Act of Aggression

Ο πνευματικός διάδοχος του Act of War!

Υπάρχει ένα σημαντικό μέρος των gamers που νοσταλγεί τα παλιά καλά Real-time Strategy. Το κλείσιμο της Westwood και οι λάθος χειρισμοί της EA στα games της άφησαν ένα σημαντικό κενό που σχεδόν κανείς δεν κατάφερε να αναπληρώσει. Τουλάχιστον, Act of War: Direct Action που είχε λανσαριστεί το 2005 είχε αποκτήσει πολλούς οπαδούς. Ο παρόν τίτλος, το Act of Aggression, που κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες, αποτελεί την φυσική συνέχειά του. Το όλο development από την Eugen Systems είναι βασισμένο στη λογική και την αισθητική γνωστών RTS της χρυσής δεκαετίας του ’90. Πιο συγκεκριμένα, παίζοντας το γρήγορα θα αντιληφθείτε πως το gameplay και το setting θυμίζουν αρκετά το Command & Conquer: Generals.

Για όσους από εσάς δεν γνωρίζετε, η Eugen Systems είναι μια Γαλλική εταιρία που εδρεύει στο Παρίσι και εξειδικεύεται στα RTS games από το 2000. Ξεκίνησε δειλά τα βήματα της με τα σχετικά άσημα Times of Conflict και The Gladiators: Galactic Circus Games και έγινε γνωστότερη μέσα από το Act of War, το R.U.S.E καθώς και την σειρά Wargame. Απευθύνεται κυρίως σε PC gamers όμως έχει κάνει και ένα άνοιγμα σε κονσόλες όπως το PS3 και το Xbox 360 (με το R.U.S.E.). Γεγονός είναι πάντως ότι την φετινή χρονιά έχουμε ένα δεύτερο "Command & Conquer clone" να κυκλοφορεί (μετά το πολύ προσεγμένο Grey Goo με το οποίο θα ασχοληθούμε σύντομα).

Έχοντας πλέον πάνω από ένα μήνα σε κυκλοφορία, το Act of Aggression έχει ήδη δημιουργήσει ένα (όχι πολύ μεγάλο αλλά) πιστό πυρήνα οπαδών που απολαμβάνουν κυρίως το multiplayer mode του. Συγκεκριμένα, το ranking system του μετράει περίπου 2.000 άτομα, ωστόσο το ενεργό κομμάτι περιορίζεται σε λίγες εκατοντάδες (συνήθως περίπου 100-200 άτομα online ανά πάσα στιγμή). Αυτό σας επιτρέπει να βρείτε σχετικά γρήγορα ένα απλό multiplayer ή ranked session για να δοκιμάσετε τις δυνάμεις σας. Όσον αφορά στο solo mode, μπορείτε να διαλέξετε μεταξύ campaign και skirmish. Θα σας πρότεινα να παραμείνετε σ’ αυτά μέχρι να μάθετε τα factions και να τελειοποιήσετε την στρατηγική σας. Για να τερματίσετε το campaign θα χρειαστείτε περίπου 20-30 ώρες ανάλογα με την εμπειρία σας και από εκεί και πέρα συνεχίζετε στα multiplayer sessions που έχουν συνήθως διάρκεια 30-60 λεπτά το καθένα.

All-time classic Αμερικανιά
Με μια ισχυρή δόση Αμερικάνικης τρομοϋστερίας, το σενάριο του Act of Aggression σε θα σας βάλει γρήγορα στο συνωμοσιολογικό κλίμα που καλλιεργούν κατά καιρούς οι «κοκκινολαίμηδες» πατριώτες. Τοποθετημένο στο εγγύς μέλλον, το σενάριο αρχίζει να ξετυλίγεται το έτος 2019 όπου και έχουμε την κατάρρευση του οικονομικού συστήματος της Κίνας (τι πρωτότυπο!) μετά από την χρηματιστηριακή καταστροφή της Σαγκάης. Αυτό οδηγεί την οικονομία όλου του κόσμου στα Τάρταρα με αποτέλεσμα οι χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου να γίνουν εύκολη λεία στα χέρια της μιλιταριστικής οργάνωσης Cartel.

Θεωρώντας πως κάτι ύποπτο κρύβεται πίσω από όλη αυτή την κατάσταση, τα Ηνωμένα Έθνη αποφασίζουν να υπογράψουν κρυφά ένα πρωτόκολλο που το ονομάζουν Chimera. Με την συμφωνία αυτή, ουσιαστικά δεσμεύονται όλα τα μέλη να συνεισφέρουν στρατιωτικά στην αναζήτηση των πραγματικών υπευθύνων. Μέσα σ’ αυτή τη κατάσταση η Αμερική προσπαθεί να παραμείνει νούμερο ένα παγκόσμια υπερδύναμη και ταυτόχρονα ανοίγει πόλεμο μ’ ένα υποτιθέμενο νεο-ιδρυθέν Μεξικανικό κράτος (you wish Aμερικανάκια!).

Ξετυλίγοντας το κουβάρι
Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνετε ξεκινώντας στο Act of Aggression είναι το να παίξετε τα solo campaigns. Για την ακρίβεια τα campaigns είναι δύο. Το ένα αφορά την Chimera με το όνομα Operation Eclipse και περιλαμβάνει 10 αποστολές ενώ το δεύτερο είναι του Cartel με όνομα Beyond the Mirror και περιλαμβάνει 5 αποστολές οι οποίες ξεκλειδώνουν όσο κάνετε πρόοδο στο Chimera campaign. Η δυσκολία των αποστολών είναι κλιμακωτή ξεκινώντας από πολύ απλά και βασικά πράγματα, και σιγά σιγά μεγαλώνει με αποκορύφωμα τις τελευταίες 2-3 αποστολές που μπορούν να σας πάρουν αρκετές ώρες για να τις τελειώσετε. Οπότε ετοιμαστείτε για αρκετό save/load.

Κάθε φορά που ξεκινάει μια νέα αποστολή παίζουν κάποια cinematics όπως τον παλιό καλό καιρό με τα C&C. Το απολύτως παράδοξο είναι ότι η οπτική αισθητική αλλά ακόμη και το voice acting αυτών των cinematics «βρωμάει» ‘90s. Εκτός βέβαια αυτών των cinematics υπάρχουν και τα απαραίτητα cut-scenes στην διάρκεια των αποστολών ώστε να επαναπροσδιοριστούν τα mission objectives (βασικά και δευτερεύοντα). Ένα ακόμα στοιχείο που θυμίζει τα παλιά RTS είναι και η αισθητική του HUD στο user interface. Όλα είναι κάπως χοντροκομμένα και τετραγωνισμένα ενώ δεν λείπει και η απαραίτητη cult γραμματοσειρά.

Το σημαντικότερο κοινό βέβαια που έχει το Act of Aggression με τα RTS των ‘90s είναι η όλη φιλοσοφία του gameplay και των game mechanics. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι έχουμε το κλασικό τρίπτυχο: μαζεύουμε resources (farming), φτιάχνουμε κτίρια/στρατό/τεχνολογίες (building) και πολεμάμε (fighting). Όσον αφορά τα resources υπάρχουν τρία διαφορετικά είδη: Πετρέλαιο (που μεταφράζεται σε δολάρια), αλουμίνιο και σπάνια μεταλλεύματα. Τα πρώτα δύο είναι τα απολύτως απαραίτητα για να γίνουν όλα τα βασικά κτίρια, μονάδες και τεχνολογίες ενώ τα σπάνια μεταλλεύματα είναι χρήσιμα για τα πιο προηγμένα.

Στις πρώτες αποστολές τίποτα απ’ αυτά όμως δεν παίζει μεγάλο ρόλο μιας και δεν υπάρχει λόγος για ιδιαίτερο χτίσιμο. Όσο όμως σημειώνετε πρόοδο αρχίζουν να ξεκλειδώνουν πιο προηγμένα κτίρια τα οποία δίνουν πρόσβαση σε νέες μονάδες και τεχνολογίες. Ένα ιδιαίτερο στοιχείο στα resources αποτελούν οι αιχμάλωτοι πολέμου. Υπάρχουν συγκεκριμένα infantry units που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ώστε να αιχμαλωτίσετε τους τραυματίες και όσους παραδόθηκαν μετά από μια μάχη. Κάθε αιχμάλωτος συνεισφέρει σημαντικά στον «κορβανά» οπότε με την πρώτη ευκαιρία κάντε τους τσακωτούς.

Είναι απορίας άξιο πώς μια Γαλλική εταιρία ασπάστηκε ένα τόσο "Αμερικάνικο" σενάριο.

Αυτό που πιθανόν θα σας κάνει αρνητική έκπληξη είναι το κομμάτι του building. Ο βασικός λόγος είναι ότι δεν επιτρέπεται να χτίσετε τα κτίρια σας όπου και όπως επιθυμείτε, παρά μόνο εντός συγκεκριμένης εμβέλειας από συγκεκριμένα κτίρια. Μάλιστα κάποια απ’ αυτά θα είστε υποχρεωμένοι να τα χτίσετε ακριβώς κολλητά σε κάποια άλλα. Σ΄ αυτό το σημείο υπάρχουν δύο μεγάλα προβλήματα. Το πρώτο είναι πρακτικό και αφορά το στρατηγικό στήσιμο των κτιρίων σε περιοχές που εσείς θα θεωρούσατε πιο κατάλληλες και το δεύτερο αφορά στα superweapons και ειδικά στους πανίσχυρους βομβαρδισμούς που μπορείτε να δεχθείτε ξαφνικά με αποτέλεσμα να χάσετε όλη σας την βάση κυριολεκτικά μέσα σ’ ένα μόλις δευτερόλεπτο.

Προβλήματα όμως υπάρχουν και στη μάχη, τα οποία πιθανόν να μην σας απασχολήσουν ιδιαίτερα κατά την διάρκεια των solo campaigns αλλά αργότερα στο multiplayer mode. Τα προβλήματα αυτά έχουν να κάνουν με την σχετική ανισορροπία που εμφανίζεται ανάμεσα σε κάποια μονάδες. Παίζοντας παρατήρησα πως υπάρχουν κάποιες μονάδες που είναι over-powered (π.χ. έχουν stealth, υπερβολικά μεγάλο range και τρομερή δύναμη πυρός προς κτίρια και units ταυτόχρονα) ενώ την ίδια στιγμή η τιμή τους είναι στα ίδια επίπεδα ή και μικρότερη με άλλες χειρότερες μονάδες από άλλα factions. Επίσης οι μάχες καθορίζονται πολλές φορές σε μεγάλο βαθμό από το ποιος θα επικρατήσει στην κούρσα ταχύτητας για τα superweapons. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι όποιος τα αποκτήσει πρώτος θα είναι και ο τελικός νικητής.

Όταν με το καλό τερματίσετε ή βαρεθείτε το solo campaign μπορείτε να μεταπηδήσετε στο skirmish. Το skirmish είναι τα training ground σας για τον μεγάλο κόσμο του multiplayer. Εκεί θα μάθετε τα πάντα με λεπτομέρεια αλλά και θα αναπτύξετε την μελλοντική στρατηγική σας προσέγγιση αναλόγως τον καταστάσεων. Είναι σημαντικό να σημειώσω ότι οι χάρτες που διατίθενται στο skirmish είναι οι ίδιοι με το multiplayer οπότε καλό είναι να δείτε όσους μπορείτε για να μην ξοδεύετε άσκοπο χρόνο στο scouting. Το θετικότερο όλων στο skirmish είναι το AI. Να είστε σίγουροι πως ακόμα και το normal ΑΙ θα σας δυσκολέψει και θα σας προετοιμάσει κατάλληλα για να αντιμετωπίσετε αργότερα πραγματικούς αντιπάλους στο multiplayer. Το μόνο glitch που μπορώ να παρατηρήσω εδώ (με κάθε επιφύλαξη) είναι πως έχω μια αίσθηση ότι το A.I. δεν λαμβάνει υπ’ όψη του το fog of war.

Όλα τα λεφτά
Αν υπάρχει κάτι το οποίο είναι πραγματικά ενδιαφέρον στο Act of Aggression, αυτό δεν είναι άλλο από το Multiplayer mode του. Μπορεί ούτε αυτό το γεγονός να μην είναι κάτι πρωτοποριακό για το RTS genre μιας και πολλά video games του είδους προσφέρονται για multiplayer online ή LAN sessions, ωστόσο υπάρχουν τρία τουλάχιστον ισχυρά επιχειρήματα που ενισχύουν συγκριτικά το Act of Aggression. Κατά πρώτο λόγο, είναι καινούριο. Αυτό σημαίνει ότι το κοινό του δεν έχει ακόμα κορεστεί οπότε τα match-ups είναι σχετικά εύκολο να βρεθούν. Δεύτερον, τα πάντα εξελίσσονται αρκετά γρήγορα με αποτέλεσμα να απαιτείται υψηλή συγκέντρωση και προσεκτικές κινήσεις. Το γεγονός αυτό ανεβάζει το επίπεδο και συχνά οι μάχες έχουν επικό χαρακτήρα ενώ το ranking system ενισχύει τον όλο ανταγωνισμό. Τρίτον, υπάρχει διαθέσιμο chat panel με το οποίο μπορείτε άμεσα να επικοινωνήσετε με οποιοδήποτε. Αυτό ενισχύει το community ενώ ταυτόχρονα βοηθάει στην οργάνωση του multiplayer.

Εκτός από τα απλά multiplayer sessions στα οποία μπορείτε να συμμετάσχετε, μπορείτε ακόμα να επιλέξετε τα ανταγωνιστείτε με αντιπαλους στα ranked sessions. Κερδίζοντας στα ranked sessions παίρνετε πόντους στο ranking system και ανεβαίνετε θέσεις στην τελική κατάταξη. Τα ranked sessions είναι είτε 1vs1, είτε 2vs2 ενώ τα απλά multiplayer sessions φτάνουν έως και 4vs4 ή 2vs2vs2vs2 (βέβαια σ’ αυτή την περίπτωση η ταχύτητα πέφτει δραματικά από κάποιο σημείο και έπειτα). Υπάρχουν όμως και άλλες διαφορές ανάμεσα στα δυο multiplayer modes. Για παράδειγμα, ο host στο απλό multiplayer session μπορεί να επιλέξει ανάμεσα από 18 χάρτες ενώ στα ranked ο χάρτης είναι τυχαίος.

Επιπλέον, υπάρχει μια σειρά από επιπλέον επιλογές που είναι διαθέσιμες στα απλά multiplayer sessions όπως το πόσα θα είναι τα resources, αν θα επιτρέπονται superweapons, αν θα υπάρχει χρονικό όριο κ.α. που φυσικά δεν υπάρχουν στα ranked. Σημαντικό είναι επίσης να σημειωθεί πως πέρα από ranking system υπάρχει και experience system. Αυτό σημαίνει πως όσο παίζετε θα κάνετε level up ανάλογα με την απόδοσή σας στα skirmish, multiplayer και ranked sessions. Επίσης καταγράφεται λεπτομερώς η στατιστική όλων ώστε να μπορείτε να έχετε μια καλύτερη εικόνα του τρόπου με τον οποίο παίζετε εσείς και οι αντίπαλοί σας.

Ξεκινώντας ή συμμετέχοντας σ’ ένα multiplayer session επιλέγετε ανάμεσα σε τρία factions: Cartel, Chimera ή U.S. Army. Βέβαια για κάποιο περίεργο λόγο (μήπως είναι OP?) παρατήρησα ότι η συντριπτική πλειοψηφία επιλέγει U.S. Army. Οι developers επιμένουν ότι υπάρχει ισορροπία όμως παράλληλα έσπευσαν να βγάλουν κάποια patch μήπως και μαζέψουν λίγο την κατάσταση. Εκτός από τα factions, μπορείτε ακόμη (σε sessions που είναι 2vs2 και πάνω) να επιλέξετε σε ποια ομάδα θα συμμετάσχετε διαλέγοντας το ανάλογο χρώμα. Τέλος μπορείτε να επιλέξετε το σημείο εκκίνησης σας επιλέγοντας έναν αριθμό που αντιστοιχεί σε κάποια συγκεκριμένη τοποθεσία στον επί μέρους χάρτη.

Το φαίνεσθαι και η πολεμική grunge
Η αίσθηση που αποκόμισα από το Act of Aggression είναι πως οι developers ήταν αποφασισμένοι να δώσουν μεγάλο βάρος στα γραφικά. Μαζικές εκρήξεις, ρεαλιστικό smoke simulation στις ρουκέτες και λεπτομερή τοπία είναι κάποια από τα στοιχεία που συνθέτουν το παζλ μιας εξαιρετικής δουλειάς από το team της Eugen. Αν σε αυτά προσθέσουμε και το πλούσιο optimization που υπάρχει στα video settings, τότε μιλάμε για ένα game που απευθύνεται σχεδόν σε κάθε rig και γούστο. Δεν μπορούμε ωστόσο να παραβλέψουμε το γεγονός ότι κάποιες φορές είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις κάποια κτίρια μεταξύ τους με αποτέλεσμα να χάνεις πολύτιμο χρόνο μέχρι να βρεις αυτό που θέλεις. 

Επίσης κάνοντας zoom in μπορείτε μεν να δείτε με αρκετή ευκρίνεια τις λεπτομέρειες στα textures ωστόσο δεν είναι δυνατό το tilting πάνω και κάτω ώστε να πιάσετε την επιθυμητή γωνία. Τα εξαιρετικά γραφικά του Act of Aggression επιβεβαιώνονται από το γεγονός ότι τρέχει έως και σε 4K ανάλυση στα 60fps ενώ υπάρχει ευρεία γκάμα προσαρμογής διαφόρων παραμέτρων όπως της ποιότητας του γρασιδιού, των σκιών, των textures, των μοντέλων, του εδάφους, των δυναμικών φωτισμών, των σπέσιαλ εφέ κ.α.

Όσον αφορά την μουσική επένδυση του Act of Aggression δεν θα μπορούσα ούτως η άλλως να συμβιβαστώ με κάτι λιγότερο από κάτι aggressive και hardcore. Οπότε θεωρώ πολύ επιτυχημένη την επιλογή των πολεμικών grunge και metal ήχων που υπάρχουν στα soundtracks. Ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε δει αρκετές φορές Αμερικάνους πιλότους πολεμικών αεροσκαφών να ακούνε ανάλογη μουσική σε real life αποστολές. Το voice acting των στρατιωτών αν και αρκετά old-fashioned (δηλ. λίγες λέξεις χωρίς μεγάλη ποικιλία) το βρήκα εξαιρετικά επιτυχημένο στο ούτως η άλλως old-school περιεχόμενο του Act of Aggression. Όλα τα υπόλοιπα sound effects (εκρήξεις, πυροβολισμοί, πυρκαγιές κτλ.) είναι επίσης καλώς προσαρμοσμένα και τοποθετημένα.

War is war
Ενώ το Act of Aggression προσφέρει ένα εξαιρετικά γνώριμο και νοσταλγικό gameplay στους old-school λάτρεις του είδους, ταυτόχρονα βγαίνει εύκολα το συμπέρασμα πως στερείται πρωτοτυπίας και αυθεντικότητας. Ωστόσο ο ήχος και τα γραφικά είναι αρκετά μοντέρνα οπότε είναι προσιτό ακόμα και στους νεότερους φίλους των RTS. Παράλληλα, μπορεί να μάθαμε τα RTS κυρίως την δεκαετία ’90 μέσα από video games όπως το Command & Conquer όπου τα solo sessions δέσποζαν, ωστόσο η καρδιά του gaming σήμερα (πέρα από κάποια συγκεκριμένα genres) χτυπά στο multiplayer gaming και στα online communities (π.χ. MOBAs, MMORPGs κτλ.). Άλλωστε το πνεύμα του πολέμου βασίζεται στον ανταγωνισμό και την στρατηγική εξόντωση του αντιπάλου. Όσο καλό και χρυσό να είναι το Α.Ι. πάντα θα συγκινεί περισσότερο η επικράτηση εναντίον ενός αληθινού αντιπάλου. Επομένως θεωρώ πως ως προς αυτό το κομμάτι κινείται σε καλή κατεύθυνση το Act of Aggression, όπως επίσης και στον τομέα των γραφικών και του ήχου.

Εκεί που όμως πονάει το concept του είναι στο κομμάτι της πρωτοτυπίας και αυθεντικότητας όσον αφορά το σενάριο και το gameplay. Και μπορεί μεν οι developers να επιδίωκαν κάτι τέτοιο εξ’ αρχής ώστε να προσελκύσουν πιο εύκολα το νοσταλγικό RTS κοινό, ωστόσο δεν είμαι σίγουρος για το κατά πόσο μια «ξαναζεσταμένη σούπα» μπορεί να προσελκύσει το νεότερο ευρύ κοινό ειδικά όταν η τιμή κυμαίνεται στα 45 ευρώ. Παρόλα αυτά συστήνω σε όλους τους fans των RTS να το δοκιμάσουν οπωσδήποτε κάποια στιγμή μιας και το συγκεκριμένο genre δεν έχει δώσει πολλά καλύτερα games τα τελευταία χρόνια.

Θετικά:
- To multiplayer mode και το chat panel
- Τα σύγχρονα γραφικά
- Τα πολεμικά grunge soundtracks
- Το ranking system
- To experience system και η στατιστική ανάλυση
- Ανταγωνιστικό Α.Ι.

Αρνητικά:
- Υψηλή τιμή
- Έλλειψη πρωτοτυπίας στο gameplay
- Περιορισμός στη δόμηση κτιρίων
- Φιξαρισμένο tilting πάνω και κάτω
- «Σούπα» σενάριο
- Ανισόρροπα game mechanics σε κάποιες περιπτώσεις

Βαθμολογία
Γραφικά: 7.5
Ήχος: 7.5
Gameplay: 7
Αντοχή: 7.5
Γενικά: 7.3

Aπευθύνεται κυρίως στους νοσταλγούς των κλασικών RTS.

Κωνσταντίνος Γεωργιάδης