Η μεγαλύτερη απώλεια του πολέμου είναι τα νιάτα.
Tο πρόσφατο gaming παρελθόν μας, της τελευταίας δεκαετίας, αμαυρώνεται από ένα μεγάλο σφάλμα. Εισήλθαμε στο έπος της σειράς Valkyria Chronicles από τον πιο αδύναμο τίτλο της, το Valkyria Revolution. Μπορεί να μην μας κάθισε στο στομάχι, να μην το σιχαθήκαμε αλλά δεν μας εντυπωσίασε κιόλας, δεν αποτέλεσε το έναυσμα για να ασχοληθούμε με τα υπόλοιπα κεφάλαια της σειράς και ιδίως, το πρωτότυπο. Ευτυχώς ήρθε φέτος το Valkyria Chronicles 4 για να μας βάλει και πάλι στον σωστό δρόμο.
Γνωρίζουμε ότι τα Valkyria Chronicles 2 και 3 δημιουργήθηκαν με την ιαπωνική αγορά στο μυαλό των δημιουργών τους, αξιόλογα στολίδια του PSP που δεν μπόρεσαν να ξεδιπλώσουν το μεγαλείο ενός τεράστιου ευρωπαϊκού πολέμου λόγω τεχνολογικών περιορισμών. Το Valkyria Chronicles Remastered μετέφερε το πρώτο και καλύτερο κομμάτι της σειράς στα ισχυρά μας μηχανήματα, προετοιμάζοντας το έδαφος για το φετινό Valkyria Chronicles 4. Οι developers απαίτησαν ρεαλισμό από τον ψηφιακό τους κόσμο και έπεσαν με τα μούτρα στο διάβασμα ιστοριών από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πετυχαίνοντας έτσι μια καλή ισορροπία ανάμεσα στην φαντασία και τα ιστορικά γεγονότα που την ενέπνευσαν.
Το κάλεσμα στον πόλεμο
Στην Europa εξελίσσεται ο αγριότερος πόλεμος της ιστορίας της. Το έτος είναι 1935 E.C. και οι δύο υπερδυνάμεις που απλώνονται στα εδάφη της έχουν βαλθεί να αλληλοεξοντωθούν. Οι ορδές της αυταρχικής Eastern Imperial Alliance εισβάλλουν στην Gallia σπέρνοντας τον τρόμο στο πέρασμά τους. Ο στρατός της Atlantic Federation μάχεται γενναία ενάντια στον εισβολέα αλλά όλα δείχνουν ότι δεν θα έχει αίσιο τέλος η σύρραξη. Η μόνη ελπίδα της Atlantic Federation είναι η παράτολμη επιχείρηση Northern Cross, η εισβολή στην καρδιά της εχθρικής αυτοκρατορίας, στην πρωτεύουσά της. Ποιος μπορεί να αναλάβει ένα τόσο δύσκολο καθήκον; Οι επίλεκτες μονάδες των επιτιθέμενων. Ανάμεσά τους ξεχωριστή θέση έχει η Squad E. Ο διοικητής της, Claude Wallace και οι γενναίοι άντρες και γυναίκες που έχει στην διάθεσή του, είναι τα πιόνια με τα οποία εμείς, οι βετεράνοι του gaming, θα κερδίσουμε τον πόλεμο, διασκεδάζοντας στην πορεία.
Το cast του Valkyria Chronicles 4 αντιστοιχεί σε εκείνο μιας ακριβής χολιγουντιανής ταινίας, όχι μόνο σε αριθμό αλλά και σε παρελθόν. Οι playable χαρακτήρες μας έρχονται “εξοπλισμένοι” με πλούσιο βιογραφικό, δεδομένες συμπάθειες και την ιδιοσυγκρασία τους. Η πρώτη μας εντύπωση με τους ήρωες μας θύμισε την λατρεμένη ταινία Starship Troopers του Paul Verhoeven. Τα χαριτωμένα anime κορίτσια που ξεχειλίζουν θηλυκότητα και τσαχπινιά, τα σπαστικά, φοβισμένα και... τρυφερά... αγοράκια και ελάχιστοι σοβαροφανείς ενήλικες δεν μας πείθουν ότι ταιριάζουν στην αποστολή που τους ανατέθηκε. Αντί για “κορίτσια στο διάστημα” του Starship Troopers εδώ αντικρίζουμε “σχολιαρόπαιδα στον παγκόσμιο πόλεμο”.
Όπως και στο Starship Troopers όμως έτσι και εδώ, γινόμαστε μάρτυρες της σταδιακής μεταμόρφωσης του ψυχισμού των ηρώων μέσα στην φωτιά του πολέμου. Τα δράματα που αντιμετωπίζουν από μάχη σε μάχη τους ωριμάζουν. Η πάλη των χαρακτήρων με τις νευρώσεις και τα ψυχικά τραύματα του παρελθόντος και ο θρίαμβος τους πάνω σε αυτά καθιστά εύκολη την συμπάθεια αλλά και την ταύτισή μας. Οι δειλοί αποκτούν θάρρος, οι νταήδες γίνονται αλτρουιστές έτοιμοι να θυσιαστούν για το κοινό καλό, οι φαφλατάδες αποδεικνύονται ικανοί για την ευθύνη που τους ανατέθηκε. Οι ανατροπές δεν λείπουν από την εξέλιξη της ιστορίας.
Αντιλαμβανόμαστε ότι το σενάριο του Valkyria Chronicles 4 είναι ένα δράμα ενηλικίωσης με μπόλικο αντιπολεμικό μήνυμα που μας συναρπάζει ιδιαίτερα. Παρόλο που ασχολείται με πολύ σοβαρά θέματα τα οποία προκύπτουν από την δίνη του πολέμου, τα σερβίρει με ήπιο τρόπο για να μην μας καταθλίψει. Πληροφορούμαστε για απώλειες συμπολεμιστών, για προδοσίες, για απελπιστικές συνθήκες διαβίωσης και άλλα δεινά. Το βαρύ κλίμα που δημιουργείται από τα παραπάνω εξαφανίζεται παρακολουθώντας τα ερωτικά σκιρτήματα των πρωταγωνιστών, την ξεκαρδιστική διαμάχη τους για τα φαγητά που λατρεύουν, τις περιπέτειες μιας γλυκούλας μικρής που μαγεύει τους πάντες με την τσαχπινιά της.
Φωτογραφικό κολάζ από έναν ευρωπαϊκό πόλεμο
Είμαστε φανατικοί οπαδοί των Visual Novels συνεπώς αγαπήσαμε σφόδρα την φόρμα που χρησιμοποιεί το Valkyria Chronicles 4 για να μας αφηγηθεί την ιστορία του. Οι ιστορίες είναι χωρισμένες σε επεισόδια που εμφανίζονται το ένα μετά το άλλο στις σελίδες ενός περίτεχνου άλμπουμ φωτογραφιών. Πατώντας την φωτογραφία ενός επεισοδίου βλέπουμε αρχικά ένα καλοσχεδιασμένο τοπίο που ανταποκρίνεται κάθε φορά στο μέρος όπου γίνονται οι συνομιλίες. Πάνω του πέφτουν η μια μετά την άλλη οι φωτογραφίες των συνομιλητών, όλες ικανοποιητικά animated και με ταιριαστό voice acting. Νιώθουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα λεύκωμα όπου ένα αθέατο χέρι μοιράζει φωτογραφίες σαν τραπουλόχαρτα, οι οποίες ζωντανεύουν για χάρη μας. Η εξοικείωση με τις Visual Novels είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την απόλαυση της αφήγησης. Πολλά επεισόδια διαρκούν μπόλικα λεπτά συνεπώς, οι ανυπόμονοι gamers ανάμεσά μας που στοχεύουν αποκλειστικά στην δράση, θα ξενερώσουν και θα πατούν μανιωδώς το skip. Εμείς δεν ενοχλούμαστε καθόλου από τον ρυθμό του game, δεν νιώθουμε ούτε για μια στιγμή ότι η πλούσια πλοκή καθυστερεί την εμπλοκή μας στο πεδίο της μάχης.
Στο σινεμά, παράλληλα με την κεντρική πλοκή ενός φιλμ, απολαμβάνουμε συχνά πυκνά και έναν αριθμό υπό – πλοκών οι οποίες εμπλουτίζουν την ιστορία. Τα squad stories εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό στο Valkyria Chronicles 4. Σε όλα τα επεισόδια, οι πρωταγωνιστές και οι ανταγωνιστές μοιράζονται μεταξύ τους τον χρόνο, δημιουργώντας την εντύπωση ότι οι αντίπαλες παρατάξεις αποτελούνται από μια χούφτα άτομα. Τα squad stories φέρνουν στο προσκήνιο το σύνολο σχεδόν του roster που διαθέτουμε. Παίζοντας τα εξοικειωνόμαστε με όλους τους στρατιώτες μας και χαιρόμαστε πολλά λεπτά διασκεδαστικών διαλόγων. Στην συνέχεια διαπιστώνουμε ότι κάθε squad story ενεργοποιεί ολιγόλεπτα missions δίνοντάς μας την ευκαιρία να μαζέψουμε άφθονα EXP και DCT. Τα squad stories μετατρέπουν τα αρνητικά potentials που έχουν οι εμπλεκόμενοι χαρακτήρες σε θετικά, ενισχύοντας κατά πολύ τον στρατό μας. Το πανέξυπνο αυτό κομμάτι του gameplay μας αναγκάζει να εντάσσουμε όλους τους πολεμιστές μας στις μάχες με γνώμονα τις συμπάθειές τους ώστε να ξεκλειδώσουμε το σύνολο των squad stories, αποκτώντας τα σημαντικά bonuses που προσφέρουν στην ανάπτυξη των δυνάμεών μας.
To Valkyria Chronicles 4 μας προσφέρει δύο επίπεδα δυσκολίας για να δοκιμάσουμε τις δυνάμεις μας, τα Easy και Normal. Στο δεύτερο τα πράγματα εξελίσσονται ομαλά επί αρκετές ώρες και αρχίζουν να... σκουραίνουν με την εμφάνιση των αντίπαλων bosses και τον ταυτόχρονο εμπλουτισμό των εχθρικών στρατευμάτων με επίλεκτες μονάδες. Το Easy είναι λίγο πιο επικίνδυνο από έναν περίπατο σε άδειο πάρκο μια ηλιόλουστη μέρα. Το damage από τις σφαίρες και τα βλήματα των εχθρών είναι αμελητέο, η ευστοχία τους τραγική, η αντοχή τους στα δικά μας πυρά ελάχιστη. Ο μόνος τρόπος για να έχουμε απώλειες στο Easy είναι να σταθούμε μπροστά σε μια ομάδα εχθρών με το όπλο κατεβασμένο. Πρόκειται για επίπεδο δυσκολίας – μπαλαντέρ που το επιλέγουμε μόνο όταν η μάχη που μας περιμένει μας οδηγεί σε απανωτά loads.
Ο πόλεμος στο game μοιάζει με φανταστική αναπαράσταση της πάλης των Συμμάχων με την Ναζιστική Γερμανία. Εντούτοις, η εκστρατεία προς την εχθρική πρωτεύουσα σε συνθήκες πολικού ψύχους που συντρίβει τους επιτιθέμενους, “γέρνει” προς Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα.
Βαφτίσαμε την τεχνητή νοημοσύνη του Valkyria Chronicles 4, HAL(ι) 9000. Πρόθεσή μας δεν είναι απλά ένας φόρος τιμής στον πασίγνωστο υπολογιστή της εποποιίας των Space Odyssey. Το A.I. που αντιμετωπίσαμε παρουσιάζει βλάβες σαν τον HAL. Προτού τις εντοπίσουμε, απολαμβάναμε την γρήγορη ανταπόκριση των μονάδων του στην προέλασή μας, την συνεχή τροφοδότηση τους με φρέσκες εφεδρείες, την αγριότητα με την οποία διεκδικούσε τα στρατηγικά σημεία. Άξαφνα άρχισαν τα παρατράγουδα. Πλησιάζουμε έναν αντίπαλο εξ’ επαφής και δεν μας παίρνει χαμπάρι ενώ, στον αληθινό κόσμο, θα μπορούσε να μυρίσει στην ανάσα μας αν φάγαμε σκόρδο το περασμένο βράδυ.
Βλέπουμε έντρομοι τις ενισχύσεις του εχθρού να υλοποιούνται σε ένα σημείο του χάρτη πίσω ακριβώς από μια τριάδα στρατιωτών μας που επιτίθεται. Αυτόματα σκεφτόμαστε “θα τους κάνουν σουρωτήρι πισώπλατα” και ετοιμαζόμαστε να περάσουμε στην οθόνη του load. Η επόμενη σκέψη μας είναι “που πάει ο κόπανος, δεν μας βλέπει;” βλέποντας τον εχθρό να περνά δίπλα από τους στρατιώτες μας με φόρα, αγνοώντας τους. Το A.I. δίνει ρέστα ανοησίας τις στιγμές (και είναι πολλές πανάθεμα τες) που στέλνει τους φαντάρους του ακάλυπτους για έφοδο μπροστά στα πολυβόλα του τανκ μας. Οι επιτιθέμενοι δεν κάνουν την παραμικρή προσπάθεια να αποφύγουν τις σφαίρες, να εκτελέσουν τις μανούβρες που κάνουμε εμείς όταν επιχειρούμε προσέγγιση οχυρωμένων αντιπάλων ή αρμάτων.
Κεραυνοβόλος πόλεμος σε γύρους γίνεται;
Νιώθουμε ότι οι game designers του Valkyria Chronicles 4 έθεσαν δύο σοβαρά ερωτήματα στον εαυτό τους προτού σχεδιάσουν τα πεδία των μαχών. Τι ποθεί ένας user των Turn-Based Tactics από την ψηφιακή σφαγή; Πως θα μετατρέψουμε τις μάχες σε τόσο απολαυστική εμπειρία όσο εκείνη ενός Shooter; Η μορφή των συγκρούσεων μας απέδειξε ότι τα ερωτήματα απαντήθηκαν σωστά. Το combat system είναι βαφτισμένο BLiTZ από τις αγγλικές λέξεις Battle of Live Tactical Zones. Το πρωτοποριακό όσο και υπέροχο σύστημα της Sega ικανοποιεί ταυτόχρονα την τακτική πλευρά των μαχών και την εγγύτητα που τις καθιστά πραγματικά απολαυστικές.
Ο χάρτης της εκάστοτε επιχείρησης είναι μια θαυμάσια σχεδιασμένη κάτοψη του χώρου όπου εισβάλουμε ή αμυνόμαστε. Τον διαβάζουμε προσεκτικά σαν πραγματικοί στρατηγοί, παρατηρούμε τις θέσεις των τελικών objectives και των εχθρικών δυνάμεων που διακρίνονται και σχεδιάζουμε την πορεία που θα μας εξασφαλίσει την νίκη. Το μεγαλείο των χαρτών ξεδιπλώνεται στις πολλαπλές διαδρομές που μπορούμε να ακολουθήσουμε για να πετύχουμε τους στόχους μας. Για παράδειγμα, στέλνουμε τα άρματα στις βαρύτερα οχυρωμένες θέσεις του εχθρού για να τραβήξουμε τα πυρά και την προσοχή του. Οι engineers τα ακολουθούν κατά πόδας για να τα επιδιορθώνουν και δεν αποκλείεται να στείλουμε μαζί τους και τους snipers για να “κόβουν” από μακριά.
Κάπου εδώ αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε το περίπλοκο και μεγαλειώδες combat system που χειριζόμαστε, το κομμάτι του Valkyria Chronicles 4 που το καθιστά αριστούργημα. Τα άρματα ανοίγουν δρόμο και προστατεύουν τους πεζικάριους οι οποίοι καθαρίζουν τους εχθρικούς θύλακες αντιστάσεως δεξιά και αριστερά. Η κατά μέτωπο επίθεση στις εχθρικές θέσεις είναι βιώσιμη τακτική αλλά δεν εκμεταλλεύεται τις απειράριθμες επιλογές που μας προσφέρονται. Μελετώντας προσεκτικά τον χάρτη πριν από κάθε κίνηση, διακρίνουμε διαδρομές όπου δεν μπορούν να περάσουν άρματα, μόνο πεζικάριοι καθώς και σκάλες για να βαδίσουμε σε υψωμένες ή χαμηλές θέσεις. Ενόσω τα τεθωρακισμένα μας και οι υποστηρικτικές μονάδες πεζικού τραβούν πάνω τους όλα τα πυρά, οι scouts και οι stormtroopers μας κινούνται ύπουλα από παράπλευρες διαδρομές. Παραμένοντας μακριά από το ραντάρ των εχθρών, εκτελούν κυκλωτικές κινήσεις, εμφανίζονται αιφνιδιαστικά στα μετόπισθεν του εχθρού και εξοντώνουν τις δυνάμεις τους χωρίς αντίσταση.
Στην πρώτη γραμμή του μετώπου
Η εκτέλεση των στρατηγικών κινήσεων μας γίνεται σε άψογη 3rd Person Shooter οπτική και σε γύρους. Οι μονάδες μας ξοδεύουν τα AP (action points) και CP (command points) τους για να κινηθούν και να επιτεθούν μια φορά. Φυτεύοντας μια σφαίρα στον εχθρό με το sniper rifle νιώθουμε την ίδια ικανοποίηση με το Sniper Elite. Διαλύοντας ένα τανκ με τα πανίσχυρα άρματα που διαθέτουμε, μας πλημμυρίζει η συγκίνηση του World of Tanks. Κάθε όπλο που χειρίζονται οι πολεμιστές μας έχει μια ξεχωριστή αίσθηση που την εισπράττουμε με τον συνδυασμό εικόνας και δόνησης του χειριστηρίου. Για παράδειγμα, αισθανόμαστε την εκπυρσοκρότηση του κανονιού του τανκ, την δύναμη που έχει η οβίδα του ατσάλινου θηρίου ακούγοντας τον ήχο, βλέποντας την έκρηξη και νιώθοντας την δόνηση του gamepad.
Δεν συναντήσαμε game mechanic στις μάχες που να μην αγαπήσαμε και αξιοποιήσαμε μέχρι τέλους. Στα πλαίσια του χάρτη δεν επιλέγουμε μόνο τις μονάδες που θα κινήσουμε στην μάχη αλλά δίνουμε και άφθονες εντολές. Με διαφορά η καλύτερη εντολή είναι η direct command που δίδεται από τους αξιωματικούς της ομάδας. Γκρουπάρουμε μια τριάδα στρατιωτών, μετακινώντας τους πιο αργούς με τον γρήγορο μπροστά να κάνει τον... λαγό, πλησιάζουμε έναν αντίπαλο και ανακαλύπτουμε ότι, πυροβολώντας τον με τον αξιωματικό, του ρίχνουν και οι άλλοι δύο. Όλοι οι στρατιώτες διαθέτουν αυτόματο overwatch, πυροβολούν δηλαδή αλύπητα όποιον εισέρχεται στο πεδίο της όρασής τους. Τα κορμιά των εχθρών και τα μηχανοκίνητα έχουν τρωτά σημεία τα οποία εκμεταλλευόμαστε για να τους ξεκάνουμε στα γρήγορα. Το cover mechanic παρέχει προστασία από τα εχθρικά πυρά εφόσον είμαστε καλυμμένοι πίσω από φυσικά εμπόδια και έχουμε κάποια AP αδιάθετα. Μέσα στην φωτιά του πολέμου οι στρατιώτες μας αποκτούν status βετεράνου το οποίο μεταφράζεται στο game mechanic last stand. Με την τελευταία τους πνοή, μπορούν να εμπνεύσουν τους γύρω συμπολεμιστές για να σαρώσουν στην επόμενη επίθεση ή να αδειάσουν το όπλο τους πάνω στον άτιμο που τους δολοφόνησε.
Φτάνοντας στις 20 ώρες παιχνιδιού νομίζουμε ότι τα είδαμε όλα, ότι το Valkyria Chronicles 4 δεν κρύβει άλλη έκπληξη για εμάς. Μια απότομη τροπή του σεναρίου εισάγει στον πόλεμο νέα κατηγορία εντολών (ship orders), καινούργιους συμπολεμιστές, νέο πανίσχυρο άρμα. Εκείνη την στιγμή συνειδητοποιούμε ότι η εκστρατεία μας δεν πλησιάζει στο τέλος αλλά μάλλον στην μέση της. Η διάρκεια της αγγίζει τις 40 ώρες αν παραμερίσουμε squad stories, skirmishes και την μόνιμη εσωτερική μας ανάγκη για μάξιμουμ αναβάθμιση των δυνάμεών μας. Επειδή δεν υπάρχει περίπτωση να παραμερίσουμε τίποτα από τα παραπάνω για κανένα λόγο, στεκόμαστε μπροστά σε 60 με 70 ώρες πολεμικών εμπειριών.
Οι στρατιώτες μας είναι και πολύ πρωτοκλασάτοι να ‘ούμε
Εκπλαγήκαμε από την προσοχή που δόθηκε στα classes. Καθένα τους είναι σχεδιασμένο με εντελώς διαφορετικό τρόπο, προσφέροντας μια υπέροχη RPG εμπειρία. Αναλαμβάνοντας τον στρατιώτη ενός class, μπαίνουμε σε δευτερόλεπτα στον ρόλο του, κυριολεκτικά νιώθουμε ότι τον υποδυόμαστε. Overpowered class δεν υπάρχει, καμία “πάλη των τάξεων” δεν διχάζει τις δυνάμεις μας, δεν μας σπρώχνει να χρησιμοποιούμε ένα class και να παραμερίσουμε τα υπόλοιπα. Όλα τα classes έχουν τα υπέρ και τα κατά τους που τα καθιστά αποτελεσματικά σε συγκεκριμένους ρόλους. Οι scouts είναι οι τέλειοι ανιχνευτές με άφθονα AP για να ξετρυπώνουν τους αντιπάλους που δεν βλέπουμε εξαρχής στον χάρτη. Οι stormtroopers γαζώνουν τους πάντες με τα αυτόματα τους από κοντινή απόσταση και αποτελούν ένα πολύτιμο όπλο για να διαλύσουμε το εχθρικό πεζικό. Θα μιλάμε για καιρό για τα πισώπλατα kills που εκτελέσαμε με τον Raz, τον Zaiga και τους άλλους stormtroopers.
Τα άρματα προσφέρουν κάλυψη, προστατευόμενη μεταφορά του πεζικού διαμέσου των εχθρικών ριπών (βλ. Cactus) και ωμή δύναμη στην επίθεση. Είναι αναρίθμητες οι περιπτώσεις όπου, οι εχθροί μας, στάθηκαν μπροστά στην κάννη των τανκ και έγιναν σκόνη από τις οβίδες τους. Οι engineers αποτελούν τους healers των δυνάμεών μας. Επιδιορθώνουν τα άρματα, τροφοδοτούν το πεζικό με σφαίρες και, χάρη στα μπόλικα AP τους, βοηθούν τους scouts στην ανίχνευση των περιοχών. Στην πορεία του πολέμου, μάθαμε να αγαπούμε τους snipers και τους grenadiers. Μέσα από το γυάλινο μάτι που ονομάζεται στόχαστρο, αντικρίζαμε μαζί με τους snipers μας τους ετοιμοθάνατους εχθρούς και, ένα πάτημα πλήκτρου αργότερα, βλέπαμε την μπάρα του health τους να μηδενίζεται και αυτούς να σωριάζονται στο δάπεδο. Εκεί που οι snipers ξαπλώνουν μεμονωμένα θύματα από μακριά, οι grenadiers τινάζουν πολλούς στον αέρα από την ίδια απόσταση.
Η ενότητα Headquarters είναι το μέρος όπου αράζουμε μεταξύ των μαχών, αναπτύσσοντας τα στρατεύματά μας στο μέγιστο. Πέφτουμε με τα μούτρα στα Τraining Field και R&D Facility διότι εκεί ανεβαίνουν level τα classes μας και αναβαθμίζεται τεχνολογικά το οπλοστάσιό μας. Οι επιλογές παραμετροποίησης μας θολώνουν με το πλήθος αλλά και την ουσία τους. Τα classes οφείλουν να σκαρφαλώσουν τουλάχιστον στον βαθμό του Elite, δηλαδή στο level 11. Εκεί αποκτούν έξτρα πολύτιμες ικανότητες όπως το ανταποδοτικό χτύπημα των snipers, την δυνατότητα να κρατούν καλύτερα όπλα σαν τα flamethrowers κ.ο.κ. Παράλληλα, το leveling των classes τις τροφοδοτεί με πολύτιμα orders και potentials για να ενεργοποιήσουν στην μάχη.
Τα όπλα και τα τεθωρακισμένα μας έχουν πολλά παρακλάδια που μπορούν να ακολουθήσουν, εξειδικεύοντας σε τρομακτικό βαθμό τις μονάδες μας. Για παράδειγμα, ενισχύουμε την αρματωσιά και τα όπλα του Hafen επειδή το προορίζουμε για σπόγγο που θα απορροφήσει τα εχθρικά πυρά. Συνάμα αποτελεί μέγιστο επιθετικό όπλο σε αντίθεση με το Cactus όπου μας ενδιαφέρει να είναι ανθεκτικό και, κυρίως, ταχύ. Πως θα μεταφέρει αλλιώς με ασφάλεια τους φαντάρους μας σε ένα μέρος που βρέχει σφαίρες και οβίδες; Στα όπλα η εξειδίκευση κορυφώνεται. Μοιράζουμε εξοπλισμό με διαφορετικές ιδιότητες στα άτομα του ίδιου class για να καλύψουμε όλα τα ενδεχόμενα. Ένας grenadier μπορεί να ρίχνει οβίδες που σαρώνουν το πεζικό και χαϊδεύουν τα άρματα. Δίπλα του θα βάλουμε έναν grenadier με διατρητικές οβίδες για να συντρίβει άρματα και εχθρούς με βαριά πανοπλία.
Το μεγαλείο της εξοπλιστικής παραμετροποίησης έγινε φανερό σε μια αποστολή με αλεξιπτωτιστές. Είχαμε εξοπλίσει την Kai, την αγαπημένη μας sniper, με ένα ντουφέκι μικρού βεληνεκούς και τρομερού damage σε πεζούς. Την τοποθετήσαμε σε ένα λόφο, σημαδέψαμε τις βόμβες που έπεφταν με αλεξίπτωτα από τον ουρανό πάνω στην βάση μας και πυροβολήσαμε. Μια, δύο, τρεις, τέσσερις σφαίρες έφυγαν από το όπλο μας προς τις βόμβες αλλά τίποτα δεν έγινε. Τότε συνειδητοποιήσαμε για τα καλά ότι, τα στατιστικά που έχει το κάθε όπλο, απαιτούν μελέτη προτού το επιλέξουμε. Το ντουφέκι της Kai δεν είχε το απαραίτητο range για να φτάσει τις βόμβες. Αντίστοιχα ένα άλλο όπλο μπορεί να μην προξενεί μεγάλο damage στο πεζικό και να μας αφήσει ξεκρέμαστους σε μια έφοδο, να μην κάνει τίποτα σε θωράκιση, να έχει λιγοστές σφαίρες κ.ο.κ. Τα παραπάνω θαυμαστά αποκτούνται ξοδεύοντας EXP και DCT συνεπώς δεν μας παίρνει να αποφύγουμε ούτε ένα skirmish ή squad story εφόσον αποβλέπουμε στην δημιουργία ενός πανίσχυρου στρατού.
Τα γραφικά του Valkyria Chronicles είναι σαν μια ακουαρέλα του πολέμου. Υπέροχα χρώματα και σκιτσαρισμένα τοπία – πρόσωπα μας καλούν να τα θαυμάσουμε, ακόμα και να τα τραβήξουμε screenshots, να τα εκτυπώσουμε και να τα κρεμάσουμε σαν πίνακες στα δωμάτιά μας. Αγαπήσαμε τις χειρονομίες των χαρακτήρων. Το σφίξιμο της γροθιάς του Claude προδίδει αποφασιστικότητα. Το ύψωμα του δείκτη του αριστερού χεριού και το σμίξιμο των χεριών σε στάση προσευχής που κάνουν οι ηρωίδες μας έκαναν να λιώσουμε με την τσαχπινιά τους. Ενώ οι χαρακτήρες μας είναι σχεδιασμένοι στην... τρίχα, οι αυτοκρατορικοί στρατιώτες και όσοι από το δικό μας στράτευμα δεν είναι playable, έχουν όλοι το ίδιο σουλούπι και ανέκφραστο πρόσωπο σαν κλώνοι. Οι σπάνιες διακοπές στην αισθητική άλμπουμ φωτογραφιών οδηγούν σε fully animated εικόνες με in game γραφικά που πιάνουν όλη την οθόνη και μας πωρώνουν. Τα 30 frame per second δεν είναι και ότι καλύτερο αλλά το ότι είναι ακατέβατα σε όλα τα format, κάλυψε επαρκώς τις ανάγκες μας.
Αχ, αυτές οι φωνούλες των anime girls, ακόμα και στα Αγγλικά μας προκαλούν... ζάχαρο με την γλύκα τους. Το voice acting είναι άκρως εφηβικό, δένει τέλεια με τις φιγούρες που συνομιλούν και φυσικά, ακούγεται σε όλες τις συζητήσεις αλλά και μέσα στην μάχη. Εκτός από τα “μπαμ μπουμ” του πολέμου, μας συντροφεύουν οι φωνές των στρατιωτών μας, ζωντανές εκτελέσεις ή μέσω ασυρμάτου, που μας ενθαρρύνουν αδιάκοπα. Η επική μουσική που ακούγεται είναι το εμβατήριο που μας καθοδηγεί στον αγώνα και την επιμελήθηκε ο βιρτουόζος της ορχηστρικής μουσικής, Hitoshi Sakimoto. Πρόκειται για πολύ έμπειρο δημιουργό με δεκάδες soundtracks στο βιογραφικό του και μόνιμο μουσικοσυνθέτη των Valkyria Chronicles.
Ουδέν καλύτερον από το δυτικό μέτωπο
Αν το Valkyria Chronicles 4 ήταν αθλητής του στίβου και δεν είχε το πετραδάκι που ονομάζουμε A.I. στο “παπούτσι” του, θα έκανε παγκόσμιο ρεκόρ. Άντε να του χρεώσουμε και την ανύπαρκτη διαδραστικότητα στην πλοκή που, ακόμα και οι Visual Novels την προσφέρουν ενίοτε. Εντούτοις, είναι τόσο καλοστημένη και πλούσια η ιστορία του ώστε δεν μας πείραξε καθόλου. Το gameplay είναι συναρπαστικό, πολύπλοκο και προσεγμένο, αναγκάζοντάς μας να το αγαπήσουμε πολύ γρήγορα.
Για να μην χαθούμε στα menus και το πλήθος των επιλογών, μας καθοδηγεί με αναλυτικά tutorials στα οποία έχουμε πάντοτε πρόσβαση μέσω του headquarters. Ξεπερνά ποιοτικά τα προηγούμενα Valkyria Chronicles δείχνοντάς μας ότι οι developers πήραν πολύτιμα μαθήματα από την κυκλοφορία τους, κατάλαβαν τι λειτουργεί και τι όχι και πέταξαν οτιδήποτε άχρηστο. Αποτελεί θαυμάσια αφετηρία για όσους δεν έπαιξαν κανένα game της σειράς διότι δεν απαιτείται πρότερη γνώση του lore για να το κατανοήσουμε και να το απολαύσουμε. Μόνο ο Σκρούτζ θα τσιγκουνευόταν να σκάσει 40 ευρώ για τέτοιο τίτλο.
Θετικά:
- Ενδιαφέρον και ευρύτατο cast με full voice acting
- Πλοκή που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον
- Το πρωτοποριακό battle system BLiTZ οδηγεί σε φανταστικές μάχες
- Πλούσια και ουσιαστική αναβάθμιση των δυνάμεών μας
- Διαρκεί δεκάδες διασκεδαστικές ώρες
- Αποτελεσματικός χειρισμός και μουσική επένδυση
Αρνητικά:
- A.I. με πολλά “κολλήματα”
- Σενάριο το οποίο δεν επιδέχεται παρεμβάσεις μας
Βαθμολογία
Γραφικά: 7.5
Ήχος: 7.5
Gameplay: 8.5
Αντοχή: 8.5
Γενικά: 8.3
Το καλύτερο μέρος της γνωστής σειράς που ελπίζουμε ότι σηματοδοτεί την απογείωση της.
Γιάννης Μοσχονάς
NEWS
