Devil May Cry 4

Ο Dante...έχει και παρέα.

Η σειρά δράσης που έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές, φτάνει πλέον και στις κονσόλες νέας γενιάς. Το Devil May Cry κυκλοφορεί επιτέλους όχι μόνο στο Playstation 3, αλλά και στο Xbox 360 κι αργότερα στα PC. Τρία χρόνια αναμονής έφτασαν στο τέλος τους. Ας υποδεχτούμε λοιπόν επιτέλους την πρώτη μεγάλη πρόταση για τα action games του 2006. Όσοι είστε πιστοί fans της σειράς...προσέλθετε.

Σενάριο
Η ιστορία μας εξελίσσεται στην πόλη της Fortuna κι αυτή τη φορά έχει έναν νέο χαρακτήρα, ο οποίος ονομάζεται Nero. Πρόκειται για έναν ήρωα που εμφανισιακά μοιάζει πολύ με τον Dante. Το intro ξεκινάει με τον Nero να επισκέπτεται μία σκηνή στην οποία η κοπέλα του (Kyrie) τραγουδάει όπερα. Ο Nero έχει ήδη τραυματιστεί στο δεξί χέρι (το οποίο κι έχει στο γύψο) ενώ παράλληλα έχει αργήσει, όταν στο δρόμο του συναντάει δεκάδες δαίμονες. Αφού τους εξοντώνει, στη συνέχεια φτάνει στη σκηνή την τελευταία στιγμή, ακούγοντας το τέλος του τραγουδιού της κοπελιάς του. Ακολούθως, κάθεται μαζί της στα έδρανα του ναού της οργάνωσης “Order of the Sword” (της οποίας είναι μέλη) κι ακούνε μία προσευχή ενός ιερέα, του Sanctus.

Ο Nero είναι τελείως αδιάφορος και ξεκινάει να φεύγει από την αίθουσα του νάου, παρά την προσπάθεια της Kyrie να τον μεταπείσει. Εκείνη την ώρα κάνει έφοδο ο Dante κι έρχεται αντιμέτωπος με την φρουρά των “Holy Knights” που προστατεύει την οργάνωση του Ordes of the Sword. Εν τέλει, καταλήγει  να μάχεται με την Nero, ο οποίος δυσκολεύεται να τον αντιμετωπίσει λόγω του τραυματισμένου του χεριού, το επονομαζόμενο "Devil Bringer". Μετά από αυτή την τιτάνια μάχη, ο Dante σχολιάζει την απόδοση του Nero και τελικά οι δύο ήρωες αποφασίζουν...να συνεργαστούν για κοινό σκοπό. Αυτό όπως αντιλαμβάνεστε δίνει νέες διαστάσεις στη σειρά, καθώς στο παιχνίδι θα αναλαμβάνετε τόσο τον Dante όσο και τον Nero, στην προσπάθειά σας να εξοντώσετε τους κακούς δαίμονες.

Gameplay

Ο Dante δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα το στυλ μάχης. Ο Nero απ’ την άλλη έχει παρόμοιες κινήσεις με σημαντική διαφορά το μαγικό χέρι του που είναι γνωστό και ως “Devil Bringer”. Το Devil Bringer του επιτρέπει να πιάνει και να χτυπάει ανελέητα σε διάφορα σημεία τους εχθρούς του από κοντινή απόσταση (ή να αρπάζει αντικείμενα), ενώ παράλληλα το άλμα του και οι επιθέσεις του δεν έχουν να επιδείξουν πολλές διαφορές από τον ίδιο τον Dante (όπως και στο DMC 3, έτσι κι εδώ, οι κινήσεις σας δίνουν την ευκαιρία να παραμείνετε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στον αέρα). Η μεγάλη διαφορά βρίσκεται στα όπλα αφού το ρεπερτόριο του Dante είναι μεγαλύτερο, ενώ παράλληλα ο ήρωάς μας διαθέτει και τέσσερα fighting styles (Trickster, Royal Guard, Sword Master και Gun Slinger). Μέσα σε όλα δεν λείπουν και τα upgrades, τα οποία αυτή τη φορά γίνονται όχι μόνο μέσω της κλασικής μεθόδου των gems αλλά και μέσω των “proud souls” που αποκτάτε όταν σκοτώνετε εχθρούς. Τα proud souls χρησιμεύουν και για να αγοράσετε νέα combos ή να κάνετε upgrade τα ήδη υπάρχοντα.

Το σύστημα είσπραξης των orbs σας ευνοεί φέτος πιο πολύ απ’ όσο φαντάζεστε. Καταρχήν μπορείτε ως γνωστόν να επαναλάβετε αποστολές για να εισπράξετε επιπλέον orbs. Εκτός αυτού, όταν βγείτε εκτός παιχνιδιού τότε θα αμειφθείτε για όσα orbs συγκεντρώσατε μέχρι εκείνη την στιγμή. Τέλος, μπορείτε να επιστρέψετε οποιοδήποτε ability αγοράσατε και να λάβετε πίσω αποζημίωση για αυτό την οποία μπορείτε να επενδύσετε όπου επιθυμείτε κι όταν επιθυμείτε.

Τα χτυπήματα στον εχθρό ακολουθούνται ως συνήθως από χαρακτηρισμούς στο πάνω δεξιά μέρος της οθόνης. Φέτος μπορούμε να πούμε ότι αυτοί οι χαρακτηρισμοί έχουν κάποιο ενδιαφέρον, αφού για κάθε combo θα λαμβάνετε και την αντίστοιχη βαθμολογία! Π.χ. το γράμμα “B” θα εμφανίζει την λέξη Brutal, το “C” την λέξη Carnage κ.ο.κ. Ποιος χαρακτήρας όμως ρίχνει το περισσότερο…ξύλο; Μα φυσικά ο Dante, τον οποίο δυστυχώς ελέγχετε λιγότερο σε σχέση με τον Nero. Αυτό ισχύει περισσότερο διότι ο Dante έχει όπλα που μπορούν να κάνουν τη ζημιά από απόσταση.

Οι μάχες με τα bosses είναι για άλλη μια φορά ένα από τα hot spots του παιχνιδιού. Δυστυχώς η έμπνευση για την Capcom στη δημιουργία νέων εχθρών έχει στερεύσει αρκετά αλλά αυτό δεν την εμπόδισε να δημιουργήσει ένα αξιόμαχο σύνολο τελικών κακών τους οποίους παρουσιάζει εύστοχα, ενώ παράλληλα τους προσδίδει αρκετά υψηλό A.I.

Όπλα
Η φετινή γκάμα όπλων περιλαμβάνει εξοπλισμό από το Dante’s Awakening, καθώς και παλιές και νέες προσθήκες. Τα Geneiken λέγονται Lucipher και ουσιαστικά η διαφορά τους με το DmC 3 είναι ότι αποτελούν πρωτεύον όπλο όπλο του Dante και όχι secondary (δηλαδή πατώντας τετράγωνο) όπως του Vergil στο Devil May Cry 3: Special Edition. Αρχικά όπλα του Nero είναι το σπαθί Red Queen και το Blue Rose. Το Red Queen είναι ένα σπαθί που διαθέτει λαβή…μοτοσυκλέτας (!) η οποία μπορεί να εκτοξεύσει φωτιά στον εχθρό. Το Blue Rose είναι ένα πιστόλι με δύο κάνες που θα ζήλευαν ακόμη και γκάνγκστερ του Hollywood.

Απ' την άλλη, ο Dante διατηρεί στο ρεπερτόριό του το Rebellion, τα διπλά πιστόλια Ebony & Ivory και διάφορα όπλα μεγάλης εμβέλειας. Μία ακόμη αλλαγή είναι ότι στη θέση του Beowulf (σετ γάντια-επιγονατίδες) υπάρχει το Gilgamesh. Τέλος, στο DMC 4 υπάρχει και το Yamoto (το σπαθί του Vergil που διαθέτει μεγάλη ακρίβεια) και το θρυλικό Force Edge, που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Devil May Cry 2 και συνεχίζει ακάθεκτο την παρουσία του.

Ελλείψεις

Γραφικά
Τα ατμοσφαιρικά cutscenes και οι επικοί διάλογοι με τα big bosses είναι και πάλι εδώ. Το Devil May Cry παρουσιάζεται για πρώτη φορά με next-gen γραφικά ενώ παράλληλα κάνει ντεμπούτο σε PS3 και Xbox 360. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι επιτέλους οι χαρακτήρες μοιάζουν πραγματικά ζωντανοί, η κίνησή τους είναι πιο ρεαλιστική από ποτέ και γενικά το παιχνίδι απέκτησε επιτέλους ένα ομοιόμορφο anti-aliasing. Έχουν περάσει τρία χρόνια απ’ το Dante’s Awakening και η πολύ καλή δουλειά της Capcom είναι εμφανής. Η τεχνική συνταγή δεν χάλασε σε κανένα σημείο, πόσο μάλλον στα οπτικά εφέ τα οποία από την πρώτη έκδοση ήταν μονίμως σε υψηλά στάνταρ. Η κάμερα παίζει κι αυτή σημαντικό ρόλο σε όλο το παιχνίδι χάρη στα κινηματογραφικά πλάνα της.

Από τα γραφικά θα σας εντυπωσιάσει αρκετά το στυλάκι του Dante, ο οποίος στα cutscenes εμφανίζεται σαφώς πιο ώριμος σε ηλικία απ’ ότι πριν. Σε γενικές γραμμές τα cutscenes είναι ένας λόγος για να συνεχίσετε να παίζετε το παιχνίδι μέχρι το τέλος μόνο και μόνο από τα όσα ενδιαφέροντα θα δουν τα μάτια σας!

Ήχος
Οι διάλογοι είναι μοναδικοί και σε αυτό βοηθάει ένα ιδανικότατο lipsync καθώς και οι αστείες ατάκες που ξεστομίζονται, ιδιαίτερα από τον Dante. Τα voice-overs δίνουν και πάλι το δικό τους ρεσιτάλ, ιδιαίτερα στον Nero, το new entry της παρέας. Το μόνο άσχημο είναι ότι η μουσική μοιάζει να παρέμεινε στάσιμη και στη φετινή έκδοση καταντάει επίσης βαρετή από κάθε άποψη. Ένα γενικότερο φρεσκάρισμα εδώ θα βοηθούσε αρκετά.

Επίλογος
Το Devil May Cry 4 είναι άλλη μία συνηθισμένη πρόταση για Playstation 3 και Xbox 360. Η έκδοση του PS3 έχει μεγάλο χρόνο εγκατάστασης αλλά μικρότερους χρόνους φόρτωσης από την αντίστοιχη του Xbox 360. Οπτικά οι δύο εκδόσεις δεν έχουν ιδιαίτερες διαφορές μεταξύ τους ενώ στην τιμή η έκδοση του PS3 είναι 10 ευρώ ακριβότερη. Το θέμα είναι κατά πόσο αξίζει κανείς να επενδύσει σε έναν τίτλο που θα τον ελκύσει αφάνταστα αλλά δεν θα τον γεμίσει 100% με το gameplay του. Όπως και να ‘χει, η τελική επιλογή είναι δική σας.

Θετικά:
- Πραγματικά next-gen γραφικά
- Τα καλύτερα cutscenes της σειράς
- Οι μάχες με τα big bosses
- Οι διάλογοι στέκονται όπως πάντα στο ύψος τους
- Ο χειρισμός παραμένει σταθερός στις παραδόσεις του

Αρνητικά:
- Βαρετό gameplay σε ορισμένα σημεία
- Το ρεπερτόριο όπλων είναι σχετικά μικρό
- Μικροπροβλήματα στην κάμερα
- Η μη δυνατότητα επιλογής χαρακτήρων οποιαδήποτε στιγμή κι ο μικρός ρόλος του Dante.

Βαθμολογία
Γραφικά: 9
Ήχος: 9
Gameplay: 8
Αντοχή: 7
Γενικά: 8

Το Devil May Cry 4 είναι η πρώτη έκδοση της σειράς για κονσόλες νέας γενιάς. Αξίζει να την ζήσετε.

Μάνος Γρυπάρης