Polybius

Ένας αστικός μύθος γίνεται πραγματικότητα.

O κόσμος των video games ήταν ανέκαθεν πόλος έλξης για διάφορες κόντρες, κριτική από μη-gamers και μεγάλες αντιπαραθέσεις. Υπάρχουν όμως και τίτλοι που θα μπορούσαν να πάρουν βραβείο για το πόσο αμφιλεγόμενοι είναι σε διάφορους τομείς. Το Polybius είναι ένας τίτλος που έχει δημιουργήσει έναν τεράστιο μύθο πίσω από το όνομά του και όχι γιατί είχε τρομερό gameplay ή γραφικά τα οποία ήταν μπροστά για την εποχή του. Λόγος γίνεται για μια Arcade καμπίνα με το όνομα Polybius που εμφανίστηκε το 1981 στο Oregon των Ηνωμένων Πολιτειών από μια εταιρία άγνωστης προέλευσης με την ονομασία Sinnesloschen. Το Polybius λέγεται ότι ήταν διαθέσιμο μόλις ένα μήνα στο κοινό και αργότερα απαγορεύθηκε καθώς προκαλούσε ζαλάδες, πονοκεφάλους, εφιάλτες και παραισθήσεις σε όσους το έπαιζαν. Επίσης ήταν ένας εθιστικός τίτλος καθώς μαζεύονταν ουρές και περίμεναν να παίξουν έστω και λίγο.

Όλο αυτό θα μπορούσε να είναι ένας μύθος, θα μπορούσε και να ισχύει. Κανένας δεν μπορεί να δώσει μια σαφή απάντηση για το αν το Polybius υπήρχε καν, γιατί απαγορεύτηκε και εάν όσοι το έπαιξαν απλά το παράκαναν με τα συμπτώματα. Το γεγονός πως η εταιρία ονομάζεται Sinnesloschen που σημαίνει στα Γερμανικά “χάσιμο μνήμης” και το γεγονός πως δεν βρίσκεται το trademark της πουθενά, φέρει πολλά ερωτηματικά. Το Polybius σίγουρα έχει δημιουργήσει έναν θρύλο γύρω από τον εαυτό του ο οποίος έχει μεταφερθεί και σε αρκετές σειρές όπου βλέπουμε αναφορές του αλλά και σε κύκλους gamers όπου το συζητάνε χωρίς να βρουν κάποια απόδειξη για τα όσα κυκλοφορούν. Επίσης αξίζει να αναφερθεί πως υπήρχε τίτλος στο Atari 2600 με την ονομασία Polybius όπου ανά κάποια χρονικά διαστήματα εμφανίζονταν στην οθόνη μηνύματα του στυλ "DEATH", "PAIN" και "SUFFER".

Στις 10 Μαΐου εμφανίστηκε το Polybius στο PS Store. Πρόκειται για τον νέο τίτλο της Llamasoft όπου υπεύθυνος για την ανάπτυξη είναι ο ιδρυτής Jeff Minter. O Jeff είναι γνωστός για το trippy στυλ του σε όλους τους τίτλους με τους οποίους έχει ασχοληθεί μέχρι στιγμής. Ψυχεδελικά σχήματα, γρήγορο gameplay και shooter μηχανισμοί απαρτίζουν κυρίως το μεγαλύτερο κομμάτι των games της Llamasoft. Το Polybius αποτελεί έναν τίτλο με αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά και φυσικά κουβαλάει το όνομα ενός θρύλου. Στόχος του Minter είναι το Polybius να μας φέρει σε μια κατάσταση Flow. Ο όρος Flow είναι γνωστός στην ψυχολογία ως η κατάσταση που έρχεται ο εγκέφαλος κατά την οποία είναι πολύ συγκεντρωμένος σε κάτι αλλά ταυτόχρονα χαλαρός και ήρεμος. Το Polybius μπορεί να παιχτεί σε PlayStation VR αλλά υπάρχει και η απλή έκδοσή του για το PS4. Εμείς δοκιμάσαμε και τις δύο αλλά το συγκεκριμένο review επικεντρώνεται στο VR κομμάτι του καθώς θέλαμε να έχουμε ολόκληρη την εμπειρία του Polybius.

Μεσότιτλος σεναρίου
Φορέσαμε το VR headset της Sony και ξεκινήσαμε την αποστολή μας στον κόσμο του Polybius προκειμένου να δούμε περί τίνος πρόκειται. Η περιέργειά μου ήταν μεγάλη καθώς ο θρύλος πίσω από τον τίτλο σίγουρα δεν είναι κάτι που ακούς συχνά και ήθελα να δω κατά πόσο θα είχε ακολουθήσει ο Minter την γνωστή συνταγή. Από ότι φάνηκε στην συνέχεια, το Polybius που είχα μπροστά μου δεν έχει κάποια σχέση με τον παλιό τίτλο, σε περίπτωση που αυτός υπήρχε δηλαδή. Ο Jeff Minter πάντως έχει ισχυριστεί πως ζήτησε άδεια να παίξει το Polybius του 1981 προκειμένου να δημιουργήσει τον νέο τίτλο αλλά το gameplay του νέου δεν έχει σχέση με αυτό του παλιού.

To Polybius δεν έχει κάποιο σενάριο αλλά ούτε και πρωταγωνιστές. Αποτελεί έναν τίτλο όπου ο κύριος στόχος είναι να περάσετε ορισμένα επίπεδα το ένα μετά το άλλο και να μην πεθάνετε. Μπροστά μας βλέπουμε ένα μικρό σκάφος το οποίο χειριζόμαστε και μπορούμε είτε να πυροβολήσουμε είτε να κινήσουμε δεξιά και αριστερά. Παρόλο που η κάμερα είναι τρίτου προσώπου, με το VR headset νιώθουμε ότι βλέπουμε σε πρώτο πρόσωπο και ότι βρισκόμαστε στα εκάστοτε επίπεδα με τα εξωφρενικά χρώματα και σχήματα που εμφανίζονται μπροστά μας.

Συνδετικός μεσότιτλος
Ξεκινώντας το Polybius έχουμε τρεις επιλογές για το κύριο campaign. Με την πρώτη επιλογή παίζουμε κανονικά και εάν πεθάνουμε π.χ στην πίστα νούμερο τρία, ξεκινάμε από εκεί. Η δεύτερη επιλογή είναι να ξεκινήσουμε το campaign από την αρχή σε περίπτωση θανάτου και η τρίτη να παίξουμε χωρίς ασπίδες. Συνολικά το Polybius έχει 100 πίστες οι οποίες είναι γεμάτες πολύχρωμα σχήματα και φυσικά δράση.

Θα παρατηρήσετε πως στο Polybius υπάρχουν ορισμένα ζευγάρια από κέρατα ταύρου τα οποία χρησιμεύουν ως portals μέσα από όπου περνάτε και παίρνετε μεγάλη ταχύτητα. Με την συγκεκριμένη ταχύτητα που θα αναπτύξετε, μπορείτε να περάσετε μέσα από άλλα portals που θα βρεθούν μπροστά σας και να “ξεφύγετε” σε δυνατότητες. Παρόλα αυτά, σε περίπτωση που δεν προσέξετε το timing και την θέση σας με αποτέλεσμα να χτυπήσετε πάνω σε κάποιο εμπόδιο, όποια ταχύτητα είχατε χάνεται και ταυτόχρονα μία από τις ασπίδες σας. Μπορείτε να κάνετε stack πολλές ασπίδες μαζί αλλά μόλις τις χάσετε όλες, τότε το επίπεδο τελειώνει για εσάς και μεταφέρεστε στο κύριο μενού.

Παίξτε ενάντια σε εμπόδια με λίγες ασπίδες σε πάνω από 100 πίστες.

Είναι ενδιαφέρον πως το Polybius έχει πολλά στοιχεία διαφόρων πολιτισμών, απόκρυφα και μη. Αν είστε φαν του μεταφυσικού, θα παρατηρήσετε πολλές παραπομπές και ακόμα περισσότερο εάν σας αρέσουν οι trippy καταστάσεις. Ο developer, Jeff Minter, δήλωσε σε συνέντευξή του στο GameWorld πως σκοπός του ήταν να φτιάξει ένα trippy shooter το οποίο θα είναι κάτι το διαφορετικό σε σύγκριση με ότι βλέπουμε τώρα τελευταία. Σύμφωνα με τα λόγια του, ο κόσμος αγαπάει τα ρεαλιστικά γραφικά και προς τα εκεί κυμαίνονται οι περισσότεροι τίτλοι που κυκλοφορούν αλλά καλό είναι να κάνει κάποιος την διαφορά.

Μεσότιτλος του Gameplay
Το Polybius μπορεί να φαίνεται αρκετά περίεργο για όποιον απλώς βλέπει να παίζουμε αλλά δεν έχει σχέση με την πραγματική εμπειρία. Ένας απλός παρατηρητής θα δει μια πληθώρα από χρώματα και patterns τα οποία ενδεχομένως να θεωρεί πως θα του δημιουργήσουν motion sickness επιπέδου over 9.000 αλλά παραδόξως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Με το Polybius ένιωθα απολύτως ήρεμη και ότι μπορούσα να συγκεντρωθώ στο παιχνίδι μου αλλά χωρίς να μου δημιουργηθεί ούτε μια φορά η έννοια του άγχους.

Ο Jeff δήλωσε πως έχει λάβει emails από άτομα που πάσχουν από άγχος και με το Polybius καταφέρνουν να έρθουν σε ένα Zen επίπεδο. Σε αυτό βοηθάει φυσικά το γεγονός πως το σκάφος μας είναι μπροστά και εμείς τα βλέπουμε όλα σε τρίτο πρόσωπο. Σε περίπτωση που είχαμε κάμερα πρώτου προσώπου, το motion sickness δεν θα μπορούσαμε να το αποφύγουμε. Το Polybius τρέχει σε native 120FPS με 2x supersampling στο rendering με αποτέλεσμα να βλέπουμε την καθαρή εικόνα χωρίς σπασίματα και άλλα φαινόμενα. Όσο για την μουσική υπόκρουση, θα λέγαμε πως τα space/ trance κομμάτια που παίζουν, ταιριάζουν απόλυτα με την εμπειρία που προσπαθεί το Polybius να μας περάσει.

Μεσότιτλους επιλόγου
Το Polybius ήταν μια διαφορετική και μοναδική εμπειρία. Σίγουρα αποτελεί τον πιο trippy τίτλο που έχω παίξει στο PS VR και τον μοναδικό που δεν μου προκάλεσε motion sickness. Το όλο σκοτεινό στυλ του, σε συνδυασμό με το υψηλό frame rate, τα έντονα οπτικά εφέ και τον βασικό χειρισμό, θυμίζει κάτι από τα παλιά σε σύγχρονη μορφή. Θα το χαρακτηρίζαμε ως την χρυσή τομή που ένας αστικός μύθος αγγίζει την πραγματικότητα.

Προσωπικά θα ήθελα να δω την συνέχεια του Polybius, σε περίπτωση που αυτή θα υπάρξει. Σε αντίθετη περίπτωση, έστω ένα DLC με παραπάνω πίστες και διαφορετικά χρώματα θα ήταν επιθυμητό. Οπτικά το Polybius ίσως να μην είναι για τον καθένα καθώς δεν έχουμε συνηθίσει όλοι το ίδιο στυλ γραφικών αλλά το κοινό που θα το αγαπήσει, θα είναι και φανατικό. Όσον αφορά το γενικό gameplay, θα λέγαμε πως είναι απλό έτσι ώστε να μην αποσπάει την προσοχή από την εμπειρία και να προσφέρει την ηρεμία που τόσο πολύ φημίζεται ότι φέρνει.

Θετικά:
- Πολλές πίστες
- Μηδενικό motion sickness
- Υψηλό frame rate

Αρνητικά:
- Αδιάφορο soundtrack

Βαθμολογία
Γραφικά: 7
Ήχος: 7
Gameplay: 8
Αντοχή: 8
Γενικά: 7.7 

Το πιο χαλαρωτικό αλλά και σκοτεινό PS VR game.

Χριστιάνα Θάνου