Grand Theft Auto: The Trilogy - The Definitive Edition

Ένα αχρείαστα κακό remaster των περιπετειών των Claude, Tommy και CJ.

Δεδομένης της μεγάλης φασαρίας που γίνεται γύρω από το Grand Theft Auto VI (GTA 6), δεν θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερη περίοδος για να γραφτεί το review. Παρόλο που το community του Action-Adventure προτιμούσε να δει το GTA 4 σε κάποια remastered του μορφή, η Rockstar Games επέλεξε να στραφεί στα πρώτα της Action-Adventure. Πιο συγκεκριμένα αποφάσισε να επενδύσει στο GTA 3, GTA Vice City, και GTA San Andreas. Παρά τα όποια προβλήματα κατά το λανσάρισμά του, μέσα στον πρώτο χρόνο κατάφερε και πούλησε 10 εκατομμύρια αντίτυπα, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι η εταιρεία μονοπωλεί στα συγκεκριμένα games.

Από την μια ένα τέτοιο γεγονός θα έπρεπε να ικανοποιεί τους fans των GTA, από την άλλη η συγκεκριμένη τριλογία αποδεικνύει και το γεγονός ότι μάλλον δεν τους ακούνε και πολύ. Όσο όμορφη και αν φαντάζει στην θεωρία η δυνατότητα να μπορέσετε να ξαναπαίξετε το GTA San Andreas και στις next-gen κονσόλες, άλλο τόσο αποτυγχάνει στην πράξη. Μια τριλογία που είχε σκοπό να προκαλέσει έντονα συναισθήματα, συγκινήσεις, νοσταλγία και όμορφες αναμνήσεις από τις αρχές του 2000, μάλλον πιο πολύ καταφέρνει να αποτελεί κάτι που εύκολα και γρήγορα θα ξεχαστεί.

Ναρκωτικά, ίντριγκες και μαφιόζικες τακτικές
Κακά τα ψέματα, αλλά ειδικότερα τα πρώτα games της σειράς δεν έδιναν και ιδιαίτερη έμφαση στην ιστορία. Κάτι τέτοιο βέβαια γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτό από την πρώτη κιόλας ώρα gameplay. Το GTA 3, το οποίο αποτελεί το τρίτο Action-Adventure της σειράς και το πρώτο που μεταφέρει την δράση σε 3D open-world περιβάλλον. Διαδραματίζεται στη φανταστική πόλη Liberty City, η οποία βασίζεται στη Νέα Υόρκη, και αφηγείται την ιστορία του Claude, ενός εγκληματία που βρίσκεται μπλεγμένος σε έναν κύκλο εκδίκησης, προδοσίας και οργανωμένου εγκλήματος. Ο Claude ξεκινά την ιστορία ως συνεργός σε ληστεία τράπεζας μαζί με τη φίλη του, Catalina, και έναν άλλο συνεργό. Όμως, κατά τη διάρκεια της ληστείας, η Catalina προδίδει τον Claude, τον πυροβολεί και τον αφήνει νεκρό. Ο Claude συλλαμβάνεται από την αστυνομία, αλλά κατά τη μεταφορά του σε φυλακή, μια επίθεση ελευθερώνει τον ίδιο και έναν άλλον κρατούμενο, τον 8-Ball. Μαζί καταφέρνουν να ξεφύγουν.

Από εκεί, ο Claude εισέρχεται στον υπόκοσμο του Liberty City, δουλεύοντας για διάφορες εγκληματικές οργανώσεις και άτομα, όπως οι Leone Crime Family, οι Yakuza, και οι Colombian Cartel. Ο στόχος του είναι να αποκτήσει δύναμη και επιρροή, ενώ παράλληλα σχεδιάζει την εκδίκησή του απέναντι στην Catalina. Εκείνο που το κάνει ίσως λίγο πιο τραγικό και αστείο ταυτόχρονα, είναι το γεγονός ότι σε όλες αυτές τις καταστάσεις ο Claude παραμένει ανέκφραστος και μουγγός (κυριολεκτικά, καθώς δεν υπήρχε κάποιο voice acting για τον χαρακτήρα του).

Στο GTA Vice City κύριος πρωταγωνιστής είναι ο Tommy Vercetti, ο οποίος αποφυλακίζεται μετά από 15 χρόνια φυλάκισης και επιστρέφει στην υπηρεσία της οικογένειας Forelli, μιας εγκληματικής οργάνωσης με έδρα το Liberty City. Ο αρχηγός της μαφίας, Sonny Forelli, θέλει να επεκτείνει τις δραστηριότητές του στο νότο και στέλνει τον Tommy στο Vice City για να οργανώσει μια συμφωνία ναρκωτικών. Όμως, η συμφωνία καταρρέει όταν μια ενέδρα οδηγεί στην κλοπή των χρημάτων και των ναρκωτικών. Μετά την αποτυχία, ο Tommy πρέπει να βρει ποιος ευθύνεται για την ενέδρα, να ανακτήσει τα χαμένα χρήματα, και παράλληλα να εξασφαλίσει τη θέση του στο Vice City.

Το GTA San Andreas διαδραματίζεται στις αρχές της δεκαετίας του 1990, στη φανταστική πολιτεία San Andreas, που βασίζεται στην Καλιφόρνια και τη Νεβάδα. Η ιστορία ακολουθεί τον Carl "CJ" Johnson, έναν πρώην gangster που επιστρέφει στην πόλη του για να εκδικηθεί τον θάνατο της μητέρας του, να επανενώσει την οικογένειά του και να ξαναχτίσει τη συμμορία του.

Το κακό gameplay δυστυχώς παραμένει
Όπως αρκετά γρήγορα θα το συνειδητοποιήσετε δεν έχει γίνει η παραμικρή αλλαγή στο gameplay. Παρέμεινε το ίδιο κακό με τα αρχικά, τα οποία τώρα με την εξέλιξη των κονσολών και των PC φανερώνουν τον πραγματικό τους εαυτό. Για την ακρίβεια πρόκειται για μια τριλογία που καταφέρνει να ξεχωρίσει αρνητικά ή στην καλύτερη περίπτωση να μην ξεχωρίσει και καθόλου. Τα τρία αυτά Action-Adventures διαθέτουν από ένα mode, το single-player όπου θα παίξετε την ιστορία του εκάστοτε πρωταγωνιστή.

Το μοντέλο χειρισμού παραμένει δυστυχώς το ίδιο κακό με το αρχικό. Στην θεωρία είναι αρκετά απλός, όπως οποιοδήποτε άλλο GTA της εποχής εκείνης, ωστόσο εκείνο που το καθιστά το ίδιο εκνευριστικό με τότε είναι το unresponsiveness. Ειδικότερα σε πιο κρίσιμα σημεία όπου καλείστε να στοχεύσετε, καθώς σας περιτριγυρίζουν αρκετοί εχθροί, το aim είναι ανύπαρκτο καθώς αυτόματα από μόνο του θα πάει στον πλησιέστερο NPC. Πιο συγκεκριμένα με το Χ/Α (για PlayStation και Xbox αντίστοιχα), μπορείτε και τρέχετε, με ένα "αόρατο" σύστημα αντοχής το οποίο ούτε βλέπετε, αλλά ούτε ακούτε για να μπορέσετε να καταλάβετε πότε είναι κουρασμένος ο χαρακτήρας σας. Με το τετράγωνο/Χ μπορείτε και πηδάτε. Λίγο πολύ το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό ήταν αχρείαστο, ειδικότερα στα GTA 3 και Vice City καθώς δεν υπήρχαν και τα αντίστοιχα animations σκαρφαλώματος σε τοίχους όπως σε εκείνο του San Andreas. Πιο πολύ χρησιμοποιήθηκε για να κάνει τον χαρακτήρα σας να κινείται σε πιο μακρινές αποστάσεις σε περιπτώσεις που αρνούνταν να τρέξει λόγο κούρασης.

Με τον κύκλο/ Β, R2/RB η λειτουργία και των δύο ήταν η ίδια. Με αυτά τα δυο μπορείτε να επιτίθεστε προς ακανόνιστες κατευθύνσεις αφού το aim ήταν ανύπαρκτο. Ο μόνος τρόπος που μπορούσατε να έχετε κάποιον "οδηγό" για να στοχεύσετε κάπου συγκεκριμένα ήταν είτε μέσω των sniper ή rocket launcher όπλων σας. Βέβαια, τα σημεία που μπορούσατε να τα βρείτε τα συγκεκριμένα αυτά όπλα ήταν αρκετά δυσπρόσιτα, εάν δεν βρισκόσασταν σε συγκεκριμένη αποστολή. Οπότε, λίγο πολύ ο μόνος τρόπος για να είστε σίγουροι πως θα έχετε πρόσβαση σε τέτοια όπλα ήταν μέσω cheat codes.

Το μόνο καλό που έφερε εκείνη η εποχή ήταν η προσμονή των χαρακτηριστικών αυτών. Συνήθως γραμμένα σε χαρτί και κρυμμένα κάτω από το βιβλιαράκι των φυσικών εκδόσεων. Το ανοίγατε ως "ευαγγέλιο" και γινόσασταν από τους πιο δημοφιλείς της παρέας σας. Βέβαια αν δοκιμάσετε κάτι τέτοιο στην remaster αυτή τριλογία, θα χάσετε την δυνατότητα να ξεκλειδώσετε τα trophies, ειδικά αν είστε trophy hunters. Η κατρακύλα του gameplay δεν σταματάει μόνο εκεί. Όλες οι κινήσεις των χαρακτήρων ήταν το ίδιο σπασμωδικές, όπως και τότε. Τα physics για ακόμη μια φορά ήταν ανύπαρκτα και αρκετά απρόβλεπτα, με αποτέλεσμα να μπορείτε να προσαρμοστείτε εύκολα στις απαιτήσεις των Action-Adventures. Έτσι για παράδειγμα, δεν υπήρχε τρόπος να καταλάβετε πότε το όχημα σας έχει καταστραφεί αρκετά ώστε να το εγκαταλείψετε. Το μαθαίνατε τελευταία στιγμή, όταν και καιγόταν με αρκετά μικρό χρονικό παράθυρο να απομακρυνθείτε από την έκρηξη.

Η νοοτροπία των αποστολών και στα τρία Action-Adventures είναι η ίδια. Γνωρίστε κάποιο εγκληματία, βοηθήστε τον και μετά προδώστε τον. Μια φυσιολογική απόρροια του ότι η Rockstar Games δεν επένδυσε και τόσο στην ιστορία, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο την αφηγείται στα πρώτα GTA. Τα cutscenes είναι αρκετά μικρά και επί της ουσίας μαθαίνετε την αποστολή σας με συμβουλές από το ίδιο το video game. Υπάρχει, βέβαια και η δυνατότητα από το menu να δείτε το Briefing και όλα όσα απαιτούνται από εσάς για να ολοκληρώσετε μια αποστολή. Από την άλλη, βέβαια, υπάρχουν και αποστολές που χρειάστηκαν και την βοήθεια του διαδικτύου, καθώς μερικές από τις απαιτήσεις είχαν ειπωθεί για πρώτη φορά, όπως για παράδειγμα να βρείτε ένα συγκεκριμένο όχημα. Γενικότερα την τριλογία και πιθανώς εκεί να ήλπιζε και η εταιρεία, την έσωσε κάπως το San Andreas.

Από τα στενά των Liberty και Vice City στην γνωστή γειτονία του San Andreas.

Τόσο για την εποχή του, όσο και αρκετά χρόνια αργότερα το χαρακτηριστικό με τα stats ήταν πιο πετυχημένο από ποτέ. Το συγκεκριμένο Action-Adventure με το εν λόγω χαρακτηριστικό, κατάφερε να δώσει έστω και για λίγο την αίσθηση του Simulation. Με αυτόν τον τρόπο οι επιλογές που κάνατε για τον χαρακτήρα σας είχαν μεγάλο αντίκτυπο, τόσο για την εμφάνιση του, αλλά και για τον τρόπο που αντιμετωπίζεται από τον γύρω κόσμο. Οι αποστολές σας έδιναν έστω και λίγο Respect, αλλά μεγαλύτερη βαρύτητα έπεφτε στο πως θα επιλέγατε να ντύσετε τον χαρακτήρα σας. Είχατε πάντα και την επιλογή του γυμναστηρίου, αλλά οποιαδήποτε δραστηριότητα (πέραν του να τρώτε όλη μέρα) σας έκανα πιο μυώδεις και σας έδινε την αντοχή να τρέχετε πιο γρήγορα. Επιπλέον, όσο πιο καλά οδηγούσατε ένα όχημα (όπως για παράδειγμα το ποδήλατό σας) τόσο περισσότερο ανέβαινε η ικανότητά σας να το οδηγείτε. Τέλος η εμφάνισή σας έπαιζε σημαντικό ρόλο για το γυναικείο φύλο. Όσο πιο εμφανίσιμο κάνατε τον CJ τόσο περισσότερα κομπλιμέντα ακούγατε από τους NPCs. Σε κάθε περίπτωση όλη η τριλογία διαρκεί από 44,5 μέχρι και 102 ώρες, με το GTA San Andreas να καλύπτει την πλειοψηφία αυτών των ωρών.

Remaster ή upscaling;
Στον τομέα των γραφικών, δεν υπάρχουν και πολλά καλά πράγματα να ειπωθούν. Σε καμία περίπτωση δεν μοιάζει για remaster, αλλά περισσότερο για μια πιο ελάχιστα βελτιωμένη εκδοχή των mobile games τους. Για ακόμη μια φορά δεν υπάρχουν physics στα συγκεκριμένα games και τα textures τους είναι εξίσου άφαντα. Παρόλο που για την εποχή που πρωτοβγήκε, αποτέλεσε κάτι καινοτόμο στα γραφικά και με την άνοδο του PS2, στην συγκεκριμένη έκδοση η Rockstar Games φαίνεται να ξέχασε πως απευθύνεται σε next-gen κονσόλες και σε gamers με απαιτήσεις αντάξιες εκείνων του GTA 5.

Σκεφτείτε πως την εποχή που πρωτοκυκλοφόρησαν δεν υπήρχαν οι τεχνολογίες και οι δυνατότητες που υπήρχαν σήμερα, και όμως τα κατάφεραν. Η αισθητική και των τριών games παραπέμπει περισσότερο σε "καρτουνίστικη" μειώνοντας το κύρος και την επιβλητική παρουσίαση των αρχικών. Παρά τα όποια αρνητικά στοιχεία, αρκετά θετικό είναι το γεγονός ότι δεν υπήρχαν bugs, αλλά κάποια μικρά glitches στα γραφικά, μετά από αρκετά updates από την αρχική τους κυκλοφορία.

Μουσικές του δρόμου
Ηχητικά η τριλογία δείχνει σαν όντως να μην πέρασε μια μέρα. Παρόλο που πάνω από 40 τραγούδια αφαιρέθηκαν από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, η αρχική εμπειρία με την διατήρηση των αυθεντικών soundtracks έμεινε ίδια. Ωστόσο, το voice acting δυστυχώς παρέμεινε και αυτό το ίδιο. Πιο συγκεκριμένα ο Claude (πρωταγωνιστής του GTA 3), δεν είχε διαλόγους με αποτέλεσμα να μην μιλάει σε όλη την διάρκεια του gameplay. Μια αρκετά ακατανόητη τακτική της Rockstar Games καθώς μέχρι και οι NPCs είχαν έστω και κακό, αλλά υπαρκτό voice acting. Ακόμα και οι διάλογοι που όπως φαίνεται έμειναν ίδιοι με τους αρχικούς στο Vice City, δεν βελτίωσαν την κατάσταση.

Για τον Tommy Vercetti την φωνή του χάρισε ο Ray Liotta, κάτι που πιθανώς αρκετά δύσκολα θα διακρίνετε, καθώς η φωνή του πιο πολύ μοιάζει με ρομποτική (σαν εκείνη του Stephen Hawking). Την τριλογία κατάφερε κάπως να σώσει για ακόμη μια φορά το San Andreas, όπου για ακόμα μια φορά οι αρχικές εκδοχές των διαλόγων διατηρήθηκαν και ταίριαξαν και στα σύγχρονα δεδομένα.

Μια αχρείαστη τριλογία
Συνοψίζοντας το Grand Theft Auto: The Trilogy - Definitive Edition είναι μια τριλογία που δυστυχώς δεν αξίζει το όνομα που κουβαλάει. Σίγουρα μια τέτοια ανακοίνωση να φάνταζε ονειρεμένη πριν αρκετά χρόνια, αλλά στην εποχή που υπάρχουν δυνατά PC και next-gen κονσόλες, κάτι τέτοια games (αυτοαποκαλούμενα ως remasters) είναι δυστυχώς καταδικασμένα, από τα αποδυτήρια. Η Rockstar Games φάνηκε να θέλει να κυκλοφορήσει τα συγκεκριμένα games, με σκοπό να φέρει έσοδα στα ταμεία της, ξεχνώντας όμως το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Ωστόσο, αν σε κάθε περίπτωση θέλετε να το δοκιμάσετε θα το βρείτε στο Steam για 60 ευρώ, μια πραγματικά αρκετά ακριβή τιμή για το περιεχόμενο που προσφέρει, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο το προσφέρει.

Θετικά:
- Δεν υπήρχαν bugs σε κανένα από τα τρία GTA
- Η επιστροφή των αρχικών soundtracks
- Η δυνατότητα να παίξετε τα αρχικά GTA σε next-gen κονσόλες
- Η επιστροφή του αρκετά πετυχημένου San Andreas

Αρνητικά:
- Ανύπαρκτα physics, κάνοντας δύσκολο το gameplay
- Ανύπαρκτο και κακό voice acting στα GTA 3 και Vice City
- Απειροελάχιστη βελτίωση των γραφικών κυρίως στα χρώματα
- Αρκετά ακριβή τριλογία για αυτά που προσφέρει

Βαθμολογία
Γραφικά: 5
Ήχος: 5.5
Gameplay: 5
Σενάριο: 5.5
Αντοχή: 5
Γενικά: 5.2

Ένα GTA San Andreas δεν φέρνει την άνοιξη στην αρκετά κακή τριλογία των αρχικών Grand Theft Auto.

Γιώργος ΧατζηΪωαννίδης