Mafia: The Old Country

Επιστροφή στην γενέτειρα της μαφίας.

Από τις σειρές που ζουν στη σκιά των GTA, μια που έχει καταφέρει να ξεχωρίσει μέχρι και σήμερα είναι τα Mafia. Παρότι θα λέγαμε ότι το πρώτο κεφάλαιο δεν έχει καταφέρει να ξεπεραστεί, η σειρά συνεχίζει να κάνει την εμφάνισή της κάθε κάποια χρόνια (ίσως με πιο ανάμεικτα αποτελέσματα), όπως έγινε και φέτος. Την τελευταία κανονική κυκλοφορία της σειράς είδαμε με το Mafia 3 το 2016, ενώ το 2020 ήρθε και το remake του αρχικού, Mafia: Definitive Edition. Το πιο πρόσφατο κεφάλαιο, Mafia: The Old Country, ανακοινώθηκε το 2024 και μάλιστα ως prequel όλων των προηγούμενων. Ένας σημαντικός λόγος όμως που μας τράβηξε την προσοχή είναι επειδή διατίθεται σε πιο χαμηλή τιμή από το συνηθισμένο και υπόσχεται ποιότητα αντί για ποσότητα. Τον Αύγουστο του 2025 ήρθε στα χέρια μας από την εταιρεία ανάπτυξης Hangar 13, η οποία έχει πάρει τα ηνία της σειράς από το τρίτο μέρος και μετά.

Η ιστορία του The Old Country ξεκινάει το 1904 στην Σικελία και ακολουθεί το Enzo Favara, ο οποίος ξεκινάει ως σκλάβος ανθρακωρύχος με την φιλοδοξία να δραπετεύσει από τα ορυχεία που βρίσκεται από παιδί. Στην προσπάθειά του αυτή καταλήγει να βρίσκεται υπό την προστασία του Don Torrisi και σταδιακά σημαντικό μέλος της εγκληματικής του οργάνωσης. Πρόκειται για μία κλασσική, σχεδόν προβλέψιμη μαφιόζικη ιστορία ενός ανθρώπου που αρχίζει από το τίποτα και φτάνει στην κορυφή της μαφίας, όμως έχει ωραία εκτέλεση και ειδικά προς το τέλος έχει ορισμένες αναπάντεχες και ευχάριστες ανατροπές. Οι χαρακτήρες είναι καλογραμμένοι και σε αντίθεση με πολλά άλλα games, θα θυμόμαστε τα ονόματά τους. Σε γενικές γραμμές δεν απαιτεί σε καμία περίπτωση να έχετε παίξει κάποιο προηγούμενο Mafia, όμως υπάρχουν αρκετά easter eggs για τους fans της σειράς. Συνολικά χρειαστήκαμε γύρω στις 12 ώρες στο Hard για την ολοκλήρωση.

Ένα ακόμα κλασσικό Mafia
Στο gameplay το The Old Country παραμένει πιστό στις ρίζες της σειράς, χωρίς να προσπαθεί να πρωτοπορήσει κάπου, δίνοντας μας ένα ακόμα Third-person Action-Adventure. Παρότι η χάρτης της Σικελίας είναι σχετικά μεγάλος, δεν θα μπορούσαμε εύκολα να το βαφτίσουμε open-world, διότι δεν υπάρχει όλο αυτό το σχεδόν περιττό περιεχόμενο που έχουν αντίστοιχα games, όπως towers, camps και ξεχωριστές περιοχές για ξεκλείδωμα ή κατάκτηση. Αντιθέτως η δομή λειτουργεί όπως στα δύο πρώτα Mafia, όπου η ιστορία μας κατευθύνει κάθε φορά στα σημεία που θέλει, χωρίς να παροτρύνει την πολλή εξερεύνηση ή την απόκλιση από τις προκαθορισμένες διαδρομές. Σε αρκετά σημεία κιόλας, όταν μπούμε στο αυτοκίνητο μας δίνεται η επιλογή Skip Ride, για να φτάσουμε απευθείας στον προορισμό.

Για να μετακινείστε από την μία τοποθεσία στην άλλη χρησιμοποιείτε άλογα και αυτοκίνητα της εποχής. Το άλογο δεν χρειάζεται ιδιαίτερες εξηγήσεις και αποτελεί ίσως τον καλύτερο και πιο ευχάριστο τρόπο μετακίνησης. Τα αυτοκίνητα είναι λίγο πιο δυσκίνητα καθώς έχουν αποδοθεί ρεαλιστικά, οπότε στις στροφές και στο φρενάρισμα δεν συμπεριφέρονται όπως περιμένουμε από τα σύγχρονα. Παρόλα αυτά και τα δύο είδη οχημάτων κάνουν μία χαρά την δουλειά τους, ενώ θα τα χρησιμοποιήσετε και σε καταδιώξεις κατά τη διάρκεια της ιστορίας, αλλά και σε αγώνες.

Πριν από τις μάχες φυσικά παροτρύνεται ή και επιβάλλεται το stealth. Εκεί κλασσικά βρίσκεστε σε τοποθεσίες, όπου οι εχθροί κάνουν σκοπιές ή περιπολίες και μπορείτε είτε να τους αποφύγετε εντελώς ή να τους εξουδετερώσετε και να ξεφορτωθείτε τα πτώματα για να μην τους εντοπίσουν οι υπόλοιποι. Έτσι σε κάποιες περιπτώσεις είναι εφικτό να ολοκληρώσετε την αποστολή σας χωρίς να πέσει ούτε σφαίρα αλλά συνήθως ξεκινάει και το αναπόφευκτο πιστολίδι. Από όπλα υπάρχουν αρκετά διαθέσιμα της συγκεκριμένης εποχής, όπως περίστροφα, δίκανες καραμπίνες και τουφέκια, για τα οποία βρίσκετε σφαίρες είτε διάσπαρτες είτε από πτώματα εχθρών που σκοτώσατε. Πάντα υπάρχουν μπόλικα πυρομαχικά, ακόμα και στο Hard και δεν ξεμείναμε σχεδόν ποτέ.

Πριν από τις αποστολές μπορείτε να αγοράζετε νέα και πιο καλά όπλα από τα shops, τα οποία θα είναι τα default σας. Το μαχαίρι σας δεν είναι ακριβώς breakable, όμως έχει προκαθορισμένο αριθμό χρήσεων, όπως παραβιάσεις κλειδαριών ή γρήγορη εξουδετέρωση εχθρών. Μόλις τελειώσουν θα πρέπει να βρείτε πέτρες για να το ακονίσετε ώστε να μπορέσετε να το χρησιμοποιήσετε ξανά. Σε πολλές τοποθεσίες υπάρχει και charms, τα οποία βρίσκετε ως collectables και δίνουν διάφορα μικρά buffs στον Enzo, όπως καλύτερο loot από πτώματα, πιο γρήγορο ακόνισμα του μαχαιριού κλπ.

Το AI των εχθρών δεν είναι κακό, αλλά μπορείτε εύκολα να τους κοροϊδέψετε ειδικά στο stealth, όπως με το να ρίξετε κάποιο αντικείμενο κοντά τους, αυτοί να πάνε να το εξερευνήσουν και να βρεθείτε εύκολα από πίσω τους. Στις μάχες όμως δεν κάθονται συνέχεια σε ένα σημείο εκτεθειμένοι, αλλά καλύπτονται και μετακινούνται, ενώ αν κάτσετε για αρκετή ώρα στάσιμοι προσπαθούν να σας περικυκλώσουν από δεξιά και αριστερά. Φυσικά καμία μάχη δεν θα σας δυσκολέψει πολύ, όμως είναι καλό που οι εχθροί δεν κάθονται απλά σαν μαριονέτες περιμένοντας τις σφαίρες σας. Πέρα από τα πιστολίδια, υπάρχουν και ορισμένες μάχες 1v1 με μαχαίρια, σχεδόν σαν boss fights. Εκεί έχετε απλό και δυνατό χτύπημα, αποφυγή και parry ανάλογα τις επιθέσεις του αντιπάλου, ενώ υπάρχουν και health bars. Τις συγκεκριμένα knife fights τα συναντάμε σε πιο συγκεκριμένα σημεία της ιστορίας με πιο σημαντικούς αντιπάλους από τους απλούς εχθρούς, όμως είναι απλά και ευχάριστα.

Η πανέμορφη Σικελία του 1900
Στον τομέα των γραφικών η Hangar 13 χρησιμοποιεί για πρώτη φορά στη σειρά την μηχανή Unreal Engine 5 προσφέροντας ένα παραπάνω από ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Η Σικελία του 20ου αιώνα έχει αποτυπωθεί εξαιρετικά με κάθε περιβάλλον να έχει μεγάλη λεπτομέρεια σε κάθε αμπέλι αυτοκίνητο της εποχής, χωματόδρομο, τοίχο και επιφάνεια. Οι φωτισμοί και οι αντανακλάσεις επίσης ικανοποιούν χωρίς βέβαια να μιλάμε για κάτι το συνταρακτικό. Τα μοντέλα των χαρακτήρων είναι αρκετά καλοφτιαγμένα, ειδικά στα cutscenes, όπου έχουν αρκετή λεπτομέρεια στα πρόσωπά τους και πειστικές εκφράσεις αλλά δεν θα τα βάζαμε στα κορυφαία της βιομηχανίας. Από τεχνικά ζητήματα δεν συναντήσαμε κάποια, πέρα από ένα crash (πράγμα πλέον αρκετά συνηθισμένο σε νέα games).

Ο ηχητικός τομέας του The Old Country είναι αρκετά καλοφτιαγμένος χωρίς υπερβολές με όλα τα ηχητικά εφέ ειδικά των όπλων να ταιριάζουν απόλυτα στην συγκεκριμένη εποχή. Τα κομμάτια που ακούγονται επίσης είναι μια χαρά αν και λίγο επαναλαμβάνονται, όμως παίζονται στις σωστές περιστάσεις. Στις ερμηνείες όλο το cast των ηθοποιών κάνουν πολύ καλή δουλειά σε όλους τους βασικούς χαρακτήρες. Παρότι μιλάνε Αγγλικά όλοι έχουν Ιταλικές προφορές και σε πολλές περιπτώσεις πετάνε και Ιταλικές λέξεις. Παρότι στην αρχή φαίνεται λίγο έντονα, το συνηθίσαμε γρήγορα καθώς πλέον γίνεται αρκετά συχνά όταν ένα video game διαδραματίζεται σε χώρα με συγκεκριμένη γλώσσα.

Αξίζει τον λίγο χρόνο που ζητάει
Το Mafia: The Old Country αποτελεί μία αξιόλογη προσθήκη στην πλέον 24 ετών σειρά και ας παραμένει υπερβολικά πιστό στις ρίζες της. Το gameplay δεν πρωτοπορεί πουθενά, όμως λειτουργεί μια χαρά, ενώ η ιστορία του είναι αρκετά καλή και κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Το σημαντικό όμως είναι ότι αποτελεί μία από τις εξαιρέσεις, όπου ένας μεγάλος publisher, όπως η 2K, κυκλοφόρησε έναν single-player τίτλο σε χαμηλή τιμή, με ειλικρίνεια για το περιεχόμενο και την διάρκειά του και χωρίς να είναι γεμάτος microtransactions. Κάτι τέτοιο πλέον σπανίζει και ελπίζουμε να αρχίσουμε να το βλέπουμε πιο συχνά. Αν ψάχνετε λοιπόν κάτι σε single-player, με έμφαση στο σενάριο, διάρκεια που δεν κουράζει και χαμηλή τιμή και ακόμα περισσότερο αν είστε fans της σειράς, το The Old Country αποτελεί ιδανική πρόταση. Η Hangar 13 έκανε ξανά αρκετά καλή δουλειά και πολύ ευχαρίστως θα βλέπαμε ένα ακόμα Mafia σε άλλα 5 χρόνια.

Θετικά:
- Ιστορία που κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος
- Όμορφα γραφικά και εξαιρετική αποτύπωση της Σικελίας του 1900
- Ιδανική διάρκεια, αν δεν ψάχνετε 100ωρα games

Αρνητικά:
- Το gameplay δεν πρωτοπορεί πουθενά
- Ελάχιστες δραστηριότητες πέρα από τη βασική ιστορία
- Απειροελάχιστο replayability

Γραφικά: 8
Ήχος: 8
Gameplay: 7
Σενάριο: 8
Αντοχή: 6.5
Γενικά: 7

Ένα σύντομο και ευχάριστο διάλλειμα από τα τεράστια open world games

Ερμής Δερβίσης