Championship Manager '01/'02: Champions League με Northwich!

Μία ιστορία θα σας πω...για το πως τα μπετά στο CM '01/'02 έγιναν σαλόνια!
Τις προάλλες σταμάτησα οριστικά να ασχολούμαι με το CM '01/'02. Κι αυτό γιατί μετά το Champions League με τον Παναθηναϊκό, το μόνο που έμενε ήταν να σηκώσω Champions League με ομάδα της Conference. Κι αυτό το κατάφερα μετά χιλίων κόπων και βασάνων με την (επίσης πράσινη) Northwich, την 7η χρονιά!

Κάθε χρόνο ανέβαινα κατηγορία, τα πρώτα χρόνια ως 1ος κι αργότερα ως 2ος. Με ένα πολύ καλό προπονητικό τιμ και ότι καλύτερο υπήρχε στην ελεύθερη αγορά (για μικρούς πάντα συλλόγους) κατάφερα να επιβιώσω επιτυχώς, αν αναλογιστούμε ότι η μικρή περιοχή "Northwich" μετά δυσκολίας συμπληρώνει τους 20.000 κατοίκους! Το γήπεδο παρέμενε διαρκώς στις 15.000 θέσεις και το όριο wage budget ανά παίκτη ήτανε 1.800 ευρώ/εβδομάδα μέχρι την 2η κατηγορία! (τότε Division 1).

Μέχρι να ανέβω στην Premier League, τα δύο μεγάλα αστέρια της ομάδας μου ήταν οι ακραίοι μου (έπαιζα πάντα 3-5-2 που τότε πέταγε) Montenegro (AM L) και Alain Masudi Ekakanga (AM R). Ο 2ος αποκτήθηκε ελεύθερος. Ο 1ος ήταν αντίστοιχα πολύ φθηνός. Μιλάμε για παίκτες με Average Rating πάνω από 8 κάθε σεζόν!

Φτάνω Premier League κι εκεί αρχίζουν τα μεγαλεία από τους πρώτους κιόλας μήνες.

Kαταφέρνω να πουλήσω παίκτες για 1-10 εκατομμύρια ευρώ κι επιτέλους έχω τρελό χρήμα για τα δεδομένα της Northwich. 89κάτι εκατομμύρια ευρώ πήγανε κι άλλα τόσα περίπου ήρθανε (85) την τελευταία σεζόν όπου μύριζε από πολύ μακριά ότι θα σήκωνα το Champions League.

Ακριβότερη μεταγραφή ο Joe Cole. θα πρέπει να ξόδεψα και...28.000.000 ευρώ για πάρτη του? Παρ' όλα αυτά, δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής γιατί είχε ήδη αγωνιστεί στο CL!

[/align] Στα ημιτελικά απογοητεύτηκα στο πρώτο παιχνίδι χάνοντας 3-0 από την Ρεάλ Μαδρίτης μέσα στο Μπερναμπέου. Σκέφτηκα όμως ότι αν οι παίκτες μου ήταν ξεκούραστοι και έδιναν το 100% στην επαναληπτικό, τότε θα μπορούσα να κάνω κάτι (στον δρόμο που χάραξε ο Πούσκας με την Πανάθα το '71). Ξεκινάει το 2nd Leg και το γκολ έρχεται από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Λίγο πριν το ημίχρονο κάνω το 2-0 και τινάζομαι πάνω! Full επίθεση για να πάρουμε τα σώβρακα από την βασίλισσα! Το τελικό αποτέλεσμα? 4-0! Οι ξυλοκόποι της Conference καταργήσανε την βασιλεία!

Στον τελικό κερδίζω την Barcelona με 2-1! Κι εδώ να σημειώσω ότι αναγκάστηκα να κάνω restart καθώς αποκλείστηκα με τον ηλίθιο κανόνα του Golden Goal στην παράταση, κάτι το οποίο μου είχε διαφύγει (αφού από το '90 και μετά έπαιζα full επίθεση) κι ο οποίος ηλίθιος κανόνας έχει καταργηθεί εδώ και χρόνια μετά τις τόσες αντιδράσεις που γνώρισε. Αυτή ήταν και η μόνη φορά που έκανα restart. Στις 7 χρονιές δεν κατάφερα ποτέ να πάρω το πρωτάθλημα της Premier League ενώ το τέλος της 7ης σεζόν με βρήκε να τερματίζω 4ος.

Οι εικόνες απ' τον τελικό:

[/align] Μετά από αυτό αναρωτιέται κανείς: Πόσο εύκολο ήταν άραγε το ρημάδι το CM? Έπαιζες ένα 3-5-2, ήξερες ποιους West-Kerr-Farnerud-οποιονδήποτε θα αγοράσεις κι είχες το κεφάλι σου ήσυχο. Πάνε όμως όλα αυτά. Η καλύτερη έκδοση manager game που έγινε ποτέ, πέρασε για μένα ήδη στην ιστορία. Ωραίες εποχές τις οποίες θα θυμόμαστε για πάντα.

Την γνώμη μου για τα τότε CM (όπως και για τα σημερινά FM) μπορείτε να την βρείτε στα [url=http://www.gamesradio.gr/modules.php?name=Reviews&rop=C]Reviews του GameWorld.gr[/url]

Καθίστε στον Πάγκο
[Με e-mail στο manos@gamesradio.gr]