Mass Effect 3: Προς τι ο ντόρος;

Reapers στα αυτιά μου μπήκανε, βρε πω πω…

Έχουν περάσει κοντά δύο μήνες από τη κυκλοφορία του Mass Effect 3, το τελευταίο κεφάλαιο από την ιστορία του John Shepard στην προσπάθειά του να σώσει τον γαλαξία.

Παρόλο που το παιχνίδι είναι ένα αριστούργημα, με τα υψηλής ποιότητας γραφικά που απεικονίζουν ευφάνταστα τα διάφορα τοπία και τους χαρακτήρες και τα καταπληκτικά μουσικά κομμάτια και ηχητικά εφέ που το περιστοίχιζαν (αυτή η βουβουζέλα που ακουγόταν κάθε φορά που εμφανίζονταν οι Reapers με ανατριχιάζει και μόνο που τη σκέφτομαι), ένας πόλεμος ξεκίνησε μεταξύ των παικτών και της BioWare. Κύριος λόγος αυτής της κατάστασης είναι η απόφαση της εταιρίας να κυκλοφορήσει DLC την ίδια μέρα με το παιχνίδι, αλλά κυρίως το τέλος του παιχνιδιού που άφησε μία πικρή εντύπωση σε ένα μεγάλο ποσοστό παικτών που το τερμάτισαν. Καιρός λοιπόν να αναλύσουμε για ποιον λόγο εκνευρίστηκε τόσο πολύ ο κόσμος και αν έχει δίκιο ή όχι.

Στις παρακάτω παραγράφους υπάρχουν ξεκάθαρα spoilers για το τέλος του παιχνιδιού, οπότε όσοι δεν έχουν τερματίσει το παιχνίδι παρακαλούνται να μην συνεχίσουν την ανάγνωση.

DLC με το καλημέρα
Η κίνηση της BioWare να κυκλοφορήσει ταυτόχρονα παιχνίδι και DLC είναι από τις ελάχιστες φορές που συμβαίνει και δεν μπορεί να θεωρηθεί η καλύτερη επικοινωνιακή κίνηση. Η εταιρία δήλωσε ότι με το που τελείωσε η σχεδίαση του Mass Effect 3 ξεκίνησε αμέσως να δουλεύει πάνω στο DLC “From Ashes” και απ' ότι φαίνεται είχε ολοκληρωθεί μέχρι την κυκλοφορία του παιχνιδιού, οπότε αποφάσισε να το πουλήσει ξεχωριστά αντί να το ενσωματώσει στο κυρίως μέρος του. Μπορεί η ενσωμάτωση αυτή να ήταν δύσκολη προγραμματιστικά, μιας και η σχεδιαστές είχαν και μία προθεσμία να τηρήσουν, αλλά αυτό δεν τους δικαιολογεί. Αφήστε που γίνανε αναφορές ότι υπήρχε το DLC μέσα στο βασικό παιχνίδι αλλά κλειδωμένο, κάτι που διέψευσε εν μέρει η BioWare. Καταλαβαίνω ότι το όλο θέμα με τα DLC είναι να δίνει η κάθε εταιρία επιπλέον υλικό μετά την κυκλοφορία του παιχνιδιού της με κάποιο αντίτιμο, δίνοντας παράλληλα και ένα χτύπημα στην πειρατεία (ανεξαρτήτως ότι οι hackers μπορούν κάλλιστα να τα «σπάσουν» και αυτά), αλλά ο κόσμος έχει μπουχτίσει να δίνει συνεχώς χρήματα για ζήτημα μίας ώρας gameplay.


Αυτό που με έχει εκνευρίσει πιο πολύ από όλα είναι το περιεχόμενο του DLC. Το επιπλέον υλικό που διαθέτει είναι απλά μία αποστολή και ένας επιπλέον σύντροφος. Ο Javik είναι ο μοναδικός εν ζωή Prothean. Θυμίζουμε ότι οι Protheans είναι εξωγήινοι που πολέμησαν τελευταίοι τους Reapers 50.000 χρόνια πριν τα γεγονότα του Mass Effect 3. Ο Javik λοιπόν κατάφερε να επιζήσει μέσω μίας κάψουλας που τον έριξε σε νάρκη. Οι διάλογοι με αυτόν τον χαρακτήρα είναι άκρως ενημερωτικοί για την ιστορία του παιχνιδιού αλλά ταυτόχρονα και διασκεδαστικοί, αφού απ' ότι φαίνεται αποτελεί το πρώτο εξωγήινο troll που έχουμε δει σε παιχνίδι, κάνοντας τον πιο ενδιαφέρον από άλλους συντρόφους του Shepard, όπως για παράδειγμα τον James Vega. Παλικάρι και αυτός ο Vega, μεξικανός σφίχτης, με καθαρή αμερικάνικη προφορά που πετάει που και που κανένα “loco” για να μας θυμίζει από που κρατάει η σκούφια του. Αντί λοιπόν να έχουμε στο ενεργητικό μας τον Javik, έναν σκληροπυρηνικό ήρωα μιας παλαιότερης εποχής, έχουμε τον James Vega, τον πιο ανιαρό χαρακτήρα της σειράς.

Τρία endings σε ένα
Όσο καλή και αν ήταν η πλοκή και στους τρεις τίτλους της σειράς, στο τέλος μας τα χάλασε η BioWare. Ενώ σ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού προσπαθούσατε ως Shepard να λύσετε διάφορα προβλήματα επιλέγοντας ειρηνικές ή βίαιες μεθόδους, επιλογές που όχι μόνο άλλαζαν αρκετές φορές την συνέχεια της πλοκής αλλά καθόριζαν και τον χαρακτήρα σας, στο τέλος συνειδητοποιείτε ότι έχετε να διαλέξετε μεταξύ τριών διαφορετικών endings που θέτουν πιο πολύ φιλοσοφικά ερωτήματα τύπου Deus Ex. Εκεί λοιπόν που έχουμε καταφέρει να ανέβουμε επιτέλους, με όση δύναμη μας έχει απομείνει, στο Crucible και είμαστε έτοιμοι να εξαλείψουμε την εξωγήινη απειλή με το όνομα Reapers, εμφανίζεται ως από μηχανής θεός το τσογλανάκι που στοιχειώνει τα όνειρα του Shepard καθ’όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού και μας δίνει τρεις επιλογές οι οποίες, όσο διαφορετικές και αν ακούγονται μεταξύ τους, τα αντίστοιχα cutscenes είναι πανομοιότυπα, με μόνη διαφορά το χρώμα της έκρηξης.

Όσο συγκινητικό και «ψαγμένο» μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει το τέλος του Mass Effect 3, δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι δεν ταιριάζει. Ο John Shepard που αγαπήσαμε δεν θα τολμούσε ποτέ, κατά την ταπεινή μου άποψη, να αποδεχτεί τις επιλογές που του έδωσε το παιδάκι. Ο διαστημικός «καπετάνιος» του Normandy, ενώ σε όλα τα παιχνίδια τις σειράς έκανε αυτό που θεωρούσε σωστό, ανεξαρτήτως των διαταγών που λάμβανε από τους ανώτερούς του ή το τι έλεγε ο κόσμος, είτε δημιουργώντας φιλίες μεταξύ διαφορετικών φυλών είτε σπέρνοντας τον πανικό, τώρα αναγκάζεται να υπακούσει τον εχθρό και να διαλέξει μία από τις προτάσεις του. Δεν είναι αυτός ο δικός μας Shepard, ο δικός μας θα έσπαγε τα μούτρα του παιδιού, θα κατέστρεφε τον διαστημικό σταθμό με ένα πιστόλι και θα έκανε ελεύθερη πτώση στη γη, για να προσγειωθεί πάνω στο άγαλμα της ελευθερίας, την ώρα που από πίσω του θα ανατέλλει ο ήλιος και θα πέφτουν τα άψυχα κουφάρια των Reapers.

Σαν να βαριέται η BioWare
Αυτό που μας καθήλωσε σε όλους τους προηγούμενους τίτλους της σειράς ήταν η ελευθερία κινήσεων και επιλογών και οι συνέπειές τους στη μετέπειτα ιστορία. Το Mass Effect 3 κατέφτασε υπόσχοντας ότι θα δούμε τις συνέπειες των επιλογών μας να εμφανίζονται μπροστά στα μάτια μας, χωρίς όμως να καταφέρει να κρατήσει αυτήν την υπόσχεση. Καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού συναντάμε νέους και παλιούς συμμάχους που είναι πρόθυμοι να συμμετάσχουν στον πόλεμο εναντίον των Reapers, αυξάνοντας έτσι των αριθμό των War Assets που υπάρχουν, ώστε να έχουμε το «καλύτερο» δυνατό ending cutscene. Δυστυχώς, σε αυτό μόνο χρησιμεύουν οι επιλογές σας καθ' όλη τη διάρκεια της σειράς, κάνοντας τη δυνατότητα να μεταφέρετε το save σας από τους προηγούμενους τίτλους λίγο ανούσια. Δείξατε έλεος στην βασίλισσα των Rachni στο Mass Effect; 10 πόντοι για εσάς. Διατηρήσατε ανέπαφη την βάση των Collectors στο Mass Effect 2; 20 επιπλέον πόντοι στα War Assets σας. Όλα αυτά όχι μόνο αποτελούν απλά μία στατιστική, αλλά και η παρουσία μερικών χαρακτήρων από τους προηγούμενους τίτλους στο Mass Effect 3 είναι μικρή, χωρίς να παίζουν κάποιο βασικό ρόλο στο σενάριο, δίνοντας την εντύπωση ότι η BioWare απλά ξεπέταξε μια με δυο αποστολές με αυτούς μέσα για να χαρεί το κοινό.

Δε λέω, μπορεί μερικοί να ικανοποιήθηκαν με το τέλος του παιχνιδιού αλλά πρέπει να ομολογήσουν ότι άφησε αρκετά κενά. Ένα από τα σημαντικότερα κενά είναι (προσοχή, ακολουθεί μέγα spoiler) η καταστροφή των Mass Relays. Έχει εμφανιστεί όλος ο γαλαξίας στο ηλιακό μας σύστημα για μία τελειωτική μάχη με τους Reapers και ενώ στο τέλος κερδίζει, χάρη στα cruicibles που τους καταστρέφουν (εφόσον έχετε αρκετά War Assets), εσείς τους κλείνετε τον μόνο τρόπο με τον οποίο μπορούν να γυρίσουν στους πλανήτες τους. Χωρίς τα Mass Relays, το ταξίδι σε άλλα πλανητικά συστήματα είναι αδύνατο, με αποτέλεσμα η Γη να πάσχει από υπερπληθυσμό. Τι, θέλετε να μου πείτε ότι έσωσα το πρόβλημα υπογεννητικότητας των Krogans και σταμάτησα των μακροχρόνιο πόλεμο μεταξύ των Geth και των Quarians για να τους αφήσω να λιμοκτονήσουν μακριά από τα σπίτια τους; Επίσης, στο τελευταίο cutscene βλέπουμε τον Joker να πιλοτάρει το Normady προσπαθώντας να ξεφύγει από την ακτίνα του Crucible. Γιατί εγκατέλειψε τον Shepard ο πιο πιστός του σύντροφος και γιατί προσπαθεί να ξεφύγει από την ακτίνα; Πώς εμφανίστηκαν οι άλλοι σύντροφοι πάνω στο Normandy ενώ πολεμούσαν κάτω στη Γη; Με τέτοια κενά, τύφλα να έχει ο σεναριογράφος του Lost.

Δε περίμενα η σειρά Mass Effect να τελειώσει με τον Shepard σε μία καλύβα με 5-6 κουτσούβελα με αναπνευστικά προβλήματα ή πλοκάμια στο κεφάλι, απλά επιθυμούσα αυτήν την αίσθηση επιλογής, να διαλέξω με ποιο τρόπο θα νικήσω τους Reapers. Αντ' αυτού, η BioWare μας χάρισε τρία endings που μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους και θυμίζουν επιλόγους άλλου παιχνιδιού. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε το επόμενο DLC στο οποίο μας έχουν υποσχεθεί ότι θα μας δώσουν κάποιες απαντήσεις σχετικά με το τέλος.