Chaos; Child

Μια συνοικία του Tokyo κολυμπά στο αίμα.

Ανάμεσα στις συναρπαστικότερες gaming εμπειρίες που βιώσαμε στις κονσόλες νέας γενιάς και τα PC μας, τοποθετήθηκαν γοργά οι δύο τίτλοι της Science Adventure Series που τερματίσαμε (διαβάστε τα reviews τους εδώ και εδώ), τα Steins;Gate και Steins;Gate 0. Η σειρά κέρδισε τον βαρύγδουπο τίτλο της χάρις στην θεματολογία που πραγματεύεται, θεματολογία βασισμένη σε επιστημονικά δεδομένα αλλά και προϊόντα της γόνιμης φαντασίας των επιστημόνων. Ο ιθύνων νους της είναι ο επικεφαλής της ιαπωνικής εταιρείας ανάπτυξης 5pb, Chiyomaru Shikura, ένας άνθρωπος που δείχνει να αγαπά πολύ την manga/anime κουλτούρα και την επιστημονική φαντασία. Η 5pb ένωσε και πάλι της δυνάμεις της με την MAGE για να μεταφέρει το Chaos; Child στο δυτικό κοινό. Το Chaos; Child είναι sequel του Chaos; Head που δεν έχει υποστεί μέχρι σήμερα την απαραίτητη αγγλική μετάφραση, παραμένοντας ένα λαχταριστό game που μόνο οι Ιάπωνες μπορούν να γευτούν.

Ευτυχώς, παρόλο που τα δύο Chaos; συνδέονται στενά σε επίπεδο σκηνικού, απολαμβάνουμε χωρίς προβλήματα την ιστορία του Chaos; Child, δοθέντος του ότι οι χαρακτήρες και τα εξιστορούμενα γεγονότα είναι ολοκαίνουργια και δεν απαιτούν πρότερη γνώση των περιπετειών του Chaos; Head. Η δράση του sequel εντοπίζεται στην μεγαλούπολη του Tokyo. Την τακτοποιημένη, ρουτινιάρικη ζωή της Hekiho Academy απειλεί να σκεπάσει ένα πελώριο κύμα σκότους, έξι χρόνια μετά τον μοιραίο σεισμό που ισοπέδωσε την περιοχή Shibuya του Tokyo. Σειρά αποτρόπαιων δολοφονιών στιγματίζει την ζωή των κατοίκων και διεγείρει την περιέργεια του νεαρού Takuru Miyashiro, φιλόδοξου ρεπόρτερ και προέδρου της σχολικής εφημερίδας της Hekiho. Ο Takuru μαζί με την παρέα του αρχίζουν να ερευνούν τις εγκληματικές υποθέσεις, οδηγούμενοι ολοένα και βαθύτερα σε ένα μυστήριο που απειλεί την ίδια τους την ζωή.

Ποιος κρύβεται πίσω από τα αποτρόπαια εγκλήματα;
Η καρδιά κάθε Visual Novel χτυπά στον ρυθμό του σεναρίου και των χαρακτήρων του. Το Chaos; Child σκίζει από πλευράς αφήγησης ενώ παρουσιάζει ορισμένες αδυναμίες από την μεριά των ηρώων και των ηρωίδων του. Η εισαγωγή στον τρόμο κρατά μια, δύο ώρες και μας σφίγγει την ψυχή περιγράφοντας τις καταστροφές του παρελθόντος και προχωρώντας αμέσως σε δύο αποτρόπαιους θανάτους. Ο δημόσιος χαρακτήρας τους και οι ανάμεικτες αντιδράσεις του κόσμου ξεγυμνώνουν την απανθρωπιά του σύγχρονου ανθρώπου, την συναισθηματική απονέκρωση που του προξενεί η προσκόλληση στα media. Η ιστορία τοποθετεί προσεκτικά τις καταστροφικές και τις ευεργετικές συνέπειες της τεχνολογίας δίπλα δίπλα, καλώντας μας να βγάλουμε τα δικά μας συμπεράσματα.

Η τεχνολογική αργκό καθώς και οι αδέξια καλυμμένες αναφορές του game σε κορυφαία προϊόντα της λαϊκής κουλτούρας (μόνο κάποιος κινηματογραφικά αγράμματος δεν θα πιάσει την αναφορά στον David Fincher και το εκπληκτικό Seven, για παράδειγμα) τοποθετούνται κάτω από την ομπρέλα της επιλογής tips list για να τα μελετήσουμε “παγώνοντας” την ροή του game. Διασκεδάζουμε πολύ διαβάζοντας την λέξη fictional (φτιαχτό, μυθιστορηματικό) που συνοδεύει πολλές καταχωρήσεις στην tips list γιατί καταλαβαίνουμε ότι αναφέρεται σχεδόν πάντοτε στον εαυτό της. Όλες οι fictional καταχωρήσεις είναι παραλλαγμένες εκδοχές αληθινών προσώπων και πραγμάτων όπως ακριβώς συνέβαινε και στα Steins; Gate. Διαβάζοντας μια καταχώρηση που δεν περιλαμβάνεται στην τεράστια τράπεζα της μνήμης μας, τρέχουμε σε εγκυκλοπαίδειες και online βοηθήματα για να μάθουμε περί τίνος πρόκειται. Είναι φανερό ότι το δεύτερο μεγάλο δώρο του Chaos; Child προς εμάς είναι η διεύρυνση των εγκυκλοπαιδικών μας γνώσεων.

Το πρώτο είναι μια ιστορία γεμάτη ατμόσφαιρα, τρόμο και πολλές χαριτωμένες στιγμές που οφείλονται στις ηρωίδες του. Η υφή του σεναρίου είναι σκοτεινή, βίαιη, εστιάζει σε παράξενα εγκλήματα, γινόμαστε μάρτυρες αποτρόπαιων πράξεων που δεν μπορούν να εξηγηθούν με φυσικό τρόπο. Ο βασικός χαρακτήρας είναι αντιπαθέστατος, ένα μοναχικό πλάσμα που αντισταθμίζει την κοινωνική αδεξιότητα με την μεγαλομανία, την ψευδαίσθηση ότι είναι υπεράνω όλων λόγω των τεχνολογικών του γνώσεων. Το ζύμωμα του από τα συνταρακτικά γεγονότα, η συνειδητοποίηση της κατάστασης και η απότομη ενηλικίωσή του είναι μια υπέροχη αφηγηματική εμπειρία. Το αστυνομικό μυστήριο και οι τεχνολογικές – μεταφυσικές του προεκτάσεις είναι φανταστικά, τόσο συναρπαστικά ώστε μας σπάει τα νεύρα το συχνό σπρώξιμο τους στο φόντο και η ενασχόληση με την καθημερινότητα των εφήβων. Ευτυχώς, το πλάσιμο του ήρωα και η γλύκα των γυναικών που τον περιτριγυρίζουν, μας κάνουν να συγχωρούμε αρκετές σαχλές καταστάσεις.

Το συντριπτικό ποσοστό του κειμένου έχει να πει σημαντικά πράγματα για την ανθρώπινη φύση, την κουλτούρα και τον τεχνοπολιτισμό μας. Τα μελανά του σημεία είναι κάτι αααα και οουυυυυυ και ιιιιιιι που επαναλαμβάνονται όποτε οι ήρωες έχουν συναισθηματική κρίση. Ας μην μιλήσουμε για τα αποσιωπητικά που κυριαρχούν στον λόγο του Takuru. Σίγουρα αποτυπώνουν την αδυναμία του να εκφραστεί αλλά άρχισαν να γίνονται βαρετά από ένα σημείο και έπειτα. Οι χαρακτήρες του Chaos; Child δεν κατάφεραν να μας κάνουν να τους συμπαθήσουμε όσο εκείνοι των Steins; Gate. Αγαπήσαμε την Serika Onoe για την αφοπλιστική αφέλεια και την θηλυκότητα της, την Nono Kurusu για το μητρικό ένστικτο και την καλοσύνη που εκπέμπει, την σερβιτόρα για την ξεκαρδιστική ζωηράδα της. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες μας άφησαν παγερά αδιάφορους, σε αντίθεση με το Steins; Gate όπου το σύνολο των χαρακτήρων είχε κάτι να προσφέρει.

Γουστάρουμε πολύ να ζούμε μέσ’ την πλάνη
Ενώ ηδονιζόμαστε με τις εκατομμύρια λέξεις του κειμένου, τις άπειρες πληροφορίες και τα νοήματά τους, ανακαλύπτουμε ότι μπορούμε να εγκαταλείψουμε για ελάχιστη ώρα την ρόλο του αναγνώστη – θεατή και να αλληλεπιδράσουμε με το περιβάλλον με δύο τρόπους. Το ισχνό gameplay του Chaos; Child εμφανίζεται όταν τοποθετούμε πάνω στον χάρτη του πίνακα ανακοινώσεων τις φωτογραφίες και τα δεδομένα που έχουμε συλλέξει από τα εγκλήματα. Αμέσως αισθανόμαστε σαν πράκτορες του FBI, έμπειροι ερευνητές των διωκτικών αρχών που ξεσκονίζουν τα στοιχεία και καταλήγουν σε συμπεράσματά. Η πλάνη μας διαλύεται ταχύτατα μόλις ανακαλύπτουμε ότι, ένα στοιχείο τοποθετημένο σε λάθος θέση, δεν επηρεάζει την πορεία της έρευνας, απλώς κάνει reset στην διαδικασία και μας καλεί να την επαναλάβουμε μέχρι να τοποθετήσουμε τα πάντα στην σωστή θέση.

Κόντρα στην δυσάρεστη αυταπάτη που μόλις περιγράψαμε, το Chaos; Child μας έχει ετοιμάσει και μια ευχάριστη αυταπάτη, τα λεγόμενα delusion triggers. Η ονειροπόληση είναι καθημερινό φαινόμενο σε ποιητές, συγγραφείς και εφήβους, επειδή λοιπόν ο βασικός ήρωας ανήκει στην τελευταία κατηγορία, έχει την τύχη να τον επισκέπτονται αδιάκοπα ονειροφαντασίες. Την στιγμή που ένα delusion trigger εκκολάπτεται, προειδοποιούμαστε για αυτό στην οθόνη βλέποντας δύο κύκλους διαφορετικού χρώματος να κινούνται δεξιά και αριστερά. Με τις σκανδάλες του χειριστηρίου οδηγούμε τον κύκλο που επιθυμούμε στο κέντρο της οθόνης, σαν στόχαστρο από sniper rifle που σημαδεύει απειλητικά την εικόνα. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, το delusion trigger ενεργοποιείται και ο Takuru χάνεται στην παραίσθηση του.

Τρόμος, χιούμορ, ζωή, θάνατος, εγκλήματα, χαβαλές, η ζυγαριά πηγαίνει πότε από εδώ, πότε από εκεί και η διάθεσή μας την ακολουθεί.

Η επιλογή delusion trigger υποτίθεται πως οδηγεί σε μια σειρά από διαφορετικά φινάλε, τίποτα όμως δεν μας πληροφορεί για το πως θα επηρεαστεί η ιστορία από τις επιλογές μας. Κατά συνέπεια, επιλέγουμε θετικό ή αρνητικό delusion trigger με μοναδικό γνώμονα την συναισθηματική μας κατάσταση σε μια δεδομένη στιγμή. Επειδή αγαπούμε σφόδρα τα anime girls, δεν πατήσαμε ούτε ένα αρνητικό delusion trigger όποτε μιλούσαμε μαζί τους. Για αυτή την ακλόνητη απόφασή μας επιβραβευτήκαμε με την αποκάλυψη των εφηβικών φαντασιώσεων του Takuru. Κάποιες από αυτές τις επιδοκιμάσαμε φωνάζοντας “άντε ντε, φίλα το κορίτσι” και άλλα σχετικά, κάποιες άλλες μας ενόχλησαν γιατί ξεδίπλωναν τα γελοία βίτσια του game designer. Τα αρνητικά delusion triggers ήταν η πρώτη μας επιλογή όποτε βρισκόμασταν κοντά σε εγκληματικό γεγονός ή ο χαρακτήρας που στεκόταν απέναντι δεν μας ενδιέφερε καθόλου. Τα αρνητικά delusion triggers είναι συχνά αιματοβαμμένα, περιγράφονται με σοκαριστικό τρόπο και τα βρίσκουμε κατάλληλα μόνο όταν έχουμε κέφι για γερές δόσεις θρίλερ.

Ο άνθρωπος ορχήστρα
Αν είχαμε αναλάβει τον προϋπολογισμό του Chaos; Child, το πιθανότερο είναι ότι θα προσφέραμε την μερίδα του λέοντος στον Adam Lensenmayer, τον μοναδικό μεταφραστή του γιγαντιαίου σεναρίου από τα ιαπωνικά στα αγγλικά. Είχαμε έρθει σε επαφή με την δουλειά του Lensenmayer στο Steins; Gate 0 και μείναμε βαθιά ικανοποιημένοι από την ποιότητα της μετάφρασης και την απουσία ορθογραφικών λαθών. Το Steins; Gate 0 μας απασχόλησε για κάτι παραπάνω από δέκα ώρες ενώ το Chaos; Child φτάνει άνετα τις 50, χωρίς να συνυπολογίσουμε την πληθώρα από φινάλε. Ο Lensenmayer πέρασε μισό χρόνο από την ζωή του υφαίνοντας την ιστορία χιλιάδων σελίδων που απολαύσαμε και ο σεβασμός του στο κείμενο και τους χαρακτήρες είναι φανερός. Ναι, παρατηρήσαμε μερικά ορθογραφικά λάθη διαβάζοντας τον αστείρευτο ποταμό λέξεων αλλά η απορρόφησή μας στην ιστορία ήταν τόσο βαθιά που δεν τους δώσαμε την παραμικρή σημασία.

Οι καλές ταινίες τρόμου αναπαριστούν ένα τμήμα της φρίκης που περιγράφουν και αφήνουν την φαντασία μας να πλάσει τις ανατριχιαστικότερες λεπτομέρειες. Την ίδια τακτική ακολουθεί το Chaos; Child με τα στατικά του σκίτσα που διακόπτονται από ελάχιστα αλλά πολύ όμορφα animations, να όπως το βλεφάρισμα των ματιών μιας μικρούλας ας πούμε. Οι τρεις καλλιτέχνες που επιμελήθηκαν τους χαρακτήρες και τις τοποθεσίες έδωσαν μεγάλο βάρος στην στάση του σώματος των πρώτων, τροφοδοτώντας τον καθένα τους με χαρακτηριστικές πόζες που θα μας μείνουν αξέχαστες. Το θυμωμένο προσωπάκι της σερβιτόρας με το δάχτυλο τεντωμένο, η δασκαλίστικη χειρονομία της Kurusu όταν κατσαδιάζει μέλος της παρέας, η πλάγια, ταλαίπωρη και πολύ χαριτωμένη έκφραση της Serika, μας διασκέδασαν.

Η αποτρόπαιη πλευρά των γραφικών ήταν εξίσου πετυχημένη. Τα θύματα σκιτσάρονται με ανατριχιαστική λεπτομέρεια από περίεργες γωνίες λήψης, τρομοκρατώντας περισσότερο με την ατμόσφαιρα τους παρά με την σπλατεριά. Οι αιμοσταγείς εικόνες δεν απουσιάζουν αλλά το game προτιμά τις γλαφυρές περιγραφές για να μας συγκλονίσει. Γενικά, το artwork είναι καλαίσθητο αλλά δεν διεκδικεί βραβείο πρωτοτυπίας. Το soundtrack κινείται υπόγεια, στο βάθος της οπτικής εμπειρίας, αόρατο ως όφειλε για να μην αποσπάται η προσοχή μας από τις εικόνες και το κείμενο. Το voice acting, πανταχού παρών όταν συνομιλούν οι ήρωες του δράματος, συνδέεται αρμονικά με τις προσωπικότητές τους. Τα ηχητικά εφέ βαράνε αλύπητα όποτε οι χαρακτήρες βρίσκονται αντιμέτωποι με θανάσιμους κινδύνους.

Οπτική νουβέλα για χριστουγεννιάτικο δώρο
Διανύουμε μια ακόμη εορταστική περίοδο στην οποία τα δώρα προς τα αγαπημένα μας πρόσωπα δίνουν και παίρνουν. Ανάμεσά τους σίγουρα θα περιλάβουμε και ένα παχύ βιβλίο, εκατοντάδων σελίδων, σκορπίζοντας αρκετά από τα πολύτιμα ευρώ μας για να το αποκτήσουμε. Το Chaos; Child είναι η εναλλακτική λύση σε ένα τέτοιο δώρο. Με ιστορία που ξεδιπλώνεται σε χιλιάδες σελίδες καθαρού κειμένου, άψογη εικονογράφηση, ικανοποιητική ηχητική διάσταση και προσιτή τιμή (πόσα χοντρά βιβλία γνωστών συγγραφέων κοστίζουν λιγότερο από 13 ευρώ;) μας πείθει να το προμηθευτούμε γρήγορα. Μετά την αγορά που βασίστηκε στα εξωτερικά χαρακτηριστικά, ανακαλύπτουμε το πόσο πωρωτική είναι η ιστορία του, κυνηγούμε τα πολλαπλά φινάλε και εκτιμούμε τα trophies που προσθέτει στην πλούσια συλλογή του PS4 μας.

Θετικά:
- Διδακτικό, συναρπαστικό και χορταστικό σενάριο
- Συμπαθητικές ηρωίδες
- Πολλαπλά φινάλε
- Πολύωρη διάρκεια
- Ικανοποιητική ανάπτυξη χαρακτήρων
- Ευρηματικοί φόνου χολιγουντιανού επιπέδου

Αρνητικά:
- Ασήμαντη αλληλεπίδραση με την ιστορία
- Τα delusion triggers αποκτούν αξία μετά το πρώτο “πέρασμα”
- Η βιαιότητα εικόνων και περιγραφών το καθιστούν ακατάλληλο για ανηλίκους
- Γραμμές διαλόγου που επαναλαμβάνονται με ενοχλητική συχνότητα

Βαθμολογία
Γραφικά: 6.5
Ήχος: 6
Gameplay: 5
Αντοχή: 8
Γενικά: 6.5

Ένας εικονογραφημένος εφιάλτης που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από οποιοδήποτε καλό μυθιστόρημα τρόμου.

Γιάννης Μοσχονάς