Drawn to Death

Όταν η ελεύθερη σκιτσογραφία αποκτά άλλο νόημα.

Με το που αντικρίσετε το τίτλο της Bartlet Jones Supernatural Detective Agency (τι όνομα κι αυτό) θα σας έρθει απευθείας στο νου κάτι που τουλάχιστον το 99% από εσάς κάνατε ή κάνετε ακόμα και τώρα. Κατά τη διάρκεια κάποιου μαθήματος -που συνήθως είναι εκνευριστικά βαρετό- ζωγραφίζετε ή μουντζουρώνετε τα τετράδια και τα βιβλία σας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι τα βιβλία ιστορίας και βιολογίας που είχαν αρκετές εικόνες τις είχα μετατρέψει σε απόκοσμες και ανατριχιαστικές δημιουργίες. Μερικές μάλιστα διέθεταν τέτοια λεπτομέρεια που η δασκάλα μου με είχε πάει στο διευθυντή για να απολογηθώ. Αλλά αρκετά με τα παιδικά μου βιώματα…



Το Drawn to Death διαθέτει αυτό που λέμε απλά και λιτά με μια λέξη, τη καφρίλα. Ο δημιουργός του, David Jaffe, μας είχε δώσει στο παρελθόν τίτλους με αρκετό ενδιαφέρον και αρκετές δόσεις βίας όπως η σειρά Twisted Metal και τα δυο πρώτα God of War. Σε αυτή τη νέα δημιουργία του λοιπόν, προσπαθεί να σας πείσει ότι συνδυάζοντας στοιχεία από τους προαναφερθέντες τίτλους μαζί με πρωτότυπα γραφικά, «ελεεινό» χιούμορ και αρκετή τρέλα να κερδίσει μια θέση στη PS4 library σας.

Σκιτσομαχίες στην οθόνη σας
Η ιστορία διαδραματίζεται μέσα στο τετράδιο ενός εφήβου που, όπως και αρκετοί από εσάς, ζωγραφίζει για να περάσει την ώρα του μέχρι να τελειώσει το ατελείωτο βαρετό μάθημα στο σχολείο του. Πέρα από ένα μικρό tutorial που θα κάνετε, αυτό ήταν. Και η αλήθεια είναι πως επειδή το Drawn to Death είναι καθαρά ένα Οnline Arena Shooter τεσσάρων ατόμων δεν χρειάζεται να υπάρχει περισσότερο σεναριακό υπόβαθρο.

Έχετε στη διάθεσή σας αρκετούς διαφορετικούς χαρακτήρες, με τoν καθένα να διαθέτει τις δικές του ικανότητες καθώς και μια μεγάλη ποικιλία από διάφορα όπλα. Όπως αναφέραμε και παραπάνω, η καφρίλα είναι αρκετά έντονη και σας χαρίζει άφθονα πονηρά χαμόγελα καθώς ακόμη κι ο εκφωνητής πετάει συνέχεια χιουμοριστικές ατάκες του τύπου «ότι να’ναι» και σχολιάζει ακόμα και το σκορ και τις επιδόσεις σας σε κάθε match. Σκεφτείτε μια εκδοχή της ταινίας «Ο Μονομάχος» με εκφωνητή το Μαλιάτση και μπορεί να πάρετε μια ιδέα του τι εννοούμε.

Οι αρένες, παρόλο που είναι απελπιστικά μικρές, έχουν σχεδιαστεί έτσι ώστε να μπορείτε να εκμεταλλευτείτε όλες τις δυνάμεις κάθε χαρακτήρα αλλά και του οπλοστασίου που σας παρέχεται. Με αυτό τον τρόπο οι developers κατάφεραν να μετατρέψουν την αρένα σε ένα χαοτικό και φρενήρες παιχνίδι όπου νικητής είναι κυριολεκτικά αυτός που θα μείνει όρθιος μέχρι το τέλος. Το γεγονός ότι η αρένα φιλοξενεί μέχρι τέσσερις αντιπάλους κάνει τη δράση ακόμα πιο έντονη και ανεβάζει την αδρεναλίνη στα ύψη.



Ουσιαστικά, μάχεστε συνεχώς σε free-for-all και team based modes όπου συμμετέχετε με φίλους ή και αγνώστους από όλο τον κόσμο. Η πολύ άμεση ανταπόκριση που διαθέτει ο χειρισμός του Drawn to Death είναι ένα αρκετά καλό στοιχείο αλλά το γεγονός ότι δεν υπάρχει επιλογή για remapping μπορεί να δυσαρεστήσει μερικούς.

Η πρώτη εντύπωση που θα σας αφήσει είναι εξαιρετική αλλά μόλις εμβαθύνετε θα αρχίσετε να απογοητεύεστε όλο και περισσότερο

Τα προβλήματα που συναντήσαμε είναι δυστυχώς αρκετά. Το κυριότερο βέβαια είναι το unbalancing που υπάρχει. Αν για παράδειγμα ένας παίκτης έχει στη διάθεση του το Russian Jackhammer έχει πάρει το match χωρίς πολλά πολλά. Το ίδιο συμβαίνει και με τους χαρακτήρες. Το αρχικό roster (ξεκινάτε με έξι χαρακτήρες) ξεκινά με unbalance αμέσως. Ποιον θα επιλέξετε; Τον αρκούδο που κρατά αλυσοπρίονο, διαθέτει αυτόματο health regeneration και γίνεται αόρατος όποτε θέλει ή κάποιον άλλο, όπως το πανκιό από το Guitar Hero που οι κινήσεις του χρειάζονται απόλυτη ευκρίνεια και είναι ουσιαστικά άχρηστες λόγω του έντονου ρυθμού που διαθέτει το gameplay του Drawn to Death; Αν το συγκρίνετε με το Overwatch θα δείτε ότι διαφέρουν όπως η μέρα με τη νύχτα καθώς στη περίπτωση του τίτλου της Blizzard κάθε χαρακτήρας έχει τις αδυναμίες του και μπορείτε να επιλέξετε κάποιον άλλο για να τον αντιμετωπίσετε ισάξια.



Ακόμη, μας προβλημάτισε και το hitbox του τίτλου καθώς αρκετές φορές δέχεστε ή κάνετε critical damage εκεί που δεν το περιμένετε. Έτσι κάθεστε και αναρωτιέστε τι πήγε στραβά και για πιο λόγο ο αντίπαλος σας πήρε ένα σίγουρο kill μέσα από τα χέρια σας. Βέβαια, το μεγάλο time to kill προσπαθεί να επαναφέρει τη τάξη αλλά πιο πολύ κουράζει πάρα διορθώνει τη κατάσταση. Το lag δε θα μπορούσε να λείπει από το χορό κάνοντας το χειρισμό ανυπόφορο ώρες ώρες καθώς προσπαθείτε να αλλάξετε όπλο και ο χαρακτήρας σας δεν ανταποκρίνεται.



Ένα άλλο σοβαρό θέμα είναι τα matches όπου τις περισσότερες φορές είναι κάπως λειψά και θα βρίσκεστε αντιμέτωποι με το πολύ δύο αντιπάλους και σχεδόν ποτέ με τρεις. Το Drawn to Death είχε διατεθεί δωρεάν στους συνδρομητές PS Plus στο πρόσφατο παρελθόν και είναι αρκετά πιθανό ότι εκείνη τη περίοδο υπήρχε αρκετό κοινό που ασχολήθηκε μαζί του. Στη τωρινή του κατάσταση μάλλον αναμένεται να πεθάνει άδοξα και μάλιστα σύντομα. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει έστω ένα υποτυπώδες offline single player mode ρίχνει κάπως απότομα μια ταφόπλακα στο σύνολο καθώς σε συνάρτηση με τα παραπάνω ελαχιστοποιεί αρκετά τη διάρκεια ενασχόλησής σας με το Drawn to Death.

Γραφικά από διάσταση “μπλε ριγέ με 50 φύλλα”
Τα γραφικά του Drawn to Death κλέβουν για τα καλά τη παράσταση και εντυπωσιάζουν. Ακολουθούν ένα ιδιαίτερο ύφος και θυμίζουν ερασιτεχνικό σκίτσο. Θυμίζουν κάπως το Madworld της Sega που είχαμε δει παλιότερα στο Wii αλλά διαθέτουν μια φρέσκια νότα, είναι καλοσχεδιασμένα και διαθέτουν πραγματικά ένα ξεχωριστό και ιδιαίτερο στυλ.



Τα περιβάλλοντα και το background θυμίζουν έντονα εποχές όπου γράφαμε στα τετράδια ασκήσεις «Σκέφτομαι και γράφω» και δίνουν πραγματικά μια πολύ όμορφη και πρωτότυπη απεικόνιση του καφρόκοσμου που είχε στο μυαλό του ο David Jaffe. Δεν υπάρχουν εφέ φωτισμού και περίεργες αντανακλάσεις αλλά όλος ο κόσμος και οι χαρακτήρες του Drawn to Death δένουν άψογα μεταξύ τους και προσφέρουν μια χορταστική εμπειρία για τα μάτια. Το frame rate παραμένει σταθερό με μόνο αρνητικό κάποια slowdowns λόγω lag.

Καυστικό χιούμορ και κιθάρες που γρυλλίζουν
Στον ακουστικό τομέα τα πράγματα διαθέτουν μια μεγάλη δόση χιούμορ και ο εκφωνητής σας “στολίζει” κανονικότατα. Φανταστείτε τι ακούτε από τους συμπαίκτες σας σε online αναμετρήσεις και σκεφτείτε ότι οι developers πήραν αυτά τα ακούσματα και τα έδωσαν στον εκφωνητή για να σας τα περιγράφει 24/7.



Από ένα σημείο και μετά όμως σίγουρα θα αρχίσει να σας κουράζει και θα θέλετε να κλείσετε το σχολιασμό. Προς έκπληξη όλων όμως κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό και έτσι πρέπει να ανεχτείτε το μπίρι μπίρι για τα καλά. Τα εφέ κάνουν τη δουλειά τους και οι χαρακτήρες έχουν πλάκα ενώ στο soundtrack κυριαρχούν τα metal και punk ακούσματα που πλαισιώνουν δυναμικά τη δράση αλλά δεν προκαλούν και ιδιαίτερη εντύπωση.

Να μουτζουρώσει κανείς ή να μη μουτζουρώσει;
To Drawn to Death βασίζεται σε μια πολύ πρωτότυπη και όμορφη ιδέα και διαθέτει μια ξεχωριστή γραφική απεικόνιση που όμοιά της σίγουρα δεν έχετε ξαναδεί. Ουσιαστικός πυρήνας αυτής της ιδέας, όπως αναφέραμε και αρχικά, είναι το αχαλίνωτο καφριλίκι που πλαισιώνει το τίτλο από τη πρώτη κιόλας στιγμή. Αυτό όμως που συμβαίνει μας διχάζει καθώς μόνο όταν υπάρχει κόσμος για να παίξετε θα περάσετε ωραία και θα διασκεδάσετε κατά ένα μεγάλο ποσοστό.



Αν διέθετε single player θα είχαμε να κάνουμε με ένα τίτλο άνω του μετρίου καθώς η διάρκειά του θα μεγάλωνε αρκετά και θα προσέφερε σίγουρα περισσότερα πράγματα. Σαν καθαρόαιμο Online Shooter απέχει πολύ από τον ανταγωνισμό καθώς όταν κυκλοφορούν τίτλοι μεγαθήρια όπως το Overwatch και το Fortnite δύσκολα θα κερδίσει νέους χρήστες. Δυστυχώς, και να θέλει κάποιος να ασχοληθεί παραπάνω δεν γίνεται καθώς λόγο του μειωμένου online κόσμου στο Drawn to Death δεν μπορεί να απολαύσει το 100% που ήθελαν να προσφέρουν αρχικά οι developers.


Αν διατεθεί κάποιο update για single player mode ή αν δινόταν περισσότερος χρόνος για την ανάπτυξη του τίτλου και να μην υπήρχαν τα προβλήματα που αναφέραμε σίγουρα θα είχε καλύτερη μοίρα. Αν θέλετε να ασχοληθείτε μαζί του να είστε προετοιμασμένοι για τη πιθανότητα του να μην βρείτε κάποιον online για να παίξετε.

Θετικά:
-Εξαιρετικά και πρωτότυπα γραφικά
-Έντονες και φρενήρεις μάχες
-Ποικιλία χαρακτήρων και όπλων
-Καφρίλα στο max

Αρνητικά:
-Απουσία offline mode και controller remapping
-Αρκετό unbalancing στα όπλα και στους χαρακτήρες
-Μικρή διάρκεια καθώς δεν υπάρχει αρκετός κόσμος στα lobbies
-Αν και ο σχολιασμός είναι χιουμοριστικός, κουράζει

Βαθμολογία
Γραφικά: 8
Ήχος: 6
Gameplay: 7
Αντοχή: 3
Γενικά: 6

Δυστυχώς δεν γλίτωσε από τις συνηθισμένες παγίδες που συναντάμε στα αμέτρητα Online Shooter games που κυκλοφορούν εκεί έξω.

Μάρκος Ασκανιάν