Reviews written by Μάνος Γρυπάρης

Ποτέ δεν με ενθουσίασε το Dead or Alive Xtreme 2 ώστε να το παίξω περισσότερο από μία ώρα. Εχει το βόλλεϋ και minigames όπως το jetski που διασκεδάζουν, αλλά με μερικές τόσο απλές και αυτονόητες προσθήκες, όπως π.χ. αν υποστήριζε 2 παίκτες σε μία κονσόλα εναντίον άλλων online παικτών (τυχαίων) θα μπορούσε να γίνει πιο διασκεδαστικό.

Τα κορίτσια του Dear or Alive πάντως είναι τρελό eye candy και ο μόνος λόγος που δεν το αποχωρίζομαι από την συλλογή μου.

Το Path of Exile είναι ίσως η καλύτερη indie προσπάθεια των τελευταίων ετών στον τομέα των RPG.

Όταν το πρωτοέπαιξα το χλεύαζα. Σκεφτόμουν ότι έπεσα πάνω σε ένα Diablo 2,5 clone αναλογιζόμενος τα απαρχαιωμένα γραφικά και το inventory. Λίγη ώρα μετά όμως, όταν είδα το αχανές skill tree και το economy system, κατάλαβα ότι κάτι άλλο παίζει εδώ. Πράγματι, το loot που συλλέγετε και που βασίζεται σε salvage (όχι σε gold) που παραδίδετε στους NPC, καθώς και τα gems που κερδίζετε από αυτούς κάνοντας quests δίνουν τελείως διαφορετικό νόημα στο gameplay.

Η Grinding Gear χρησιμοποίησε επιτυχώς την λογική των socketed items του Diablo 2 για να δώσει ιδιότητες στα όπλα σας, οπότε αυτή η ενέργεια δίνει έναν άλλο αέρα στα trades. Και στην Community εδώ που τα λέμε, γιατί το target group του PoE είναι πιο ώριμο.

Το highlight είναι το skill tree καθώς όποιον χαρακτήρα κι αν επιλέξεις, melee, ranged, mage ή ενδιάμεσα classes, σου δίνει περίπου 5 υποκατηγορίες από skills που καταλήγουν σε άλλα 10 skills που έχουν επίσης υπεπιλογές κ.ο.κ. Υπάρχουν 1.350 skills οπότε καταλαβαίνετε για ποιο λόγο οι developers χρειάστηκαν τόσο καιρό για να το δημιουργήσουν. Γιατί πολύ απλά βασίζεται στο gameplay και όχι στον τεχνικό τομέα.

Κατά τα άλλα, οι μάχες είναι απολαυστικές, τα dungeons ατμοσφαιρικά, τα bosses αποτελούν υψηλή πρόκληση και γενικά έχουμε ένα απλό Hack 'n' Slash RPG που με λίγο παραπάνω farming/grinding μπορεί να τερματιστεί. Το levelling/skill system του καθώς και το economy θα σας κρατήσει για δεκάδες ώρες, ενώ το PvP αποτελεί ένα καλό συμπλήρωμα.

Πάνω απ' όλα πάντως ας μην ξεχνάμε ότι είναι free-to-play χωρίς κανένα pay-to-win στοιχείο. Οι Νεοζηλανδοί κερδίζουν από μένα ένα τεράστιο respect!

Στο The Elder Scrolls Online έφτασα περίπου στο Level 12.Το PvE του με τράβηξε αφάνταστα, όπως και το lore και κυρίως οι NPCs με το voice acting τους. Έχοντας παίξει την σειρά Elder Scrolls από το Morrowind μέχρι και το Skyrim πραγματικά απορροφήθηκα.

Όλα τα σημεία του Elder Scrolls Online είναι προσβάσιμα, υπάρχει το open world στοιχείο, η ελευθερία να πας όπου θέλεις και να διασχίσεις όλο το Tamriel, με τα πόδια ή με mount. Στις πόλεις κάνεις crafting με υλικά που συλλέγεις ή αγοράζεις, αποταμιεύεις, αποκτάς upgrades μέχρι και στην bank σου και εν τέλει φτιάχνεις/ψάχνεις μια Clan για να προχωρήσεις σε ομαδικά raids ή PvP.

Εδώ είναι βέβαια το άσχημο της υπόθεσης καθώς το ESO δεν σε ωθεί προς το PvP, το οποίο είναι κακοσχεδιασμένο όσο δεν παίρνει. Μάχες 30vs30 άνευ ουσίας και μέχρι εκεί. Θα προτιμούσα να υπήρχαν sieges ώστε να υπάρχει κάποιο πραγματικό νόημα στο PvP αλλά δυστυχώς μάταια θα περιμένω. Κατά τα άλλα το user interface και το skill system είναι ιδιαίτερα απλά ενώ από πλευράς γραφικών αποτελεί μια καλοσχεδιασμένη MMO δημιουργία, ίσως η καλύτερη στο είδος της! Γενικά το συστήνω σε όσους αρέσει ο κόσμος του Elder Scrolls και κυρίως αν λατρεύετε το PvE (σόλο ή με φίλους) και τις εξερευνήσεις.

Είμαι πάντοτε κατά των HD remasters και το The Last of Us είναι μία τέτοια περίπτωση. Απ' τη στιγμή που το έπαιξα και το τερμάτισα πέρυσι στο PS3 δεν βρήκα λόγο να κάνω το ίδιο στο PS4. Ναι μεν σε λίγο χαμηλότερη τιμή παίρνεις full game + DLC, αλλά αυτό δεν λέει τίποτα σε όσους έχουν ήδη παίξει το παιχνίδι στο PS3, καθώς μιλάμε για ακριβώς το ίδιο story χωρίς την παραμικρή προσθήκη 1-2 levels για να δικαιολογηθεί το κόστος βρε αδερφέ.

Απ' την άλλη όσοι δεν το έχετε παίξει αγοράστε το κατευθείαν στο PS4. Έχει σημαντικές οπτικές διαφορές στους χαρακτήρες. Κατά την άποψή μου πάντω το περιβάλλον το περίμενα λίγο καλύτερο, αντί για τα γνωστά ενοχλητικά flat textures που είχαμε συναντήσει στο PS3.

Αλλά τι λέω τώρα...καραμπινάτο 10 είναι για κάποιους..."με κλειστά μάτια", οπότε η γνώμη μας περισσεύει!

Το Dark Souls 2 με ικανοποίησε περισσότερο από το πρώτο μέρος, αν και το περίμενα λίγο καλύτερο στο user interface. Έχει εκπληκτική ατμόσφαιρα και το κλασικό δύσκολο real-time σύστημα μάχης. Η Namco μας έστειλε την Collector's Edition και λόγω της pre-order έκδοσης είχα για αρχή ορισμένα όπλα που με βοήθησαν στα πρώτα μου στάδια. Γενικά τα boss fights είναι το ίδιο δύσκολα με το πρώτο μέρος και τα trial and error δίνουν και παίρνουν. Παιχνίδι για γερά νεύρα και σίγουρα από τα καλύτερα RPG της χρονιάς.

Μια πραγματικά συμπαθητική προσπάθεια στον χώρο των indie games. Με απλά γραφικά και βάση στο κλασικό old school gameplay.

Το Watch Dogs είναι τρομερά αδικημένο στις βαθμολογίες του, τουλάχιστον σε σχέση με ότι περιμέναμε. Το hype που είχε χτίσει η Ubisoft ήταν υψηλό και μια μικρή μερίδα χρηστών ίσως το περίμενε για "GTA killer" κάτι που ασφαλώς δεν επαληθεύτηκε. Το open world στοιχείο και τα λεπτομερή γραφικά πιστεύω ότι θα σας κερδίσουν, ενώ το gameplay με τα hacks αποκτά ένα σημαντικό ενδιαφέρον. Ασφαλώς και δεν υπάρχουν οι καινοτομίες του GTA 5 στην εξέλιξη του χαρακτήρα, ενώ το σενάριο από ένα σημείο κι έπειτα θα σας αφήσει αδιάφορους. Η online αλληλεπίδραση με άλλους χρήστες είναι ένα έξυπνο για όσους το αποζητούν. Επί της ουσίας και όσο πρόλαβα να παίξω από το live με τον Παντελή αλλά και offline, το Watch Dogs δικαιώνει το όνομά του και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα Action games της χρονιάς.

Το UFC δείχνει πανέμορφο σε PS4 που το έπαιξα. Η ποικιλία κινήσεων είναι πολύ μεγάλη, αλλά όπως είπε και η Χριστιάνα οι submission moves διαρκούν περισσότερο. Καλό το gameplay, αλλά η αίσθηση της επανάληψης κουράζει καθώς τα βίντεο επώνυμων αθλητών δεν δίνουν τόσο μεγάλο κίνητρο. Ίσως με κάποια ενδιάμεσα minigames/challenges στο career mode ή με την αγορά κάποιων extras για τον αθλητή να υπήρχε περισσότερο ενδιαφέρον. Το online πάντως σταθερό χωρίς lag.