Murder By Numbers

Αυτό, αυτή και τα μυστήρια.

Ολοένα και περισσότερο αισθανόμαστε σαν... βασιλιάδες τα τελευταία χρόνια. Παλάτια, αμύθητες περιουσίες και στρατούς δεν διαθέτουμε ακόμα, έχουμε όμως την δικαιοδοσία να απονείμουμε τίτλους στα πλαίσια της gaming κουλτούρας που αγαπούμε και υπηρετούμε. Με μεγάλη μας χαρά και, ίσως, αρκετή καθυστέρηση, θα απονείμουμε τον τίτλο της βασίλισσας των Casual στην βρετανική εταιρεία ανάπτυξης Mediatonic. Είναι η developer που μας ανάγκασε σε εθελούσια ακινησία επί πολλές ώρες μπροστά στις οθόνες μας με το εθιστικότατο Bejeweled 2 (2008).

Το 2014, με το Hatoful Boyfriend, μια από τις πιο χαριτωμένες Visual Novels όλων των εποχών, η Mediatonic εμφάνισε μια τάση μεταπήδησης και σε άλλα gaming genres. Το φετινό Murder By Numbers μοιάζει με ψηφιακό πείραμα μαγειρικής, την ανάμειξη των δύο genres στα οποία έχει δώσει πετυχημένες εξετάσεις η Mediatonic σε μια πρωτοποριακή εμπειρία. Από την πρώτη “δαγκωνιά” μας άρεσε πολύ η “γεύση” του Murder By Numbers και οι ώρες που περάσαμε από πάνω του έφυγαν σαν μια ανάσα.

Το σήμα δεν κάνει τον ντετέκτιβ
Το επάγγελμα του ντετέκτιβ έχει εντυπώσει στο μυαλό μας την εικόνα ενός σοβαρού άντρα μέσης ηλικίας με καμπαρντίνα ή κοστούμι, στιλάτο καπέλο εποχής και πίπα να προεξέχει από το στόμα του την οποία βαστά με το ένα χέρι. Οι ντετέκτιβ που διαχειριζόμαστε στο Murder By Numbers απέχουν ολόκληρους γαλαξίες από την παραπάνω εικόνα, ξεκαθαρίζοντας από την αρχή ότι το game δεν είναι noir, δεν περιλαμβάνει μεγαλοφυείς ή σκληροτράχηλους διώκτες του εγκλήματος παρά ένα χαριτωμένο δίδυμο, την Honor Mizrahi και τον SCOUT.

Το πρώτο μέλος της “συμμορίας” μας είναι μια έξυπνη και παρορμητική ηθοποιός που συμπρωταγωνιστεί σε crime serial της τηλεόρασης. Ο SCOUT μοιάζει και λειτουργεί σαν ο “από μηχανής θεός” της υπόθεσης. Είναι ένα χαριτωμένο ρομπότ που αιωρείται ανέμελα στους δρόμους του Los Angeles, έχει χάσει την μνήμη του και προσπαθεί απεγνωσμένα να θυμηθεί το παρελθόν του. Ο αμνησιακός μας ήρωας πέφτει τυχαία πάνω στην Honor στην κρισιμότερη καμπή της ζωής της, λίγο μετά την απόλυσή της από την τηλεοπτική σειρά που δούλευε. Αφελής και αθώος σαν μικρό παιδί, νομίζει ότι η Honor είναι πραγματική ντετέκτιβ και ζητά την βοήθειά της για να ανακαλύψει τις χαμένες του αναμνήσεις. Η κοπέλα είναι στις μαύρες της και η πρώτη της σκέψη είναι να τον διαολοστείλει, η φοβερή προσωπικότητα του SCOUT όμως και η ικανότητά του να ανιχνεύει όλα τα αντικείμενα ενός χώρου, λειώνουν σιγά σιγά τον πάγο στην σχέση τους. Η ανθρωποκτονία του δημιουργού του σώου και εργοδότη της Honor δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για την συνεργασία γυναίκας και υπολογιστή σε μια ξεκαρδιστική περιπέτεια η οποία διαδραματίζεται στο Los Angeles του 1996.

Το Murder By Numbers συγχωνεύει με μεγάλη επιτυχία δύο genres, τις Visual Novels και τα Puzzles. Στο πρώτο σκέλος του παρακολουθούμε το ξεδίπλωμα της πλοκής σε στατικές οθόνες με πανέξυπνους διαλόγους, άφθονες αστείες εκφράσεις και θεατρινίστικες αντιδράσεις. Οι NPCs είναι ένας και ένας, καλοδουλεμένοι και απόλυτα ταιριαστοί με το πλαίσιο στο οποίο γίνονται τα εγκλήματα. Και τι δεν παρέλασε μπροστά στα πεινασμένα για χιούμορ και υπόθεση μάτια μας. Συνεργαστήκαμε με γερόλυκους του αστυνομικού επαγγέλματος, φάγαμε στην μάπα τις νευρώσεις τηλεοπτικών σταρ που έχουν καβαλήσει το καλάμι, ανακρίναμε διαταραγμένες προσωπικότητες των δικαστηρίων και της βιομηχανίας του θεάματος. Όλοι οι NPCs είναι καλοφτιαγμένοι και παρουσιάζουν ιδιαίτερες προσωπικότητες με τονισμένη την υπερβολή για να δομείται η χιουμοριστική ατμόσφαιρα.

Το σατιρικό σενάριο, οι παρδαλοί χαρακτήρες και οι εθιστικές σπαζοκεφαλιές δένουν χωρίς να φαίνονται οι “ραφές” στο ψηφιακό “ύφασμα”.

Το σενάριο επιχειρεί, με αρκετή επιτυχία, να καλύψει σε όλες τις υποθέσεις την ταυτότητα των εγκληματιών. Μας στέλνει σε “κυνήγι μαγισσών”, πετάει στον δρόμο μας υπόπτους για να θολώσει τα νερά και αφαιρεί το πέπλο του μυστηρίου ελάχιστη ώρα πριν την ολοκλήρωση της υπόθεσης. Τα εγκλήματα έχουν το ενδιαφέρον επεισοδίων καλής τηλεοπτικής σειράς crime και αιχμαλωτίζουν χωρίς δυσκολία την προσοχή μας. Μια επιφανειακή ματιά στο σενάριο θα έδειχνε μια έντονη παρουσία της πολιτικής ορθότητας των ημερών και προπαγανδισμό των θέσεων συγκεκριμένων μειονοτήτων-κινημάτων.

Μαύρη πρωταγωνίστρια, κολλητός gay φίλος, όλοι οι άντρες χαρακτήρες είναι εγκληματίες ή κόπανοι, ένα ολόκληρο case από τα τέσσερα συνολικά είναι αφιερωμένο σε τραβεστί. Βλέποντας την ιστορία σε όλο το εύρος αντιλαμβανόμαστε ότι όσοι παρελαύνουν μπροστά μας από το εκτενές roster των χαρακτήρων, σατιρίζονται ανελέητα, δεν υπάρχει δηλαδή στην πραγματικότητα προσπάθεια να προπαγανδιστεί κάτι. Τα άτομα που γνωρίζουμε υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα στην κοινωνία του Los Angeles συνεπώς είναι λογικό να τους συναντούμε στην πορεία μας. Μια μόνο εξαίρεση μας κακοφάνηκε στην συνομιλία του SCOUT με μια γυναίκα ντυμένη τραβεστί και θέμα τα δύο φύλα.

Σαρώνοντας την σκηνή του εγκλήματος
Το πέρασμα των διαλόγων γίνεται με την γνωστή μέθοδο των Visual Novel, με ένα κλικ δηλαδή, μόνο που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι το κλικ του mouse button και όχι του enter. Τα κατεβατά των διαλόγων και τις διαλεκτικές συγκρούσεις διακόπτουν οι ερευνητικές μας προσπάθειες που έχουν την μορφή των Picross. Αναφερόμαστε στους γνώριμους αριθμητικούς γρίφους που θυμίζουν έντονα τα Sudoku και απαιτούν γερές δόσεις λογικής σκέψεις για να επιλυθούν. Παίζονται πάνω σε ένα πλέγμα χωρισμένο σε τετράγωνα, 15x10, 5x5, 15x15 και συναφείς παραλλαγές. Αποστολή μας σε κάθε puzzle είναι να γεμίσουμε τα τετράγωνα που σχηματίζουν την εικόνα ενός αντικειμένου σε pixel art μορφή, διαγράφοντας ταυτόχρονα τα άχρηστα τετράγωνα με ένα Χ.

Οδηγός για να το πετύχουμε είναι οι αριθμοί που βρίσκονται σε όλες τις στήλες, κάθετα και οριζόντια. Αυτοί μας πληροφορούν για τον αριθμό των τετραγώνων ανά στήλη που εντάσσονται στην εικόνα. Προτού αρχίσουμε να επεμβαίνουμε στα τετράγωνα, μελετούμε προσεκτικά τα νούμερα, υπολογίζουμε που περίπου βρίσκονται τα σωστά με γνώμονα την σύγκριση κάθετων και οριζόντιων αριθμών και αρχίζουμε το “βάψιμο”. Συμπληρώνοντας μια αλληλουχία σωστών τετραγώνων, χρωματίζοντάς την δηλαδή, το έργο μας αρχίζει να διευκολύνεται. Μεταξύ των σωστών τετραγώνων μεσολαβεί πάντοτε ένα άχρηστο τα διαγράφουμε λοιπόν με το δεξί mouse button (το αριστερό είναι για το μπογιάντισμα) και τα κενά στην εικόνα μειώνονται ολοένα και γρηγορότερα.

Όσοι έχουμε παίξει οποιοδήποτε είδος αριθμητικών γρίφων γνωρίζουμε από πρώτο χέρι την εθιστικότητά τους. Είναι τόσο εύκολο να χαθείς στην μαγευτική όσο και λογική τους πολυπλοκότητα όσο εύκολα χάνεται κάποιος που τον πέταξαν στον ωκεανό χωρίς πυξίδα και θέα προς στεριά. Αυτό συμβαίνει γιατί πετυχαίνουν το πολυπόθητο flow, την χρυσή τομή ανάμεσα στην δυσκολία της πρόκλησης και τις ικανότητές μας. Οι έμπειροι λύτες Picross θα προοδεύσουν με μεγαλύτερη ταχύτητα από τους άπειρους, οι οποίοι θα μάθουν σταδιακά τα “κόλπα”. Από τον ένα γρίφο στον επόμενο αναπτύσσουμε δικά μας μοτίβα, αντιλαμβανόμαστε με νέο τρόπο το πλέγμα και τις σχέσεις των αριθμών και η επίλυση γίνεται ευκολότερη.

Τα έχουμε ανάγκη τα νέα μοτίβα, είναι απαραίτητη μια ολιστική αντίληψη των γρίφων για να ξεπεράσουμε τα πιο δύσκολα εμπόδια της διαδρομής, τους γρίφους του hacking. Ο SCOUT, εκτός από το σάρωμα και την αναγνώριση αντικειμένων, είναι ικανός να “σπάσει” τα firewalls ηλεκτρονικών συστημάτων, να τα “χακάρει”. Το σπάσιμο των κωδικών γίνεται και πάλι σε μορφή Picross μόνο που, τα πλέγματα είναι 5x5 και ο χρόνος κυλάει εναντίον μας. Αν δεν θρυμματίσουμε μέσα σε ελάχιστα λεπτά τα πλέγματα που μας δίνονται, το “χακάρισμα” αποτυγχάνει και “φτου από την αρχή” όλη η διαδικασία. Ο χρόνος ίσα που φτάνει για την επίλυση των Picross, η αγωνία μας κυριεύει και, από την δύσκολη κατάσταση, μας βγάζουν μόνο η εμπειρία που αποκτήσαμε και τα ρεφλέξ. Το “χακάρισμα” είναι μια ευπρόσδεκτη μεταβολή του ρυθμού και αποτελεί την μεγαλύτερη πρόκληση.

Το σάρωμα του περιβάλλοντος με σκοπό την ανεύρεση πολύτιμων στοιχείων για την υπόθεση που μας απασχολεί, είναι το πιο άτεχνο και κακοφτιαγμένο σημείο της περιπέτειας. Το εξαιρετικό artwork πνίγεται σε ένα πράσινο χρώμα που θυμίζει… βλέννα και εμείς ελέγχουμε σε πρώτο πρόσωπο ένα πλαίσιο εξίσου γνώριμο με εκείνο μιας φωτογραφικής μηχανής. Η μόνη δουλειά που έχουμε να κάνουμε είναι να μετακινούμε το πλαίσιο σε όλο το μήκος της οθόνης έως ότου το στόχαστρο στο κέντρο κοκκινίσει. Τότε πατάμε το left mouse button και αποδημούμε από το αδιάφορο game mechanic στον πλανήτη των puzzles.

Δεν αφήσαμε πουθενά αποτυπώματα
Το σενάριο ακολουθεί την γραμμική του πορεία έως τα end credits. Δεν έχουμε την παραμικρή επιρροή στην εξέλιξή του, δεν λαμβάνουμε αποφάσεις οι οποίες δύνανται να εκτρέψουν την σταθερή ρότα του. Στις ελάχιστες περιπτώσεις που μας ρωτούν οι NPCs την γνώμη μας για την υπόθεση, όποια από τις πολλαπλές απαντήσεις και αν επιλέξουμε, δεν τιμωρούμαστε για το λάθος. Αν η απάντηση είναι λανθασμένη, ένας NPC θα μας επαναφέρει στον “ίσιο δρόμο” για να επιλέξουμε μια προς μια τις υπόλοιπες έως ότου πετύχουμε την σωστή. Προφανώς η διάθεσή μας διεγείρεται όταν πετυχαίνουμε με την πρώτη την σωστή απάντηση επειδή δώσαμε βάση στους διαλόγους που προηγήθηκαν, το τελικό αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο.

Η μόνη πρόκληση που έχουμε για να επισκεφθούμε για δεύτερη φορά τις ολοκληρωμένες σκηνές, είναι η παράπλευρη ιστορία των σβησμένων αναμνήσεων του φουκαριάρη SCOUT. Ένα σωρό από puzzles ποικίλων διαστάσεων και κυμαινόμενης δυσκολίας μας περιμένουν στην ενότητα SCOUT’S Memories του κεντρικού μενού. Αποκτούμε πρόσβαση σε αυτά ολοκληρώνοντας τα τέσσερα cases με συγκεκριμένη βαθμολογία.

Η κατάχρηση του hint system αφαιρεί ένα σωρό πόντους από τους βαθμούς μας όπως και τα assists που γεμίζουν τα μπλοκαρισμένα τετράγωνα αυτόματα όταν βρίσκουμε τα σωστά. Άνευ βοηθείας και χωρίς να κάνουμε το παραμικρό λάθος θα ξεκλειδώσουμε τα puzzles που απαιτούν S βαθμολόγηση και θα δούμε ολόκληρες τις αναμνήσεις του SCOUT. Παρόλο που μας άρεσε το game, δεν είχαμε καμία διάθεση να το αρχίσουμε ξανά στοχεύοντας στο high score διότι πολύ απλά το χορτάσαμε. Περάσαμε 22 ώρες με τους χαρακτήρες του, συμπαθώντας τους, αντιπαθώντας τους, γελώντας και απολαμβάνοντας ένα απολαυστικό αφηγηματικό ταξίδι.

Το κείμενο και οι εθιστικοί γρίφοι έχουν το γαρνίρισμα του λαχταριστού artwork το οποίο είναι κορυφαίας ποιότητας, εφάμιλλο των καλύτερων Visual Novels. Οι εκφράσεις θυμού και έκπληξης κυριαρχούν στον συναισθηματικό καμβά αλλά η τελειότητα ανήκει δικαιωματικά στον SCOUT. Το χαμόγελο που στολίζει την οθόνη του και οι εκφράσεις δέους και σοκ που εμφανίζονται μας γέμισαν νοσταλγία για τον ζωντανό υπολογιστή Edgar της κλασικής ταινίας Electric Dreams. Οι στιγμές της απογοήτευσης όταν ο ηλεκτρονικός μας φίλος κρεμά τα ρομποτικά χεράκια και την οθόνη-κεφάλι μας σφίγγουν την καρδιά.

Το artwork σε συνδυασμό με τους καλογραμμένους διαλόγους μας προκαλεί πολλά ευχάριστα αλλά και γλυκόπικρα συναισθήματα. Γουστάρουμε πάντοτε το video game γεύμα μας να συνοδεύεται από πλούσιο voice acting, στο Murder By Numbers όμως είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε την ολοκληρωτική έλλειψή του για χάρη της αισιόδοξης και ενεργητικής μουσικής επένδυσης από τον Masakazu Sugimori. Γνωρίζουμε τον ταλαντούχο συνθέτη από την δουλειά του στις σειρές Ace Attorney και Viewtiful Joe της πολυαγαπημένης Capcom και, κρίνοντας από τις νέες παρτιτούρες του, διαπιστώνουμε ότι γίνεται ολοένα και καλύτερος με το πέρασμα του χρόνου.

Αποδίδουμε επίσημες κατηγορίες για πρόκληση πώρωσης
Το Murder By Numbers θα μας μείνει αξέχαστο γιατί μας συνέστησε ένα είδος γρίφου, τα Picross, με το οποίο δεν είχαμε ασχοληθεί ξανά στο παρελθόν. Εκτός από την ανακάλυψη μιας φρέσκιας και απόλυτα ερωτεύσιμης διανοητικής ασχολίας, απολαύσαμε τους διαλόγους και τις ιστορίες του μακροσκελούς καταλόγου χαρακτήρων με τους οποίους ήρθαμε σε επαφή.

Όλες οι υποθέσεις έχουν έναν αινιγματικό χαρακτήρα που μας κίνησε το ενδιαφέρον και μας τοποθέτησε σε ρόλο ντετέκτιβ, να προσπαθούμε δηλαδή να ανακαλύψουμε τον ένοχο από τα συγκεντρωμένα στοιχεία. Οι αποστάσεις μεταξύ Visual Novel και Puzzle κομματιών έχουν τοποθετηθεί με μεγάλη μαεστρία ώστε να λαμβάνουμε γερές δόσεις από το καθένα, προτού προχωρήσουμε στο επόμενο.

Θετικά:
- Ενδιαφέρουσες υποθέσεις εγκλημάτων και συναισθηματικοί διάλογοι
- Ευχάριστο artwork
- Αξιόλογη μουσική επένδυση
- Γρήγορη εκμάθηση
- Τρομερά εθιστικοί γρίφοι
- Διαλεχτοί χαρακτήρες
- Καλός ρυθμός στο gameplay

Αρνητικά:
- Δεν έχει voice acting
- Η ανάκριση των χαρακτήρων πάνω στα ίδια στοιχεία επαναλαμβάνεται συχνά

Βαθμολογία
Γραφικά: 7
Ήχος: 7
Gameplay: 7.5
Σενάριο: 7
Αντοχή: 7
Γενικά: 7.3

Μπόλικο συναίσθημα, όμορφα σκίτσα και δυνατοί γρίφοι.

Γιάννης Μοσχονάς