Mirror's Edge Catalyst

Κάνοντας και πάλι parkour παρέα με την Faith.

To Mirror's Edge μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια από τις πιο ιδιαίτερες κυκλοφορίες της έβδομης οικιακής γενιάς κονσολών και αυτό γιατί ο θεμέλιος λίθος του gameplay του ήταν το parkour με οπτική πρώτου προσώπου. H δημιουργία της EA DICE είχε καταφέρει να προκαλέσει μεγάλο hype πριν κυκλοφορήσει και όχι άδικα, καθώς διαφοροποιούνταν σημαντικά σε σχέση με τα υπόλοιπα Action-Adventures της αγοράς, παρόλα αυτά δεν κατάφερε να σημειώσει υψηλές πωλήσεις (για τα δεδομένα πάντα της Electronic Arts). Με το πέρασμα του χρόνου πάντως όλοι και περισσότεροι παίκτες άρχισαν να λατρεύουν το Mirror's Edge και να εκτιμούν δεόντως τις αρετές του και κυρίως την πρωτοτυπία του. Μάλιστα κάποιοι developers έδειξαν να επηρεάζονται από αυτό, όπως για παράδειγμα η Techland στο Dying Light, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν θα είχε καταφέρει να σημειώσει τόσο μεγάλη επιτυχία αν δεν υιοθετούσε το first-person parkour του Mirror's Edge.

Τέσσερα περίπου χρόνια μετά την κυκλοφορία του Mirror's Edge άρχισε να αναπτύσσεται έντονη φημολογία γύρω από τον διάδοχό του. O Patrick Soderlund, o οποίος κατείχε την θέση του αντιπροέδρου της EA DICE μέχρι και το 2013, είχε δηλώσει στο Official Xbox Magazine ότι οι εργαζόμενοι της εταιρείας δεν δουλεύουν μόνο στην σειρά Battlefield, αλλά εργάζονται παράλληλα και σε άλλα projects. H πρώτη επίσημη ανακοίνωση πάντως για το νέο Mirror's Edge έγινε κατά την διάρκεια της press conference που παραχώρησε η Electronic Arts στα πλαίσια της E3 του 2013. Έκτοτε ακολούθησαν αρκετές ακόμη ανακοινώσεις, αλλά και μια αλλαγή της ονομασίας από Mirror's Edge 2 σε Mirror's Edge Catalyst.

Τον περασμένο Φεβρουάριο αρκετοί παίκτες είχαν την ευκαιρία να δοκιμάσουν από πρώτο χέρι το Mirror's Edge Catalyst μέσω της σχετικής closed beta έκδοσης του. Οι εντυπώσεις από την beta έκδοση θα λέγαμε ότι ήταν ανάμικτες και δυστυχώς κάτι αντίστοιχο ισχύει και με την τελική έκδοση του παιχνιδιού, η οποία φτάνει αύριο στα ράφια των καταστημάτων. Με άλλα λόγια το Mirror's Edge Catalyst χωρίς να είναι κακό, παρουσιάζει σημαντικές αδυναμίες τόσο στον τεχνικό τομέα, όσο και στο gameplay. Πάμε να δούμε λοιπόν τους λόγους για τους οποίους αποτυγχάνει να διακριθεί.

Η Faith σε νεαρή ηλικία
Η νέα πρόταση της EA Dice μπορεί να χαρακτηριστεί τόσο ως prequel, όσο και ως remake του πρώτου Mirror's Edge. Ως εκ τούτου κεντρική πρωταγωνίστρια της ιστορίας είναι για μια ακόμη φορά η Faith, την οποία και συναντάμε σε μια νεότερη εκδοχή της. Το setting αυτή την φορά είναι η πόλη Glass, η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Cascadia με βάση πληθυσμιακά κριτήρια, στην οποία δραστηριοποιούνται διάφορες αντίπαλες παρατάξεις. Στον ηγετικό ρόλο έχουμε το The Conglomerate, μια κοινοπραξία δηλαδή μεταξύ 13 αδίστακτων πολυεθνικών εταιρειών που ελέγχει και παρακολουθεί τα πάντα μέσω του Grid. Σε αυτό είναι “συνδεδεμένοι” όλοι οι εργαζόμενοι των εταιρειών, αλλά και οι απλοί πολίτες.

Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι άνθρωποι που λειτουργούν έξω από τα στενά όρια του Grid, οι Runners. Οι τελευταίοι ζουν στις οροφές των κτηρίων αναλαμβάνοντας διάφορες “βρώμικες” δουλειές. Οι Runners είναι ουσιαστικά οι παράνομοι της Glass, παρόλα αυτά αρκετές από τις εταιρείες του The Conglomerate κάνουν τα στραβά ματιά και δεν διστάζουν να τους στρατολογήσουν για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους σχέδια. Η Faith Connors, ανήκει στους Runners και μάλιστα αποτελεί την “προστατευόμενη” του Noah, τον αρχηγό μιας συγκεκριμένης κλίκας των Runners. O Noah ανέλαβε ουσιαστικά να μεγαλώσει την Faith μετά τον θάνατο της οικογένειάς της και να της μάθει τα “μυστικά” της δουλειάς. Να προσθέσουμε εδώ ότι τα γεγονότα αυτά περιγράφονται αναλυτικά στο Mirror's Edge: Exordium, ένα comic book από την Dark Horse Comics.

Στην αρχή της ιστορίας η Faith αποφυλακίζεται από τις φυλακές ανηλίκων, αλλά εξακολουθεί να χρωστά χάρη στον Dogen, έναν από τους μαφιόζους της Glass. Για να είμαστε ακριβείς η Faith βρέθηκε στην φυλακή, έχοντας αναλάβει ήδη μια δουλειά για τον Dogen, η οποία δεν είχε και το καλύτερο δυνατό τέλος. Από την στιγμή λοιπόν που βγαίνετε από την φυλακή καλείστε να βρείτε τα “πατήματά” σας, να αναλάβετε διάφορες δουλειές για τους Runners, αλλά και να ξεπληρώσετε το χρέος σας προς τον Dogen.

To σενάριο αυτή την φορά έχει γραφτεί από τον Christofer Emgard, ο οποίος και αντικατέστησε ουσιαστικά την Rhianna Pratchet, την σεναριογράφο του Mirror's Edge. Για να είμαστε ειλικρινείς ο Σουηδός σεναριογράφος έχει δημιουργήσει από το μηδέν ένα αρκετά εντυπωσιακό και συνάμα ενδιαφέρον lore για το Mirror's Edge Catalyst. To πρόβλημα είναι ότι το lore αυτό μένει απλά ανεκμετάλλευτο, καθώς η πλοκή αδυνατεί να κεντρίσει το ενδιαφέρον. Σχεδόν όλοι οι χαρακτήρες (εξαιρείται ο Dogen), συμπεριλαμβανομένης και της Faith είναι παντελώς “άχρωμοι”, χωρίς ίχνος προσωπικότητας. Η ίδια η ηρωίδα από την στιγμή που βγαίνει από την φυλακή δεν έχει κανένα απολύτως σοβαρό σκοπό.

Μάλιστα η ροή της αφήγησης ξεκινά ουσιαστικά από την στιγμή που στα χέρια της Faith πέφτει ένας πολύτιμος σκληρός δίσκος. Πριν από αυτό το γεγονός περιφέρεστε ουσιαστικά στην Glass χωρίς κανένα απολύτως κίνητρο. Στην δική μας περίπτωση το σενάριο του Mirror's Edge Catalyst δεν κατάφερε ούτε για μια στιγμή να μας συγκινήσει και το θεωρούμε χειρότερο από αυτό του προκατόχου του, κάτι που είναι πράγματι κρίμα από την στιγμή που υπήρχαν όλες οι απαραίτητες προοπτικές για να δούμε κάτι καλύτερο.

Το parkour και πάλι στο προσκήνιο
Στον τομέα του gameplay είναι αλήθεια ότι δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα σε σύγκριση με το πρώτο κεφάλαιο της σειράς. Ο βασικός πυρήνας του gameplay είναι ως εκ τούτου και πάλι το parkour, το οποίο και αναδεικνύεται από την οπτική πρώτου προσώπου που χρησιμοποιείται. Η συγκεκριμένη κάμερα εξακολουθεί να ταιριάζει γάντι στην δημιουργία της EA DICE, γιατί πολύ απλά προσφέρει το μεγαλύτερο δυνατό immersion. Ουκ ολίγες φορές αισθανθήκαμε την αδρεναλίνη μας να ανεβαίνει στα ύψη, καθώς πηδούσαμε από κτήριο σε κτήριο, ενώ σε κάποιες αποστολές αισθανθήκαμε ακόμη και ίλιγγο, αφού έπρεπε να σκαρφαλώσουμε σε πανύψηλους ουρανοξύστες. Πρακτικά λοιπόν ακόμη και αν έχουν περάσει έξι χρόνια από το Mirror's Edge και ενώ μεσολάβησε και το Dying Light, το first-person parkour εξακολουθεί να προσφέρει μεγάλες συγκινήσεις και ως εκ τούτου αποτελεί το πιο θετικό στοιχείο του Mirror's Edge Catalyst.

Στην περίπτωση που δεν έχετε ασχοληθεί με το Mirror's Edge να προσθέσουμε ότι μπορείτε να τρέξετε, να πηδήξετε πάνω από διάφορα εμπόδια ή να κάνετε slide για να περάσετε κάτω από αυτά, να σκαρφαλώσετε πάνω σε σωλήνες κ.ο.κ. Όσο πιο “επιτυχημένα” κάνετε free run στο περιβάλλον, τόσο αυξάνει και το Focus της Faith και μέσω του μηχανισμού Focus Shield σας δίνεται η δυνατότητα να αποφύγετε τα εχθρικά πυρά. Με τον όρο “επιτυχημένα” εννοούμε ότι θα πρέπει να διατηρήσετε μια αρμονία στις κινήσεις σας. Για παράδειγμα, μετά από ένα μεγάλο άλμα καλείστε να πατήσετε το κατάλληλο κουμπί για να πέσετε όσο πιο “μαλακά” μπορείτε. Εάν η πτώση σας είναι άτσαλη, ο μετρητής του Focus σας θα μηδενιστεί και υπάρχει επίσης περίπτωση να χάσετε και ένα κομμάτι του stamina σας.

Έμφαση στην εξερεύνηση
Μία από τις σημαντικότερες διαφορές του Mirror's Edge Catalyst σε σχέση με τον προκάτοχό του, είναι ότι αυτή την φορά η περιπέτειά σας λαμβάνει χώρα σε έναν open world κόσμο. Μάλιστα εδώ συναντάμε και κάποια νέα gadgets, όπως το Mag Rope που λειτουργεί ως grappling hook. Με τα gadgets αυτά μπορείτε να πιαστείτε από συγκεκριμένα σημεία και να αιωρηθείτε για να διασχίσετε λόγου χάρη ένα μεγάλο χάσμα. Επιπροσθέτως, σας δίνεται η δυνατότητα να σκαρφαλώσετε σε υψηλότερα σημεία, όπως για παράδειγμα είχαμε δει στο Assassin's Creed Syndicate. Η αλήθεια είναι ότι η χρήση των συγκεκριμένων gadgets περιορίζεται σε κάποια scripted events, ενώ θα μπορούσε η χρήση τους να είναι ελεύθερη δίνοντας σας ακόμη περισσότερους τρόπους για να εξερευνήσετε το περιβάλλον και να συλλέξετε τα δεκάδες collectables που βρίσκονται διεσπαρμένα μέσα σε αυτόν.

Είναι ικανό να σας χαρίσει την απόλυτη εμπειρία parkour.

Ένα ακόμη παράπονό μας είναι ότι η Glass δίνει την αίσθηση μιας κλινικά αποστειρωμένης πόλης. Πέρα από κάποιους NPC που σας δίνουν κάποια side quests, δεν θα συναντήσετε άλλους χαρακτήρες. Κατά την άποψη μας επίσης ένας open world κόσμος σημαίνει εξ 'ορισμού ότι θα πρέπει να είναι ανοιχτός προς εξερεύνηση. Αντ' αυτού δεν μπορείτε να μπείτε σε όλα τα κτήρια, να σκαρφαλώσετε όπου επιθυμείτε και γενικώς να τον εξερευνήσετε σπιθαμή προς σπιθαμή. Έλλειψη ελευθερίας συναντάμε και στον τρόπο με τον οποίο μπορείτε να προσεγγίσετε τις διάφορες αποστολές, αφού θα πρέπει να ολοκληρώσετε πρωτίστως συγκεκριμένες story missions για να ξεκλειδώσετε τα upgrades της Faith.

Το pathfinding είναι αρκετά εύχρηστο, αφού μέσω του μηχανισμού Runner Vision μαρκάρεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα η διαδρομή που θα πρέπει να ακολουθήσετε. Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις που το pathfinding δεν βοηθά ιδιαίτερα, όπως για παράδειγμα στα Dash ή στα Distraction missions. Στην πρώτη περίπτωση θα πρέπει να διασχίσετε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα την απόσταση που καλύπτει δύο συγκεκριμένα σημεία του χάρτη, ενώ στην δεύτερη θα πρέπει να αποσπάσετε την προσοχή των αντιπάλων σας τρέχοντας και πάλι μια συγκεκριμένη απόσταση σε όσο τον δυνατόν χαμηλότερο χρόνο. Στις περιπτώσεις αυτές το pathfinding είναι καθαρά ενδεικτικό της διαδρομής που θα πρέπει να ακολουθήσετε, καθώς στην πράξη θα πρέπει να παρεκκλίνετε από την διαδρομή αυτή και να βρείτε έναν πιο σύντομο δρόμο.

Τα “γατάκια” της K-Sec
Ερχόμαστε στο σύστημα μάχης του Mirror's Edge Catalyst, το οποίο δεν μας είχε αφήσει τις καλύτερες δυνατές εντυπώσεις κατά την διάρκεια της closed beta έκδοσής του. Η Faith μπορεί να κλωτσήσει και να γρονθοκοπήσει τους σεκιουριτάδες της K-Sec, αλλά και να χρησιμοποιήσει το περιβάλλον προς όφελος της. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι αν έχει προηγηθεί μια free run κίνηση, όπως ένα slide, ένα wall run ή ένα μεγάλο άλμα πριν από κάθε χτύπημά σας τότε αυτό θα προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά στους αντιπάλους σας. Όταν λοιπόν υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για να εκμεταλλευτείτε το περιβάλλον οι μάχες είναι αρκετά απολαυστικές.

Τα προβλήματα στον γενικότερο σχεδιασμό του συστήματος μάχης παρουσιάζονται όταν δεν μπορείτε να αξιοποιήσετε το περιβάλλον, κοινώς όταν για παράδειγμα βρίσκεστε σε πολύ κλειστούς χώρους ή όταν αντιμετωπίζετε ταυτόχρονα πολλούς εχθρούς. Στις περιπτώσεις αυτές θα πρέπει να βασιστείτε στην αποφυγή των επιθέσεων, αλλά και να κινηθείτε πίσω από τους εχθρούς πατώντας το κατάλληλο κουμπί. Το Α.Ι πάντως είναι επιεικώς μετριότατο, ενώ όταν σπρώχνετε τους αντιπάλους σας στο κενό ή τους κλωτσάτε και πέφτουν πάνω σε κάποιον τοίχο θυμίζουν κασκαντέρ από ταινία δράσης β' διαλογής (σαν τις περιπέτειες των Menahem Golan και Yoram Globus της άλλοτε κραταιάς κινηματογραφικής εταιρείας The Cannon Group).

Ότι περιμέναμε από ένα open world Action-Adventure
O κόσμος του Mirror's Edge Catalyst είναι γεμάτος από κάθε λογής collectables, όπως documents, secret bags, security chips chips κ.ο.κ. Παράλληλα πέρα από τις 15 περίπου βασικές αποστολές, υπάρχουν αρκετά side missions, αλλά και επιπλέον προαιρετικές δραστηριότητες. Για παράδειγμα, έχουμε τα Deliveries, στα οποία θα πρέπει να μεταφέρετε ένα αντικείμενο από ένα σημείο του χάρτη σε κάποιο άλλο μέσα σε μόλις ένα λεπτό. Γενικά όλες οι προαιρετικές δραστηριότητες του Mirror's Edge Catalyst είναι την μορφής “πήγαινε από το σημείο Α σε ένα σημείο Β” σε όσο το δυνατόν μικρότερο χρόνο. Τα χρονικά περιθώρια για τις προαιρετικές αποστολές πάντως είναι εξαιρετικά μικρά και απαιτούν πρόσβαση σε συγκεκριμένο gear για να καταφέρετε να τις ολοκληρώσετε. Υπήρξαν περιπτώσεις που χρειάστηκε να παίξουμε δεκάδες φορές ένα Delivery ή Distraction mission, χωρίς μάλιστα να καταφέρουμε να το ολοκληρώσουμε διαπιστώνοντας ότι μας έλειπε κάποιο σημαντικό upgrade.

Το Mirror's Edge Catalyst μπορεί να μην διαθέτει κάποιο παραδοσιακό multiplayer mode, εντούτοις υπάρχουν leaderboards για τις λεγόμενες Dash missions, ενώ σας δίνεται η δυνατότητα να δημιουργήσετε τα δικά σας Time Trials και να τα μοιραστείτε με τους υπόλοιπους παίκτες. Παράλληλα, έχουμε και τις Beat L.E αποστολές, στις οποίες μπορείτε να τοποθετήσετε ένα αντικείμενο σε ένα συγκεκριμένο σημείο του χάρτη και να προσκαλέσετε τους υπόλοιπους παίκτες να το ανακαλύψουν. Κοινώς το asynchronous multiplayer του Mirror's Edge Catalyst είναι αρκετά εμπνευσμένο, παρόλα αυτά μόνο ο χρόνος θα δείξει κατά πόσο τα features αυτά θα εξερευνηθούν εις βάθος και θα αξιοποιηθούν από τους παίκτες.

Από πλευράς διάρκειας το νέα πόνημα των δημιουργών της σειράς Battlefield θα σας κρατήσει συντροφιά για 8 ώρες αν ασχοληθείτε μόνο με τις βασικές αποστολές. Φυσικά υπάρχουν δεκάδες ακόμη προαιρετικές αποστολές και εκατοντάδες collectables, αν και όπως είναι φυσικό μόνο όσοι είναι τελειομανείς ή όσοι κυνηγούν Achievements/Trophies θα κάτσουν να ασχοληθούν με αυτές τις δραστηριότητες. Με αυτά τα δεδομένα είναι φανερό ότι η διάρκεια του βασικού campaign είναι αναμφισβήτητα μικρή και σε συνδυασμό με το μετριότατο σενάριο θα λέγαμε ότι το Mirror's Edge Catalyst αδυνατεί να προσφέρει μια αξιομνημόνευτη εμπειρία.

Οι φιλοδοξίες της EA DICE
Σε αντίθεση με το Mirror's Edge, το οποίο και έτρεχε στην Unreal Engine 3, το νέο κεφάλαιο της σειράς χρησιμοποιεί την Frostbite 3 engine, μια μηχανή γραφικών που μας έχει δώσει εντυπωσιακά αποτελέσματα σε games, όπως το Star Wars: Battlefront και το Dragon Age: Inquisition. H αλήθεια είναι ότι το Mirror's Edge Catalyst ωθεί πραγματικά το hardware των PS4 και Xbox One στα όριά τους, χωρίς όμως να έχουμε και το ανάλογο αποτέλεσμα. Σε πρώτη φάση ο στόχος των 60fps δεν επιτυγχάνεται σε καμία περίπτωση, καθώς τουλάχιστον στο Xbox One παρατηρήσαμε αρκετές πτώσεις. Για να επιτευχθεί το όριο αυτό μάλιστα οι developers αναγκάστηκαν να ρίξουν την ανάλυση στα 720p στην κονσόλα της Microsoft και στα 900p στο PS4. Μάλλον θα πρέπει να πάρουμε απόφαση πλέον ότι δεν πρόκειται να δούμε game που να τρέχει στην Frostbite 3 στα 1080p στο PS4 και στο Xbox One, καθώς από το Battlefield 4 μέχρι και σήμερα επικρατεί το ίδιο ακριβώς σκηνικό.

Σημαντικές διακυμάνσεις παρατηρούνται και στην ποιότητα των textures, καθώς κάποια έχουν εξαιρετικά χαμηλή ανάλυση. Επιπροσθέτως ορισμένες φορές παρατηρείται texture popping, αλλά και κάποια glitches στα ηχητικά εφέ. Ένα ακόμη παράδοξο είναι ότι τα cutscenes όχι μόνο γίνονται render στα 30fps, αλλά παρατηρούνται πτώσεις του frame rate ακόμη και σε αυτά. Ο σχεδιασμός των χαρακτήρων πάντως είναι εξαιρετικός, ενώ όλες οι εκφράσεις των προσώπων τους αποδίδονται με μεγάλη λεπτομέρεια. Το art direction πάντως είναι υπεράνω κριτικής, καθώς η Glass απεικονίζεται με μια sci-fi/dystopic αισθητική που είναι δεδομένο ότι θα σας γοητεύσει.

Περνώντας στον ηχητικό τομέα τώρα θα λέγαμε ότι τόσο το soundtrack, όσο και το voice acting καταφέρνουν να κερδίσουν τις εντυπώσεις. Στην πρώτη περίπτωση συναντάμε μια πλειάδα μουσικών συνθέσεων από τον Magnus Birgersson (Solar Fields), ο οποίος να σημειωθεί ότι είχε εργαστεί με επιτυχία και στο Mirror's Edge. Οι συνθέσεις προέρχονται από όλο το φάσμα της ηλεκτρονικής μουσικής και συνοδεύουν μαεστρικά την περιπλάνησή σας στον κόσμο του Mirror's Edge Catalyst. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι στις σκηνές καταδιώξεις συναντάμε beatάτα psychedelic trance θέματα, ενώ όταν περιφέρεστε ανέμελα έχουμε πιο ατμοσφαιρικούς ambient ήχους.

Παρουσιάζεται κατώτερο των προσδοκιών
Το πρώτο κεφαλαίο της σειράς χαρακτηρίζεται ως ένα από τα πιο underrated games των τελευταίων ετών και υπήρχαν πολλοί που ήλπιζαν ότι με το Mirror's Edge Catalyst η EA DICE θα κατάφερνε να κερδίσει την καθολική εκτίμηση του κοινού και των reviewers. Τελικά η σουηδική εταιρεία ανάπτυξης δεν καταφέρνει να κάνει τίποτα από τα δύο, καθώς το μόνο θετικό στοιχείο στον τομέα του gameplay είναι και πάλι το first-person parkour. Το τελευταίο θα αρκούσε για να μας κρατήσει προσηλωμένους στο Mirror's Edge Catalyst αν υπήρχε ένα ενδιαφέρον σενάριο, αλλά ακόμη και σε αυτό το κομμάτι ο σεναριογράφος της EA DICE αδυνατεί να εκμεταλλευτεί και να αναδείξει το ομολογουμένως πλούσιο lore που ο ίδιος δημιούργησε. Εν τέλει, το Mirror's Edge Catalyst απευθύνεται μονάχα σε όσους αγάπησαν με πάθος το πρώτο κεφάλαιο της σειράς, καθώς αυτοί είναι και οι μόνοι που θα μπορέσουν να κάνουν τα στραβά μάτια στα όποια ελαττώματά του και να βυθιστούν για δεκάδες ώρες στον κόσμο του.

Θετικά:
- To first-person parkour εξακολουθεί να γοητεύει
- Κορυφαίο soundtrack και voice acting
- Πλήθος προαιρετικών αποστολών
- Εμπνευσμένο asynchronous multiplayer

Αρνητικά:
- Ασταθές frame rate
- Ανάλυση στα 720p στο Xbox One
- Μέτριο A.I. και προβληματικό σύστημα μάχης
- Η μικρή διάρκεια του βασικού story
- Παντελώς αδιάφορο σενάριο

Βαθμολογία
Γραφικά: 7
Ήχος: 9
Gameplay: 6.5
Αντοχή: 6
Γενικά: 7.1

To next-gen άλμα της Faith συνοδεύεται από αρκετά... στραβοπατήματα.

Παντελής Δασκαλέλος