Silent Hill 3

Ίσως αυτό που ζούμε να μην είναι η πραγματικότητα. Αλλά…τι είναι πραγματικότητα;

Πολλοί χαρακτήρισαν το Silent Hill ως ένα ψυχολογικά σκεπτόμενο και με καλό σενάριο, κλώνο του Resident Evil. Η Konami όμως δεν άργησε να αποδείξει το ακριβώς αντίθετο. Η έλευση του τρίτου μέρους της σειράς έβαλε την τελική ταφόπλακα στο τέλος αυτών των ισχυρισμών, αποδεικνύοντας ότι αυτό το παιχνίδι είναι μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση στο είδος του.

Με μια σειρά εχθρών που έκαναν τον Φρέντυ Κρούγκερ να κρεμάσει τα μαχαίρια του και με μια πληθώρα εναλλακτικών τελικών σκηνών που μπέρδεψαν μέχρι και τους fan του Παπακαλιάτη, το SH3 έγραψε ιστορία. Όσοι περίμεναν μια αντιγραφή του Resident Evil σίγουρα ξαφνιάστηκαν και όσοι δεν παρέμειναν πιστοί στα τερτίπια της Raccoon City δημιούργησαν το δικό τους fan club πυροδοτώντας έτσι την πλέον κλασσική κόντρα μεταξύ αυτών των 2 παιχνιδιών. Όπως και να ‘χει, το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτός ο τίτλος δεν είναι άλλο ένα κλασσικό παιχνίδι τρόμου. βίας και αχόρταγων Ζόμπι. Είναι όλα αυτά, αλλά και πολύ παραπάνω.

Σενάριο
17 χρόνια μετά τα γεγονότα του Silent Hill, η Heather Morris τριγυρίζει στα καταστήματα ενός Μall όταν κάποια στιγμή την παίρνει ο ύπνος μέσα σε ένα fast-food. Εκεί βλέπει ένα όνειρο, με τον εαυτό της να βρίσκεται σε ένα μέρος που θυμίζει το Λούνα Παρκ του SH, οπλισμένη με ένα σουγιά, ένα πιστόλι, και ένα submachine gun. Καθώς λοιπόν προχωράει, φτάνει στις ράγες ενός εκ των roller coasters όταν ένα από αυτά πετάγεται και τη σκοτώνει.

Εκείνη τη στιγμή λοιπόν ξυπνάει και αποφασίζει να ξεχάσει αυτό το περίεργο σκηνικό, όταν λίγο αργότερα συναντά έναν ντετέκτιβ, ο οποίος έχει προσληφθεί από μία αίρεση για να τη βρει. Φοβισμένη αποφασίζει να τρέξει και να εξαφανισθεί και έτσι μπαίνει σε ένα κατάστημα, όπου ανακαλύπτει ότι όλες οι είσοδοι έχουν κλείσει και φυλάγονται από κάποια περίεργα τέρατα. Μια σειρά από περίεργες καταστάσεις συνεχίζουν να την ακολουθούν μέχρι που τελικά καταλαβαίνει ότι ίσως να μην βρίσκεται στον πραγματικό κόσμο πια. Καλώς ήρθατε στον κόσμο του Silent Hill…

Γραφικά
Σε σχέση με τον προηγούμενο τίτλο υπάρχουν λίγες αλλά αρκετά εμφανείς διαφορές. Η πρώτη και κύρια εντοπίζεται στο γεγονός ότι δεν έχουν χρησιμοποιηθεί τα πλέον γνωστά CGI εφέ, και τα pre-rendered backgrounds αλλά έχει δοθεί μια τελείως διαφορετική άποψη στο θέμα της απεικόνισης. Αρχικά αυτό ακούγεται άσχημο, στην πορεία όμως καταλαβαίνουμε ότι τα γραφικά τελικά απεικονίζονται αρκετά καλά και μάλιστα με διάφορες πτυχές που δεν είχαμε δει στο παρελθόν. Μία από αυτές είναι ο πολύ καλός συγχρονισμός ανάμεσα στα χείλη και στην ομιλία, γεγονός που προσθέτει μια πιο cinematic αίσθηση, κυρίως στα πιο κρίσιμα σημεία.

Επίσης, έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στη λεπτομέρεια του περιβάλλοντος καθώς και στα πρόσωπα των χαρακτήρων (ιδίως της πρωταγωνίστριας). Τα γνωστά πια εφέ φωτισμού έχουν τον κύριο λόγο δίνοντας όπως πάντα τα συναισθήματα που θέλει να νιώσει ο παίκτης. Το περιβάλλον δείχνει από την αρχή ότι δεν ανήκει στον πραγματικό κόσμο αφού τίποτα από αυτό δεν φαίνεται να υπακούει στη λογική. Τα εφέ της αποσύνθεσης, τα αίματα, τα περίεργα όντα που τριγυρίζουν, το ‘έξυπνο’ σκοτάδι που αποκαλύπτεται σταδιακά με τη χρησιμοποίηση του φακού, συνθέτουν αυτό που τελικά και απλά χαρακτηρίζεται Survival Horror.

Το πλέον εντυπωσιακό χαρακτηριστικό όμως είναι η αντίδραση των προσώπων και ειδικά της Heather. Με λίγη προσοχή μπορούμε να δούμε τις αλλαγές στις αντιδράσεις που εμφανίζονται κατά καιρούς με το πρόσωπο να αλλάζει από σκεπτικό σε θυμωμένο, λυπημένο και γενικά σε ότι αρμόζει εκείνη την ώρα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της λεπτομέρειας είναι και μία από τις τελικές σκηνές (αυτή που ξεκλειδώνεται συνήθως πρώτη) όπου η Heather προσπαθεί να κάνει μία πλάκα και ενώ στην αρχή το παίζει δαιμονισμένη, μέσα σε δευτερόλεπτα αλλάζει τις αντιδράσεις της και ξαναγυρίζει στον κανονικό της εαυτό.

Γενικότερα λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι έχει γίνει μια πολύ καλή δουλειά στα γραφικά, κάνοντας το SH3 να φαίνεται πιο οργανικό και βοηθώντας τον παίκτη να καταφέρει αυτό που κατά βάθος θέλει. Nα πεταχτεί από την καρέκλα του.

Ήχος
Όπως είναι γνωστό, ένα από τα άψογα κομμάτια του SH είναι ο ήχος του. Για άλλη μια φορά ο Akira Yamaoka έκανε τα μαγικά του δίνοντας την πινελιά του σε μια πτυχή που λίγοι πρόσεχαν πριν από αυτόν. Ο σωστός συγχρονισμός παρουσιάζεται για πρώτη φορά και μάλιστα αρκετά επαρκής διευκολύνοντας τον gamer στο να παρακολουθήσει στενά την πλοκή της ιστορίας ιδίως στα σημεία που αυτή εμπλέκεται.

Για άλλη μια φορά έχει δοθεί μία πληθώρα ηχητικών εφέ που μόνο ένα Survival Horror μπορεί να προσφέρει. Κραυγές, κλάματα, τριξίματα, και πολλά περισσότερα που δημιούργησαν και τη βάση για τη μουσική βιβλιοθήκη του Silent Hill 4. Φυσικά το κερασάκι στην τούρτα δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο παρά το soundtrack. Πολλά και καλοδουλεμένα κομμάτια επηρεασμένα κυρίως από την industrial σκηνή δίνουν το απαραίτητο feeling στα σημεία που χρειάζεται. Δυνατοί ήχοι στις σκηνές δράσης, μελαγχολικοί στις κρίσιμες στιγμές, επιδέξιοι στις πίστες που απαιτείται puzzle solving. Εν κατακλείδι λοιπόν, ο τομέας του ήχου είναι άψογα δουλεμένος και σίγουρα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που όλοι έχουν από τον Akira.

Τα Ζόμπι επιστρέφουν! Η καλοσυνάτη Heather μετατρέπεται σε πρώτης τάξεως εξολοθρευτή τεράτων! Τρομερό και πλέον κλασσικό soundtrack!

Gameplay
To gameplay μοιάζει σε αρκετό βαθμό με τον προηγούμενο τίτλο κάνοντας έτσι τη δουλειά μας πιο εύκολη, αφού δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε τόσο πολύ με την εκμάθηση και έτσι περνάμε κατευθείαν στον τρόμο.

Η πιο συνηθισμένη δουλειά τείνει να είναι η εξερεύνηση με την Heather και το πιο χρήσιμο αντικείμενο, το φακό της. Χρήσιμο αντικείμενο βέβαια είναι και ο χάρτης ο οποίος τοποθετείται έξυπνα στην αρχή της κάθε πίστας με σκοπό να μας βοηθήσει να μετακινηθούμε πιο γρήγορα και με μεγαλύτερη ασφάλεια από πόρτα σε πόρτα. Έτσι, η μοναδική σπαζοκεφαλιά έγκειται στο πώς θα περάσουμε από το ένα δωμάτιο στο δεύτερο με σκοπό να βρούμε τα κλειδιά για το τρίτο. Πολύ συχνά βέβαια αυτά τα ‘κλειδιά’ δεν προσφέρονται απλόχερα, αλλά χαρίζονται μετά την επιτυχή λύση κάποιου γρίφου ή κάποιου mind-game. Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως, το μόνο που πρέπει να σκεφτούμε είναι πιο κλειδί ταιριάζει σε ποια κλειδαρότρυπα και πώς θα το αποκτήσουμε.

Το σαφώς πιο δύσκολο κομμάτι είναι το action. Τα τέρατα τις περισσότερες φορές φαντάζουν ανίκητα και έτσι η μόνη λύση φαίνεται να είναι η φυγή. Όπως είναι γνωστό τα ammo σε τέτοια παιχνίδια εμφανίζονται σπάνια και έτσι τα melee weapons έχουν και πάλι την τιμητική τους. Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι τα ζόμπι φαίνονται να ελκύονται από το φως του φακού, οπότε συχνά ο παίκτης καλείται να διαλέξει ανάμεσα στο φως και στη συντροφιά των τεράτων, ή στο σκοτάδι και στη συντροφιά της ανησυχίας. Στην πρώτη περίπτωση τα πράγματα φαίνονται σαφώς πιο δύσκολα αφού χρειάζεται μεγάλος αριθμός health packs για να καταφέρουμε να βγούμε νικητές οπότε το μόνο που μένει να κάνουμε είναι να τρέξουμε.

Ενθαρρυντική είναι και η βελτιωμένη κίνηση της κάμερας. Δεν είναι και η καλύτερη που έχουμε δει, αλλά τουλάχιστον φαίνεται σαφώς ανώτερη του 2. Κλασσικό παράδειγμα αποτελούν κάποιες στιγμές όπου ο παίκτης αναγκάζεται να γυρίσει σε FPS (ή Zoom όπως αναφέρεται) προκειμένου να κρυφοκοιτάξει πίσω από μια γωνία επειδή κάτι άκουσε. Και βέβαια όλοι μπορούμε να καταλάβουμε το τι ακριβώς θα αντικρίσει από πίσω. Εκεί φαίνεται η δουλειά που έχει γίνει, όπως επίσης φαίνεται και σε κάποιες στιγμές όπου η κάμερα παρουσιάζεται ηθελημένα ανορθόδοξη προκαλώντας μας να μπούμε κι εμείς στο κόλπο της παραπλάνησης.

Συνοψίζοντας μπορούμε να πούμε ότι το SH3.χωρίς να προσφέρει κάτι συνταρακτικά καινούργιο, καταφέρνει να δώσει την αίσθηση που χρειάζεται κάνοντας τον gamer να μην το παρατήσει ακόμα κι όταν αυτός το τερματίσει. Μην ξεχνάμε ότι και αυτή τη φορά, τα εναλλακτικά τέλη δίνουν το έναυσμα για να ξαναρχίσουμε το παιχνίδι από την αρχή και μάλιστα σε ακόμα πιο δύσκολο mode.

Επίλογος
Όσοι έχετε παίξει το Resident Evil, σίγουρα θα περιμένατε το Silent Hill να είναι κάτι παρόμοιο με το σκότωμα τεράτων και την αναζήτηση κλειδιών να είναι στο προσκήνιο. Οι πρώτες πίστες επιβεβαιώνουν τον ισχυρισμό αυτό, μόνο που στην πορεία το παιχνίδι παίρνει μια διαφορετική τροπή. Εκεί που θα περιμένετε τα κόλπα του κάθε τέρατος για να πεταχτείτε από την καρέκλα, θα διαπιστώσετε ότι αυτό μπορεί να γίνει όχι μόνο με τα ζόμπι, αλλά και με τα έξυπνα εφέ φωτισμού, την ανατριχιαστική μουσική που δυναμώνει και πέφτει ανάλογα με το σημείο που βρίσκεται ο χαρακτήρας και γενικά με διάφορα τερτίπια του παιχνιδιού που δεν είχαν χρησιμοποιηθεί ποτέ σε πλήρη βαθμό.

Το τρίτο μέρος εμφανίζεται σχεδόν όσο καλό απαιτούσαν οι fans μετά το 2 (για την εποχή του) με εμφανείς τις βελτιώσεις σε πολλά σημεία. Το ερώτημα όμως δεν είναι πόσο βελτιωμένο εμφανίζεται το 3, αλλά πόσο εκπαιδευμένοι είμαστε πια για να το αντιμετωπίσουμε, καθώς όπως φαίνεται, η Konami έχει βαλθεί να μας στείλει όλους για ψυχοφάρμακα.

Θετικά: Πολύ καλά και οργανικά γραφικά, πολύ καλός ήχος, εξαιρετικό σενάριο, τρομερή ατμόσφαιρα.

Αρνητικά: Το gameplay θέλει μεγάλη βελτίωση, ορισμένα bugs του παιχνιδιού.

Βαθμολογία
Γραφικά: 9
Ήχος: 9
Gameplay: 7
Αντοχή: 8
Γενικά: 8

Ίσως αυτό που ζούμε να μην είναι η πραγματικότητα. Αλλά…τι είναι πραγματικότητα;

Μάνος Νικολόπουλος