλο και ανεβαίνετε levels, τόσο ξεκλειδώνετε διαδρομές στο Challenge Series. Το mode αυτό είναι Single-Player, υποστηρίζει την υπηρεσία Autolog και σας βάζει στη διαδικασία να ανταγωνιστείτε τους φίλους σας για το ποιος θα κάνει τον καλύτερο χρόνο. Επιπλέον, το experience που θα κερδίσετε μετράει κανονικά στο συνολικό σας level, ενώ βραβεύεστε με χρυσό, ασημένιο ή χάλκινο μετάλλιο, ανάλογα με την επίδοσή σας.

Στο Multiplayer mode, όπου επίσης κερδίζετε xp, 8 οδηγοί λαμβάνετε μέρος σε τουρνουά που περιλαμβάνουν 3-5 κούρσες. Στο τέλος κάθε τουρνουά, οι τρεις κορυφαίοι οδηγοί κερδίζουν ένα έξτρα δώρο, όπως επιπλέον XP ή ένα νέο αυτοκίνητο. Τα είδη των modes διαφέρουν μόνο ως προς τα οχήματα, καθώς υπάρχει το Mixed Competition, το Exotic Sprint Racing (με “εξωτικά" οχήματα) και το Muscle cars (με τα Αμερικάνικα “ντούκια”). Όσο αποκτάτε achievements μέσω xp (όπως π.χ. αν τερματίσετε την κούρσα, αν οδηγήσετε ανάποδα κτλ.), τότε ξεκλειδώνετε τα άλλα τρία modes, που είναι τα The Underground (Street Racing), NFS Edition Racing και το Supercar Challenge, το οποίο έχει και τα ταχύτερα αυτοκίνητα.

Το multiplayer είναι μια ευχάριστη εμπειρία, παρότι δεν συναντάμε το πλήθος των modes που θα επιθυμούσαμε. Δεν υπάρχει έστω ένα mode καταδίωξης, όπως στο Hot Pursuit, όπου η μία ομάδα αναλάμβανε τα περιπολικά και η άλλη τους καταδιωκόμενους. Τουλάχιστον, το lag είναι μικρό και εντοπίζεται μόνο αραιά και που κατά την εκκίνηση των αγώνων. Ένα ακόμη μειονέκτημα είναι ότι όταν μπείτε σε κάποιο τουρνουά που είναι σε εξέλιξη, ενδέχεται να βρεθείτε στη θέση κάποιου παίκτη που αποχώρησε, άρα να κληρονομήσετε τη θέση του ή ακόμα και να κάνετε Join ενώ βρίσκεται μια κούρσα σε εξέλιξη! Αυτό μπορεί να μην είναι ρεαλιστικό και δίκαιο, αλλά τουλάχιστον έχει το καλό ότι όποιος αποχωρήσει δίνει την θέση του στην CPU ώσπου να μπει ο επόμενος, χωρίς να ευνοούνται οι παρόντες οδηγοί.

Παρότι περιορισμένες, οι online δυνατότητες του Need for Speed: The Run μας ικανοποίησαν. Βέβαια καλό είναι όταν θα παίξετε online να έχετε ήδη υψηλό level από το βασικό story mode, διαφορετικά κινδυνεύετε να φάτε την σκόνη των υπολοίπων, οι οποίοι θα διαθέτουν καλύτερα αυτοκίνητα και γρηγορότερο nitro. Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε το μικρόφωνό σας και να μιλάτε όσο παίζετε, όπως επίσης και να προσκαλέσετε φίλους σας στον ίδιο αγώνα.

Looks like…Battlefield 3!
Η EA Dice χάρισε στην EA Black Box την Frostbite 2 engine που είδαμε και στο Battlefield 3. Αυτό μεταφράζεται σε πολύ όμορφα visuals στην απεικόνιση των αυτοκινήτων, όπως επίσης και γραφικές διαδρομές. Οι καιρικές συνθήκες απεικονίζονται άριστα, ενώ θα βρείτε μπροστά σας κάθε χρονική διάρκεια της ημέρας. Ακόμη, οι καταστάσεις αμμοθύελλας, χιονοθύελλας ή νυχτερινής οδήγησης, θα σας δώσουν ενίοτε περιορισμένη ορατότητα, κάτι που έχει αντίκτυπο και στο gameplay.

Τα cutscenes του The Run δεν περιλαμβάνουν πραγματικούς ηθοποιούς, όπως άλλωστε έχουμε συνηθίσει έως τώρα, αλλά την γραφική απεικόνιση όσων δανείζουν την φωνή τους στα voice-overs (με μικρές μετατροπές…προς το καλύτερο). Τον Jack Rourke υποδύεται ο Sean Faris και την Sam Harper η Christina Hendricks, ενώ προς απογοήτευσή μας, τα μοντέλα Irina Shayk και Chrissy Teigen του Sports Illustrated έχουν πολύ μικρό ρόλο. Γενικά τα animations των models έχουν προσεγμένο σχεδιασμό, όμως οι φορές όπου θα δείτε μια σκηνή σε εξέλιξη είναι απειροελάχιστες. Το σπικάζ είναι ζήτημα αν συνολικά ξεπερνάει τα 10 λεπτά, ενώ πολλές ατάκες επαναλαμβάνονται διαρκώς. Είναι φανερό δηλαδή ότι ενώ η EA είχε ένα καλό cast στα χέρια της, προτίμησε να μην το αξιοποιήσει παρά μόνο για πολύ περιορισμένους διαλόγους.

Επίλογος
Το Need for Speed: The Run είναι ένα arcade racing, με απλό χειρισμό και περιορισμένες δυνατότητες. Θεματικά, η EA Black Box θέλησε να σας βάλει στη θέση ενός πρωταγωνιστή. Πρακτικά όμως δεν πέτυχε το στόχο της όπως θα έπρεπε, γιατί η παρουσίαση είναι πολύ φτωχή και η διάρκεια μικρότερη απ’ το αναμενόμενο. Εν ολίγοις, για να ευχαριστηθείτε το παιχνίδι, θα πρέπει να επικεντρωθείτε περισσότερο στο multiplayer, το οποίο κι αυτό με τη σειρά του παρουσιάζει ορισμένες αδυναμίες.

Θετικά:

- Γρήγορη arcade οδήγηση
- Προσεγμένα visuals
- Διασκεδαστικό online mode

Αρνητικά:
- Λιγότερα αυτοκίνητα απ’ το αναμενόμενο
- Μικρό story με μονότονη εξέλιξη
- Περιορισμένα customizations
- Μεγαλύτερο loading στις κονσόλες

Βαθμολογία PC
Γραφικά: 8.5
Ήχος: 8
Gameplay: 7.5
Αντοχή: 7
Γενικά: 7.7

Βαθμολογία PS3 & Xbox 360
Γραφικά: 8
Ήχος: 8
Gameplay: 7
Αντοχή: 7
Γενικά: 7.4

Ευχάριστο στην οδήγηση αλλά πολύ «ρηχό».

Μάνος Γρυπάρης