Black Mirror

Στον μαύρο καθρέφτη αντίκρισα το κακό.

Το 2011 τερματίσαμε το Black Mirror 3 που μας άρεσε πολύ, πιστεύοντας ότι το ταξίδι μας στον εφιαλτικό του κόσμο έληξε. Παίζοντας εναλλάξ και τα τρία games της σειράς, ξεχωρίσαμε το εξαιρετικό σενάριο και τους πανέξυπνους γρίφους και παραμερίσαμε τα τεχνικά προβλήματα και το ενοχλητικό backtracking. Μαθαίνοντας ότι το remake του πρωτότυπου μαγειρεύεται στα πολυάσχολα “εργαστήρια” της γερμανικής King Art Games, προετοιμαστήκαμε για μια υπέροχη Adventure εμπειρία.

Η εμπιστοσύνη μας στην εν λόγω εταιρεία ανάπτυξης θεμελιώθηκε όταν τερματίσαμε την σειρά των χιουμοριστικών Adventures The Book of Unwritten Tales. Βουτώντας επίσης στο αστυνομικό μυστήριο του The Raven: Legacy of a Master Thief σχηματίσαμε πολύ καλή άποψη για τις γνώσεις των ανθρώπων της King Art Games στην αστυνομική λογοτεχνία και την ικανότητα τους να τις μετατρέπουν σε απολαυστικά game mechanics. Η γοτθική λογοτεχνία διαθέτει στα κατάστιχα της πολλές ιστορίες με αστυνομική υφή, γαρνιρισμένες με μια... σαντιγί τρόμου. Έχοντας πετύχει στην πρώτη κατηγορία, φορτώσαμε το remake του Black Mirror ανυπομονώντας να δούμε πως θα τα βγάλουν πέρα με τον υπερφυσικό τρόμο.

Η πτώση του σπιτιού των Gordon
Σκωτία, 1926. Η φωνή της λογικής ουρλιάζει στα αυτιά του σύγχρονου ανθρώπου ότι η εποχή της μαγείας και των πνευμάτων κείτεται νεκρή. Με αυτό το σκεπτικό ταξιδεύει ο David Gordon στο πατρογονικό αρχοντικό της οικογένειας του, μαθαίνοντας για την αυτοκτονία του πατέρα του. Ο David δεν είχε ξαναπατήσει το πόδι του εκεί, έτσι είδε την περίσταση σαν μια ευκαιρία να μελετήσει το παρελθόν της οικογένειας Gordon, αναζητώντας στοιχεία που θα τον βοηθήσουν στα προσωπικά του προβλήματα. Σε αυτά περιλαμβάνονται φρικτοί εφιάλτες και παράξενες υπνοβασίες. Ο David αναρωτιέται μήπως η οικογένεια του είναι επιρρεπής στην τρέλα και ανησυχεί ότι θα χάσει τα λογικά του κάποια στιγμή στο μέλλον. Αναλαμβάνοντας τον χειρισμό του είναι στο χέρι μας να ξεδιαλύνουμε το σκοτεινό παρελθόν της οικογένειας.

Καταφθάνοντας στο τεράστιο οίκημα των Gordon και αρχίζοντας την περιπλάνηση μας στα δωμάτια του, νιώσαμε γρήγορα σαν πρωταγωνιστές ενός γοτθικού μυθιστορήματος. Τα χαρακτηριστικά του είδους που μας συνεπαίρνει πάντοτε εμφανίζονται όλα στο Black Mirror. Κληρονομούμενες κατάρες, υπερφυσικά συμβάντα, τρέλα και θάνατος μας συντρόφεψαν στις 8 ώρες που χρειαστήκαμε μέχρι να ρίξουμε φως στο μυστήριο. Ακόμα και αν δεν ήμασταν εξοικειωμένοι με την γοτθική κουλτούρα, θα γνωρίζαμε που κινούμαστε βλέποντας στην βιβλιοθήκη της έπαυλης το Κάστρο του Οτράντο που την εφηύρε, μαζί με βιβλία των Poe και Lovecraft. To σενάριο ξεχειλίζει από σκοτεινά μυστικά, ανείπωτα εγκλήματα που στιγμάτισαν την οικογένεια, δοσοληψίες με υπερφυσικές δυνάμεις.

Ένα από τα βασικά όπλα των Adventures είναι η ατμόσφαιρα και σε αυτή το Black Mirror τα καταφέρνει περίφημα. Η μετακίνησή μας σε θεοσκότεινα δωμάτια και διαδρόμους με ένα κερί στο χέρι μας κατέστησε πολύ ευαίσθητους στους ήχους και στις σκιές. Η ζωηρή μας φαντασία “ζωγραφίζει” διαβολικά πλάσματα και θανάσιμες παγίδες σε κάθε γωνία. Το κλίμα γίνεται απειλητικότερο όταν το κερί το κρατά η όμορφη ψυχίατρος που προστίθεται σύντομα στην παρέα, αναγκάζοντάς μας να στεκόμαστε μέσα στην εμβέλεια του φωτός του. Το αρχοντικό των Gordon δεν είναι όλο προσβάσιμο από την πρώτη στιγμή. Οι σκονισμένες πανοπλίες, τα σκοροφαγωμένα βιβλία και τα δωμάτια που ξεχειλίζουν από αντίκες δίνουν την θέση τους σε νεκροταφεία, γκρεμισμένες εκκλησίες, τελετουργικά κτίσματα και σπηλιές. Η έπαυλη είναι αναμφίβολα ο τρομακτικότερος χαρακτήρας στο game, ένα ζωντανό μνημείο τρόμου και σκότους που όλες του οι πτέρυγες προσφέρουν μεγάλες συγκινήσεις.

Οι χαρακτήρες είναι άρτια σχεδιασμένοι ώστε να ταιριάζουν με το περιβάλλον και να πυκνώνουν το δραματικό στοιχείο με την αλληλεπίδρασή τους. Η Lady Margaret και ο κηπουρός Rori δείχνουν συνομήλικοι του κτίσματος (μπορεί και της... Σκωτίας), μοιάζουν με πτώματα που έπεσαν από την νεκροφόρα όταν τους μετέφεραν! Οι αλλόκοτες, παραμορφωμένες φιγούρες τους τονίζουν οπτικά την σήψη της έπαυλης. Ο μπάτλερ McKinnon είναι ο σπαστικός φύλακας των οικογενειακών μυστικών, ένας αντιπαθής άνθρωπος που μας εκνεύριζε κάθε φορά που έμπαινε εμπόδιο στις έρευνές μας. Πλούσια οικογένεια χωρίς παλαβό παιδί δεν υπάρχει και την θέση αυτή καλύπτει ο ξάδερφος Eddie. Οι τεχνοκράτες - επιστήμονες της υπόθεσης είχαν αναβαθμισμένο ρόλο και μας ξάφνιασαν ευχάριστα αφού περιμέναμε ότι τα μέλη της οικογένειας θα κυριαρχούν στην αφήγηση.

Όλοι θα ψαχτούμε εδώ μέσα
Ο ρόλος του playable χαρακτήρα μας είναι κομμένος και ραμμένος για αστυνομικές ιστορίες. Η δουλειά μας είναι να εξετάζουμε τα πάντα προσεκτικά, να ανακαλύπτουμε χρήσιμα στοιχεία για το παρελθόν της οικογένειας και το μέλλον μας, να ανακρίνουμε τους ενοίκους της έπαυλης εκμαιεύοντας πληροφορίες. Το inventory μας χωράει αρκετά αντικείμενα αλλά παρατηρήσαμε ότι μερικά δεν χρησιμεύουν σε τίποτε, είναι διακοσμητικά. Αρκετά έχουν tips για γρίφους και τα κλειδιά αναζητούν πάντοτε την σχετική κλειδαριά. Το master key του σπιτιού είναι το καλύτερο αντικείμενο που πιάσαμε στα χέρια μας. Το βρίσκουμε ημιτελές και προσθέτουμε κομμάτια πάνω του στην πορεία. Η περιστροφή τους ώστε να ταιριάξουν στην εκάστοτε κλειδαριά, θα ήταν πιο απολαυστική ενασχόληση αν περιστρεφόταν ευκολότερα το... ρημάδι. Γενικά το Black Mirror έχει θέμα με την περιστροφή των αντικειμένων όταν χρησιμοποιούμε το mouse.

Οι πολλαπλές επιλογές στους διαλόγους είναι παραπλανητικές γιατί θα τις επιλέξουμε όλες εκ των πραγμάτων. Η ανάκριση των χαρακτήρων αποτελεί ιδιαίτερη απόλαυση γιατί ενεργοποιεί όμορφα cutscenes. Τα sanity checks του ήρωα μόλις έρχεται σε επαφή με το υπερφυσικό μας ξετρέλαναν θυμίζοντάς μας τα αντίστοιχα στο RPG Call of Cthulhu. Ενώ ήταν σωστή η ιδέα να συμπεριληφθούν στο gameplay, η εκτέλεση της ήταν λανθασμένη. Όταν τα νεύρα του David τεντώνονται σε σημείο θραύσης και αρχίζει να χάνει την επαφή με την πραγματικότητα, βλέπουμε στην οθόνη ένα κύκλο και ένα μικρό εικονίδιο δίπλα. Σκοπός μας να μετακινήσουμε το εικονίδιο μέσα στον κύκλο και να το κρατήσουμε εκεί μέχρι να γεμίσει ο σχετικός δείκτης. Η διαδικασία κρατά ελάχιστα δευτερόλεπτα και είναι τόσο εύκολη ώστε ποτέ δεν κινδύνεψε να χάσει τα λογικά του το avatar μας.

Γουστάρουμε τις σκηνές δράσης και δεν μας “χαλάει” καθόλου να παλεύουμε με quick time events ή πιο action καταστάσεις στα Adventures. Παρ’ όλα αυτά, η δράση στο Black Mirror, αποτυγχάνει παταγωδώς να μας ικανοποιήσει έστω και στο ελάχιστο. Η εκτέλεσή της είναι το ίδιο αδιάφορη με τα sanity checks. Ένα εικονίδιο στην οθόνη μας ειδοποιεί ότι πρέπει να πατήσουμε με μανία το αριστερό mouse button για να αποφύγει τον κίνδυνο ο ήρωας μας. Είτε το πατήσουμε με βιασύνη, είτε με το πάσο μας, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, δεν αντιμετωπίζουμε χρονικό περιορισμό, δεν μας πλημμυρίζει το άγχος να προλάβουμε μήπως και πεθάνει ο David.

Μια περιπέτεια χωρίς περίπλοκους γρίφους είναι άγονη και δεν τιμά το είδος της.

Συγκαταλέγουμε τις αναπαραστάσεις εγκληματικών εμπειριών της οικογένειας του David από οπτασίες στις action scenes, διότι απαιτούν γρήγορα αντανακλαστικά. Μας φάνηκαν εκνευριστικότερες από τα προαναφερόμενα quick time events επειδή μπορούν να θέσουν τέρμα στην ψηφιακή μας ζωή. Παρακολουθώντας ένα τέτοιο γεγονός πρέπει να εντοπίσουμε ένα γυαλιστερό αντικείμενο και να το εξετάσουμε προτού σβήσει το απόκοσμο φως που φωτίζει την σκηνή. Όταν δεν το κατορθώνουμε, το διαβολικότερο πνεύμα μας επιτίθεται και στραγγίζει την ζωή μας σε κλάσμα δευτερολέπτου. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι πρέπει να βρισκόμαστε ακριβώς δίπλα στο αντικείμενο για να αλληλεπιδράσουμε και η διαδικασία δεν είναι εύκολη γιατί το φως σβήνει ταχύτατα και το loading μας πηγαίνει αρκετή ώρα πίσω.

Νοσταλγώντας τους γρίφους του Riddler
“Θα συγχωρήσουμε τις αδιάφορες action scenes που έχουν αρνητικό αντίκτυπο στο gameplay αν το κυρίως γεύμα των puzzles αποδειχθεί λουκούλλειο” σκεφτήκαμε. Οι περισσότεροι γρίφοι στηρίζονται στην λογική και όχι στην τυχαιότητα, γεγονός που μας ικανοποίησε αρχικά. Η αποκρυπτογράφηση συμβόλων με στόχο την ανακάλυψη εκείνων που θα “απελευθερώσουν” συρτάρια και μυστικά περάσματα από το κλείδωμα τους, ενεργοποίησε όλες τις νοητικές μας ικανότητες. Συνδυασμοί αντικειμένων στο inventory και τυχαία χρήση τους πάνω σε κάθε hotspot ευτυχώς δεν υπάρχουν. Το πρόβλημα είναι η έλλειψη ποικιλίας στους γρίφους. Εκτός από την μετάφραση συμβόλων έχουμε την περιστροφή του βασικού κλειδιού της έπαυλης και τέρμα. Οι υπόλοιποι γρίφοι είναι υπερβολικά εύκολοι για να μας πωρώσουν.

Συναντήσαμε και έναν γρίφο που θα χαρακτηρίζαμε σαν “χαμένη ευκαιρία”. Εισερχόμαστε σε δωμάτιο με καθρέφτη στο βάθος. Θέλουμε να πιάσουμε ένα σημείο που βρίσκεται εκτός εμβέλειας του χαρακτήρα μας αλλά παρατηρούμε ότι η αντανάκλασή μας στον καθρέπτη μπορεί να το προσεγγίσει, πηδώντας πάνω σε ένα έπιπλο. Οδηγούμε το είδωλό μας στο σημείο του επίπλου και βλέπουμε ότι δεν μπορεί να επιδράσει πάνω του. Ξύνουμε το κεφάλι μας με απορία και βγαίνουμε από το δωμάτιο. Επανερχόμενοι σε αυτό βλέπουμε ότι το δωμάτιο στην δική μας πλευρά του καθρέπτη έχει αλλάξει διαρρύθμιση και συνειδητοποιούμε ότι η λύση στο πρόβλημα μας είναι το να μπαινοβγαίνουμε έως ότου φτάσουμε δίπλα στο σημείο, κοινώς μια ανεγκέφαλη λύση.

Μας διασκέδασε η ταύτιση των loading screens με τον τίτλο του Black Mirror. Ενώ στα περισσότερα games αντικρίζουμε μια οθόνη με πληροφορίες για το gameplay ή τμήματα του lore του, εδώ σκοτείνιαζε η οθόνη για αρκετά δευτερόλεπτα. Η μετατροπή του μόνιτορ μας σε Μαύρο Καθρέφτη (Black Mirror) δεν είναι τόσο συναρπαστική όσο ακούγεται, αντίθετα μας εκνεύρισε η θέαση μιας κατάμαυρης οθόνης και αποτέλεσε αρνητικό στοιχείο της εμπειρίας μας. Βρήκαμε τα loading times πολύ πιο χρονοβόρα απ’ ότι έπρεπε και ζημιογόνα για την ατμόσφαιρα.

Ας σταθούμε στα αρνητικά στοιχεία μελετώντας τον χειρισμό. Με πληκτρολόγιο και mouse ο χαρακτήρας κινείται άνετα σε ανοιχτούς χώρους αλλά οι προσπάθειες του γίνονται εφιαλτικές σε στενά σημεία. Στην βιβλιοθήκη για παράδειγμα, εκτελέσαμε μανούβρες που θα ζήλευαν και οι οδηγοί της Formula One για να περάσουμε πίσω από γραφεία και καρέκλες. Για να απαλλαγούμε από τον εφιαλτικό χειρισμό πήραμε τον έλεγχο του David με το joypad. Η ζωή μας έγινε ευκολότερη αλλά δεν μπορέσαμε να απαλλαγούμε από το πρόβλημα με τα σημεία αλληλεπίδρασης. Όταν βρίσκεται κοντά σε ένα hotspot, ο David και εμείς πληροφορούμαστε για την δυνατότητα να το εξετάσουμε με την εμφάνιση ενός λευκού κύκλου. Πλησιάζοντας ο κύκλος μεγεθύνεται και εμφανίζει τις επιλογές examine, use, talk κ.τ.λ. Σε πολλές περιπτώσεις έπρεπε να κολλήσουμε πάνω στο σημείο ενδιαφέροντος για να αλληλεπιδράσουμε, γεγονός που μας ενόχλησε.

Κέρινα πρόσωπα
Οι game designers έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό στην κατασκευή του αρχοντικού των Gordon και στις φωτοσκιάσεις. Οι χώροι του και το αιώνιο σκοτάδι που τους τυλίγει καθήλωσαν τις αισθήσεις μας, επέτρεψαν στο μεταφυσικό δέος να εισχωρήσει στο μυαλό μας. Οι φασματικές μορφές μας συγκλόνισαν με τις μεταθανάτιες “υποσχέσεις” τους, σε σημείο να σπεύσουμε στο χαλασμένο τηλέφωνο της έπαυλης για να καλέσουμε τους Ghostbusters, προτού θυμηθούμε σε ποια εποχή βρισκόμασταν. Το καλοστημένο σκηνικό τρόμου διαλύεται απότομα κάθε φορά που η κάμερα ζουμάρει στα πρόσωπα των χαρακτήρων. Η φυσικότητα και η εκφραστικότητα απουσιάζει από αυτά, μοιάζουν με μάσκες που έχουν φορέσει πάνω σε πλαστικές κούκλες. Το χειρότερο χαρακτηριστικό τους είναι τα μάτια. Την ώρα που συνομιλούν μεταξύ τους, τα μάτια δεν κοιτούν τον συνομιλητή αλλά το κενό, φάση ανάλογη των τηλεοπτικών εκπομπών, όπου οι συζητητές κοιτούν την κάμερα και όχι ο ένας τον άλλο.

Το lip synch είναι πραγματικά άθλιο. Τα χείλη των χαρακτήρων κινούνται σαν κούκλες εγγαστρίμυθου, ανοιγοκλείνουν χωρίς να καθρεφτίζονται τα λόγια που ακούμε και διαβάζουμε. Το voice acting επιχειρεί να περισώσει την κατάσταση. Οι επιλεγμένοι ηθοποιοί ανταποκρίνονται καλά στους ρόλους τους και εκφράζουν έντονα και εύκολα τα συναισθήματα σε όλες τις δύσκολες στιγμές. Απολαύσαμε ιδιαίτερα την βαριά σκωτσέζικη προφορά και την ντόπια διάλεκτο που χρησιμοποίησαν σε αρκετούς διαλόγους. Ορχηστρικό πανδαιμόνιο με την συνδρομή του παραδοσιακού σκωτσέζικου μουσικού οργάνου, την γκάιντα, μας περίμενε στους διαδρόμους του σπιτιού των Gordon. Νιώσαμε σαν πρωταγωνιστές του Ψυχώ με τα απότομα ξεσπάσματα του soundtrack, μπήκαμε δηλαδή στην θέση ενός χαρακτήρα σε ιστορία τρόμου.

Black Mirror ή Black List;
Αφού τοποθετήσαμε στο “ανατομικό” μας τραπέζι το Black Mirror, φροντίσαμε να βάλουμε δίπλα του την προηγηθείσα τριλογία με το ίδιο όνομα ώστε να γίνουν οι απαραίτητες συγκρίσεις. Περιμέναμε ότι το τελικό μας πόρισμα θα ευνοούσε τρομερά το remake αλλά πέσαμε έξω. Η μαεστρία των game designers της King Art Games και η τεχνολογική ανάπτυξη της τελευταίας εξαετίας, οδήγησαν το Black Mirror σε σημαντικό τεχνολογικό προβάδισμα συγκρινόμενο με την τριλογία. Τα ανώτερα production values δεν εξάλειψαν τα κακοσχεδιασμένα πρόσωπα και το lip synch όμως.

To σενάριο είναι αρκετά συναρπαστικό αλλά σύντομο όπως και η συνολική διάρκεια του game, σε σχέση με τους προηγούμενους τίτλους. Το action στοιχείο δείχνει να έχει προστεθεί βεβιασμένα. Η σταθερή κάμερα του Black Mirror μας ξύπνησε ευχάριστες αναμνήσεις από τα Resident Evil, όμως δεν συνδυάστηκε καλά με τον κέρσορα που διευρύνει το οπτικό πεδίο, προτιμούσαμε να την ελέγχουμε εμείς τελικά. Τα παλιά Black Mirror φημίζονται για τους γρίφους τους αλλά το remake τους έχει περιορίσει στο ελάχιστο. Η προσθήκη στο μείγμα της υψηλής τιμής των 30 ευρώ σε σχέση με το προσφερόμενο περιεχόμενο, το καθιστά ασύμφορη αγορά.

Θετικά:
- Η γοτθική ατμόσφαιρα και ο φωτισμός
- Οι δυνατοί χαρακτήρες και οι ανατροπές στην αφήγηση
- Το voice acting και η σκωτσέζικη προφορά
- Το εκπληκτικά σχεδιασμένο αρχοντικό των Gordon

Αρνητικά:
- Το μίζερο lip synch
- Τα κέρινα πρόσωπα με το απλανές βλέμμα
- Η μικρή διάρκεια
- Οι μέτριοι γρίφοι
- Οι δυσκολίες στον χειρισμό

Βαθμολογία
Γραφικά: 6.5
Ήχος: 6.5
Gameplay: 6
Αντοχή: 5
Γενικά: 6

Δεν είναι κακό αλλά δεν είναι και ότι περιμέναμε, μεταφέροντας την ελπίδα μας για παιχνίδι αντάξιο της σειράς σε μελλοντικό χρόνο.

Γιάννης Μοσχονάς